Vistas de página en total

domingo, 20 de diciembre de 2015

Creo que...

Creo que me enamoré de ti el primer día que te vi.Creo que recuerdo cualquier minuto que pasé contigo. Te idealicé hasta que todo fue mal, ahora ya no quiero saber nada de ti.

domingo, 13 de diciembre de 2015

Lo que te gustaba votar

Aún me acuerdo de lo que te gustaba votar. Ir con papá a votar a esos impresentables de siempre, y qué mal votabas. Pero daba igual, tú pensabas que hacías lo mejor. Ahora igual te da pena no poder hacerlo, si lo sabes igual lo haces por correo... Te acuerdas de aquélla vez que te tapaste los ojos y la nariz y votaste lo que yo te dije porque a mí me convenía? Seguro que aún te remuerde la conciencia.Pero yo te lo agradeceré siempre! Qué bueno fue aquello! Y ahora ya no puedes votar.Seguro que te da rabia. Y yo tendré que llevar a tu novio a votar, que no sabe ir solo, y no te preocupes, porque él sigue votando lo de siempre...

viernes, 11 de diciembre de 2015

Mafia periodística local

Saír no xornal custounos cincuenta euros díxome o " jicho". A cara "fundíuseme a branco", cóooomo? O delegado territorial/corresponsal cóbralles aos paisanos por saír no xornal? Abraio de vez, agora entendo algunhas cousas.Cómo eses que nos preguntan de cando en vez: cánto hai que pagar? Aquí non se paga nada ou non se debería. Aquí o único que se vende é a publicidá*. Hai tempo que escoitara cousas das"mañas" xornalísticas desta personaxe, pero o de hoxe nunca tal escoitei. Qué pasa que nas páxinas da súa bisbarra só sae quen paga? E onde rematan os cartos? Porque parece seguro que non reverten no xornal...abraiada estou!!

martes, 8 de diciembre de 2015

Compresas " sistema dual"

Pensaba que ya lo había visto todo: microperlas, nanoesferas, alas, plus, ultraplus, compact, pero me acabo de quedar pegada a la tapa del water:Evax sistema dual? Serán en castellano y en " galego", serán en streaming?La verdad es que no soy de las que critica los anuncios de compresas, pero lo del sistema dual, me desquicia un poco. Tendrán audio y vídeo? Pero lo peor de todo es que quizá me gusten y cuando las vuelva a buscar seguro que no existen, ya habrán salido las " tribanda", y así la verdad, no hay quien pueda vivir...😂

martes, 24 de noviembre de 2015

Hoy soñé contigo

Hoy soñé contigo, de repente te vi en sueños y te llamé gritando; me sonreías, creo que me saludaste. Pero te girastey te fuíste.Me dio sensación de que no te podías quedar, alguien te había llamado y te tenías que ir. Aún recuerdo tu abrazo frío el día que te fuíste.

domingo, 15 de noviembre de 2015

El síndrome de Rebeca

Rebeca es peluquera como su madre y trabaja en la calle Zamora. También es modelo, a pesar de su look, lleva el pelo rosa como una Bratz. Rebeca salió apenas unos meses con Samuel, un maltratador. Tuvo que irse de Vigo. Su novio la lanzó dentro de su coche por un precipicio,aunque se salvó. También la retuvo encerrada con llave tres días en su casa. Cuando volvió a casa de su madre tenía tan mal aspecto que su propia madre sólo la reconoció gracias a la ropa.Samuel escupía cada día al pasar por su portal.Tamién tenía una orden de alejamiento de su madre que fue asesinada por su hermano el domingo anterior. Rebeca ha vuelto a Vigo, pero sigue con miedo.Pensó que había sido Samuel quien había matado a su madre, y parece monstruoso pero se alegró.Pasaría unos años más en la cárcel, muy lejos de allí.Pero la vida para personas como Rebeca e Inma siempre puede ir a peor.Ahora Samuel es un heredero más del piso de su madre, a escasos mentros de la peluquería de Rebeca. Para Inma ( la madre muerta) y para Rebe parece que en la vida les tocan las cartas marcadas. Desde que Inma hace veinte años tenía que enviar a sus hijos a las diez de la noche a casa de la vecina, porque en su casa ocurría algo que ellos no podían ver.Nadie preguntó de aquéllas, antes eso no se llevaba. Ahora ya n hay a quién preguntar...Heredaron los hijos de Inma el vicio de pegar? Ahora a ella ya le da igual, pero a lo mejor si alguien hubiera actuado en aquel momento esto lo habríamos podido evitar.

lunes, 9 de noviembre de 2015

Muñeca rota

Puede que fuera la niña más guapa del colegio.Éramos adolescentes y nos contaba las cosas que hacía con sus novios, que nosotras en aquel tiempo y en aquel colegio de monjas, ni nos podíamos imaginar.Le podría haber ido bien en la vida, pero no fue así. Se convirtió en un objeto, muy bonito sí, que todo el mundo usó. Ahora con más de 40 años sigue asomándose al mismo balcón en que lo hacía cuando era niña.Sigue viviendo en casa de su abuela, pero su mirada está perdida y no tiene brillo.Y su cerebro no rige bien.

sábado, 17 de octubre de 2015

Manolito Rancales

Tuvo que morir mi madre para enterarme de que lo tuyo no era un apellido, sino un mote. Y me da igual habértelo dichoa la cara, aunque me dijeras que no eras tú. Perteneces a una casta o estirpe de impresentables que aún existe en nuestros días, pero que en los 50 desarrollaba sus perversiones con impunidad y alegría. Trabajaba en una de las conserveras de Beiramar y tenía capacidad para contratar operarias o rescindirles el contrato. Eran chicas muy jóvenes, a veces madres solteras, o con grandes cargas familiares.Muchas huían de la pobreza o de la miseria, y necesitaban aquel trabajo a cualquier precio. Y el precio a veces era muy caro para ellas,aunque no se trataba de dinero. Las acosaba sexualmente y a veces conseguía su objetivo incluso entre las naves de aquella fábrica centenaria.Allí muchos lo sabían, o quizás muchas y nadie hizo nada.A lo mejor hubieran actuado antes si lo primero que hubiera hechono hubiese sido abusar de las chicas si no robar la tecnología de la fábrica para montar luego su propia empresa. Por eso no me importa nada haberle dicho a la puta cara: "tú eres Rancales", el cerdo que contrataba a las operarias,tú sabes a cambio de qué... (Claro que con las omisiones oportunas de la poca educación que me queda y los restos de mala hostia). Y bien sabe Dios qué a gusto quedé por hacerles algo de justicia a aquellas pobres chicas de los cincuenta que fueron compañeras de trabajo de nuestras madres y nuestras abuelas. Ojalá esta historia no se estuviera repitiendo ahora en ninguna parte del mundo, porque es muy antigua.

