Vistas de página en total

miércoles, 31 de octubre de 2018

A gota malaia do Mosteiro de Oia

Entre as múltiples etapa do Mosteiro de Oia hai unha que todo o mundo quere esquecer: cando foi cárcere ou campo de concentración franquista como o vello colexio dos xesuítas na Guarda
Alí no Mosteiro propiedade agora da Vasco Gallega, antes dos Bouso aínda se pode ver o lugar onde torturaban coa " gota malaia" ós presos repúblicanos que alí había.

martes, 30 de octubre de 2018

A dixitalización

A chegada do curso político pegou forte na nosa empresa. Cambio de quendas, cambio de programa de escritura e cambio do programa de edición. Moi forte todo a un tempo.
Redúcense inicialmente os labores dos imprescindibles editores de vídeo e satúrase ós xornalistas con cen mil tarefas máis, anodinas, mecánicas e absurdas; semella que o de menos é redactar.
Primeiro pos o texto en negra, se non o programa no o recibe, logo tes que pódelo verde cando remates de ler. Antes pechas o programa e logo o volves a abrir noutro ordenador, senón o sistema se bloquea.
Primeiro pos os rótulos a man , logo pos os rótulos no sistema, senón o sistema se bloquea.
Tes que indicar a duración, senón o software se aturulla.
Logo tes que poñerlle o pé de saída máis cinco, aínda que sempre é máis cinco.
Terás que volver ó vídeo ver onde entra a entrevista e indicá-lo no menú é darlle unha duración estimada, senón o vídeo satura.
Terás que engadir un segundo por diante e cinco por detrás, senón o sistema se para.
Logo terás que revisar os audios aínda que non teñas idea, porque senón igual non se escoitan.
Mentres o operador se aburre e se consume mirando para ti, tentarás enviar o vídeo e asegurarte de que sae, porque claro senón o vídeo non entrará.
Durante o proceso deberás estar pendiente de poñer na escaleta:preparado|listo|xa / en montaxe ou a nai que te paríu.
Logo de envialo, chama a que refresquen, e cambias o texto de color, non sexa que o presentador se colapse ou o sistema se bloquee. Pero aínda te ha de dar tempo de transcribir as entrevistas por se acaso algún xordo está a ver o telexornal.
Todo é moi importante sí. Se esqueces calquera paso o vídeo pódese ir ó carallo; aínda te pode dar tempo de subir ó vídeo á web. Neste tempo é moi importante internet.
E nós? Non somos importantes? Non nos imos saturar, bloquear,esquecer, aturrullar, etc, etc.
E qué farán os técnicos de son, os de vídeo, os produtores, os grafistas, os printeiros é demais?
Cánto tempo aguantaremos así?

domingo, 28 de octubre de 2018

Liga de veteranas

Hoy empiezo una nueva serie. Aquí contaré la vida de esas personas anónimas que es muy interesante y yo creo que debe ser contada. Las grandes verdades se dicen en la intimidad, las grandes historias se cuentan en voz baja. Y algunas saldrán aquí.
Es la vida de las personas que a veces me cuentan , allí por los caminos que yo voy. Son mis “ personajes en busca de autor” y por el camino me han encontrado a mí. Yo escribiré su historia.
Y la de hoy es la de “ Veterana”.
Veterana tiene nombre de brandy pero ni lo es, ni tiene que ver con Osborne.
Ella lo es porque ya juega en otra liga; la liga de veteranas. Está en otra dimensión, ella ya sí, ha olvidado los cuentos de princesas y de ilusión, ya sabe que la vida no es así.
Veterana vive un “matrimonio blanco” que en sus inicios no fue.
Quiere a su marido, pero ya de otra manera.
A mí me recuerda a Olvido Hormigos, aunque yo creo que ella no es tan voraz. Desborda energía por cada poro, a pesar de haber tenido una vida dura.
Se mueve como yo, entre lo más alto y lo más bajo; un día en la Herrería de Vigo, o en el Vao de Pontevedra y al otro en el Casino o en el Club Financiero o en el Club de Campo. Se mueve por estos sitios como un personaje más, siempre sin desentonar; y nunca se deja llevar.
Sabe nadar a contracorriente, sabe lo que quiere y cómo conseguirlo, o por lo menos lo intenta y a veces lo consigue. 😘

sábado, 27 de octubre de 2018

La Revolución de Octubre

La Revolución de Octubre o de los lazos amarillos fracasó. A veces pienso que si en la España del siglo XX hubiese habido una Revolución Francesa se le habría aplicado un 155 o una Guerra Civil y seríamos felices con el Despotismo Ilustrado, o el Absolutismo.  Aquí mayo del 68 se habría convertido en julio del 36, y Dannie el Rojo en Primo de Rivera el azul. Los Claveles da " otra revoluçao" estarían plantados en la Plaza de Salazar y los hijos de los Capitanes de Abril estarían buscando a sus padres y a sus abuelos por las cunetas. Si el mundo fuese España Yugoslavia seguiría unida y Checoslovaquia también, y quizás la antigua URSS.
Habría una Fundación Lennin, otra Mussolini y Hitler y sus descendientes estarían enterrados en una cripta de la Catedral de Colonia.
Los nietos de Ceaucescu tendrían su propio Meirás y una chimenea de Castillo de Drácula en su adosado; qué extraño sería el mundo si se pareciese a España.

