Vistas de página en total

miércoles, 30 de diciembre de 2020

¡Salud! | Estrella Galicia

Lo que la montaña esconde...

El día de Navidad estuve en A Lama, en A Xesta. Una maravillosa aldea de montaña desde la que se ven hasta las Cíes y a veces nieva. Tendrá entre veinte y cincuenta vecinos, y el único bar de las tres parroquias a la redonda. Aquí el tiempo corre distinto. Sus vecinos son cosmopolitas, han estado en México o Brasil y tienen hijos en Estados Unidos. Siguen aferrados a la tierra que les vio nacer, pero contienen las lágrimas cuando hablan de sus aventuras internacionales. Son buena gente. Allí en la cima de su montaña José María abre el bar para nosotros y nos invita a desayunar; es navidad, estamos a tres grados y no hay nada abierto en quilómetros. Él trabaja en Bilbao y le lleva el bar su mujer. Aquí donde se para el tiempo algunos viven en Alemania aunque vuelven cada quince días. Alrededor de esta montaña hay buena gente y una inocencia muy difícil de encontrar en personas que han recorrido medio mundo, pero al final han vuelto al hogar.

jueves, 24 de diciembre de 2020

Los verdaderamente importantes...

...este año hemos visto quién realmente importa; quién arriesga con nosotros. Quién es nuestro núcleo duro!! Con quien arriesgamos nuestra salud, y con quien no queremos pasar ni medio minuto a metro y media de distancia! Feliz Navidad a todos!!!

viernes, 18 de diciembre de 2020

Meirás e Baión ...

Devolvéronnos Meirás e devolvéronnos Baión. O pazo franquista por ser obtido "daquela maneira" polo jicho de Ferrol que mesmo ousou levra pías bautismais de igrexas sen que ninguén lle dixese ren. Qué pensamos todos cando escoitamos Meirás? No pequeno ditador. Por qué nolo devolven porque foi obtido presionando aos doadores. E cál é a broma? Que hai quen quere que llo dedican á Pardo Bazán que seica xa ten outro lugar de seu. E qué pasa con Baión? Por qué imos todos e máis despois de Fariña? Pois vaian, vaian a unha visita guiada que lles falarán de Sarmiento, e de todos os propietarios e xa de xeito residual falarán do que a todos nos importa. E todo isto faime lembrar cando veu a Vigo o exmarido de Letizia e pretendía que lle preguntásemos sobre a nova vaga da literatura estremeña!!! Pero ruliño, por qué te crees que estamos aquí?

lunes, 14 de diciembre de 2020

En la cresta de la segunda ola... y a por la tercera...

Todos lo sabemos. Estamos en la cresta de la segunda ola y después de la navidad vendrá la tercera; con el pico de las gripes y los resultados de las reuniones de navidad. Lo sabemos todos, aunque no lo digamos o lo hagamos en voz baja. Ahora sólo queda saber si de verdad compensa.

Preparando a sucesión...

...ás veces vexo movementos estranos en Galicia e en Madrid. Vexo cono toman posicións os homes de Rueda e como Feijóo mira cada vez máis a Madrid. E entón cando eu penso nalgúns novos movementos do noso eterno xogo de tronos.

lunes, 7 de diciembre de 2020

Había un cadáver en su tumba...

... el día que enterraron a Julio soñé una y mil veces que en el nicho que eligieron sus padres de todo el gran panteón encontraban el cadáver de Sonia. Pero sólo fue un sueño!! Qué pronto se resuelven los casos con la imaginación.

viernes, 4 de diciembre de 2020

Busqué tu noticia en todos los diarios y no la encontré

Sale el payaso en primera como siempre y el farsante en el interior. Sin embargo nada pude leer de ti, del trato inhumano que te dieron en lo que pudieron haber sido los últimos días de tu vida. Del hambre y del frío que pasaste en esa residencia de lujo. Del dinero y la paz que te han robado en ese campo de concentración! Pero y lo bien que estás ahora en casa de tu hija pequeña!,

lunes, 16 de noviembre de 2020

viernes, 13 de noviembre de 2020

Realidade/ficción

Un narco, un exalcalde e unha residencia de maiores, podería ser un chiste pero podería ser verdá*

miércoles, 11 de noviembre de 2020

O gran drama dos medios locais

- Cómo imos contar que vimos ó Comisario mazado como un polbo cando é unha fonte imprescindible para nós? - Cómo imos criticar ó Presidente da Caixa que tantos cartos nos dá? - Cómo imos criticar a ese alcalde con quen tantos convenios temos? - Cómo imos poñer podre ó Presidente da Comunidade que nos dá subvencións? Pois nada ás veces ocorre o terrible drama de que son os medios de fóra os que mellor informan de nós.

lunes, 9 de noviembre de 2020

Tic-tac, tiktok, tokapp...