miércoles, 14 de octubre de 2015

Tu último viaje

No sé si supimos acompañarte bien en tu último viaje, tan bien como tú lo hacías, sin histerias,con una gran generosidad y con ese maravilloso caos que te rodeaba. Todos te querían y algunos te tuvieron envidia. Qué bien lo sabías explicar! La vida va así, te dice la gente que de verdad te quiere,y te cuenta sinceramente cómo funcionan las cosas.No te merecías este mal viaje, este terrible accidente. Qué injusta es la vida a veces!Te vamos a echar mucho de menos, quizás ya lo estamos haciendo.Sólo espero que en tu nueva vida seas tan feliz como te mereces.

viernes, 9 de octubre de 2015

Demasiada mala sorte

Hai xente con demasiada mala sorte, tanta que non parece simple mala sorte! Semella que hai xente que persigue ese mal fario.Mira de través e convida os malos agoiros á súa casa. Porque parece que hai xente que fai a mantenta todo mal, e iso non é culpa só de ter a sorte do revés!

domingo, 27 de septiembre de 2015

No vuelvas

Así se lo dijo;por mí no vuelvas.Estamos muy bien sin ti. Sigue siempre de vacaciones, sin ti todo es más fácil y más feliz!

martes, 22 de septiembre de 2015

Suso, el celador

Hace más de treinta años tenía una amiga en el cole que presumía de que su padre era médico. Sí,sí, me decía. Trabaja en el centro de salud de Teis. Si vas allí pregunta por Suso,el celador. Todo el mundo lo conoce.Es una anécdota simpática y al tiempo real. Ahora dicen que Suso, es decir un celador, o todos, (me da igual) son los artífices de todas las críticas al nuevo hospital. Olé por Suso! Fue capaz de convocar a doscientas mil personas en una manifestación.Olé por Suso! Está "petándolo" en todas las redes sociales! El otro día sobre los problemas del Cunqueiro habló un paciente. Y hubo un gran cerebro gris que dijo: " este igual es primo de un celador" . Olé por Suso! Quizás lo llamen de Inditex o de Apple como al Community Manager de la Policía Nacional. O quizás de la ONCE que realmente en este tema hay mucho ciego de los que no quieren ver!!!

domingo, 20 de septiembre de 2015

Del otro lado de la barra

Esta semana tuve la oportunidad de escuchar asombrosas conversaciones del otro lado de la barra en dos locales muy famosos y concurridos de Vigo. -Dame la hoja de reclamaciones, ayer por la noche estaban aquí todos los camellos de Vigo, todos-todos yWilly no me atendió. La camarera escuchaba estupefacta con cara de geisha.Le invitó a un café, pero ya no sé si lo pudo calmar.Tuve que irme. La otra conversación la escuché en un bar fashion que acaban de abrir en una de nuestras playas,una pareja, recién novios, amigovios o lo que fuese; tomaban café antes de ir a currar. Tengo que ir de compras decía ella. Ah yo te acompaño al probador. Y te hago un desfile decía ella. Pero hoy no! Tengo una ropa interior horrible! Bah! Eso da igual decía el otro con los ojos haciendo chiribitas! La ropa interior sólo estorba...

lunes, 14 de septiembre de 2015

Las primas españolas de Petra Lászlo

Las hay que pegan y ponen zancadillas aunque las vean y aunque las graben. Y las hay que "sentadiñas" en sus despachos dicen a los demás que hagan preguntas que son hostias en sí.Como Dora Manipuladora ( Personaje de ficción).Pregúntale por qué no se jubila? Todos los días de Dios.Haremos un vídeo de los que no van a la manifestación.Bah, no te creas nosotros no emitimos todas las manifestaciones... - Interlocutor: Paso de preguntarle cuándo abandona el senado, no ves que tiene cáncer y se trata con el seguro del Senado en Madrid. -Me da igual que tenga cáncer... -Bah! Esto del hospital yo creo que es muy local... Y así no nos extraña nada que por fin en Canal Nou hayan decidido sólo emitir ficción.

sábado, 12 de septiembre de 2015

Secuestrados en casa

Cada vez conozco más gente que vive secuestrada en su casa.Por sus hijos, por sus padres, sus parejas.Y que apenas pueden salir.

jueves, 10 de septiembre de 2015

Xente de boa fe

Opina o presidente Feijóo que entre as duascentas mil persoas que se manifestaron en Vigo contra a xestión do Hospital Álvaro Cunqueiro, seguro que había moitísimas personas de boa vontade e de boa fe.Xúlganos desde a superioridade e desde a soberbia. Considera que están errados e manipulados.Non considera que este país seu teña cidadáns adultos e maduros.Pensará o mesmo de eles, cando o votan masivamente a el.Quizás tamén polo baixo cando ganaas eleccións pensa que foi grazas ós votos desa xente inmadura, e de boa fe que non sabe o que é bo paea eles...

lunes, 7 de septiembre de 2015

Cómo montar un bareto cool?

