Vistas de página en total

lunes, 29 de diciembre de 2014

Antes de maio, paralo todo

Non quedan ideas, non hai case candidatos, non hai siglas... só parece haber un obxectivo que non se mova un folio, un barco ou unha rotonda de aquí a maio.Obstruir, bloquear e montar pifostios e así tódolos dīas de aquī a maio. Non sei seremos quen de aturar tanto tempo...

sábado, 13 de diciembre de 2014

Safatardes

De los productores de "Esta tarde no puedo", de los directores de "Tengo taichí" y de los guionistas de "Me he apuntado a árabe" llega a nuestras pantallas, "Unidad del ébola". Herederos de "Amigos de los lunes" , de los alérgicos al látex y al trabajo en general. De los que cogen las mejores vacaciones, los mejores turnos, y el mejor ordenador. Todos conocemos a algún "safatardes" eh?

viernes, 12 de diciembre de 2014

Los silencios de la Iglesia

Monseñor ya no coge el teléfono, no lo hace desde un mes.Desde que salió a la luz el escabroso caso de los presuntos abusos sexuales de la presunta secta católica de Santa María de Oia. Desde entonces monseñor no está. Luego nos llamará para la procesión de la Borriquita o para que comamos con ėl el día de San José, pero ahora es "todo silencio "Esconderse, no dar la cara, no poner la otra mejilla. Huír de los más débiles, arropar a los que tienen dinero y poder. No hacer acto de contrición. Dejar tirados a los que animaste y jaleaste porque pertenecían a una asociación. Todo muy evangélico sí.Hasta ayer Miguel Rosendo siguió haciendo lo que le vino en gana con quien le quiso seguir.Desde hace meses quien le dio alas,le dio cobertura a su asociación, lo acompañó hasta las puertas del Vaticano no ha dicho ni mu... Sólo se les pide que cumplan con su religión: proteger al más débil, poner la mejilla yno esconder.Pero parece que ellos sólo están ahí para vestirse de púrpura, para escribir en el Faro, y para llevar el pendón en la próxima procesión del Cristo y criticar la falta de vocación.

martes, 2 de diciembre de 2014

A mí me da igual que te creas tan cool

Sí,a mí me da igual que te creas tan cool. Leyendo a escondidas el " Mujer hoy". Hablando del tiempo en cada ascensor? Llenando tus armarios y tu alma del mismo alcanfor. Con aquel viejo traje de Cividanes en Vigo, de Sepu en Madrid,de Simago en Segovia, o de Unzu en Pamplona. Da igual que te "maces" a "gintonics" o que vayas de guay, aquí a este lado de la ría te tenemos muy "calau"

domingo, 30 de noviembre de 2014

Cuando sólo quede internet...

Primero fueron los discos, luego fueron los libros, también los periódicos, las tiendas de música, las librerías , los quioscos, las agencias de viaje y ahora las tiendas de ropa, y quizás las sucursales bancarias y también los bares.Es necesario que todo lo hagamos en internet? Al final todos tendremos que trabajar de técnicos informáticos ...

miércoles, 26 de noviembre de 2014

Nuestro Calvario, Sinaí




Roberto Carrera, o avogado do Garda Civil e último candidato do PP na Guarda, agredido supostamente polos  Moróns  ás portas dos xulgados de Tui).

Olegario e Flora, Reis Eméritos da Etnia, Axente Forestal e Garda Civil implicados na " refriega" no Marivent dos Moróns.


Nonaianonai, nonai, lolai, lolailolai. Sinaí es nombre de monte y Calvario también, nuestro Calvario es Sinaí. Autoproclamado Príncipe de los Gitanos, hijo del Patriarca Olegario Giménez,( si fuese catalán sería UleguĖ). Son una mafia con la que nadie se atreve. Los Morones de Vigo a los que nadie hace frente, por cansinos, por " "pesaos"Asentados en Teis en los 80 Acabaron en Tomiño hace más de una década. Quizás por estar cerca de la raya, que es lo que a ellos les va. Ellos imponen su ley. Las tablas de la ley de Sinaí. Ellos deciden quién se va, como en en una especie de Gran Hermano. Desde que Napoleón fue desterrado en la isla de Elba no se recuerda nada igual.Sinaí reina y también gobierna y nadie dice ni mu. El último que le hizo frente fue un abogado de Tui y acabó en el hospital con el hígado hecho foi.El trust de Sinaí lleva todas las ramas del " bisnes": mercadillos, Compro oro, Cash Converty y muchos más, negocios de la "raya" que aquí siginifica frontera y hay quien dice que los holdings de Sinaí son muy fáciles de investigar que tiene dos empresas matriz a nombre de Lachas Enterprise. OPero aquí nadie puede conél, por lioso, por fullero, por " pesao".Dios nos libre de Sinaí

domingo, 16 de noviembre de 2014

Quen matou a Mónica Triáns?

Aínda non se sabe, como tampouco soubemos ata o final quén matou a Laura Palmer ou se Harry Quebert foi o asasino de Noa.O asasinato de Mónica Triáns é o fío condutor da nova serie da Galega Serramoura, cunha trama adictiva e grandes interpretacións.A serie lembra tamén á española "Desaparecida" na que en cada capítulo o asasino parecía ser un personaxe diferente.Aquí o misterio tamén pivota sobre identidade de Mónica Triáns, quen era realmente e quen coñecía en Serramoura a súa orixe.A ficción está dirixida por Miguel Conde, curtido en Produtora Faro e director tamén da precuela de Gran Reserva, que tan boa foi e tan pouco éxito tivo, ao se programar nas sobremesas dun verán. O traballo actoral é soberbio cun elenco en que destacan Isabel Naveira no papel da muller do principal sospeitoso,Lucía Regueiro, axente da garda civil e irmá da anterios e finalmente Xosé Barato, expresentador de " Historias de Galicia" e especializado xa en home " maltratado" polas súas parellas, antes en Matalobos e agora en Serramoura,e así pasan os días, ata que saibamos por fin quén era e quén matou a Mónica Triáns.

jueves, 13 de noviembre de 2014

Matar a San Francisco

Hai 50 anos naceu en Vigo a Asociación San Francisco de Pais de Discapacitados Intelectuais.Durante todos estes anos prestou un apoio a eses rapaces agora adultos:formación, profesionalidade, talleres, un contorno amable para eses alumnos. En todos estes anos fixo un labor espectacular, e facilitou a vida destas persoas e das súas familias.Agora a Xunta teima e sacar a concurso ese servizo para llo dar a unha empresa privada sen ningunha experiencia con estas persoas, no mesmo recinto onde esa mesma empresa xestiona un xeriátrico.O concurso fallouse antes de que as novas instalacións desa empresa axeitadas para discapacitados intelectuais estean rematadas ,aínda se están construíndo.O Valedor do Pobo fixo un informe contrario a esa adxudicación, o tribunal de contratos tamén pero a conselleira teima que teima en adxudicar a atención a estas persoas a esa empresa en vez de á iniciativa social.Unha mala privatización.Oxalá non lle pase o mesmo á conselleira que está pasando con cursos de formación.

sábado, 8 de noviembre de 2014

Pórtico, fin de ciclo

Eu son da xeración Pórtico.Os nosos pais foron de " multimueble", formica, gradulux ou Muebles Cyl.Xa non quixemos ser de Ikea.As nosas casas xa estaban postas, se cadra de aquí a vinte anos pasamos a Roche Bobois.Pero coa desaparición de Pórtico algo de nós se vai.A onde iremos agora a botar os ratos mortos, a mercar vasos,, alfombras ou sofás? E sobre todo a onde irán esas duascentas persoas que aínda traballan alí?

lunes, 3 de noviembre de 2014

Un día calquera

Chove, cun chover que é arroiar!A rotonda do Alcampo de Coia xa parece o Parque de Castrelos, hai parques máis pequenos en Vigo.Abel critica á Xunta, a Xunta critica a Abel.Os tertulianos da mañá da radio son os mesmos da tele pola noite.Andan de medio en medio cantando a verdade oficial, a verdade de cadanseu partido.Aburren ás ovellas.

martes, 21 de octubre de 2014

Caraconismo

Caraconismo es no tomar café si no van al sitio que tu quieres, caraconismo es tomar leche de soja, caraconismo es quejarse de todo y siempre.Caraconismo es vivir amargado e intentar amargar a los demás. Caraconismo es bufar siempre, y a mí la verdad me la bufa!!!

martes, 14 de octubre de 2014

Ébola, por qué Vigo?