Estamos en tempo de desconto. Volvendo todos ás casas, volverán tamén os nenos a casa? Tic-tac os minutos seguen contando para volver ó tiktok e ó tokapp!!

sábado, 31 de octubre de 2020

A nosa viúva negra... Ponte Caldelas

Hai mulleres que prefiren ser viúvas que divorciadas. Dicíame aquel avogado requintado de Pontevedra. Eu pensei nos cartos, as mulleres sempre matamos por cartos, os homes fano por posesión. Pero o avogado dicía que non, que non ía matalo por un mísero piso. Este señor non nos coñece ben; aquí mátase por medio fento, ou medio carballo e xa non falo dos marcos que iso son palabras maiores. Falaba do estigma, que segundo el, é ser divorciada nunha localidade pequena, que ten máis prestixio ser viúva... que llo pregunten a Mainat... A viúva negra de Patraix ten o veredito quente: culpable de asasinato. O asasino material de Patraix empregou as chaves que Maje lle deixou. En Ponte Caldelas supostamente a nosa viúva negra tamén lle deixou as chaves ó amante inicialmente para que lle dese un susto ó seu home. Sandra M.A. a nosa viúva local tamén é enfermeira nun hospital: en Montecelo. Tampouco amosou gran disgusto ou preocupación pola morte de seu home. Malia recibir fotos do friame fresco no seu wasap. Tan pouca como Maje que disque só chorou ó escoitar o veredito de inculpación. Porén a nosa viúva negra polo de agora foi branqueada pola xustiza polo de agora a Audiencia de Pontevedra NON A CONSIDEROU RESPONSABLE DO ASASINATO DE SEU HOME.

LITORAL Vegetal +: lentejas con quinoa y chía - Spot 10"

lunes, 26 de octubre de 2020

Demasiado silencio

Me cuentan desde un hospital del norte de España que no se siguen los protocolos COVID ni las cuarentenas y que las enfermeras están cayendo como moscas. Que hay varios servicios afectados y enfermos vulnerables contagiados. La dirección de área no da datos de los positivos del cribado que pueden ser de escándalo. Todas las madrugadas hacia las dos un reguero de anbulancias traslada a los contagiados del vetusto hospital a la zona covid del nuevo. Parece la Romería de la Franqueira o el Rocío. Los contagios afectan ya a tres o cuatro unidades. Cuando sale algo en prensa ya está pasado de moda. No se sabe ni la mitad de la nitad porque nadie habla y nadie quiere publicar. En la zona COVID las mascarillas FP2 2 están bajo llave porque profesionales de otras unidades aterrorizados iban a cogerlas allí porque no hay para todos. Algunos profesionales que estuvieron en contacto con positivos y conviven con personas de riesgo tuvieron que suplicar para que les hicieran una PCR. La dirección de los centros y del área dice que el virus viene del exterior y va a prohibir a los profesionales que tomen café. en el fondo se les culpabiliza de los contagios, cuando sólo son víctimas de una nefasta gestión. Qué tiene que suceder para que cesen a los directores de área?

viernes, 23 de octubre de 2020

A nova dictadura

Ás veces semella que vivimos nunha dictadura. A información contrólase e cocínase.Os datos dámosllelos a quen nos cae ben. Este non fala, o outro fala sempre; incendios non damos, desafiuzamentos tampouco; sí sagas de okupas ou agravios a Galicia desde o goberno de Madrid, aínda que veñan de vello; agora son importantes.

viernes, 16 de octubre de 2020

O escándalo dos ERTES

Os empresarios da noite seguen pagando autónomos, auga e luz; se cadra algún caseiros condonan os alugueiros pero en xeral seguen pagando. Porén hai empresas que se acolleron a ERTES como algunha de transportes da provincia mentres traballaban máis ca nunca no máis duro da pandemia. Mola moito ten un goberno guai que dea axudas e facilidades pero nun país como o noso cheo de pícaros igual habís que ter certo control, porque son cartos de todos. Os medios de comunicación non debían acollerse a ERTES nin as cadeas de fast food. Está moi ben que o goberno axude, pero deberían controlar. O mesmo pode pasar co Ingreso Mínimo Vital porque hai xente disposta a non traballar ou a traballar en negro con total de o cobrar.

domingo, 11 de octubre de 2020

Protocolo COVID

El jefe de seguridad: nadie vuelve a la oficina hasta que se limpie, todos fuera. - El responsable del comité: nadie vuelve hasta que se hagan PCR para todos en la pública o en la privada.Yo avisaré antes de que vayáis aunque tenga que hablar con el conselleiro.No pasa nada porque una semana no se trabaje ; en pandemia habéis estado al 100%. - El jefe directo: yo centralizo la información, cualquier cosa me avisais. Yo os informaré en tiempo real de todo lo que pase porque esto nos afecta a todos. Lo de menos es el trabajo,lo más importante es la seguridad de todos.

Adiós

Yo no quería acabar contigo; yo no quería dejarte así en un hotel de carretera o de playa. Pasamos muy buenos ratos juntos, siempre al sol; fuímos al Atlántico y al Mediterráneo. Visitamos aeropuertos, islas y playas. Lo pasamos muy bien. Poco a poco te fuíste marchitando aunque creo que nunca te aplasté en la maleta. Ahora has muerto en acto de servicio. Y te tuve que dejar, contigo queda una parte de mí.

martes, 6 de octubre de 2020

martes, 29 de septiembre de 2020

jueves, 24 de septiembre de 2020

En Galicia no huele a petricor

Aquí llueve mucho sobre mojado. Aquí llueve cada mes. Por eso no sentimos ese olor a tierra seca acabada de mojar. Ese aroma a mate y a café que sí percibimos donde llueve menos de una vez al mes.

domingo, 20 de septiembre de 2020

Deitada fronte a illa...