Pinta el rótulo sobre madera en verde Tiffany. " Paletiza" el local, es decir invade todo de mesas viejas y palés. Llénalo de cosas " vintage": el teléfono de la abuela, el arcón de la aldea, el flexo de los 70, un bote de Cola-Cao o Mirinda. Y pon una carta de brunch, pastelería artesana, los insoportables muffins y los cupcakes. Si no tienes mobiliario puedes ir a una tienda vintage, como La Victoriana de Vigo y Mondariz, pero la broma te puede salir muy muy cara... Luego da igual que no abras los domingos o que cierres a las dos, o que no abras si hace calor. Tú ya tienes tu negocio, tu tienda, tu briocherie o tu panadería coool. No importa lo demás!!!

viernes, 4 de septiembre de 2015

Un goberno autista

Máis de cen mil persoas saíron onte á rúa para protestaren polo novo hospital de Vigo. E Feijóo mira para outro lado e non pensa reaccionar. Fungos,falta de limpeza, comida conxelada, paredes de Pladur a caer, tubaxes a rebentar tódolos días. Ratos de paseo polo corredor. Ambulancias de ida e volta, viais escasos e catastróficos accesos. Mala xestión do médico e dos outros servizos.100.000 persoas non poden estar manipuladas nin equivicadas. Probablemente esa empresa propietaria do edificio precisaría unha seria recinvención ou wue lles quiten a concesión. Ou é que son máis amigos que os usuarios. A quén defende o noso goberno a nós ou a esa empresa? A quén tapa? Qué lles deben? Por qué desvalixan toda a sanidade de Vigo para abrir ese aborto? Hai quen pensa que o pobre Cunqueiro non merece que lle desen o seu nome a ese hospital, pero eu penso que sí.Non é todo o que ocorre alí incribe e puro realismo máxico? Sobre todo as pantasmas que o dirixen!!!

miércoles, 26 de agosto de 2015

Personajes secundarios

Hay vidas subordinadas, que parece que sólo están ahí para ayudar a los demás, para suplir sus carencias.Viven para los demás.Todo el mundo piensa en ellos cuando necesita algo, pero nunca nadie piensa qué pueden necesitar. Ven como los proyectos y la vida de los demás va encajando, con su ayuda o no, mientras ellos siguen allí en el arcén, esperando que llegue su oportunidad. Sin embargo saben que pronto se pondrán el chaleco reflectante para ayudar a la próxima víctima del siguiente accidente.

lunes, 24 de agosto de 2015

El último cerdo de Vigo

El último cerdo de Vigo vive en Teis. A los pies del Monte de A Madroa. Este último gorrino es como una metáfora de la ciudad, cuya vertiente rural se resiste a morir. Pero el último cerdo de Vigo como es tradición no llegará a Navidad; ya se sabe que a cada cerdo...

Sólo un teléfono

Ya sólo queda un teléfono o ni eso. Y pronto lo darán de baja. Causa defunción.

viernes, 21 de agosto de 2015

lunes, 17 de agosto de 2015

El marido de Carolina

El marido de Carolina no se extrañó de que se empezase a pintar las uñas de los pies en pleno febrero cuando nunca lohabía hecho. Pensó que era porque se había apuntado a pilates con un grupo de pijas del " chollo". Al marido de Carolina no le inquietó que su mujer pasase las horas muertas en la página web de Intimissimi. No se extraña ahora cuando llega tarde los martes y los jueves porque tiene reuniones de trabajo. El marido de Carolina tiene un problema, pero quizás no lo sepa nunca. Porque quizás no se dé cuenta nunca de que en abril dejó de pintarse las uñas...

domingo, 16 de agosto de 2015

Colgado de Laura

Mi amigo Luís no quiere reconocerlo pero vive colgado de Laura. Habla de ella durante horas y sin venir a cuento. La relaciona con cualquier cosa. Es muy pesado, y yo no sé si no se da cuenta o no se quiere dar. Pero querido Luís tú sabes que sigues colgado de Laura, a ver si así al verlo escrito lo entiendes mejor...

lunes, 10 de agosto de 2015

Mandar a la mierda!!

Mandar a la mierda a alguien es muy sano y relajante.Y siempre alrededor hay gente que lo merece. Mandar a la mierda a alguien es soltar un lastre y sentirse ligero. Ojalá lo hiciéramos más, aunque fuese en silencio!!

jueves, 16 de julio de 2015

Últimos días en Almirante Vierna Spa Resort

Qué xeito máis lindo de despedirse do noso mítico hospital que pasar uns días nel, antes de que peche. Antes de que a cafrada se consume.Estará toda triste Esperanza Aguirre porque a ela non se lle ocorreu pechar La Paz nin o 12 de Octubre para substituilos por esa rede de hospitais de pichiglás que ela creou na Comunidad de Madrid. Terá ousadía Feijóo de pechar o Juan Canalejo que tamén é moi vello,e o resto de hospitais da Coruña para substituílo por un gran hospital de atención pública e capital privado en Penamoa ou Arteixo? Non tal, son cousas que só pasan aquí en Vigo. O desastre avecíñase. As resonancias vanse facer nunha unidade móbil, nun camión en Beade como se fose o camión-escenario da Panorama. Por qué non as deixan no Meixoeiro? canda o laboratorio? Cómo lles gusta o " pendellismo" e o feísmo e a estética de cortello á xente esta!!! E qué vai pasar cando che fagan unha análise en Beade e a teñan que revisar en Bembrive ( Meixoeiro) e haxa atasco ou accidente? Iso tanto dá! " Despedida y cierre", eso es lo que les va! Oxalá nós tamén podamos despedir a alguén e pecharlle o negocio en outubro do ano que vén. Mentres tanto pasamos os últimos días no Almirante Vierna Spa Resort con permiso de Manuela Carmena.

domingo, 12 de julio de 2015

Noticias gastronómicas de Vigo

La reapertura de Maruja Limón en As Avenidas, la próxima nueva implantación de 100 montaditos en Plaza Compostela, y la nueva gerencia de La Taberna del Náutico por los dueños del Bar Decó de García Barbón son las noticias gastro del verano en Vigo. Un verano triste? en el que los turistas no podrán ya seguir la ruta gastronómica de Leo Caldas porque el Eligio cerró y creo que espera traspaso y el Bar Puerto está cerrado en Areal, pendiente de nueva ubicaciónen República Argentina. Qué nos queda pues? Ir a tomar una caña o un gin tonic a Marina Cíes, ex Karina Fálagan, un proyecto hiperarriesgado en un lugar con público de masas que no pide hamacas balinesas ni masajes tailandeses. O pagar dos euros por un café con hielo en barra en el Breadouro!!!!