En Vigo estamos moi agradecidos de que a Xunta pensase na nosa cidade para crear??? a Unidade do Ébola. Aquí na área sanitaria máis saturada e menos dotada de Galicia,nun hospital con goteiras no que non se fixo ninguna obra.Sen ningunha contraprestación, sen investir un peso máis, sen recuar nun proxecto de hospital semiprivado. Pensaba que tódalas grandes unidades hospitalarias de Galicia se creaban na provincia da Coruña, como as Unidades de Trasplantes que as hai na Coruña, e en Santiago. Pero o señor presidente da Xunta considera que o sitio idóneo para crear a Unidade do Ébola é en Vigo, nun recanto do país. Na cidade en que menos se potencian os vóos internacionais. Na área sanitaria co triple de listas de espera e sen investir un puto peso máis. Xa hai quen di que o único investimento de Feijóo en Vigo foi a súa vivenda no nóo de Isaac Peral, e iso foi antes de ser presidente. Esperamos que a partir de agora non pense no sur só para implantar un foco de podremia nos hospitais máis castigados do país,ós que de cando en vez tamén acode el, e boa parte da súa familia que aínda está censada en Ourense.

jueves, 2 de octubre de 2014

Yayo Quesada, unha expo con making off

Poucas persoas levan en sangue tantos leucocitis artísticos como Yayo Quesada Legido.Poucas estirpes hai en Galicia como os Quesada, se cadra os Álvarez Blázquez. Afundación de Vigo acolle no Centro Social a expo que Yayo Quesada inaugurou hoxe.Nado en Vigo no 75 como corresponde a un bo fillo de ourensán, Yayo expón en Vigo logo de dez anos de ausencia".Última obra"çhámase a mostra integrada por obras de gran formato.Na mostra podemos ver calquera dos nosos paraísos cotiáns:as Cíes, as Estelas, Monteferro... Yayo percorreu España, Berlín ou Dublín e recalou aquí.O seu amigo Javier Collazo fixo un seguemento do seu labor creador, un making off da súa exposición.

domingo, 28 de septiembre de 2014

Reina por horas

Reina Letizia llega para la foto, echa la "soneca" (siesta) mientras los militares desfilan y se va.No pierde un minuto de su tiempo en saludar a la gente, ni en llegar con su marido ni en cenar con él, ni el jueves, ni el viernes ni quizás ningún día.Ella viene en su Falcón del Ejército y después del acto se va.Cuatro aviones para dos personas y sólo para tener en Galicia una presencia mínima. Felipe VI viaja solo, Felipe VI reina solo; porque Letizia no va a bodas, a funerales, no trabaja el "finde"entendido de viernes a domingo.Ella tiene sus conciertos, sus viajes, sus compras y sus noches de marcha por Malasaña.Para que vale nuestra reina? Menos mal que tenemos otra! Pero todo esto nos sale muy caro y ya no es como antes.Lo único bueno de las monarquías era el alto nivel que aportaban a la diplomacia, esa aura de misterio, magia, y "allure" que las monarquías tenían; ese empaque que tenía un acto cuando iba una reina o un rey.Pero ahora en el peor momento de la moarquía y recién estrenados en el cargo, con su jefatura de estado en cuestión; la reina de Lavapiés se permite currar por horas y no estar ahí casi nunca.Esta señora representa a un país, lo supo cuando se casó y no puede ir porla vida así, por muy republicana que sea, por muy divorciados de facto que estén.El viernes en Marín, llego justo para el acto, colgó la misa y se fue después.Apenas nos dio tiempo a ver sus pantalones efecto "push up". Su marido qu durmió en la Escuela Naval de Marín debió ser el único que asistió a los actos sin su mujer...Pero tú te lo puedes permitir, verdad,reina?Y menos mal que no viniste con los pantalones rotos ou mascando pipas, que las mujeres de los "milicos" ya estaban temblando. Mira, la próxima vez, que te inviten a La Iguana o al concierto de Jamie Cullum que es lo que realmente te va...

miércoles, 24 de septiembre de 2014

Abducido polo partido

Hoxe atopei por casualidá* un extraballador dun partido nacionalista vigués, eu non sabía que el xa non traballaba alí, despois de 20 anos de servizo e desde hai un ano. Foise vítima dun ERE,deses qu tanto se levan e que tantos lle gustan tamén a sindicatos e a partidos. Faloume de que foi un ciclo que se acabou, que na maioría dos sitios nada hai eterno, e que é lóxico e natural. Está no paro e estuda un FP creo.Por máis que o aguilloei non conseguín sacar nada máis del, nin rabia, nin resentimento, penso que hoxe aínda foi á asemblea dese partido.A doutrina sábea, os tempos tamén do calendario preelectoral.Pensei o "jicho" este está abducido.Sobre todo porque lle dixen: o teu partido vai sacar só un concelleiro nas seguintes e vai a menos... igual fixeches ben índote.E díxome, iso nunca se sabe, pode volver a subir... Primeiro pensei na nobleza dunha persoa que cre nun partido en que traballou vinte anos, logo pensei nunha abducción;tamén pensei nun férreo control político ás filtraciós ó xeito talibán; e agora con máis tempo penso tamén : o tipo este igual acordou co partido que vai cobra-lo paro un par de anos e que en canto remonten o contratarán.Oxalá que teña sorte porque a política está chea de "promesas incumpridas"

martes, 23 de septiembre de 2014

Un chollo de esos en que no haces nada

Vivimos en un mundo lleno de recortes y de parados.Sin embargo aún hay empresas y administraciones en las que se producen conversaciones como esta: -Dónde está Menganito? -Ah! Menganito ya no está aquí. -Y dónde está? -Es coordinador de no sé qué; ya sabes un chollo de esos donde no haces nada ( sic).Me contestó impasible.Faltó decirme un chollo donde trabaja muy poco y cobra mucho. La empresa de la que hablo podría cerrar en cualquier momento.Ha habido por lo menos dos recortes de plantilla, se habla de un ERE y se han reducido los sueldos, eliminado pagas extras e incrementado el horario.Cada vez menos trabajan más. Sin embargo en esa empresa hay unos cuantos que tienen un chollo de esos en que no haces nada.Dos de ellos han sido nombrados en tiempos de crisis. Lo peor de todo es que en muchas instituciones, empresas y administraciones ya hay personas que aspiran a tener un chollo de esos...y mientras tanto hacen lo menos posible para ir cogiendo práctica...

jueves, 11 de septiembre de 2014

Estar de nueve meses

Faltan nueve meses para las municipales y los partos de los nuevos gobiernos locales Sin embargo nada se sabe de cómo serán esos alumbramientos, si son con fórceps,con cesárea o si serán abortos.En ciudades como la nuestra aún no sabemos quién se presenta, bajo qué marca electoral, cuántas habrá para elegir en mayo. En toda España además tampoco sabemos qué porcentaje de votos será necesario para gobernar.Lo de menos es la gente;lo que opine y el tiempo que tenga para decidir y analizar personas y propuestas.Juegan con nosotros, nos sorprenden, nos imponen su visión y nos meten al despiste un alcalde o un rey, sin darnos tiempo a reaccionar.