... sempre á mercede das mareas. Illa que foi de colonos e reis, pero sempre do mar. Aquí se escoitaron vellas historias de sereas, e e bosques e coroas de loureiro!! Cortegada a pé polo camiño do carro...

miércoles, 16 de septiembre de 2020

Iturmendi

Cada vez que vou a Iturmendi( veterana, profesionalísima e barata) ferretería viguesa con encargas de meu pai paso a mesma vergonza que cando ía á favorita cos recados da miña avoa: " metro e medio de goma faixa"... Ah ves cun pedido da túa avoa! E hoxe foi o día qu fun a por unhas porcas de parafuso para un transitor do Compay. Atendeume o veterano e díxome que non había para un parafuso tan raro, eu díxenlle que me dera dúas parecidas para que o Compay estivera entretido un anaco, logo miroume o transistor e díxome, isto igual o aquelas cunha brida. Buscouna nun andel colocouna no parafuso non sen certo esforzo; e logo por preguntar díxenlle se tiña un termo dos de antes con corazón de cristal. Sacoume un termo vermello dun litro quizáis que valía oito euros. Non me cobrou nada máis!!!

domingo, 13 de septiembre de 2020

Un carguito para rumbear...

Ya sé que te han dado un carguiño, como a ti te gusta, aunque sea de vocal, aunque sea de vicepresidente de tu comunidad de vecinos. Podías hacer como otr@s que crean su propia asociación y lían a cuatro incautos para presidirla. Bueno, ya estás ahí en la pomada como te gusta; ahora a "flipar" en todos los eventos y a buscar la zona vip cuando abran los bares a los que ibas.

jueves, 3 de septiembre de 2020

Un nabo

Marchaba eu da praia cunha saia de mercadiño hippie moi top, unha bolsa de Woman Secret para a praia un camiseta que nin lembro e un feixe de “faros” no colo: a Voz , o Nós, algunha revista. Decátome que unha señora está a fitar para min, como con ganas de falarme. Xa estaba eu empoleirada véndome como unha influencer; pensei, esta vaime preguntar polo camiseta, pola saia ou polo bolso... cando me di: oes, qué xornal é ese? Preguntando polo Nós. Élle un xornal nacionalista novo, quedé con el! Alá foi o meu soño de adicarme ó mundo da moda!

sábado, 29 de agosto de 2020

O departamento dos psicópatas

En todas as empresas hai un departamento de psicópatas. Un cemiterio de rinocerontes ou elefantes a onde van os que non saben qué facer con eles. Alí non curran moito, dedícanse a facer que fan e a “encalomar” o seu traballo ós demais. Alí acaban todos aqueles que ninguén quere ver. Non é un inferno, é tan só un limbo laboral.

miércoles, 26 de agosto de 2020

La suerte de Nuria

Tuviste mucha suerte Nuria porque a Carlos no le dio tiempo de matarte. Prefirió capar a tu novio en tu presencia y regodearse con tu dolor. Vaya cerebro enfermo. Te voy a despiezar a mi sustituto como si fuese la matanza de un cerdo. Con katana, machete y varios cuchillos de jamón. Te persigo en tu trabajo te pongo un localizador en el vehículo. Y mato a tu novio delante de ti. Menos mal que pudiste huír y contarlo. No así tu novio. Porque si no igual estábamos hablando de un terrible crimen sin resolver. Un doble crimen de una pareja española en Portugal. Y tu marido paseando tranquilamente por García Barbón. Quizás también hayas agradecido que sea un crimen sin fotos, por ser vos quien sois, y la sucinta cobertura del suceso a pesar de lo truculento y macabro que es. Tampoco hicieron demasiadas concentraciones por tu agresión. Sólo lo de Entrimo. Qué menos no? No ha muerto un animal. Bueno uno sí: el que se suicidó en el puente de Rande.

lunes, 24 de agosto de 2020

La pistola de tu abuelo

Cuando tu padre tuvo aquella afección pulmonar tan contagiosa dejó de estudiar en Santiago y abandonó aquella pensión de viudas en la que se alojaba. Tuvieron que desinfectar y desalojar su habitación. Fue entonces cuando aquella viuda y su hija mayor encontraron la pistola escondida. Quedaron de piedra. Eran los convulsos años cuarenta y el chico se relacionaba con gente de Falange. Ocultaron aquel secreto vergonzoso y un día que vinieron a Vigo dando un paseo por las avenidas, arrojaron aquella pistola al mar. La niña aún se acuerda. Cuántas pistolas más habrá en el lecho de la ría de Vigo.

domingo, 9 de agosto de 2020

Quién es de verdad Juan Carlos I?

Montó el 23 f para consolidar la monarquía? Mató a su hermano queriendo? Hizo mil cosas insospechadas para ocultar a sus amantes y sus comisiones? Quién es Juan Carlos I el Rey que Franco nos dejó!

sábado, 8 de agosto de 2020

La verdad de Debbie, capítulo 0

Si pudieses hablar podrías contar la verdad. Eres una de las pocas personas que la sabe. Bueno tú y él. Pero él lleva ya casi veinte años sin decirla. Por lo menos no siempre. Porque en cada ocasión dice una cosa distinta. Quizás alguna sea verdad!

Conversaciones robadas; summer edition!

- Hola soy la amiga de Philippe; puedo pasar al baño? -Claro. -Allí se va a sentar el caballero? - No, no hay caballero. - Lo que no entiendo es como te tropiezas siempre con la única roca que hay en la playa. -Mira, mira esa pareja en el agua, mira esos dos! -Déjalos que completen la " feina"!

martes, 4 de agosto de 2020

Autómatas

Te dijeron que te tenías que casar y casi con quien. Te dijeron que tenías que pensar y a quien votar, incluso cómo tenías que actuar.También te dicen lo que puedes o no hacer y con quien te puedes relacionar. Te dijeron que así serías feliz y quizás lo seas. No necesitas más.

lunes, 3 de agosto de 2020

La isla mágica...