lunes, 6 de julio de 2015

Cabalos e lobos, Fran P.Lorenzo

Segredos inconfesables, amores prohibidos, nazis, espías ingleses, consignatarias e ese Vigo inmenso como pano de fondo.O Vigo dos nosos pais e dos nosos avós. Cos seus cabarets: o Fontoira e o Brasil; os seus bailes: o Riomar Club Os vellos cinemas como o Cinema Radio ou o Rosalía de Castro. A Estación de RENFE e o Corte Inglés. A incipiente Gran Vía. E ese Vigo febril en que todo pode pasar, ese pequeno Nova York, marabilloso e cosmopolita.As relacións entre dous homes que se queren na época de Franco e na de Rajoy.Orixinal e moi ben escrita, a novela de Fran fai tamén un gran estudo psicolóxico das personaxes. A burguesa que vive unha vida-ficción, sempre ocultando as súas feblezas,e os seus problemas; a influencia do medo no franquismo.As mentiras de familia, os negocios turbios. E ese Vigo dos vellos apelidos, dos edificios de autor.Os Albo, os Santodomingo, os Barreras e os seus arquitectos sobre todo Castro Represas. A relación de Vigo co Cap Arcona, o vello Derby e mil cousas máis das que nos falaron os nosos pais e os nosos avós. Unha novela que paga a pena ler.

domingo, 28 de junio de 2015

La falacia del cuarto hospital

Desde hace 20 años se viene hablando de que hay pocas plazas hospitalarias en Vigo, porque la ciudad cuenta además con mucha población flotante que al final acaba siendo atendida aquí.
Y se empezó a decir que era necesario un cuarto hospital. Llamándole primero al Xeral, segundo al Meixoeiro y tercero a Povisa. La idea era muy buena una red de centros para desaturar la patética sanidad viguesa, con las listas de espera más elevadas de Galicia. Y 20 años y cinco maquetas después, hete aquí que los cerebros grises del SERGAS abren el nuevo hospital y deciden cerrar tres o cuatro. Porque también quieren " chapar" gran parte del Nicolás Peña. No cierran Povisa porque no pueden. Y adónde iremos todos cada vez que nos duele un pie?  A Beade!!! Todos!!! Los de Ponteareas, los de O Covelo y los de Mos.Sólo 8 camas más!  Qué pretenden hacer? Por lo menos que amplíen Pereiró!!!!
Sin autobuses, ni comarcales ni urbanos, los taxis desde el centro cuestan unos 10 euros, los taxistas ponen pegas para ir.Los viales son escasos para toda Pontevedra Sur. En qué piensa esta gente? Dicen que el Xeral es viejo, y entonces el Provincial, el Ramón y Cajal o la Paz? Y el Meixoeiro que no tiene ni treinta años?  Y el Nicolás Peña? Recién reformado con camas para paliativos?  Cerrarlo todo. Ya nadie se atreve a hablar de cuarto hospital. Cuando no dé de sí todos a Santiago que allí sí hay camas y están vacías. En octubre estosque toman estas decisiones querrán que les votemos. Nosotros, los de Caixanova, los padres de San Francisco, los de las compañías aéreas y demás. Y qué va a pasar que a nosotros a todos, nos va a molar más botarlos, que votarlos,así que, que vayan echando cuentas!!!

viernes, 26 de junio de 2015

Cuentos chonis!!!

Si te regalan la muleta cuando compras la chuta, si te regalan el chándal cuando compras el pitbull; Por qué no les regalan el tanga cuando compran el legging?

miércoles, 24 de junio de 2015

Besando sapos

Hace un tiempo una persona que apenas me conoce me comparó con una princesa, y yo no voy de Letizia, aunque tenga su edad y su vieja profesión. Mejor princesa que puta pensé, aunque a veces me arrepienta de besar a algún que otro sapo!

viernes, 5 de junio de 2015

Gente corriente

Por qué hay tan poca gente corriente? Sin traumas, sin malos rollos, sin divismos,sin  "ataques de importancia". Por qué hay tantos neuróticos, psicópatas, obsesivos y por qué los tenemos que aguantar nosotros? Sus idas, sus venidas, sus explicaciones que a estas alturas ya nadie quiere. Por favor, que nos dejen en paz!!!!!

martes, 2 de junio de 2015

Suerte

Suerte ha sido haberse dado cuenta pronto.Suerte ha sido no hacer nada irrevocable y que el destino nos descubra sus cartas en el momento adecuado.

jueves, 28 de mayo de 2015

Melancolía

Nunca se debe volver al lugar del crimen, nunca se debe volver a los sitios en que hemos sido felices, ni volver la vista atrás. Hay que enfilar hacia el kilómetro siguiente y olvidar el retrovisor.El pasado no existe. La historia prescribe cuando pasa el tiempo necesario.

domingo, 24 de mayo de 2015

La fiesta terminó

Ahora ya no hará falta frotarse los ojos cada vez que veamos un dinosaurio, un olivo o un miliario, las aceras ya no se abrirán a nuestro paso; ni tendremos que sortear vallas y volquetes. La fiesta terminó, la orgía de arbustos y cemento llegó a su fin. Veremos ahora quién y cuándo paga las facturas...

miércoles, 20 de mayo de 2015

Un buen recuerdo

Voy a intentar quedar con un buen recuerdo, aunque no lo merezcas. Voy a guardar los días felices, no quiero ser como tú que te pudres con la rabia, de algo que total ni era nada, ni era tan bueno, ni tampoco tenía importancia.
 Yo, aunque sea por mí, voy a guardar un bello recuerdo, no quiero renegar de nada de lo que viví.

