Vistas de página en total

sábado, 12 de abril de 2014

Guía práctica para ser de Vigo

Para todos esos vigueses "funcionales" que aún no saben cómo comportarse. Concéntrate en el buen tiempo y en las Cíes, es lo único que no nos podrán quitar nunca, aunque lo intenten.La playa de Samil ya la rendimos.Piensa que ningún político te va a dar nunca nada; más bien te lo quitará.Concéntrate en tu esfuerzo y tu trabajo, es lo único que tienes.No vayas a Pontevedra ni a A Coruña.A Coruña ya sé que no vas.Pero si te ves obligado a ir a Pontevedra.Tendrás que ir de parquing. No vayas al centro. Si no te queda más remedio y pasas por la Verdura, o la Ferrería.Si es así cuando veas a toda la gente toda la tarde tomando cañas relajada, contén tu rabia.Ellos son la capital de la provincia.Hacen que trabajan por la mañana y por la tarde van de cañas, o vienen al Corte Inglés.Te olerá a" peido" y a verdura "podre" pero no hagas gestos raros.Ellos ya están acostumbrados y les parece normal. Ser de Vigo es todo esto y mucho más.No te quejes, ser de Vigo es tener aguante y paciencia, es resistir.Tenemos que esperar el doble para ir a una consulta, o a un juicio.El triple por un trasplante.Nadie lo va a arreglar nunca.Sonríe, has tenido suerte de nacer en la mejor ciudad de Galicia, la más divertida, aunque les dé rabia a los demás.Ah, si puedes vete al Celta, es el único equipo de primera que queda en Galicia!!!!

domingo, 6 de abril de 2014

Un muro de silencio

Tejieron a su alrededor un muro de silencio. Un vacío acústico protector. Le hicieron luz de gas. Hacían como si no ocurriese nada. Ya no hablaban en alto.Lo excluyeron. Ya no contaban nunca con él.Sólo un runrún de rumores y de ruidos de sable llegaban a sus tímpanos. Le aislaron poco a poco, sin que se fuera dando cuenta y sin que pudiera protestar. Alguien lo pensó y los demás le secundaron. Era un proceso básico y sencillo.Tanto que era muy fácil saber quién había urdido el plan porque hacía como si no ocurriese nada y los otros que vomitaban por sus bocas lo que su líder les había contaminado de un modo consciente. Y algo así le debió ocurrir a Suárez.

sábado, 5 de abril de 2014

Historias cotiás

Saben quén son os primeiros lectores do Faro de papel? Eu pensaba que eran os clientes do Brindis, pero non tal. Seica son os dos bingos e dixéronme que a rotativa de Chapela apura de vez para sacia-la sede de noticias dos primeiros da noite.Parece tamén que pouco tempo pasa entre que se apaga o último ordenador e sae do prelo o primeiro faro do día. Parece que compensa esperar.

viernes, 4 de abril de 2014

Fundido a negro na ría de Vigo

Aquí nunca pasa nada. A nosa ría é como un prato. Milleiros de barcos atravesan cada ano o noso mar interior e non afunde ningún. Grandes mercantes, car- carriers, chalanas, dornas, faluchos ou zódiacs e aquí case nunca pasa nada. A nosa ría é xenerosa. Os grandes usuarios da ría: os portacolectores, os portacoches, os barcos de pasaxe e mesmo as planadoiras circulan polo noso mar coa mesma placidez que un neno gatea polo salón diante da súa nai. Aquí nunca pasa nada. Pequenos accidentes por imprudencias, accidentes humanos pero a ría de Vigo non soe ser escenario de grandes catástrofes. Por iso o do "Mar de Marín" tócanos tan fondo. Cinco mortos, dous deles á valga quedaron no noso mar. Para atopar un naufraxio destas características teríamos que remontarnos ó 78 ó sinistro do Marbel con máis de vinte mortos. O resto pequenos sucesos nunha ría que nos fai fachendear de ser un dos portos máis seguros do mundo. Se cadra a maior cantidade de mortos que hai na nosa ría están no contorno de San Simón e non foron as ondas nin a mala mar as que os levaron alí. Por iso a ría está de loito tan negra coma o Prestige.