martes, 2 de septiembre de 2014

Mirar para outro lado

Ninguén quere ver o que pasa no Casco Vello, ninguén quere ver o que pasa no vello asilo,ou na vella Artística ou nas casas abandonadas de Poboadores ou do Berbés ou mesmo de Pi i Margall, pero é moi doado de ver.Centos de persoas viven nas rúas de Vigo, e dormen onde lles deixan ou poden.Moitas veces virámo-la cabeza, miramos para outro lado, pero están aí.Son moi fáciles de ver: na Princesa como zombies acabados de drogar, en Príncipe, en Beiramar a carón da Unidade Móbil de metadona do concello.Pululan por Abeleira Menéndez a prostituírense, andan polo centro revolvendonos colectores, bebendo litronas ás portas dos super en Rosalía de Castro, collendo cabichas en Teis ou pedindo esmola na Florida ou na Gran Vía.Ou é que ninguén os ve ata que saen na tele? Ou é que pensan que Catro ou Energy contrataron figurantes? O que sae nesa reportaxe foi verdade e é verdá* non é tan difícil de ver.Cómpre indignarse porque haxa centos de persoas que viven así en Vigo e non porque saian na tele.Esta xente qué quere?Xornalismo de postal?Galicia para el mundo ou Murcia que hermosa eres? Moi errados están.Iso é moi reseso e paleto tanto como descoñecer todo o que ocorre tan preto de nós.Pero aquí o que mola é a fachada e se non nos presta poñemo s smurais.Escaleiras mecánicas que van a ningunha parte e que por riba custan un millón de euros.Alí no vello asilo en que tantos deses nosos zombies urbán viven van practicar aquilo que máis saben: a política de fachada: conservar o frontal,derrubar o casarón, botar a rúa a toda esa xente e contruir lofts de luxo.Todo moi cool, política facha, política de fachada, pero por favor, que isto non saia na tele!!!

lunes, 1 de septiembre de 2014

Auge de la novela colonial

Acabo de pasar tres semanas en África, en Guinea, gracias a la novela de Luz Gabás."Palmeras en la nieve"es un relato conmovedor que nos lleva al Africa colonial, al aroma a cacao, al calor y la humedad tropical y al amor entre dos continentes, dos culturas tan diferentes.Viejos secretos de familia, absurdas convenciones sociales, dictaduras que separan personas y que les obligan a llevar vidas paralelas. La potencia de África, el recuerdo del Pirineo, la nobleza de Kilian; la vida prostibularia de los colonos, el trabajo sin fin.La belleza del paisaje, las notas de folletín; todo es vibrante en esta novela que podremos ver en el cine a partir de diciembre de 2015.

domingo, 31 de agosto de 2014

Golpe de estado municipal

No es tiempo de minorías.Nunca lo fue.Que un partido pequeño consiga proyección en los medios es difícil en unos e imposible en otros, donde sólo salen los que ya tienen representación.Convocar, liderar, atraer y seducir al votante parece difícil también.El primer escaño diputado o concejal también sale muy caro, cuesta más votos que el segundo, ya veces no se llega nunca a conseguir.El voto útil, el miedo a que gane la opción que más odiamos nos obliga a vecesa votar a otros para evitar lo que consideramos el caos.Aún así parece que en España se había producido un cambio ilusionante, empezaban a llegar a la política los no profesionales: gente común,interesada por el país y con ganas de regenerar el panorama de lo público.Primero los ningunearon, luego los criticaron y demonizaron, y ahora pretenden que los votos que consigan en las municipales no valgan para nada. Aquí sólo gobiernan los grandes, y los demás "chitón".Da igual lo que piensen las minorías aunque sus votos se junten y sean más que los del partido más votado.Hay que conseguir que los que nunca la tuvieron, continúen sin voz.

domingo, 24 de agosto de 2014

Dinastía o Ambiciones?

Celos, poder, ambición, envidias, duelo de egos, zancadillas y soberbia. Podía ser una serie pero es realidad.

jueves, 21 de agosto de 2014

Todos tenemos un amigo

Tengo un amigo que trabaja en un medio de comunicaión altamente controlado por el poder. Nunca decide qué noticias hace ni siquiera cómo. Un cúmulo de directores, redactores jefes, jefes de sección mangonean en sus noticias. Le dicen a veces cómo tiene que enfocar, redactar, e incluso qué fragmentos de entrevista debe entrecomillar y cuáles no. A veces piensa que trabaja en una serie, en el departamento de ficción. Él explica lo que pasa, lo que le cuentan y lo que ve; y los jefes "novelan", "ficcionan", y desarrollan una labor creativa y creacionista. -"Eso ocurrió, pero a nosotros nos interesa contar esto otro..." El vicio es tanto que cualquier jefe de mediopelo o sustituto le dice lo que debe poner. El drama es tal que a veces lo que escribe no se parece nada a lo que ocurrió.

martes, 19 de agosto de 2014

Nissaga de poder:los Pujol

"Nissaga de poder" es una de las ficciones? más famosas de Cataluña.Pero sólo en televisión.La gran estirpe de poder catalana son los Pujol:Uriol, Ulegué y Jordi y el abuelo Flurençi.El agüelo Flurençi que ya se dedicaba al contrabando.Porque a éstos de casta les viene al galgo. Qué fraude!Que vayan a la cárcel y devuelvan la pasta. Y si quieren que se independicen que a mí me da igual. Pero que se vayan de gratis, que a nosotros ya nos han salido muy caros!

jueves, 7 de agosto de 2014

Día del orgullo choni

Mechas, agua oxigenada quizás.Berska, leggings y mucho "animal print"desde el escote hasta la carcasa del móvil.Chicle, brillos, volantes , cardados... bota blanca tacón alto, "ropa prensa", taconeo al andar. Brillos, dorados, cardados y cadenas...Y mucho asco también.

"De putas"off the record, chegou Varela!

Esta semana tocoume ir de putas.A facer unha reportaxe, claro!Eu pensaba que nos puticlubs servían as copas mulleres,pero un dos meus interlocutores díxome que non, que os camareiros soen ser homes por cuestións de seguridade.Logo retrucoume:bo, non penses que vou tanto eh? E eu puxen cara de gheisa ou de parva que vén sendo o mesmo. A segunda parada fíxena no barrio dun puticlub. Aquí no barrio estamos moi contentos con eles.Elas veñen cargar o móbil e desque cambiou o dono, "desque chegou Varela"sic, isto petouse.Triplicouse a clientela e as mulleresson preto de vinte.O de garda de noite está encantado.Hai máis policía, máis seguridade e pásao guai.Ás vecesse sorprende das caras coñecidas que ve por aquí. Foi chegar Varela e o bisness triplicou, pero claro o club está vello e un incendio é un bo xeito de renovalo de novo "by the face".

martes, 5 de agosto de 2014

El Club Bilderberg de Avión

Los buscaban en Marbella, Ibiza, y Nueva York, pero ellos estaban aquí en Avión.Quizá donde se cuecen además del pulpo los grandes negocios del país.El dueño de un Corte Inglés quebrado, el presidente de un país depauperado, y losmagnates de la prensa y la sanidad de México.Qué coño deciden allí con los de ABANCA y con Slim?Dicen que muchos políticos llamaron, querían ir a codearse pero no pudo ser.Antes los negocios se hacían en el Club de Yates o en Iñás, pero ahora los grandes "bisnes" se cierran en el bar Moncho.

sábado, 2 de agosto de 2014

Crónica novelada de la corrupción

Acabo de leer "La maestra republicana",deliciosa disección de la corrupción urbanística y el desarrollismo en el Levante español.Elena Moya cuenta cómo se pagan las comisiones a políticos en las Islas Caimán y cómo la cultura del cemento y del dinero lo invaden todo.La autora habla con devoción de la escuela republicana y de la mítica Residenciade Estudiantes de Madrid. Los abusos del franquismo, la homosexualidad, e incluso el abandono de un hijo( tratado con gran benevolencia por parte de la autora) completan este libro que ayuda a conocer más aquella España que fue y esta España que aún sigue siendo.Una novela que vale la pena leer.

