martes, 30 de septiembre de 2025
lunes, 29 de septiembre de 2025
Viene Conxemar; V de D
Qué maravilla!! Ya viene la feria! Y ahora que estoy en el mercado voy a aprovechar.
Bueno en el mercado estoy siempre porque me gusta pagar. Ya no me valen las tías normales. No me llegan a nada.
No sé si poner un stand del pazo en la feria, para justificar que vaya a ir por allí a ligar con esas azafatas tan guays que hay.
Voy a ir al gimnasio a tonificarme un poco que me encuentro algo fofo... una electroestimulación me iría bien...
domingo, 28 de septiembre de 2025
jueves, 25 de septiembre de 2025
La pastillita azul de Ábalos
Tanto furor tanto furor y resulta que necesitaba la pastillita azul. Seguro que es lo que más le fastidia a Ábalos. Eso y lo de la trans.
Los otros ladrones de bicicletas
Me comentan que hay una tienda de bicis de la provincia que colabora con un señor de la etnia en la adquisición fraudulenta de bicicletas, supuestamente( ya saben).
El de la etnia paga cuatro pavos a una persona de extrema vulnerabilidad y lo lleva a comprar una bici a esa tienda. Una bici financiada que se le encaloma al yonqui,o al indigente aunque la entrada la paga en metálico el de la etnia. Ya está puesta la primera denuncia.
Ya sabeis quién se queda con la bici y quién con el pufo claro.
martes, 23 de septiembre de 2025
Recibir al otoño
Me gustaría recibir el otoño como tú. Subiendo a por setas al monte, recogiendo las uvas del camino. Buscando las castañas caídas. Y tienes mucho mérito porque sé que te gusta el verano.
lunes, 22 de septiembre de 2025
domingo, 21 de septiembre de 2025
El truño de ‘Sirat’
Una road movie absurda y distópica.Una psicoparanoia importante.
Ya me diréis que sustancia hay que ingerir para conseguir que la película te entre...
viernes, 19 de septiembre de 2025
Emocionante despedida do sarxento1º Villamil, da oficina de prensa da Garda Civil en Pontevedra
Este xoves celebramos en Pontevedra a despedida laboral do sarxento Villamil. Un colaborador do eficaz equipo de prensa da Garda Civil de Pontevedra dirixido por Dosi Rodríguez Pallarés. Todo cambiou con eles a fronte. Sempre un sorriso, sempre unha palabra amable. Sempre do outro lado mesmo a horas raras. Porque as noticias non sempre ocorren de oito a tres AM. E sempre dicindo aquilo que poden dicir, aínda que ás veces para nós é pouco.
Arroupado por compañeiros, e tamén por xente doutros corpos como a nacional, e eses amigos doutros eidos que todos facemos "no chollo". O discurso de agradecemento tivo que ser pronunciado polo seu General de División Retirado, Luís Iglesias porque os xefes directos de Villamil estaban protexendo en Vigo ó ministro Marlaska.
O General lembrou os consellos que lle daba Villamil cando el era novato que daquela non entendía e hoxe agradeceu, como cando o animou a mercar casa. Semella que logo no tempo pouco coincidiron pero o bo recordo quedou.
Tamén emocionado parecía o protagonista que agora semella que vai volver á bici.
Os que non pertencemos a ese mundo pouco entendemos das súas dinámicas, dese mundo ás veces sen horas. De deixar ó teu bebé de dous meses e internarte nun incendio ou no escenario dun crime aínda que non esteas de garda.
Aínda que somos de mundos distintos podemos entendernos. Tamén falou Villamil da flexibilidade que ás veces teñen que ter e lembrou entre bágoas contidas a Pascual Jové que se formou canda el e acabou saltando polo aire nun atentado de ETA en Vitoria.
Con eles percibimos o sentido de tribo.Cómo comparten lazos familiares:"soy hijo del cuerpo" " "mi mujer es hija del cuerpo" para os de fóra impacta. Teñen un sentido de comunidade do que carecemos nós. E onte tamén aprendimos o que é "un polilla" que dou por feito que é un de prácticas ou un novato.
Longa vida ó sarxento Villamil, comeza un tempo novo que poderá contar co seu novo reloxo. Para nós deixa un grato recordo.
miércoles, 17 de septiembre de 2025
martes, 16 de septiembre de 2025
Tito Montoya; os nosos monstruos
Este é Tito Montoya. Un monstro en estado puro. En 2013 María saía as tres da mañá do vello hospital xeral cando esta besta inmunda lle pedíu un pitillo. Botouse enriba dela, violouna supostamente e non contento con iso obrigoulle a outras prácticas sexuais, quitoulle os cartos e as alfaias.
Fuxíu do lugar e estivo desaparecido do radar da xustiza dez anos.
Ata que un día roubou nun domicilio e deixou alí o seu ADN coincidente co da violación de anos antes.
Ladrón habitual, tamén parece que protagonizou outra agresión sexual brutal cunha muller secuestrada durante un mes coido que en Ponteareas. E aí o tedes!! Patalexando no xuízo porque non quere que lle saquen fotos. Canto medo pasei.
Mentres a súa vítima unha muller alegre e riquiña que tiña 51 anos cando ocorreron os feitos desenvolveu unha demencia temperá e tivo que ser internada nunha residencia.
Xulguen vostedes mesmos , eu non o deixaba saír do cárcere.
domingo, 14 de septiembre de 2025
Ni la más guapa, ni la que lo hacía mejor
Me dijeron que está rabiosa y que está acosando a su sucesora hasta casi desestabilizarla.