Esta isla tiene algo; no sé lo que. Es su energía, esta isla tiene energía dijo arrastrando la g con su acento francés.

lunes, 20 de julio de 2020

Por qué baixan e desaparecen as Mareas?

Porque desde o minuto un da súa creación sufriron un acoso xornalístico brutal principalmente dos tres grandes medios de ámbito galego. Tamén sufriron outro acoso salvaxe por parte da clase política Galega: PSdG,BNG e PP obsesionados por eles e por Podemos de velos estar no foco informativo dos grandes medios de Madrid. Tamén desaparecen polas súas leas internas e guerras de poder. Baixan porque a súa suba ou a súa xénese debeuse sobre todo ó esfarelamento do BNG en Amio. Son grandes debedores dese “ procés”. Polos seus candidatos sen carisma: igualo ós comúns e a Marea en sí: Gómez Reino e Pancho Casal. Porque o voto da esquerda se aglutinou entorno ó PSdG e ó BNG agardando un “ vuelco” que non se producíu.

domingo, 19 de julio de 2020

Ruido de sables en el PSdG

Alguien en el PSdG quiere moverle la silla a Gonzalo Caballero. No sé si hay alguien más pero la dirección pontevedresa del PSdG que controla su tío Abel  por medio de su emoji o avatar Regades ya se pronunció sobre su dulce derrota

sábado, 18 de julio de 2020

Un caso real...


Tenía una máquina de contar billetes bajo la piscina o escuché mal? Bolsas de deporte llenas de metálico sin declarar? Y no no estamos hablando de Oubiña ni de Sito Miñanco.

jueves, 16 de julio de 2020

La casa misteriosa


Ahora que murió Zafón alguien tiene que continuar con la leyenda, la maravillosa atracción y misterio que encierran casas como ésta.
Encaramada en el promontorio, con varios anillos de finca a su alrededor y casi, casi rodeada de mar.
Ahora que ya casi nada es secreto; que encendiendo el móvil sabemos quién vive al lado porque internet nos invita a cada paso a sus wifis. Ahora para mí el misterio continúa. Quién vive en esta casa? Es de un fondo inglés? Holandés? La alquilan? Está en booking? O en Airbnb? Tiene un fantasma o dos?

domingo, 12 de julio de 2020

Amarte así Frijolito!!

Amarte así Frijolito, como te quieren los gashegos y los medios “‘nacionais”. Amarte así Frijolito como si no hubieses subido al yate de Marcial, al flotel de PEMEX o al brazo de Domus Vi.
Amarte así, con ese amor fatal que le tienes a quien te pega y te culpa por la crisis, por la gripe, por la quiebra de Caixagalicia o por los incendios:
Yo también quiero así un amor fatal de telenovela; enhorabuena Feijóo!

jueves, 9 de julio de 2020

Cerrar coles y abrir bares...

... así es España: cerrar coles y abrir bares. Y es que España es un inmenso bar, o era VAR?

miércoles, 1 de julio de 2020

Vigo Confidencial

Un coche de alta gama de un político gallego pasa varias noches en una céntrica urbanización de Vigo de gama media alta, dentro duerme el chófer de un político gallego que sale de vez en cuando a orinar de campo ante la alucinación de los vecinos.

- El yate de Amancio fondea en la playa de Arneles en Cangas. Comento con cierta maldad que este viene a la playa by the face  sin ser residente ni de primera ni de segunda; y me dicen que paga por fondear porque su eslora es superior al mínimo permitido. Sus guardaespaldas duermen en un casa rural de Aldán.



domingo, 28 de junio de 2020

Ezequiel de Barra

Este é Ezequiel de Barra; eu debía ser a única persoa de Galicia que non o coñecía; xa que estes días dixéronme de norte a sur: Ezequiel ? Ezequiel o de Barra? Ah ha ha!! Sentínme unha marciana ou unha astronauta. E hoxe foi o día que quedei con Ezquiel. Nado en Moaña hai preto de medio século, hai corenta anos Ezequiel foi un dos pioneiros de Barra. Cando chegou alí hai corenta anos aquilo estaba cheo se viñas e de leiras. Na praia podía haber nunha fin de semana unhas cincuenta persoas, aínda non había ponte de Rande; a silueta que o cambiou todo na bisbarra. Só uns elixidos coñecían e gozaban daquela praia. Contra os 70 a xente comezou a bañarse núa naquela praia ante o abraio dos paisanos, o daquela Goberno Civil da provincia de Pontevedra atendeu unha petición da Coordenadora Naturista de Galicia. Nos oitenta a moda estendeuse e houbo vivas polémicas entre paisanos, acampados, nudistas e o crego de Viñó. O crítico cultural de Faro de Vigo, Salva Rodríguez díxome hai anos que estando de prácticas na tele galega por aquel tempo case lle cae unha boa " marimba" dos veciños por dar voz ós naturistas. Hoxe todo iso é historia; cunha autoestrada percorrendo o litoral galego, unha autovía que nos une a Ourense e a Madrid; cun corredor que une aínda máis as dúas bandas da ría a amenaza é outra; a COVID 19 facilitou que o concello de Cangas quera restrinxir o acceso rodado ás súas praias máis rurais. Unha idea moi ben valorada en Cangas polos que non viven do turismo. Pero con ela van alá a actividade dos chiringuitos e dos máis de vinte e cinco leiraparquings que hai na localidade; e aí está Ezequiel, outra vez na loita! Aí o tedes por se aínda queda por aquí alguén tan paleto coma min que non o coñecese aínda...