miércoles, 23 de julio de 2014

De cisternas e carteiras

O novo lumpen móvese por Urzáiz con alegría.Buscan anciás en Punto Roma ou nas Tendas do Corte Inglés.Aproveitan un despiste para sacarlles as carteiras e botan a correr Urzáiz arriba.E logo qué fan?Pois buscan un bar da zona pasan óbaño sen preguntar.Desvalixan as carteiras, sácanlles os cartos todos e guíndanas nas cisternas deste bar.Onde xa están fartos de ver como cada dous por tres teñen a cisterna colapsada de billeteiras vellas.

martes, 22 de julio de 2014

Divorciada de luxe

Divorciada de luxe "enjarreta" los hijos a una vecina para irse a Baiona. Divorciada de luxe pasa el grueso de su jornada laboral consultando el guasá el feisbuk y el twitter. Y no atiende a más. Qué lindo debe ser divorciada de luxe.

miércoles, 16 de julio de 2014

La camisa blanca de Pedro Sánchez


Estaba la caverna mediática y la nomenclatura carpetovetónica muy entretenida desmontando a Pablo Iglesias, entre otras cosas por sus looks de Alcampo; y héte aquí que llega Pedro Sánchez, el guapo para desbaratarlo todo. Que si joven que si guapo, que si estuvo en Caja Madrid... Que si siempre lleva camisa blanca, que quizás sea un símbolo de la unidad de España... El statu quo se desvanece, las viejas glorias ven peligrar sus privilegios y están muy nerviosas. Hablan de "efebocracia", de juventud e inexperiencia y de la generación de los 40. Y allá se quedan entre la caspa y la casta sin ir más allá. Por quçe tienen tanto miedo? Porque la clase política española que nos llevó a esta crisis debería de irse a casa ya.O pretenden quedarse hasta los noventa como Fraga o Fidel? Siempre se pueden ir a Telefónica y a Gas Natural, previa subida de nuestra factura de luz y teléfono. Y si no ya saben lo que se le dijo a Fraga tras el Prestige: "Manolo hai que ir morrendo..."

miércoles, 2 de julio de 2014

Biotopos laborais

Nos biotopos laborais as especies repítense. Está o "traballador nato" dito desde a retranca, vago ata a dor, capaz de inventarse mil excusas e historias para non chollar; temos ó "mandarica" que aínda non sendo xefe gusta de gobernichar, está o "bule-bule" que é o que non para, o "marisabidillo"que deste pode haber varios, o "aburrido" que tamén ten varias subespecies e o" escalador" que pode ou non facer deporte pero que pensa que cada un dos demais son simples felpudos ou chanzos que el pode pisar...

martes, 24 de junio de 2014

Rey de Putas

Rey de putas se va.O lo echan.Pero se va poco, porque no deja el palacio, porque no abandona el cargo, porque nos deja a su hijo como Baltar o como Fabra. Todo rápido, deprisa, por detrás, sin que podamos opinar. Y aquel que debería ser ejemplo para los demás quiere que le blinden legalmente, como si no hubiera sido ejemplar.El nuevo rey noestá chocho pero protegerá a su padre, a su hermana y a su cuñado. Cuántas personas viven gracias a esta monarquía decrépita? Muchas, más de las que nos quiren decir.Entre 30 y 50 personas, desde Urdangarín, a Telma pasando por Marichalar. Cuántos sueldos pagamos o hemos pagado a examantes? Cuántos palacios mantenemos? Cuánta seguridad? Cuántos gastos se pasan a Interior o a Patrimonio Nacional?Deberían decírnoslo para que nosotros sepamos si nos compensa. O es que nos tratan como discapacitados y urden todo a nuestras espaldas?

jueves, 5 de junio de 2014

O home que "susurraba"ós viñedos

En Terras Gauda Emilio Rodríguez Canas, en Lagar de Fornelos Ángel Suárez, en tódalas adegas hai homes que falan baixo ós acios e tamén escoitan o que din.Viven colgados das predicións meteorolóxicas rogando que faga frío no inverno e calor no verán; contando cada gota de choiva cando cae fóra do tempo. Controlando a humidade, o vento e a calor...E nesta terra nosa que os termómetros semellan que andan coa menopausa, vivir pendente deles ten bo mérito abofé, e que aínda por riba consigan facer viños tan ricos que se venden a sesenta euros nos restaurantes de Dinamarca tamén o ten.Vivir colgado do vento e da choiva é o que ten!!

Cambio de ciclo

Cambio de ciclo, cambio de tercio, pero no de ritmo.Nos tratan como tontos, nos engañan nos quieren sorprender, pillar con el pie cambiado para que no podamos reaccionar.Manu militari y sotto voce.Como con Franco ahora con Borbón.

martes, 3 de junio de 2014

Os comenencias

Os comenencias aquelan as normas cando lles convén.Aparecen e desaparecen segundo o seu interés.Están moi próximo cando precisan algo e afástanse cando hai problemas.Defenden unha cousa e a súa contraria segundo lles beneficie ou non.Poñen cariña de pena cando queren conseguir algo e foxen das penas dos demais.Véselles vir a leguas, o que máis me sorprende é que tan pouca vergonza teñan...

lunes, 2 de junio de 2014

As sombras de Grey en Vilagarcía

Hai cousas que só poden pasar na Arousa, que son moi propias dos nosos Vila's People. Que Xurxo García queira abraiara dúas chatis e as leve a cear desde Vila a Portonovo en helicóptero, iso nin sequera o Christian Grey.Pero aquí na Arousa todo é un botar por fóra.Se custou máis a gasofa que a mariscada!!E non pasaría nada, e non se enteraría ninguén se no camiño de volta non se esnafran no Monte Lobeira.Eu a verdade non sei para que a xente esta quería a vía rápida se xa teñen aerotaxi de seu!!!

sábado, 31 de mayo de 2014

A nosa Costa da Morte

Parece unha costa calma, co seu mar simulando un prato.Cos seus coídos e as súas rochas romas, pero non o é; o mar de Baiona a Guarda é letal.Se cadra non ten a beleza abrupta da Fisterra pero o mar rompendo na pedra racha tamén con moitas vidas e ilusións.

miércoles, 21 de mayo de 2014

Corridito mexicano, PEMEX!!!


" Con diez floteles por banda, viento en popa a toda vela,no surca en mar ni tampoco vuela el flotel... Chegaron onte e antonte os "mariachis" de PEMEX como se fosen míster Marshall,como se fosen os reis magos, estes homes ós que lles regalamos un estaleiro a cambio de que fixesen un barco... E ándale que le andas que ían anunciar un "notición que te cagas" que pensei en cinco barcos ou dez. Pero os nosos "manitos" amenceron mal, debéuselles dar mal a noite, non lles aquelou o augardente ou as chatis que circulan por Navalia con toda a roupa "prensa". Dúas ministras agardaron por eles, o presidente, e varios conselleiros pero o "corrido" nocturno debeu ser longo e intenso e non chegaron a tempo. "Búscame ós de PEMEX "berrou o presidente ás 12.30 que xa son horas, meu Deus! E os de PEMEX, qué? Tomando o último mojito? Tarde, mal e a rastro chegaron os de PEMEX, túzaros,lentos e pesados non querían falar "ahorita" que xa "platicarían" pola tarde no consello de BARRERAS. Pero o consello de Barreras celebrouse nun xantar.Supoñemos que entre percebes e nécoras e o gran anuncio que todos agardaban non se produciu.

martes, 20 de mayo de 2014

Marujas ou Marujonas

En poucos anos convertéronse nunhas "marujas histéricas" e aburridas, moi aburridas.Peor que as súas nais.Parecía que nunca antes ca elas tivera un fillo, e a min aburríanme moito!

sábado, 17 de mayo de 2014

Semana raruna

Protagonizar unha road movie diante do coche do garda forestal, sentirse como Ariadna Gil en Cuéntame en Terras Gauda,compartir minutos cun expolítico-xornalista de esquerdas con síndrome de Estocolmo son cousas que me pasaron nesta semana.A calor por fin invadiu praias e terrazas. Os da"ernia" xitana non tiveron actividade esta semana,pero volven á carga a vindeira: van a polo picoleto e a polo garda "florestal"ou"floreal" que non sei moi ben como din.E hai cousas boas da campaña electoral, isto parece un parnaso:nova ponte de Rande, conexións de Peinador con tódalas terminais europeas? Podías telo feito antes, non Anita Pástor?

sábado, 10 de mayo de 2014

Nació el GRAPO en una Comisaría?