martes, 16 de octubre de 2018

Una rotonda para el Estai



Menudo susto tenía encima desde Conxemar. En alguna información había interpretado que el viejo Estai que tanto nos unió allá por 1995 podría ser desguazado para ser sustituido por otra unidad nueva con el mismo nombre. Qué pena! Ya nos dio mucha tristeza ver cómo le cambiaron el nombre por Argos Galicia, pero aún así le seguíamos la pista cuando atracaba en los muelles de Beiramar. Hoy el nieto del fundador Ruy Andrade Pereira, hijo de aquella mítica profesora de Arte de los Jesuítas, Ana Pereira me lo desmintió.
Cuando desguacen el Estai nos avisarán, lo despediremos como se merece con una celebración. Yo no sé si ir hablando con Abel para que le busque una rotonda o le diseñe una avenida ahora que tenemos abierto el PXOM.
Porque nunca un barco nos unió a todos en la calle como aquella vez que perdimos aquella guerra del fletán!

sábado, 13 de octubre de 2018

Bonnie and Clyde (1967) - Teaser Trailer Vamos de boda





Ponte el chándal y los tacones, sí el chándal, has oído bien. El jueves 18  salimos de A Lama, de la cárcel y nos casaremos en el registro de Concello de A Lama hacia las 11.00 AM.

Somos Jorge y Eusa, los Bonnie and Clyde de Vigo, atracamos taxis una temporada y ahora estamos en la prisión.

Ni la cárcel, ni la huelga judicial pudieron con nuestro amor. Y gracias a la tenacidad e ilusión de Loli, la hermana de Jorge y futura cuñada de Eusa, lo nuestro será realidad.

Gracias a todos, a Érguete, a Instituciones Penitenciarias a Quique Vázquez Pita de La Voz de Galicia en Vigo y a Ana Pastor de Atlántico Diario.

Ahora no nos importaría que los medios de Pontevedra nos acompañasen este día. Será una ceremonia rápida luego volveremos a prisión.

miércoles, 10 de octubre de 2018

O viño do conselleiro

Haberá que probar o viño do novo conselleiro do medio rural ou polo menos da súa familia; que aquí entre nós está un pouco caro para ser un Ribeiro; a min custou é algo máis de 12 euros.

martes, 9 de octubre de 2018

Imaxes de guerra

É a paisaxe de guerra de todos os anos. Brigadas a pé, hidroavións baixando ó río, helicópteros soltando a auga, poboacións aterrorizadas e pirómanos soltos: nos montes e nos despachos.

lunes, 8 de octubre de 2018

La narcosala de O Vao y la detención de la “ Conexa”

Los primeros de octubre, ya es tradición cubro una redada en O Vao, término municipal de Poio a las puertas de Pontevedra.Poblado chabolista gitano, donde vive gente de etnia gitana que se dedica a la venta de droga. Al Vao yo siempre he subido escoltada o rodeada de Guardia Civil y compañeros. Aquel gheto aberrante es el gran supermercado de la droga de la provincia de Pontevedra. Esta vez hubo 26 detenidos inicialmente aunque no todos acabaron en la cárcel, una de ellas “ La conexa” la matriarca de un clan. En la operación de la Guardia Civil también se detectó una chabola destinada a consumir: la narcosala de O Vao. Siempre que acabo en O Vao se me ocurre una reflexión. Es humano e integrador tener a esta gente así? Aislada, rodeada de su propia mierda y de su propia droga? O deberíamos intentar tender una mano e intentarlos integrar? Como en Vigo que están” salpicados” por la ciudad. Y siempre me contestan igual. Aquí están mejor. No molestan a la ciudadanía. Sólo trapichean aquí. Cuando los vienen a detener los encuentran todos juntos. Sin embargo aquí cada vez que la Guardia Civil quiere entrar tienen que venir en escuadrón. Y tendrá posibilidad alguno de estos niños que nacen allí de llevar una vida normal? Tener unos estudios, un trabajo y un amigo normal? Yo creo que encerrándolos allí aún se les condena más.

domingo, 7 de octubre de 2018

Pechar a TVG

Ás veces teño o estrano pesadelo de qué somos a xeración que verá pechar a TVG. Estamos reivindicando a súa dignidade e a súa independncia. Queremos ser como a BBC, pero se cadra así non lles vale para o que a queren, e axiña a pechan. É un soño recurrente que oxalá non se cumpra nunca.

sábado, 6 de octubre de 2018