sábado, 27 de junio de 2020

La plantación

La plantación trabaja a destajo de sol a sol. Cualquiera puede hacer cualquier cosa que pidan los dueños o incluso el servicio del cortijo principal; llaman y ordenan con ínfulas: soy el coordinador y cualquiera de cualquier plantación tiene que hacer cualquier cosa que yo diga. El capataz de la plantación ejerce como represor, controlador y reforzador de órdenes de los jefes y pequeños sicarios de la hacienda principal. Aquí lo de menos es qué se comercializa o con qué se trafica. Los miembros de la plantación trabajan, los sicarios cobran y los jefes de la hacienda principal miran por la ventana mientras los demás trabajan para ellos.

sábado, 20 de junio de 2020

Una mujer vulgar

Siempre le sorprendió cómo una mujer como aquélla, tan vulgar, sin apenas cultura y formación había llegado hasta aquel lugar.

Sus brotes

- No quiero que vuelva ( decía). - Estoy harto de aguantar sus brotes y pagar sus cafés. El otro quedó absorto y al minuto dejaron de hablar.

viernes, 19 de junio de 2020

Galería de psicópatas

Soberbios, estúpidos incultos, encantados de mandar, de ejercer el poder desde el miedo porque nadie ni los respeta ni los admira. 
Cualquiera tiene que hacer lo que yo diga porque soy el coordinador. Pero esto está muy por ver. La peor generación de mandos periodísticos de la historia.

domingo, 14 de junio de 2020

Un lugar chamado Bretoña...

Hoxe descubrín que hai un lugar en Galicia chamado Bretoña. Qué paleta non! Pertence ó concello da Pastoriza e ten reminiscencias británicas e bretoas.

sábado, 13 de junio de 2020

Galicia en desfase

Feijóo ya consiguió su titular en los medios de Madrid. Galicia es la primera en salir del estado de alarma. Somos más listos, más guapos, los mejores...
Nadie olvida que estamos en tiempo electoral y todo debe fluír bien en Galicia.
Ahora será Feijóo quien decida cómo y qué, en vez de criticar a Madrid.
Por eso Madrid nos desescala para que Feijóo gobierne en vez de criticar.
Ahora habrá que dejar la bipolaridad y decidir si queremos turistas, si queremos colegios y si queremos centros de día. Gobernar y decidir en vez de criticar,  si hay que penalizar la gestión de las residencias , si hay que rescatarlas de las garras privadas y si eso... a chorar a Cangas!

viernes, 5 de junio de 2020

No top do xornalismo canalla!

Xa estamos no top do xornalismo canalla, do que flúe libremente polas redes de sumidoiro. Do que se inventa as noticias e do que garda dossieres nos caixóns agardando o momento convinte. Do que guinda a pedra e agocha a man.
Do que inventa, desenfoca e terxiversa! Por fin estamos no top!!

jueves, 4 de junio de 2020

Bajistas profesionales...

... ellos no trabajan en verano. Qué horror! Qué vulgaridad! Tampoco lo hacen en navidad! Siempre hay tantas cosas que hacer... Bueno ellos no trabajan nunca cuando no les viene bien. Y fíjense porque estos especímenes abundan el lo público, en la gestión y el funcionariado. Son uno de los peores cánceres laborales de nuestro país!

Conspirando...

... cuando te pasas media jornada conspirando: hacia arriba y hacia abajo, da un poco igual lo que hagas el resto de la jornada!

viernes, 29 de mayo de 2020

Vuelta a la casilla de salida

Parece que uno de los grandes enlaces entre los cárteles de Colombia y los narcos gallegos podría estar aquí muy cerca de nosotros. Tiene una enfermera empresa de náutica en la rúa da Laxe. Un juez de Pontevedra lo acaba de dejar en libertad ; el acta de prisión provisional estaba insuficientemente justificada. Con él “ safa” también el lanchero Cores.
Los dos supuestamente vinculados a las 4’5 toneladas encontradas en el remolcador Karar. Los próximos a la investigación los vinculan también con el narcosubmarino. Unos artistas ya ven. Que estos días vuelven a pisar la calle.

jueves, 28 de mayo de 2020

Música estúpida para una generación...

Mestre Mateo

A ti meu Spielberg concédoche o meu Mestre Mateo: pola túa prepotencia, polo teu marisabidillismo. Polos teus desenfoques, polos teus planos fixos en movemento; pola túa inexistente humildade, polo teu inexistente saber multidisciplinar. Mestre Mateo 2020

Mola más la oposición...

Puedes tener mejor discurso cuando estás en la oposicion. Cuando puedes pasar el día criticándolo todo, y todo puede ser criticado pareces más listo y mejor.
Lo que es delirante es que hagas oposición cuando estás gobernando; y en Galicia tenemos dos buenos ejemplos: el alcalde de Vigo y e propio Feijóo.
Claro que siempre disparan hacia arriba, arrogándose una representación que no tienen. Quizás movidos por antiguos traumas. Abel quiso ser presidente de la Xunta y no lo votaron y Feijóo quizá aspiró a lideral el PP español y el ruido de dossieres lo disuadió.
Ahora por favor gobiernen tienen mil resortes para hacerlo, múltiples decisiones que tomar. Para eso están, céntrense en su nivel y dejen en paz el plano superior. Durante un tiempo funcionó el llanto y la queja y la denuncia de acoso político por parte del superior.
Están ahí para comunicarnos sus logros y su gestión para eso se les votó. Es a otros, a la verdadera oposición , a quienes toca criticar.
Hace años en comunicación política toda la culpa se le echaba al gobierno anterior: la crítica recurrente a la herencia recibida. Ahora se mira hacia arriba y se critica al superior , obviando que a lo mejor eres tú quién debías resolver, como por ejemplo la conselleira de política social echándole en cara los muertos en residencias gallegas al gobierno de Madrid.

