Vistas de página en total

sábado, 30 de septiembre de 2017

A volta ó cole

Eu non teño fillos , pero non me parece nin medio normal o que pasa nos colexios . Unha ou dúas semanas de adaptación para os máis cativos.
Deberes que os nenos non son quen de facer: pintar unha cabaza do Samaín con 3 anos, facer un mural sobre o outono ou un boneco de nadal.
Animar ós pais a facer un baile de fin de curso e mil movidas máis.
Pero para min o "megaculmen" é a moda esa da mascota de clase. A cada neno tócalle levala a casa unha fin de semana, coidala, facerlle fotos, e levala a sitios onde non estivera. Supoño que a mascota terá unha biografía, un story board ou mesmo un biopic, para que os pais saiban onde estivo o boneco e non repitan actividade.
E non perdela claro. Podes perder a mochila do teu fillo, a cazadora, os tenis, pero non o boneco. Paréceme demencial. Sei de tres colexios privados onde o fan. Se tes tres ou catro fillos, igual te coinciden dous bonecos nunha semana, ou tes catro fins de semana hipotecadas por cada boneco. A verdade para min é alucinante e non sei qué cabeza enferma puido idear isto ou en qué manual de pedagoxía " indie" pode aparecer.
Pero realmente estou abraiada de vez. A coidar dos catro nenos e dos catro bonecos! Demencial! E logo os pais protestan polos deberes!!😥😥

Musas o Musos

Nunca le he dicho que la admiraba.No sé cómo pudo con todo. Sus padres se suicidaron. Su hermana se prostituyó. Tuvo un amigo en una secta y ahí la veis, como si nada, animando a los demás. Con una armonía, empatía y serenidad maravillosas. Quizás deberíamos aprender de personas como vosotros a quienes todo cuesta el doble y a los que la vida sólo les devuelve la mitad!

jueves, 28 de septiembre de 2017

CSI Cinema Vigo, a historia que ninguén quixo escoitar

O nove de marzo de 2012 ardía o cinema Vigo, abandonado e habitado ocasionalmente por ocupas.Os vecinos levaban máis de 15 años denunciando á propiedade pola insalubridade do predio.O vello cinema onde aínda se estreou "The last patrol" de Óscar Suárez en agosto do ano 2000.
Din os que saben que aquel vello cinema, primeiro propiedade  de Eugenio de Haz e logo do  Grupo Fraga tiña varios elementos a conservar: como o bar e iso  debeu impedir que unha empresa de ximnasios e varios grupos relixiosos se interesasen en serio por el.
De doado acceso por ser grande e con varias saídas de  emerxencia moita xente se colaba nel. Ese morbo polos  espazos abandonados con alma como era o cinema aquel.
Ana Iglesias íase de viaxe aquel día, no portal ulía a leña queimada, pero non prestou atención.
Aquel día víu como dous homes novos vestidos con roupa de marca, un deles de cor entraron na parte traseira do cinema pola rúa  Pracer, sorprendéulle un pouco, non parecía que fosen alí a trapichear e a se picar.
Cando chegou ó coche decatouse de que esquecera as gafas de sol.Entrou no portal e  cando entrou no ascensor víu ó negro aquel que antes vira no solar, parado, sen marcar: agora ía subir dille nervioso,como se estivese agardando a ver qué tal prendía o solar. Ninguén quixo escoitar a súa versión.Pero o Cinema Vigo quedou sen elementos a conservar.Así vendelo ou facer unha promoción inmobiliaria, xa non contaba con atranco ningún!

lunes, 25 de septiembre de 2017

Narcos de Carlos G. Reigosa

Dicir Narcos, semella agora dicir Pablo Escobar e Netflix, pero houbo outro Narcos antes. A novela do xornalista Carlos G Reigosa novela a Operación Nécora contra o narcotráfico en Galicia.
Supoño que os que viviron aquela época en primeira liña poderán recoñecer aos Mingallos ou a Roque Caruncho que podería ser Sito Miñanco,ou don Orlando que podería ser Charlín ou Oubiña pero non é o meu caso.
Máis clara está a figura do xuíz Garzón. Tamén se describen localidades como Vilavedra, Vilarousa, Grobas, Salgueiros,Marmariz, Beiramar que eu non fun quen de identificar.
A novela de 2002 está en galego e en castelán.
Entretida, aínda que ás veces as digresións se fan pesadas.