Llorar para adentro

Hacía tiempo que no soltaba una lágrima, aunque lo necesitaba.Hacía meses que lloraba para adentro, en silencio como un grito sordo.Hacía como si no pasase nada, pero pasaba, y a veces era insoportable.

lunes, 18 de mayo de 2015

Una extraña paz

A veces oír cosas horribles y tomar decisiones difíciles te da una extraña paz. Rara y melancólica a la vez. A veces oír cosas horribles sólo confirma las sospechas que ya tenías!

domingo, 17 de mayo de 2015

Tipos humanos:" los destroyers"

Hay personas que destrozan todo a su paso. Son "destroyers". Se cruzan en su vida con oportunidades alucinantes, personas maravillosas , trabajos únicos y pisotean y " estragan" todo. Son capaces de romper un plato duralex, y sentir calor bajo la lluvia.  Pero nada se les puede dar, todo lo destrozan. Son destructivos, paranoides y arrastran a los demás...

sábado, 16 de mayo de 2015

Pedir perdón

Admitir los errores, pedir perdón y dar las gracias por los favores que te han hecho, no es tanto pedir. Pero hay gente que se cree que lo merece todo.

miércoles, 13 de mayo de 2015

San Rockers, o novo pop rock vigués

Rubén, Javier, Adrián, e Diego son desde 2012 os San Rockers. Un grupo de pop rock vigués que toca tanto en garitos como na rúa, Príncipe é o seu escenario favorito.
Gañadores do festival Emerxe organizado polo Conservatorio Mayeusis os San Rockers fan un pop fresco que narra historias próximas deste mozos que median a vintena.Agora difunden a súa primeira maqueta  con cinco temas pegadizos entre os que salienta "Princesas".
 Lonxe da moda indie, e do renacer heavy que se vive en Vigo os San Rockers refrescan o panorama musical vigués.
Este sábado ás 23.30 tocan no mítico Maui vigués onde podemos velos sen pagar entrada.
Os San Rockers deben o seu nome ao primeiro lugar en que tocaron: o Parque de San Roque.Tamén se lles pode ver no Barroco de Areal, ou na sala Rus. Tamén actuaron no festival Berete de Arealonga en Chapela.
 Rubén Pereira: voz e guitarra rítmica.
Javier Menduíña, baixista.
Adrián Rodríguez,batería.
Diego Tuñas,guitarra solista.


Paga a pena velos. Teñen Facebook e páxina web en que podedes escoitar os temas.

sábado, 9 de mayo de 2015

Gente de paso

Hay gente que sólo está de paso en la vida de los demás. A los que no merece la pena prestar atención,  sólo dejar que se vayan cuando llegue su hora...sin volver la vista atrás!

viernes, 8 de mayo de 2015

Cuando yo muera

Cuando yo muera querré que me pongan la esquela en el Faro y que me lleven a Pereiró, en los nichos de mi familia al lado del cactus que mi abuela plantó. Cuando yo muera, no quisiera que me lleven al Vigomemorial, ni que me quiten la esquela del Faro como los malos hijos suelen hacer. Cuando yo muera habrá alguien que se acuerde de mí?

martes, 5 de mayo de 2015

La zorra silenciosa

Allí está en silencio, con su cara de geisha, con su rictus de no haber roto un plato, conspirando en silencio. Callada como una puta, sonriendo a quien conviene, y ofreciendo silencio a los demás. Como si nada pasase, a menos que le afecte a ella. Y así se cree que es feliz.

Decir que no

Podemos decir que no, debemos decir que no; si algo no nos gusta o no nos interesa. Somos libres para decir que no. Y no hacen falta explicaciones. Queremos decir que no. Bien alto, NO!!!!

domingo, 3 de mayo de 2015

Un bluff!

De los productores de " No eres tú soy yo" , de los directores de " Estoy en un pozo" y de los
guionistas de " No sé qué me pasa". Llega  " Hay que estar abierto a todo", a todos los demás distintos de nosotros, pero no por dejarlo ni ná* si no por vivir una " relación arroyo" a rollo limpio, y eso hay personas a las que no les va...

domingo, 26 de abril de 2015

Pasar del Telva al Cosmopolitan

Hay vidas que se aceleran por momentos. Con cambios bruscos e inesperados. Hay vidas variables, hay puntos de giro extraños como pasar de repente del Telva al Cosmopolitan.

viernes, 24 de abril de 2015

Mis compañeros de piso

Vivo con dos compañeros de piso.Los conozco desde hace muchos años. Compartimos lazos de sangre. Sė que no me van a dar algún tipo de sustos. Sé que nunca tendré que ir a buscarlos a Comisaría , ni a un Hospital en coma etílico. Sé que no fuman porros, ni que se quedarán embarazad@s al mínimo despiste.  Sin embargo, son
vulnerables y  me necesitan. Porque son mayores y también van de hospitales; aunque no sea por un coma etílico ni para pedir la píldora del día después. Y qué quieren que yo les diga son mi familia y yo les quiero como son...

martes, 21 de abril de 2015

Tomar la última en el Xeral

Hace tiempo que tomamos la última en el Xeral, peor era Torqui, que le molaba ir de cañas al Vigomemorial. Cada uno tiene sus vicios. Pero nuestro pub ya cierra. Lo siento por Paula que hacía carreras a " rebolos" por el pasillo en silla de ruedas. Por eso no debería cerrar.Es ya parte de nuestra vida, y la verdad para ir a Beade yo voy a esperar a estar medio muerta, igual prefiero seguir de cañas en Vigomemorial!

jueves, 9 de abril de 2015

Un mundo dividido

Los de Samsung y los de IPhone, los de la Ser y los de la COPe, los de la Sexta y los de Intereconomía, los moros y los cristianos, los del Barça y los del Madrid, los del campo y los de la playa, los del PSOE y los del PP, los de la leche y los de la soja. El mundo está muy dividido!!!

miércoles, 8 de abril de 2015

Esa eterna mala hostia

Siempre de mal humor, siempre con el morro fruncido, con el ceño plegado, con una especie de rigor mortis.Siempre de mal café, y la excusa es la de siempre: estoy pasando una mala racha. Pero tus malas rachas, reina.Parece que duran años!

sábado, 4 de abril de 2015

Zona de confort

Hay mucha gente que vive en " modo avión". Sin pararse a sentir, sin arriesgar, sin querer cambiar de vida; por si acaso sale mal.Es una postura cómoda, aunque a veces triste y aburrida. En " zona de confort" apenas hay problemas, o son los de siempre, fáciles de solucionar.Sin embargo ahí fuera hace frío, se está más expuesto; aunque a veces compensa poder experimentar la belleza de una tormenta.

lunes, 30 de marzo de 2015

La mujer que le robó el alma

Sigue triste, lleva varios años triste. Desde que ella le dejó.Siente que le ha roto todo: su vida, sus sueños.Y sigue triste, en el fondo ella sigue allí, en su corazón, y él ya no sabe cómo olvidar su recuerdo y cómo quitarse esta pena!

domingo, 29 de marzo de 2015

Y si hubiera pasado en España?