Esa es una de las alucinantes teorías que se exponen distraídamente en la nueva novela de Almudena Grandes. La gran narradora, noveladora de la postguerra española.Según Almudena Grandes Roberto Conesa, alias Roberto el Orejas en "Las tres bodas de Manolita" pudo haber "fabricado" uno de sus primeros éxitos policiales en democracia. En enero de 1977 el Grupo Revolucionario Antifascista Primero de Octubre, GRAPO secuestra a Antonio Maria de Oriol y Urquijo, presidente del Consejo de Estado y al teniente general Emilio Villaescusa, presidente del Consejo Supremo de Justicia Militar. Fue un secuestro muy extraño porque no convenía a los intereses de la izquierda y por la dificultad de los objetivos. En febrero del 77 siendo ministro del interior, Rodolfo Martín Villa encarga a Conesa que se ocupe del doble secuestro. Lo resuelve en escasos días sin un disparo, y sin forzar una puerta.Segun la narradora "como otras acciones de los GRAPO, aquella tuvo el resultado de equilibrar una sangrienta balanza, sugiriendo que la policía tenia motivos para actuar como lo hacía". Asombrosa es también la evolución de este personaje macabro, para los que casi hemos nacido en democracia; el Orejas perteneciente de joven a la izquierda que hace la guerra con la república y que luego se hace delator y miembro de la monstruosa Brigada Político Social, donde delata y tortura a aquellos que fueron sus compañeros. Gracias a nuestra transición "soft" de la que ahora vamos sabiendo cosas poco a poco, Roberto Conesa Escudero, otrora jefe de la Brigada Político Social y con colaboradores como Luis Antonio González Pacheco, alias Billy el Niño, Roberto Conesa llega a ser jefe superior de la policía de Valencia (nombrado por Manuel Fraga como ministro de Interior) y conseguir la medalla de oro al mérito policial, precisamente en febrero de 1977 por la liberación de Oriol y Villaescusa que a lo peor él planeó. Cuando todos sus viejos amigos de la izquierda a los que delató lo ven en televisión casi casi quedan en shock. Es una aberrante injusticia y una de las partes más impactantes del libro que nos enseña una parte muy dolorosa y dura de nuestra historia con una gran crudeza. Almudena Grandes escribe bien, muy bien y narra una buena historia, pero muy dura y triste donde cada lágrima se mezcla con la siguiente y donde la miseria es la moneda común. Sólo queda la fuerza,la ilusión y el coraje de aquella gente que luchó con cierta alegría y una coherencia de héroes por el país en el que sus padres creyeron. Creo que más que una novela es un fragmento de historia novelada. Me gusta mucho Almudena, aunque quizá más su capacidad de captar la vida cotidiana, que su narración de los aconteceres políticos de postguerra. En los otros episodios lograba un "ten con ten" en "Las tres bodas de Manolita" la crudeza de nuestra historia política más cruel y próxima se desborda en sus páginas. Aún así me gustó. Quizá mi ejemplar de papel que aguantó grandes días de lluvia gallega, también pudo con las lágrimas que apenas pude contener al ver cómo de verdad fue la vida de algunos de los abuelos de España y que muchos quieren olvidar.

martes, 6 de mayo de 2014

Cuñadísimos

A Millán Mon fáltalle un dente negro abaneándose, pero non lle falta un cuñado.Tamén o tiña Serrano Súñer e tamén o temos nós!!

viernes, 2 de mayo de 2014

O último blues da "raia"

"Moitos anos despois fronte ó pelotón de fusilamento composto por un garda civil e un axente forestal ; o rei Olegario Giménez Salazar recordou aquela tarde en que seu pai lle pasou a coroa lle deu o caxato e lle ensino a trafi car". O ocorrido aquela tarde en Tomiño era un intento de magnicidio. O intento do asasinato do rei, do home que se move naraia. -Non hai dereito dicía Flora, así non trataron ó meu fillo, con trescentos quilos. -De coca?Non, de graxa!! O brigada José Pérez González, gran deportista.Disque fai barra. -Barra fixa?Non, americana! E o gardabosques, pasa o groso da xornada xogando o tenis.Aínda que ás veces tamén vai cobrar o imposto revolucionario ás novas narcourbanizacións miñotas.Parecen Pin e Pon, o Garda Civil e o Garda Bosques o Axente e o Axente Forestal, Hernández e Fernández, Suárez e o Rei,( o de verdade). E alí os van a cobrar o seu, pero seica o Rei Moro (n) decidiu se cadra por qué pagar cando toda España viu o cu do sue fillo nunha redada policial, eses 300 quilos... de graxa que todo o mundo viu.E o vello que os deixou pasar porque eran visita de cotío da casa, negouse a pagar."Y sin motivo ni razón, lo quisieron matar" ,"Allí se buscan la ruina" porque " semos gitanos".E non importou que Flora tivese "ulcemia" que estivese tomando " timio-terapia" ou quetivese "ritmias";porque "ellos pusieron la mano en Suribia* , son los que mandan y tienen la ley". "Suribia": su Biblia.

sábado, 12 de abril de 2014

Guía práctica para ser de Vigo

Para todos esos vigueses "funcionales" que aún no saben cómo comportarse. Concéntrate en el buen tiempo y en las Cíes, es lo único que no nos podrán quitar nunca, aunque lo intenten.La playa de Samil ya la rendimos.Piensa que ningún político te va a dar nunca nada; más bien te lo quitará.Concéntrate en tu esfuerzo y tu trabajo, es lo único que tienes.No vayas a Pontevedra ni a A Coruña.A Coruña ya sé que no vas.Pero si te ves obligado a ir a Pontevedra.Tendrás que ir de parquing. No vayas al centro. Si no te queda más remedio y pasas por la Verdura, o la Ferrería.Si es así cuando veas a toda la gente toda la tarde tomando cañas relajada, contén tu rabia.Ellos son la capital de la provincia.Hacen que trabajan por la mañana y por la tarde van de cañas, o vienen al Corte Inglés.Te olerá a" peido" y a verdura "podre" pero no hagas gestos raros.Ellos ya están acostumbrados y les parece normal. Ser de Vigo es todo esto y mucho más.No te quejes, ser de Vigo es tener aguante y paciencia, es resistir.Tenemos que esperar el doble para ir a una consulta, o a un juicio.El triple por un trasplante.Nadie lo va a arreglar nunca.Sonríe, has tenido suerte de nacer en la mejor ciudad de Galicia, la más divertida, aunque les dé rabia a los demás.Ah, si puedes vete al Celta, es el único equipo de primera que queda en Galicia!!!!

domingo, 6 de abril de 2014

Un muro de silencio

Tejieron a su alrededor un muro de silencio. Un vacío acústico protector. Le hicieron luz de gas. Hacían como si no ocurriese nada. Ya no hablaban en alto.Lo excluyeron. Ya no contaban nunca con él.Sólo un runrún de rumores y de ruidos de sable llegaban a sus tímpanos. Le aislaron poco a poco, sin que se fuera dando cuenta y sin que pudiera protestar. Alguien lo pensó y los demás le secundaron. Era un proceso básico y sencillo.Tanto que era muy fácil saber quién había urdido el plan porque hacía como si no ocurriese nada y los otros que vomitaban por sus bocas lo que su líder les había contaminado de un modo consciente. Y algo así le debió ocurrir a Suárez.