martes, 26 de mayo de 2020

El cerdo de Severino

Esta semana se juzgó en los juzgados de Vigo a Severino. 49 años, dos matrimonios, cuatro hijos. Una de ellas en segundas nupcias.
Se le juzga por violar a la hija de su mujer de once años.
Por qué duerme con las niñas? Por qué va a media noche a la habitación de su mujer a por un preservativo?
Una arcada, una inmensa náusea 🤮 nos pinza el estómago.
50 años por favor...

viernes, 22 de mayo de 2020

Lo que la crisis se llevó...

... la crisis del COVID nos dejó a todas la cara cubierta como en el Islam. Nos dejó Peinador desierto como muchos querían. Nos quitó la libre circulación. La libertad de entrar y salir cuando queramos. De tomar un café o una caña, de compartir espacio, de pasear fuera de hora, de bañarnos en la playa, de hacer un viaje, de volar, de coger un bus de coger un barco. De visitar a tu nieto o a tu abuelo.
Y ahora aquí en Vigo a partir del lunes parece que nos dan la libertad. Pero recuerden: aún es la libertad condicional!!!

miércoles, 13 de mayo de 2020

Es relevante? Es importante?

... la gente quiere saberlo?
Es una noticia.
- Interesa a su protagonista su difusión? Casi siempre es publicidad y propaganda!!

lunes, 11 de mayo de 2020

Repensar o futuro...

O tempo que acabamos de pasar deberíanos obrigar a repensar o futuro.
Vivir más lento, en núcleos menores, non apostar polo turismo salvaxe, polas cidades de servizos. Apostar pola sanidade  pública, pola industria, polo transporte ecolóxico, polo produto de proximidade.
Polas tendas pequenas de barrio, os centros comerciais e os establecementos grandes son máis perigosos nestes tempos.
Por fuxir das concentracións e os tumultos. Por pagar e tratar ben a aqueles que nos limpan, nos venden a comida que nos serven os cafés.
É tempo de cambios; sabémolo ben os que tivemos que volver ó plástico e ós produtos de un solo uso.E os que tivemos que deixar o ibuprofeno e volver ó paracetamol!!

miércoles, 6 de mayo de 2020

Castillos en el aire

Cuando ella murió todo saltó por los aires. Aquel frágil equilibrio que lo sustentaba todo se derrumbó. Lo que antes se mantenía porque había una piedra angular cayó. Era todo tan efímero, tan frágil, tan interesado que no duró ni un mes más.

lunes, 4 de mayo de 2020

Vigo reinicia...

Agardaba atopar hoxe unha cidade espreguizándose, espertando do mal sono; pero non foi tal. Parecía aínda un monstro durmido, un lugar acabado de bombardear.
O final dunha guerra, dunha longa crise, dunha peste.









martes, 28 de abril de 2020

La vida de AJ

Hay quien piensa que tu vida ha sido una vida vulgar. Has sido funcionario y aún encima naciste en Ourense pero no siempre fue así.
 Cuando naciste en el treinta tu madre que quería tener una niña te ponía una capota y ricitos rubios hasta que tu padre se enfadó.
Habrá quien piense que tu vida fue anodina de señor católico que no hacía vida de bar. Sin embargo trabajaste con espías ( no lo sabías) en el Cable Inglés, con judíos haciendo pozos de prospección en el Levante Español,no sé si buscando agua o petróleo, porque ya de aquélla sabías inglés.
También estuviste en Madrid con tu tío el de Hacienda, el que casi fue ministro y perteneció a la Real Academia Galega.
Y así pensando, la verdad, tu vida no ha sido tan corriente como tú crees. Tranquilo, yo seguiré escribiendo tu historia.

domingo, 26 de abril de 2020

Un buen escándalo que te encumbre...

Llevo meses pensándolo y estos días lo tengo más claro. Un buen escándalo catapulta a cualquiera en la prensa rosa.
La conocían?

Ahora ya toda España la conoce; es Alexia Ribas , la chica del Merlos gate.

Y a ésta la recuerdan? Le está costando hacerse famosa después de unas fotos indiscretas y sin querer? con Cayetano Rivera. A las pocas semanas ofrece una entrevista a toda portada en el Hola.

Y Olvido? Un vídeo privado le pudo destruír la vida, pero supo remontar. Supo convertir aquello en negocio y ahora no sé cómo le va pero llenó páginas de revistas y horas de televisión. Pero quién fue la primera que se catapultó con un gran escándalo o varios a lo largo del tiempo? Quién se convirtió en una gran diva del papel couché durante más se treinta años. La gran diva y la maestra de todas que supo gestionar el morbo, su imagen y su monetización en aquellos tiempos lejanos en que el cardio sólo se practicaba en las revistas del corazón y no en la tele y las redes sociales.
Es ella: la reina de las portadas del cardio español...









viernes, 24 de abril de 2020

La fiesta terminó para ti...

... la barra libre, la atención perpetua, puliste tu crédito y ya no queda nada; la fiesta terminó para ti!,

Lembrades a vida de antes...?


Desescalada.

Mascarillas.

Curva.