Si el accidente aéreo hubiese ocurrido en España, el Ministro de Interior hubiese corrido raudo y veloz a decir que fue ETA.Si el accidente hubiese sido aquí Mariano Rajoy aún no habría ido al lugar del siniestro.Nunca hubiera dado una rueda de prensa o lo habría hecho sin preguntas vía plasma.Pero el accidente fue en Francia y por eso Mariano el Corto por una vez ha sido rápido! Vive la France!!!!

sábado, 21 de marzo de 2015

Chollamigo

La RAE admitió "amigovio" muy en contra del uso en las calles de nuestro país que son más de " follamigo" pero se ve que la caspa de la RAE esto no lo ve.Yo les propongo "amichollo" o  " chollamigo" ( a sugerencia de Cris Hipocrática)que es ese amigo del chollo que todos solemos tener.Puede molarnos o no, puede no haber tensión sexual, puede ser incluso de nuestro mismo sexo, pero parece que siempre está ahí.
La amistad desaparece en cuanto acaba el horario laboral; pero con el " amichollo" se hace más amena la jornada laboral.Unas risas en el ordenador, una mirada cómplice cuando llega la de administración con las últimas medias de leopardo, y en fin todas esas cosillas que nos hacen más llevadero un día de trabajo.Va a costar que la RAE lo admita, quizás la RAG, que le va más la marcha y el cambio como demuestra cada cinco años cambiando la normativa.

Ya nadie conoce a Monbús

Se hizo con prácticamente todo el transporte público entre localidades de Galicia, con los buses escolares y con gran parte del alquiler de vehículos oficiales de la Xunta en tiempo récord y ahora ya nadie lo conoce.
Pisó todas las moquetas y todas las alfombras, consiguió contratos muy difíciles de obtener sin una especial sinergia con partidos y administración; y ahora como siempre: "si te he visto, no me acuerdo" como siempre de guión... pero de guión de peli de terror, o de mafiosos o de Camorra,"El padrino" ha vuelto.

miércoles, 18 de marzo de 2015

Última teoría viguista da conspiración

Onte estiven na Pedra, o mítico mercado vigués que ninguén sabe cantos
anos ten. Hai quen di que cento trinta, eu penso que naceu ó CALORET do franquismo e do estraperlo, se cadra as nosas avoas ían alí a mercar café. Eu fun co meu pai  mercar reloxos ou espertadores e levei a amigos de Bilbao que pretendían mercar alí tabaco por dous reás. Sempre foi así, o qu traían nos barcos, o estraperlo, como gran reclamo desde hai polo menos 75 anos e tododeus revirou o pescozo tanto que ata disque un da UDYCO pasaba os chivatazos das redadas.
E resulta que sí, desta volta sí Obama nos puxo no mapa e dixo que nin Candem, nin San Telmo, nin o Rastro, nin Lavapiés que a Pedra é o celme, a orixe, alfa e omega das falsificacións. E a xuíza decidíu pechalo o día que chegou o Independence of the Seas, o osturistas veña de tuitear que chegaran a Vigo e que parecía que estaban a gravar unha de James Bond. E disque desde aquela o Independence of the Seas non programou visita algunha ó porto vigués. E hai quen di que desde aquela cada vez os portos da Coruña, de Ferrol ou Vilagarcía teñen máis barcos de vez.
Hai quen mesmo di que a xuíza tan querida e recoñecida do número tres na Coruña naceu. Pero eu polo menos, necesito crer na xustiza, aínda que agora para comprar un reló teña que ir á Laxe e non poda ir á Pedra.

La última conversación con su madre

Muchas veces había pensado hacer una lista con las geniales frases y expresiones de su madre; explosiva mezcla de su abuela castellana, de su otra abuela del Berbés y de su trabajo en una conservera. Sus " escardallas" su ropa hasta " las medras", las " túxaras" con seseo,  este "se safa" decía cuando alguien pasaba de todo. La zarangallada de las empanadas que no hacía.Y esas verdades y esa inteligencia intuitiva que tienen las madres con los hijos que como la leche materna hace que le den al hijo aquellos nutrientes o aquella ayuda que en aquel momento necesitan.Pero ahora ya no habla, ya sólo queda su recuerdo. Ahora sólo balbucea, y no se le entiende. Se había reído mil veces de aquellas ancianas como ella que se encontraba por trabajo y que sólo farfullaban y no se les entendía nada.Alguien de su entorno explicaba qué decían, mientras les pedía: "mamá, abre os ollos" y explicaban : " é que hoxe non ten un día bo...".

domingo, 15 de marzo de 2015

Operación princesa, Antonio Salas

¿ Cómo se siente una mujer a la que obligan a prostituirse? ¿Cómo la tratan sus clientes y sus jefes? Las respuestas pueden leerse en la novela de Antonio Salas:  "Operación princesa".Donde podemos ver cómo funcionaba el famoso club de alterne Queens del Polígono lucense de O Ceao.Cómo empresarios y políticos organizan orgías para hablar de sobornos y concesiones políticas en Galicia. Todo lo que se cuenta parece basado en hechos reales porque las imputaciones, la operación Campeón, las conexiones con la droga, con la policía y la política las hemos leído en muchos periódicos.
Es una novela adictiva y trepidante, que narra una realidad oscura más próxima de lo que parece. Debía de ser de obligada lectura para conocer cómo funcionan las tripas de nuestra corrupta sociedad y de dos sectores económicos que mueven ingentes cantidades de dinero muy cerca de nosotros: el narcotráfico y la prostitución

sábado, 14 de marzo de 2015

El eterno " amargao"

-Hola; le dije.
-Hola no; buenos días!
Siempre tenía algo que replicar.Era horrible.
-Por favor; le dije.
-Por favor, no, no es un favor, yo estoy trabajando.
Y así todos los putos días! Contestando a todo hasta lo más nimio.
Qué le pasa a esta gente? Su vida es la mierda que parece? Que no saben recibir un halago, una palabra neutra, que están en guerra constante, que ven enemigos donde no los hay.Que sólo ven la vida desde su ombligo y siempre sospechan, nunca piensan en la inocencia de los demás.
Qué les pasa? Están quizás  angustiados con sus complejos y sólo se relajan tratando mal y humillando a los demás?
Quizás pasan demasiado tiempo mascando su odio y su envidia y retroalimentando a los demás.
Quizás  la culpa es nuestra por no pegar un  grito y un portazo la primera vez. Por tratar con cuidado, respeto, delicadeza y hasta cariño a quien no lo merece.
Y la verdad es que dan mucha pena, porque qué a amargados están! Cada día más!