Eres lo puto peor chica, además de mala profesional,mala persona. A ti bien que te gustaba decir como Chimo Bayo: "esta sí, esta no" pues ahora chica alguien por encima de ti ha decidido que tú no. Y ahora te toca achantar.
Verán na Ulloa
É unha tenra peli de sobremesa das alemanas que puñan en TVE os domingos á tarde en que unha xornalista da Sexta e un empregado de banco loitan para que un fondo voitre portugués non poña unha celulosa altamente contaminante en Palas de Rei.
Manteñen unha loita sen cuartel para salvar o seu río e a súa forma de vida. Mentres os gobernantes non se sabe por qué estrana razón apostan por esta industria á que lle pretenden dar unha importante subvención.
Os nosos protagonistas consiguen implicar á Unión Europea e á UNESCO na salvación deste patrimonio único que estivo en grave perigo.
Como isto é unha peli de sobremesa o goberno e a pasteira recúan e onde ían poñer a empresa os nosos dous protagonistas montan unha granxa e un hoteliño rural.
Gustaríame que fose así unha peli de sobremesa e non unha peli de terror ou que fosen Os Pazos de Ulloa e non os de Altri!!
sábado, 13 de septiembre de 2025
Aprender a pasar página
Dejar de pensar en los viejos errores y olvidar algo que pasó hace veinte años. Porque hasta España ya es otra.
viernes, 12 de septiembre de 2025
miércoles, 10 de septiembre de 2025
Os últimos do wolframio…
Este é Antonio Penas naceu en Vila de Cruces e reside en Mos ten preto de oitenta anos . Con quince anos andou ó wolframio nas xa míticas minas de Fontao, o seu xefe aínda vive alí don Amable que se fixo cargo da electricidade das minas.
Convídanos a ir canda el a velas minas e o vello poboado. O seu pai morreu de silicose.
O Wolfram provocou en Galicia algo así como a febre do ouro.Os cartos abondaban e había xente que liaba os cigarros con billetes.
O contrabando era habitual neste mundo.
Antonio traballou tamén nas obras do Rebullón cando se converteu nun psiquiátrico.E tamén na construción do polígono de Coia.
lunes, 8 de septiembre de 2025
Después de ver “Romería”
Extraña, dura,inquietante. Mitad real, mitad onírica. Casi efecto cámara amateur. Decía Carla que no era un ajuste de cuentas pero en parte lo parece. Quizás no juzgue, pero pone tan en evidencia la falta de cariño y empatía de la familia paterna. Y la pregunta reiterada de por qué escondisteis a Fon? El grito desgarrador de una niña que no pudo conocer a su padre y no sabe exactamente por qué.
La necesidad de reconstruír su historia y la de sus padres. La ensoñación del
mundo de la droga y la dureza de una familia que cree que todo se arregla con silencio y con dinero.
Y cómo los hijos viven o son capaces de recrear la vida de sus padres, hasta el punto de casi convertirse en ellos.
Me parece muy cruel el comportamiento de muchos miembros de la familia paterna; la abuela es demencial y el abuelo también es muy frío.
La verdad la película corta el aliento aunque a veces se hace lenta.
Me decían hace poco que para los de Vigo era una maravilla verla. Salen en ella casi todos nuestros paraísos.
Sí que es verdad que la mirada sobre los protagonistas es amable, pero el shock con la familia no se me acaba de pasar.
Decían estos días que el problema de la droga de los 80 no se habló suficiente, que yo creía que sí. Gracias en parte a la generación de Carmen Avendaño. Se hizo historia y se reconoció el problema. Quizás muchos años después.
Hace años Carmen Avendaño me dijo cuando empezamos la lucha otros chicos hijos de clase alta cayeron. Nosotras nos echamos a la calle: las de Lavadores, Coia o Teis. Sin embargo las de las zonas altas de la ciudad ocultaron el problema de sus hijos por vergüenza; ellas que con una llamada podían hablar con un ministro o un gobernador civil. No lo decía con rencor. A las de Lavadores les costó mucho más llegar a los despachos.
También alertaba Miriam Gallego el día del estreno que la droga sigue ahí tan presente y fuerte como antes, que en España tenemos un problema, que se vende coca en cada esquina y hay unos datos demoledores de consumo que nadie quiere atajar. Daba a entender que de la crisis de los ochenta muy pocas cosas aprendimos.
domingo, 7 de septiembre de 2025
Tiempo de recolocarlo todo…
... es septiembre y me pregunto si por fin Iker podrá ir a un colegio donde lo entiendan y lo traten bien. Me pregunto también cómo será nuestro curso con la nueva seño y con las nuevas asignaturas y las que llevamos del año pasado; porque hay asignaturas que necesitan más de un año para aprobar. Como lo tuyo, cada vez me acuerdo más. Y sabes? Se me está muriendo el cactus...
sábado, 6 de septiembre de 2025
El sicariato
México tenía mala fama en lo referente al trato a las mujeres.
Pero no era real. En la compañía mandaban las mujeres. Estaban en los mejores puestos.
Era un sicariato femenino.Venían a desmontar la empresa pieza por pieza. Y la verdad lo estaban haciendo muy bien!
viernes, 5 de septiembre de 2025
jueves, 4 de septiembre de 2025
miércoles, 3 de septiembre de 2025
martes, 2 de septiembre de 2025
Camino de África
Le relajaba aquel entorno colonial. Rodeada de aquel vergel, aquella espléndida vegetación que tanto se parecía al medio animal.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)