 
                                                Aplanar.

jueves, 23 de abril de 2020

El apagón mundial...

... venimos de un fundido a negro de la economía global. Y esto cómo se puede remontar? La respuesta es difícil, muy difícil pero hay que hacer lo imposible para que no caiga el telón.

Distancia de seguridad

Fíjense en sus entornos. Con la obligación de la distancia social si aún pueden salir a la calle: a hacer la compra, los recados, a bajar la basura o al perro. Fíjense a los que odiamos o nos parecen plastas les guardamos una exquisita distancia social. A otros no tanto. Fíjense también desde sus ventanas; con algunos no nos importa contaminarnos, con otros más.
Observen; no cuesta tanto, con este tipo de vida ya nos hemos convertido en unos cotillas de balcón...

domingo, 19 de abril de 2020

Ser sincero

Ser sincero, honesto y trasparente es maravilloso. Pero ser grosero y andar a pullazo limpio, hablando desde una supuesta superioridad intelectual  es de soberbios y es innecesario. Entre ser cínico, falso e hipócrita y andar a zasca limpio sobre todo cuando nadie te pide tu opinión ,que es sólo una más y tan válida como las otras ( o a lo mejor es una mierda suprema, tan delirante como tu concepto vital...)

sábado, 18 de abril de 2020

Antes de que estalles...

No soporto las discusiones, las peleas y los líos. Intento tragar un poco para no montar un escándalo aunque muchas veces la situación lo requiera.
Hace unos años escuché un consejo de una persona que no aprecio demasiado y que se rebota a la mínima: mejor un día colorado que ciento amarillo y quizás tenía razón. Mejor poner límites desde el minuto uno que acabar harto en el minuto cien y ponerse como una hidra y soltar lava como un volcán y hoy ocurrió.
Con mucha gente no hay que tener ni la mínima concesión.

martes, 14 de abril de 2020

El pico y la curva...

... es una historia de terror perfecta. Todos podemos estar infectados y no saberlo. Todos podemos toser y no estar infectados. Todos podemos ser portadores aunque seamos asintomáticos y demos negativo e esos test.
Infectados no estaremos pero afectados de la cabeza vamos a acabar.

lunes, 13 de abril de 2020

Transferencia de marrones

Cada vez encuentro más artistas que te intentan pasar sus marrones; pero con el tiempo también aprendí a decir que no!!!

viernes, 10 de abril de 2020

Vida de patio...










... en mi edificio ha vuelto la vida de patio. Las vecinas se encargan un quilo de cebolla dulce por el patio. La gente te saluda desde el balcón cuando subes con la compra o bajas la basura. Vuelve la vida de barrio, la vida de pueblo. Nos hablamos de acera a acera. Hemos vuelto a las costumbres de los abuelos de pueblo que tanto les costó dejar. Ha vuelto el ventaneo y la vida de patio, ha vuelto La Comunidad!

jueves, 9 de abril de 2020

Su imagen se congeló en el tiempo...

...cómo podía tener noventa y dos años? Pues precisamente por eso, porque hacía treinta años que no la veía!!

Vivir es algo más...

... que transitar por la vida con esa mirada taciturna. Mirar al infinito sin esperanza. Pero todo esto pasará seguro.

martes, 7 de abril de 2020

Marilyn se quedó


Sola, serena, despierta amaneció Marilyn en Churruca; eran las ocho de la mañana y quería tomar la última, pero todo estaba cerrado. Yo iba al trabajo y no sé cómo acabó, si cogió un café para llevar en Hernán Cortés o acabó la noche en casa de alguien con pocos escrúpulos y dispuesto a contaminarse. El caso es que al mediodía, a primera hora de la tarde; quien dice a las tres, Marilyn ya no estaba allí...

sábado, 4 de abril de 2020

Coronavirus confidencial

-Por qué en tantas residencias de ancianos de España donde están enfermando y muriendo personas hay familias que pasan tres días sin saber el estado de sus mayores?

- Por qué alguna autoridad educativa de la provincia prohibió avisar de los contagios que se extendieron en una comunidad escolar de Vigo para no generar alarma? Y lo que provocó fue la extensión del virus y un caso mortal por lo menos.

lunes, 30 de marzo de 2020

Un virus mutante y cabrón...

Somos víctimas dun virus mutante y cabrón que podemos portar todos, una supergripe letal para algunos y que otros pasaremos sin darnos cuenta.
Parece una peli de terror, una guerra química. Nos tratamos todos como apestados, con lejanía, asco y desconfianza.
Es una epidemia tan sibilina que nos infunde terror. No sabemos si estamos infectados o no.
Unos aislados, otros escondidos en casa, otros haciendo vida como si nada pasase.
Es la crisis del siglo XXI nuestros abuelos pasaron la gripe española y la guerra civil.