martes, 10 de marzo de 2015

Fundido a negro

A primera hora llaman los de Kantar Media, dicen que está desconectado el jak del rack del track y que si a ver si somos capaces de conectarlo. Hay que ver si el piloto que está encima del disco duro oscila y si la luz centellea, en ese caso, hay que conectar en yak en el rack del track.
 Media hora más tarde llama el Yerbas. Pide una información que ya tiene, pero nunca se entera de nada. Aún llamará tres veces más hasta que se da cuenta de que la información la tiene allí. "Traballador nato·"pasa la mitad de la jornada jugando al Candy crush, otro cuarto fumando, otro cuarto tomando café, otro cuarto quejándose y trabaja sólo el cuarto restante, pero nadie le dice nada, sólo por no aguantarlo. Y así un día tras otro hasta llegar a hoy.

El día que se hartó

Hubo un tiempo en que se dedicó a templar gaitas, a contentar a todo el mundo, a tratarlos con sensibilidad y delicadeza. Esperaba pacientemente que acabasen de jugar al Candy crush para que se pusieran a trabajar. Les pedía las cosas por favor y les daba las gracias. Pero un día pensó, podría tratarlos como le tratan a él. Con ese aire de salvapatrias, perdonavidas, refunfuñando siempre, recordando lo poco que cobran lo mucho que hacen y lo poco que se les reconoce.
Pero hubo un día que se hartó y decidió tratarlos con su propia medicina.

jueves, 5 de marzo de 2015

Esperando una llamada

Para todos aquellos que esperan una llamada que no llega... una lista de espera, un trabajo, una plaza en un curso, una llamada personal. Para todos los que miran con ansia la pantalla, los que escuchan sonidos que no hay...
Para todos habrá un día que el teléfono suene de verdad.

domingo, 22 de febrero de 2015

Ciscando os cartos no ar

Falan e falan do porno cutre de Grey, pero e o porno cutre do fillo de Julio Iglesias patrocinado por tódos nos con estética de nodo, de clip de karaoke dos 70, de vídeo cutre de deputación. E alá van os nosos cartos ciscados no ar.... Se queren publicitar Galicia por quė non meten a Feijóo en Gran Hermano VIP cun pixama de animal print como o de Belén Esteban? Podían metelo alí co Pachi de Lucas e con Marcial Dorado.Sairīanos måis barato, porque ademais cobrariamos por eles.

sábado, 14 de febrero de 2015

Las mariquitas malas de televisión

Son una leyenda? Un mito urbano? Una impostura? No, son verdad; quien las conoce lo sabe y muchos las sufren.Combinan lo peor de nosotras las mujeres con lo peor de ellos, los hombres. Van de divas, de locas, histėricas,histriónicas. Cada arruga,cada cana es una crisis.Crean cortes de vasallos a su alrededor: su novio, su ex, el que les gusta y el que no.Los hay casados y en pareja, los del amario abierto,y que a pesar de conducir programas de máxima audiencia se suben a las carrozas del Orgullo Gay para pellizar allí todo lo que se mueve.Son obsesivos, perfeccionistas trepas atentos a cada gramo en su báscula y a los que campan en la cintura de los demás. Suyos son los triunfos y los errores de los demás.Celosos, envidiosos y chivatos. Da igual a quė nivel estén.A veces es peor una diva de barrio o de una cadena local. Y luego están l@s resentid@s los que no se atreven a salir... y esos son lo peor de todos, crėanme.

martes, 10 de febrero de 2015

Masacre en la SER

Es la radio con más impacto, más audiencia y para mí la mejor. La SER, Radio Vigo que los mayores recuerdan como EAJ48.Es, era nuestra radio. Una empresa que debe ganar mucho dinero, aunque lo gasta en extraños fichajes como el de Pepa Bueno y colaboradores que seguro cobran importantantes emolumentos.Pero algunos sobran, eso parece, y son los que más nos gustan como la viguesa Ana Guantes. Curtida en mil batallas,con un estilo propio ajeno a las cantinelas de Madrid Ana Luvas para nosotros es de lo mejor de la radio. Cuando la SER la llevó de Vigo nos quedamos un poco huérfanos sin su voz hablando del Celta, sin su estilo peculiar, sin aquel viejo oficio que ella lleva en la sangre yque la hace encontrar la noticia en su tiempo libre de camino al Carrefour.Ana Guantes es parte de nuestra banda sonora y nos duele, y no lo entendemos y con ella, los demás; no sobran! Echaremos de menos sus voces y sus textos. Fue por dinero? Fue por criticar la política laboral? Por qué fue?Los que dirigen los micros de la radio que escuchamos nos deberían explicar o es que acaso no son tan independientes como parecen. Con esta escora a la derecha,parece que está prohibido como en época de nuestros padres " mirar contra el gobierno" y hoy nos han hurtado una voz, una voz de Vigo que se pringó con nosotros de chapapote, que se puso el chaleco del Celta y que vivió gran parte de la historia de nuestra ciudad: un caos perfecto y divertido. Por eso a lo mejor dejamos de escuchar la Ser, hasta que vuelva Ana Luvas, que por cierto no es la única viguesa que ayer echaron de allí, menos conocida entre Samil y las Cíes es Pilar Vicente, sobrina de José María García.

domingo, 8 de febrero de 2015

Ir de guay, gente cool

No hacen nada que no se pueda planificar con una app, no van a ningún sitio que no figure en el GPS, no comen carne, sólo pescado crudo, no beben leche ,sólo soja, no hablan, sólo teclean.No sonríen, ponen emoticonos.

viernes, 6 de febrero de 2015

Il Divo

Il Divo trabaja en Canal Nou, pero se cree la Primera Figura de la Ópera de Venecia.Il Divo se cree María Callas, nadie está a la altura de él.Sus delirios de grandeza rozan ya la Casa de Alba. Y yo que quieres que te diga, si esto sigue así, que me apunten para el ERE.