sábado, 5 de abril de 2014

Historias cotiás

Saben quén son os primeiros lectores do Faro de papel? Eu pensaba que eran os clientes do Brindis, pero non tal. Seica son os dos bingos e dixéronme que a rotativa de Chapela apura de vez para sacia-la sede de noticias dos primeiros da noite.Parece tamén que pouco tempo pasa entre que se apaga o último ordenador e sae do prelo o primeiro faro do día. Parece que compensa esperar.

viernes, 4 de abril de 2014

Fundido a negro na ría de Vigo

Aquí nunca pasa nada. A nosa ría é como un prato. Milleiros de barcos atravesan cada ano o noso mar interior e non afunde ningún. Grandes mercantes, car- carriers, chalanas, dornas, faluchos ou zódiacs e aquí case nunca pasa nada. A nosa ría é xenerosa. Os grandes usuarios da ría: os portacolectores, os portacoches, os barcos de pasaxe e mesmo as planadoiras circulan polo noso mar coa mesma placidez que un neno gatea polo salón diante da súa nai. Aquí nunca pasa nada. Pequenos accidentes por imprudencias, accidentes humanos pero a ría de Vigo non soe ser escenario de grandes catástrofes. Por iso o do "Mar de Marín" tócanos tan fondo. Cinco mortos, dous deles á valga quedaron no noso mar. Para atopar un naufraxio destas características teríamos que remontarnos ó 78 ó sinistro do Marbel con máis de vinte mortos. O resto pequenos sucesos nunha ría que nos fai fachendear de ser un dos portos máis seguros do mundo. Se cadra a maior cantidade de mortos que hai na nosa ría están no contorno de San Simón e non foron as ondas nin a mala mar as que os levaron alí. Por iso a ría está de loito tan negra coma o Prestige.

lunes, 31 de marzo de 2014

Un pacto contra natura, eles saberán...

Aquí en Vigo nunca tal se mirou. Cando o BNG se desmarca da política de Abel a dous anos vista das eleccións; vai o PP e pacta impostos e presupostos co PSOE. Logo de máis de tres lustros oubeando contra eles Gran Líder pacta co PP. Trágalle con face-las conexións e fornecementos de auga e de electricidade ó antes chamado Hospital Privado vigués; trágalle coa cesión dos terreos da Cidade da Xustiza que antes tanto criticou...E o PP? Din que o fan polo ben da cidade, por desatascar vellos proxectos.Pero eu non son quen de o creer. O PP de Vigo suicídase políticamente a metade de mandato.Aquí en Vigo onde as puxas electorais son a cara de can e peléxase cada voto de cada barrio en cada rincón. Aquí ninguén se permite face-lo mínimo xesto que poida beneficia-lo contrincante. Sempre foi así e sempre eles o xustificaban porque a política é un xogo de intereses ( noxento), no que mesmo se admiten pancadelas como parte da dinámica habitual.Agora de súpeto todo é bo "rolo"e case case amor. Estas relacións tan raras son difíciles de crer. A menos que haxa claves que non nos dan. Como esa investigación "Patos"que afecta a tódalas intitucións de Vigo desde a Xunta ata a Zona Franca, o Porto e a Casa de Abel. O "sainete aínda dá para máis a "rabecha"do BNG , socio "desenamorao"e a do Grupo Voz. Mentres nós aquí no público queríamos saber quen ten a razón e quen oculta as súas razóns.

viernes, 28 de marzo de 2014

Postureo fino na visita ó novo Hospital de Vigo

Unha hora de paseo entre andamios, paneis, cemento e estruturas inacabadas do que será Hospital Metropolitano Álvaro Cunqueiro de Vigo. Algún puro, algún abrigo loden; moito azafato e azafata de obra, un equipo sanitario por se a alguén lle daba unha lipotimia; algún político con resaca do xantar e moita alegría. Tanta como para calzar uns Loubotin de 12 centímetros como os da xerente do SERGAS, Nieves Domínguez; tanta como para mazarse a "selfies" diante das padiolas sanitarias. Parecía unha imaxe do NODO de non ser polos chaleques de obra "fosforitos"e polo calzado da Marinieves, manndacarallo que tivo en alerta todo o tempo ó equipo sanitario que pensou que se ía esnafrar entre os quirófanos e o control de enfermería. Non estaba Abel, supoño que non foi invitado.Só había políticos do PP.Entre todos case cen. Contando prensa e xefes de Servizo do CHUVI vigués.Todos moi contentiños eles, todos lixeiros de cascos, xa sabemos como son...

jueves, 20 de marzo de 2014

El juego de la paella

Se le pasó el arroz a Tejero junior? Jugaban al juego de la paella? Aquel en que creo que cada uno se levantaba y decía un ingrediente en voz alta. Es una pena que en los colegios donde yo estuve no nos dejaban jugar en clase. Quizás jugaban al escondite inglés, y yo ya sé quién decía: ¡Quieto todo el mundo! O hacían tablas de gimnasia, y también sabemos quién decía: "Todo el mundo al suelo. - O a los barcos: 23 f? -Hundido. O quizás a la "Silla de la Reina" o del Rey y también sabemos quién dijo: "Se sienten coño". Para la fiesta faltó el señor de las Camelias, murió hace unos meses. En todo caso parece entre un juego y una broma, entre Pinto y Valdemoro! Parece que hubo hasta desfile, aunque fue militar! Lo siento por Lovely Pepa y Kate Moss, aunque quizá estos sean más de la Terremoto de Alcorcón y de la Cabra de la Legión.

Política, sanidade e sindicatos

Ninguén se atreve a dicilo en voz alta, pero parece que hai un pacto entre o goberno de Galicia e UXT para non remexer de máis o tema do novo hospital de Vigo. Parece que esta foi a causa principal de que a dirección rexional do sindicato defenestrase á dirección comarcal. Algúns en Santiago non querían que UXT Vigo se arrimase ás pancartas de SOS Sanidade e por iso racharon. O caso acabou nos tribunais e o xuíz Germán Serrano sentenzou que a dirección comarcal que se votou nas urnas entre os afiliados ten que volver. Tamén estrano e raro abondo é que Abel Caballero trague aínda diga que non con sufraga-la construcción dos servizos do novo hospital vigués. Eles saberán por qué; aínda que se cadra máis vale un hospital mixto-modelo-Madrid en tres ou cinco anos que ningún hospital. Eles saberán por qué. A nós, gustaríanos saber!!!

lunes, 17 de marzo de 2014

CSI Coruxo

Parece que hai cousas que nunca nos van ocorrer a nós, nin a persoas coñecidas. Pero ás veces ocorre.Ou a coñecidos de coñecidos. O crime de Coruxo no camino do Breadouro acabou coa vida de Cristina González Sacau a mans do seu exmarido. Cristina acabábase de divorciar e tiña un novo mozo, como todas, como Sonia Iglesias que xusto desapareceu o día que decidiu que o seu home deixara de selo definitivamente. O asasino de Cristina entrou á súa casa pola porta traseira e acabou con ela cun coitelo dos da lista da voda? Como tódolos daquel caixón. 11 de outubro de 2011. Remexeu na casa para simular un roubo e agochou as cousas dela en senllos buratos de Cans.Pero non aturou a presión e acabou entregándose. As primeiras patrullas chegaron ó lugar, e o cero sesenta e un. Precinto e comisión xudicial. Casa revolta, restos de sangue, ADNS e gravacións.Bolsas de papel para que o plástico non falsee o ADN do sangue,e se hai ADN xa non haberá pegadas por mor dos reactivos.

lunes, 10 de marzo de 2014

Caraconismo

É una tendenza á alza. Poner todo o tempo cara de "mau", de mala hostia, enfurruñarse, rosmar. Queixarse sempre, criticar tamén, torce-lo morro, vira-lo fouciño. E parece que é tendenza. Como a procesión dos calacús; chega o "caraconismo".

domingo, 9 de marzo de 2014

Todo es mentira

Sí. Todo es mentira, como en "El show de Truman". Sólo somos extras de una ficción que algún director consideró necesaria. Pasa con el 23 f y en general con toda la historia de España. Se nos ha mentido tanto que ahora alucinaríamos si llegamos a saber toda la verdad. En el fondo lo hacen todo por nuestro bien!