miércoles, 20 de septiembre de 2017

Tu nombre en una esquela

Hasta ahora habíamos visto tu nombre en un tablón, con las notas, lo habíamos oído en clase. Lo vimos en tus invitaciones de boda y también en el menú. Pero nunca en una esquela, no pega. Tú que eras pura vida! Nadie pudo nunca imaginar... Adiós María!

lunes, 11 de septiembre de 2017

Paraísos difusos

O límite entre un paraíso e un inferno é difuso. Sábeno ben os nosos mariñeiros. Os espadeiros que quedan tirados en Illa Reunión, sobre unha barreira de coral.Ou os atuneiros que atracan nas Seychelles, cando o único que queren é chegar a Vigo, a Baiona ou a Burela.

domingo, 10 de septiembre de 2017

Los " si tal"

Si tal ya lo hago yo ( no lo vas a hacer). -Si tal ya lo llamo yo.(Ni de coña). -Si tal ven un día. ( Vete a tomar por el culo). -Ya hablamos si tal...( Al carallo se ha dicho, si tal...)

viernes, 8 de septiembre de 2017

Somos teletubbers?

Nós, os que traballamos en televisión non somos: instagramers, tuiteiros, nin youtubers,nin influencers. De ser algo seriamos teletubbers,se cadra con v non?

miércoles, 6 de septiembre de 2017

Test de explosivos en el aeropuerto de Vigo

Tan mal aspecto tengo? Estaré radicalizando mi imagen sin saberlo? O es que me caen todos los controles que en el mundo han sido? Que me paren el A Lavacolla para hacerme el de drogas, casi me da igual,con la maletas "petada" de libros de narcos y mi apellido,hasta me parece normal. Pero que me hagan un test de explosivos en Peinador, es que ya me parece lo más. Estaré como el mercado de A Pedra en una lista de delincuencia internacional? Pitar ya pito siempre, aunque no sé por qué. A veces hasta me han preguntado si llevo prótesis, que mandacarallo también!! Lo de las drogas lo tenía " controlao". Y pensé ya estamos otra vez! Ah drogas? Y me dijo el operario:no.Me podrías decir de qué? Y aunque algo reticente mientras pasaba la tira reactiva a mi mano y a mi móvil me dijo la verdad. Y yo no sé cómo va esto de los controles aleatorios,los algoritmos y demás a lo qué más lejos llegué es al logaritmo neperiano de P y la verdad, ya no me acuerdo de nada...pero por qué todos los controles me tocan a mí?😓

lunes, 4 de septiembre de 2017

Se casó con un narco

Al principio no lo sabía. Bueno sí lo sabía pero no le dio importancia. Trapicheaba con costo en el instituto y luego en la mili. Se sacó así unas pelas para la moto.Se acostumbró a tener su propio dinero, le gustaba. Estaba orgulloso de no depender de su padre. Luego se fue acostumbrando y ya no sabía hacer otra cosa. De casualidad encontró un trabajo normal en una bodega.Tuvo la mala suerte de que era una bodega pantalla. Allí se movía más droga de la que había visto en toda su vida. A veces les daban una "rayita" si se tenían que quedar hasta las tantas a hacer el cierre. Era bueno con los negocios y siguió creciendo,se podría decir que acabó siendo en la sombra el director gerente de aquella narcobodega familiar.

domingo, 3 de septiembre de 2017

El enterrador del puerto de Vigo

El enterrador del puerto de Vigo parecía un hombre afable y que conocía "el mercao" pero unos años después parece que hace todo del revés. A Vigo sólo vienen los portacontenedores que no caben en Marín. Los cruceros se van a A Coruña, a Ferrol e incluso a Vilagarcía y qué va a quedar aquí si hasta la lonja la quiere privatizar. Para quién será para los mexicanos, los chinos o los venezolanos?