domingo, 1 de febrero de 2015

La soledad del perdedor

La vida es cruel, y la política más.Cuando ganas todo va bien, todos se acercan a ti,casi se pegan, te agasajan, te alaban, y ensalzan.Pero el drama es perder, ya nadie te conoce, rehuyen tu compañía como si tuvieses la peste o el ébola. Eso lo sabe muy bien Feijóo.Cuando perdió muchos le rehuían como un apestado, ni una mirada,ni una palabra; que distinto a cuando ganó. Seguro que vio aquellas caras que antes torcían el gesto, como doblaban la cabeza y quizá también las rodillas a su paso.Y lo mismo hace ahora él. Apuntarse al ganador.Irse a A Coruña con un candidato ganador y dejar a Chema y a Elena solos ante el pelibro.Las derrotas siempre son huérfanas.

jueves, 29 de enero de 2015

Ás voltas coa rotonda

Unha rotonda, redonda,glorieta centra o alto debate político e toda a contestación civil da cidade de Vigo. Voltas e reviravoltas a unha mísera rotonda na que o BNG dá voltas como un hámster, como un burro atado a unha noria, como a roda do muíño de Xil Ríos. E así tódolos días. E tamén un barco, un barco como o Prestige no que afundir a un alcalde, pero non sempre é tan doado. Non son xente abonda, non teñen tanta razón. E aínda que o barco é unha marulada, aínda que non sexa unha prioridá. Aínda que nunha sociedade avanzanda as persoas sexan antes que as cousas,aquí o único que hai é unha campaña do BNG para proxectar a un candidato que estivo a prol da fusión das caixas. Hai xente de ben que apoia esta protesta,pero un fedor político tumba que marea,e a atención mediática só demostra que aquí o obxectivo non é mellorar a vida de aqueles que menos teñen.

miércoles, 28 de enero de 2015

Abierto en canal

Allí estaba, con el alma en la mano, abierto en canal. Sin obviar nada, desnudo, sin dejar nada a la imaginación, náufrago, vulnerable.Duro por fuera, tierno por dentro, como un bebé, como un niño que quiere que le hagan caso,haciendo las cuentas necesarias.Diciéndolo todo, casi sin hablar.Transparente, con las heridas abiertas, cargado de pasado y de futuro, y comparando Teis con Nueva York.

domingo, 25 de enero de 2015

Náufragos

A veces encuentro náufragos, personas en punto muerto, que no saben qué van a hacer, ni hacia dónde van. Han perdido su rumbo o quizás se dejaron llevar.

domingo, 18 de enero de 2015

Violencia intelectual

Detrás de los que gritan en la calle, detrás de los que insultan, hay siempre quien las piensa.Quizá sentado tranquilamente en su despacho de la Universidad, del partido, del sindicato o del equipo, ellos no se mojan.Ellos a veces ni siquiera van a las movilizaciones o manifas que promueven, ellos no tienen antecedentes, aunque hayan sido receptores de comunicados pseudoterroristas. Ellos ven los toros desde la barrera, las manifas desde fuera, aunque son los grandes beneficiados de esa violencia, ese miedo o ese terror. Explotan a aquellos idealistas, inocentes que sí se manchan las manos, que sí vociferan en manifestaciones y que acaban en los juzgados o en la cårcel quizås.

jueves, 15 de enero de 2015

Treboada en Monteferro

Qué caro é ser galego!!!

En catro anos en Galicia desapareceron duas mil empresas de transporte, asfixiadas pola crise e polos impostos, e sobre todo por ter que aturar uns prezos de combustible abusivos polos impostos de Madrid e o décimo sanitario de Feijóo. Galicia é unha das comunidades co combustible máis caro, malia ser unha das comunidades coa poboación máis dispersa e máis afastada do resto do país e da fronteira con Francia. Os produtos que producimos e fabricamos os galegos encarécense porque pagamos a gasolina máis cara.Os salarios dos galegos son menos elevados que no resto do país, hai quen di que un galego gana o ano dous mil euros menos que a media dos españois. Os recortes aos funcionarios galegos son maiores que aos do resto de España. Parece que Feijóo quere ser ese alumno lambidiño que estuda dúas leccións máis das necesarias sen lle importar se amola con iso ao resto da clase. Tamén podían recortar nos seus gastos, neses que pagamos entre todos: Consello Económico e Social de Corina Porro, Galicia Calidade, Consello de Administración de CRTVG, e unha manchea máis de cemiterios de elefantes que pagamos entre todos nós sen tirar proveito ningún.

domingo, 11 de enero de 2015

Miss Matamá

Ola son Miss Matamá. Nacín nesta mítica parroquia, famosa polo seu churrasco.Agora vivo no Calvario, en Merlo's Place;) un lugar axeitado para unha diva coma min. Vou de moderna, aínda que para moitos non o son.O pelo cardado, as mechas, o animal print e o veludo son os meus outfits favoritos. Non perdo ningunha das feiras da contorna, vivo no Lefties e no Berska, aínda que molaban måis cando tiñan mūsica.O ano pasado tiven unha crise existencial.Deixei de usar o pote de sempre e paseime a BBCream. A desgracia foi cando naperruquería me dixeron que non se podía usar sen "prebase"... ;)

jueves, 1 de enero de 2015

A vinganza do defunto de Carlos Reigosa

Foi Vigo un viveiro de nazis e de espīas británicos? Sī que o foi.Alemáns e británicos conviviron en Vigo con aparente normalidade cos nosos pais e os nosos avós.Cos seus propios colexios como o vello colexio alemán, cos seus sistemas de comunicacións como o Cable Inglés ou o Alemán e con aqueles cabarets en que pasaban o tempo como o Fontoria ou o Suevia. O Suevia de Walter Jurghans, un alemán que posuīa tamén en Madrid o Erika. Un Vigo cosmopolita, escenario secundario das grandes tensións internacionais. O wolframio e os xudeos que puideron pasar pola nosa cidade completan o cadro literario que compón Carlos Reigosa na súa ūltima novela:"A vinganza do defunto" e que se pode completar con lecturascomo :"La clave Embassy" de Patricia Martínez de Vicente.