Seres extraños

No,no nosotros no hemos hecho nunca un selfie, tampoco nos gustan los cupcakes, ni el gin tónic, ni el rúnning.Somos unos "outsiders".

sábado, 8 de marzo de 2014

Times Square ou Sun's Door?

Vigo vai ter axiña o seu "Times Square" na Porta do Sol. Gran líder vainos colocar unha pantalla xigante de LED.Disque vai se-la pantalla xigante máis grande de Europa, á medida do noso megalómano gran líder. Antes Porta do Sol parecía máis Picadilly pero agora deveniu en Times Square.

martes, 4 de marzo de 2014

Capital de provincia

Qué aburrido! Qué antiguo, ser una capital de provincia, tener diputación, a veces parlamento y delegación de gobierno. Pensar que lo suyo es lo único, no saber respirar.No distinguir los límites.Y oler a alcanfor, a cerrado, ahumedad y tal vez a celulosa...

Malos tiempos

Para la lírica y para todo. Ya nadie dice que no.Ya todo el mundo aguanta con todo. Sólo refunfuñan; "rosman" por detrás. Y el aire deprimido y putrefacto se hace difícil de respirar. Y ya ni siquiera sale el sol.

domingo, 2 de marzo de 2014

Lady cocaíne

Cuando tomaba coca decía sentirse como Dios. Y así lo parecía, actuaba como si todo girase a su alrededor o lo hubiese creado él, incluso ejercía aquellos ataques que los clásicos llamaban:la ira de Dios. Cuando llegué a casa loencontré cortando coca con magic. Continuará...

Narcogitanos!

Hace quince años en Torneiros, alguien me dijo que los gitanos iban a desaparecer como etnia, que muchos de ellos se drogaban y traficaban. Yo no lo quise creer.Muchos de ellos llevan una vida normalizada con sus mercadillos, sus atracciones y su folclore. A mí me resultan simpáticos, aunque sus costumbres machistas y antiguas me horroricen. La lealtad al clan, el respeto a los mayores y la fidelidad son quizás algunos aspectos que les podríamos copiar.En sociedades abiertas y tolerantes consiguen ir integrándose. Otras sociedades los marginan y los obligan a vivir en guettos al margen de la ley.Lo que ha ocurrido estos días con el crimen de la Lupe también ocurre día sí y día no en nuestra avanzada sociedad.El suceso afecta a toda Galicia: residentes en Lugo luego de la boda los Cortiñas Jiménez eran oriúndos de Lugo por parte de padre y criados en O Vao por parte de madre. Hay quien dice también que los dos pertenecen a dos narcoclanes gitanos de la droga: los Cortiñas y los Jiménez. Ojalá este sea el último suceso que protagonicen.

jueves, 27 de febrero de 2014

Mirar para otro lado

De tanto mirar para otro lado, a veces creamos monstruos. Y eso es lo que pasa en el poblado de O Vao y eso es lo que pasa con los desmanes del rey, y eso es lo que ocurre con la corrupción política. Creamos guetos, escondemos nuestras miserias,vivimos como si no pasase nada. Pero sí ocurre o no? Si actuásemos con naturalidad y normalidad ante algunos asuntos cortándolos cuando se producen o dándoles carta de normalidad esto no ocurriría.

martes, 18 de febrero de 2014

"Patos" á auga

Máis dun ano levaban detrás deles. E hoxe foi o día. Coordenados pola xuíza do sete de Vigo: Carmen García Campos membros do Grupo de Delincuencia Financeira e Fiscal da UDEF da Brigada Provincial da Policía Xudicial da Coruña entraron esta mañá en dependenzas da Xunta en Vigo, da Deputación de Pontevedra e dos Concellos de Vigo, Pontevedra, Ponteareas, e Nigran, Santiago e Ourense para recabar documentación sobre obras. Foron dezasete rexistros entre empresas e institucións, e cinco detidos, agora en Comisaría, entre eles un concelleiro de Nigrán. No concello de Vigo remataban contra as seis e media. Xa tardaba que alguén puxese o obxectivo aquí. Entre as empresas supostamente implicadas CESPA e Eiriña.

lunes, 10 de febrero de 2014

Qué facemos coa Pedra?

Toda a vida de Deus, todo o mundo soubo e permitiu que no Mercado da Pedra se vendese mercadoría ilegal, estraperlo, reloxos de Canarias ou calculadoras de Taiwain que non pasaban pola Alfándega.Sempre se mirou para outro lado porque era unha tradición.Agora veña redadas, e veña redadas polo tema das falsificacións. E digo eu se buscan copias de marcas "fakes" ou "truchos"como din os nosos amigos arxentinos que vaian ás feiras galegas e ás de Portugal.Porque qué vigués de boa fe, aínda que sexa inspectora da UDYCO ten collóns de rematar con este mítico mercado vigués?

martes, 4 de febrero de 2014

Cantar Las Cinco Jotas

Son moi fan do responsable das Cinco Jotas, se cadra porque vivín cincos anos en Navarra. José Manuel Costas é un "cantaclaro" dos que xa non se ven. Un discípulo de Bárcenas que está disposto a arrasar con todo antes de caer el.E penso que ten razón, máis que Bárcenas; porque Bárcenas era militante e senador daquel partido e beneficiouse abondo del ,tal e como o acreditan as súas contas en paraísos fiscais.Os J &C agochan tras ese nome de whisky unha aparente miseria.Con eses xerséis cheos de albóndigas e aquela maleta de cartón das que levaban os nosos bisavós á emigración.Os Js qué curioso: os nomes do pai e dos catro fillos empezan por J pola mesma letra como esixe algunha cultura ou relixión!Os jotas que nin sequera parecen ir a esquiar a Manzaneda...Foron no seu día a empresa de referencia das casas de madeira na bisbarra de Vigo, simpatizantes do BNG e cunha empresa nun terreo de Candeán na que houbo irregularidades urbanísticas.Daquela ninguén criticaba ós Jotas, eran riquiños, agora o conto cambiou. Os Jota non sei cando nin por qué entraron ó grande no negocio da construción.E disque seica que contan por aí, que este negocio vai así:cartos en negro, cartos en B, cartos en J? e xa non houbo volta atrás.Eu non poría a man no lume nin por un político nin por un construtor porque penso que todos o fan.Necesito 50.000 para o concellal, que sexa en billetes de 100 que os de 500 non os queren, e veña que chamar ó banco e veña que chamar ó partido, a tódolos partidosa ver canto queren e cómo e veña que ir ó banco coa bolsa do Gadis ou do Froiz para colle-las quiladas que estes señores esixían por da-las obras.E agora non quere caer só, e se cadra fai ben porque parece que con todo o quepasou polas súas mans, nin sequera lle deu para mercar unha Sansonite...

