Vistas de página en total

sábado, 30 de julio de 2011

O segredo do deán

O Deán axustouse a sotana, e tamén aquela vella faltriqueira na que solía leva-las chaves da cámara acorazada.
O groso do traballo estaba feito.
Deus así llo pedira. Tralo fracaso da visita do Papa para revitaliza-lo camiño de Santiago e o poder catedralicio de Santiago algo había que facer.
O roubo do Códice leváraos a primeira plana de tódolos telexornais e tódolos breaking news do mundo.
Si aquilo fora unha boa idea, con ou sen inspiración divina.Se ata parecía que o profeta Daniel sorría máis desde a súa cadeira de pedra alá no pórtico, estaba na Gloria.
E si o libro podía durmir en paz, alí dentro do arcón do Apóstolo, do cadaleito de prata de Sant Iago onde por certo non atopara nada.
O vello Deán xa podía morrer en paz; ou non? Tiña tantas cousas que confesar...

lunes, 25 de julio de 2011

Pelocrecho

Pelocrecho é o mito erótico do meu verán; é velaí o tes, co seu bañador vermello, co seu pelo rizo ó vento, a carón da toalla do dobre praieiro de Aznar.
Parece que por Pelocrecho non pasaron os últimos vinte anos, nin tampouco polo seu bañador. Seguro que pasa o inverno en formol, e só sae no verán. A vida no taller conserva e conserva ben.
Aínda son as tres da tarde pero logo do baño Pelocrecho emulará a Nadal ou a Feliciano López, logo unha ducha e a perderse entre os doces outeiros de Beade e de Zamáns...