lunes, 3 de febrero de 2014

Langrán, un gato do Calvario

Langrán é pequeno, suave, tan brando por fóra que se diría todo de algodón...como Platero; pero Langrán é un lercho con ático en propiedá. É un gato de morro fino, con nome de marqués :Langrán de Fontán, marqués do Calvario.Polo seu pedigree e a súa fasquía ten moito éxito entre as gatas todas, pero a el gustanlle as de plumas e moito perendengue; as máis requintadas da Peonal.Langri vai ter unha longa vida como "it cat", véselle ben que ten gran futuro na moda e na publicidad.O michiño este vai sacar de chollar á súa nai ;)

domingo, 2 de febrero de 2014

A vida viguesa de Núñez Feijóo

Cando Núñez Feijóo tivo que volver a Galicia apostou por Vigo, cando pensou nunha segunda residencia tamén pensou na ría. Cando decide ser unha persoa anónima tamén lle mana un café na Belén, vai de footing ( running? ;?), á Guía ou cando cea na Trastienda del Cuatro. Tamén o vemos nas rebaixas, aínda que sexan as de Purificación García. Sabemos que a súa familia vive aquí. Antes tamén ía ó cinema os domingos ó Centro Comercial Travesía. Mágoa que todo isto de nada sirva para que mire un pouco pola nosa cidade.Se cadra o próximo presidente da Xunta xa non quererá vivir aquí, porque xa non nos quedará nada!

jueves, 30 de enero de 2014

13 f , salvémo-la sanidade

A penúltima vez que fun á consulta nun hospital vigués non había fonendo, nin termómetro, eran días de nadal.Supoño que días de substitucións, na consulta había goteiras, tamén no hall do hospital e noutras estancias.No hospital máispróximo ó centro e máis vetusto da cidade xa non hai urólogo. No novo hospital redúcense camas e cuartos e tecnoloxía. Vigo xa non será referencia para moitas especialidades.Os pacientes están aquí.Pero os servizos están alá, naquela provincia que ten dúas unidades de trasplantes. Naquela provincia onde todo se fai ó grande, aínda que logo haxa que chamar ós de Vigo e ós de Pontevedra porque non enchen as prazas.AUDASA bate palmas e en Pontevedra bufan. Por qué fan os servizos onde menos xente hai? Por qué obrigan a unha maioría a ir onde hai menos poboación?Por qué estamos sempre castigados? Din o BNG e o PSOE vigués que están levando a Santiago carga de traballo e especialidades de alto custo e alta tecnoloxía para que o novo hospital semiprivado sexa máis rendible. Por qué o SERGGAS contrata ós médicos e non ós celadores ou ós camareiros de planta?Por qué nos queren madrileñizar no mal sentido da palabra? Por que están dimitindo en masa os xefes de servizo do hospital vigués? Se cadra antes de contestar deberiamos ir preparando o calzado para ir á manifa do 13 f.

miércoles, 29 de enero de 2014

Palabras como balas

Palabras como balas, silencios como escudos. Monótono fungar, rosma que rosma... todo o día igual; sempre cara de peido, sempre cara de can...que prosmas, meu Deus!!!

sábado, 25 de enero de 2014

Ataque de rabia

Intento no hablar con algunas personas, me ponen de mal humor; pero a veces cometo el error de hacerlo. De todo saben, todo recomiendan, y hablan con un tono de prepotencia y desde un plano de superioridad que nadie les ha otorgado. Estoy harta de ellos. Ya no puedo más y  la próxima vez me van a oír a mí.Ya no puedo más con su asqueroso tono displicente. Ellos desconocen que hay muchas personas en el mundo además de ellos. Algunas incluso tienen su mismo nombre, todas son más interesantes que ellos. Y por qué la mayoría de las veces contestan cuando ni la pregunta ni la frase iban dirigidas a ellos.

martes, 21 de enero de 2014

Un lugar horrible

Donde nadie habla con nadie.Donde todo se ve.Donde todos miden al minuto lo que los demás hacen.Donde todos se observan.Donde nadie recula, donde nadie asume culpas ni responsabilidades, donde todos quieren mandar...

sábado, 18 de enero de 2014

La secta

En todos los trabajos hay sectas o tribus, por lo menos dos, a veces tres. Los que mandan y los que mandaban y los no alineados. Cada secta tiene un líder espiritual, un "iluminatti" que decide todo lo que los de la tribu deben hacer. Lo que está bien y lo que está mal, a quién se le debe de saludar de modo afectuoso y a quién se debe hacer luz de gas.Y luego están los extras, los que siguen silenciosamente ese guión que no han escrito ellos.Fuera quedan los no alineados, los que están hartos de seguir consignas o de hacer lo que otros decidan que hagan.El precio es una gozosa libertad y una dulce indiferencia.

Entre chachos e picoletos, road movie na estrada dos Valos

De nenos xogabamos a polis e cacos, agora o conto é outro: xogamos a polis e picos. Ocorría esta semana na estrada dos Valos ó lado de Casa Herminia. A Nacional perseguía un vehículo da Arousa polo vial que une O Porriño con Redondela.Saíndo da capital da narcobisbarra que podiamos agardar? Pois que levase e traese material a un lugar seguro e de paso como unha gasolineira ou unha peaxe.O shock da Udyco e dos da secreta todos foi dar con aquela unidade móbil pintada de branco e verde, con aquel vehículo nodriza da Garda Civil. Co sarxento Quique? ó volante? e o de prácticas mirando abraiado.  Polis deteñen a picos. Pero qué faltaba neste surrealista guión? Un pouco de música, un pouco de folclore xitano que axude a pasa-la farlopa desde O Porriño ata O Vao. E aí o temos, unha produción de Marca España ben digna de Almodóvar.

martes, 14 de enero de 2014

Bágoas sobre África

Primeiro foi Kasempa e agora era Kamakechi.  "Aquí nunca viran un branco". E alí quedou, baixo a sombra definitiva da árbore que o matou. Para morrer nunha treboada, esmagado por unha árbore se cadra non facía falta saír de aquí.Criticamos tantas veces esas cousas da curia vaticana, que ás veces nos esquecemos desas grandes persoas que hai na Igrexa entre Bergoglio e nós.E alí estaba Gándara coas súas cartas inmensas comendo polo en Kasempa, aforrando para mercar un tractor, galeguizando África e africanizando España. Hai xente que non debería morrer, porque son insubstituibles, porque deixan a moita xente orfa, porque regalan a súa vida ós demais. E aí estaba Gándara, axudando ó que nada ten, sen agardar nada a cambio. Neste mundo noso, no que todo o mundo bota contas de canto dou e a quen e qué obterei a cambio, dá gusto coñecer a xente como el que deu a súa vida por todos e a cambio de nada. A pena é que se fóra tan pronto porque moito quedaba por facer aquí e alá.Deixaches dous continentes orfos: o noso e o teu. Nós podemos tirar coma sempre, pero eles? Haberá alguén disposto a segui-lo teu labor? A se-lo segundo branco  de Kamakechi? Paréceme que non...

lunes, 6 de enero de 2014

Juan Carlos, el útimo fragosaurio

Desde que mandó callar a Chávez sospeché que el rey estaba gagá. Ahora cada vez lo parece más, hace poco que sabemos que osó llevar a su amante en viajes oficiales y que la alojó en la Zarzuela.
 Ahora le da por el photoshop, en Hola, claro; la revista dónde nunca ocurre nada digno de criticar; donde todo es lujoso y bello,donde no caben arrugas ni en el papel.
 Lo triste es ver lo que envejece el rey en dos semanas. Cada vez se parece más a Fraga, otro que no supo irse ni tampoco supo envejecer. Cada año estaba más joven en el póster electoral.

domingo, 5 de enero de 2014

Como niños

Hay días en que todos nos sentimos como niños, y éste es uno de ellos.Aunque haga ya más de treinta años que no podíamos dormir con los nervios. Aunque ya haga tres décadas que la casa no huele a plástico nuevo de muñeca, ni haya que abrir cajas con ventanas transparentes. Ni quitar aquellas gomas que ataban el cuello de nuestras muñecas a las cajas y a aquellos siniestros soportes de plástico que parecían perchas y que casi guillotinaban a nuestras nancys. Hoy, por un día, todos deberíamos ser niños... Felices Reyes!