martes, 24 de marzo de 2020

Comunicación en tiempos de crisis: emisor y receptor

Esto es una teoría propia y personal.
Los medios de comunicación no deberíamos tratar a la audiencia como menores. Racionándoles la información. Que ellos sepan y decidan. El virus está en esta residencia, en este colegio y en esta localidad. La gente no es tan tonta como algunos imaginan.
Y nosotros también como receptores debemos huír. Estas horribles noticias apocalípticas nos hacen mucho daño y aunque sean verdad hacen mucho daño. Pongan Netflix, Paramount, viejos vídeos, vean fotos del siglo pasado o pongan radio fórmula en la radio. Vean vídeos, tiren de youtube y de literatura.
 Y no vean esas horribles y narcóticas comparecencias de unos y otros ( en prime time). Nos pillan en casa con las defensas flojas y nos calzan sus discursos de media hora cuando sólo queremos oír las noticias. Por su culpa caen muchas noticias que los redactores y cámaras hacemos con mucho miedo y esfuerzo. Sólo para que estos políticos aprovechen para criticarse mutuamente. No resolver nada y hacerse la campaña de las autonómicas gratis.
Yo interpreto que son unos inútiles. Lo único que se les ocurre es que nos quedemos en casa. Porque ellos como siempre no lo van a arreglar, desvalijaron hospitales y ahora piden hoteles, no contrataron personal para los centros médicos y de mayores y ahora tiene que ir a limpiar y a atender mayores la UME; las mascarillas que las done Amancio, la modista de Meaño-Sanxenxo o textiles Pepe y ellos mientras a criticar. Den el callo, gestionen, arreglen y resuelvan. Para qué están ahí? El vicepresidente del gobierno ni siquiera cumple las normas que su gobierno da. Hemos vivido muchos años sin ellos, y sin ellos podremos vivir, pueden quedarse en casa como nos recomiendan a nosotros, pero no se metan en nuestras viviendas en prime time que nos pueden contaminar. Sólo para decir palabras vacuas, de gran país y recordarnos como siempre que el problema lo vamos a arreglar nosotros, los que estamos en casa, que ellos ya si tal... seguirán haciendo lo que les dé la gana.

Instagram, la red social de la crisis









En esta crisis todos tiramos de redes sociales. Estamos en facebook, en tuiter yo lo estoy usando mucho más. Pero sobre todo estamos en instagram!
Es allí donde está la vida social, subir a IG es como bajar al bar, a un bar de conciertos claro. A La Pecera, a La Iguana, al Tinta, a La Joaquina o bajarse a Lavapiés.
Aquí en Vigo ya hubo conciertos desde el balcón en el barrio viejo un verano, y en casa de Amaro Ferreiro otra vez creo.
Ahora nos vemos obligados a ello.El vermú, la caña de última hora, el posado, el gin tónic. Y qué decirnos de los grupos del wasap, tan cansinos otras veces, la vidilla que nos dan!
Yo ahora estoy en uno que con cada pitido me traslada a la ciudad donde estudié hace treinta años!! El flashback es brutal, a alguno un día nos dará un ataque. Pero aquí estamos todos ahora de verdad; porque ahora sí es verdad que no podemos quedar.

lunes, 23 de marzo de 2020

Permanece viva en ti...

... hai xente que permanece viva en ti. Porque o merece, porque valeu a pena, porque te deu a vida, porque aínda que xa non escoites a súa voz ela permanece en ti.

jueves, 19 de marzo de 2020

Una de Stephen King

Estamos viviendo desde dentro una novela de terror psicológico. De miedo, de parálisis, de hostilidad!
Está todo el mundo parado por un proceso gripal? Increíble pero cierto!,,

martes, 17 de marzo de 2020

domingo, 15 de marzo de 2020

Cuándo se convirtió la nuestra en una profesión de pijos?

Los viejos reporteros no tenían horarios. Disfrutaban con las noticias más insólitas y sórdidas y no temían al frío o al calor.
Los nuevos no quieren trabajar de tarde, ni los fines de semana ni en horarios extraños. Yo a eso no voy. Yo en Semana Santa no curro. Esa noticia no me gusta. Esa entrevista no me apetece hacerla.
En esta emergencia sanitaria deberíamos irnos a casa! “ Sí miña reina sí” hay una emergencia sanitaria y a tú a casa a hacer petit point. Qué habría pasado con el Prestige? No lo hubieses cubierto, te tendrías que manchar!!
En Navidades no voy a estar. Y así siempre! Ay si Hemingway levantase la cabeza!!!

sábado, 14 de marzo de 2020

El secretario del obispo

Hace 25 años que acabé la carrera. Y es tiempo de celebración. Chat de colegas. Y qué  sabes de tal? Y qué sabes de cuál?
Quién avisa a Gabi? Sí Gabi, el de Bilbao.
Ah sí, yo lo aviso. Gabi se ordenó sacerdote. Dice misa en verano en Los Molinos. Es el secretario del Obispo de Madrid- Alcalá.
😱😱😱😱? Gabi? Aquel chico de Bilbao, tan simpático, tan riquiño que hacía el kalimotxo con Marqués de Riscal? O era Marqués de Cáceres?
La vida da extrañas vueltas o no ? Los caminos del Señor son inescrutables , o no?



viernes, 13 de marzo de 2020

Kaiser Chiefs - Ruby

Hiperliderazgos

Estamos cheos de liderazgos e de hiperliderazgos.Fartos de divismos, de hiperpersonalismos en menos de 100kms nós os de Vigo temos dous: o gran líder e caudillo vigués: Abel Caballero e o Gran Mestre  Galego Feijóo.
Os demais non teñen voz. Ou moi pouca, o que dicen eles vai a misa. A opinión dos demais non vale un can!!!

jueves, 5 de marzo de 2020

Con el petróleo en las pestañas...

El año del Prestige hubo quien se obstinó en decir que el petróleo no iba a llegar nunca a la costa. Cuando lo teníamos a las puertas de Cíes y de Ons seguían diciéndolo. Y ahora quién cree a esta gente?

martes, 3 de marzo de 2020

Full monty de bombeiros na piñata de Aldán



O vento estivo a piques de facer voar a carpa do entroido de Aldán e houbo que
desaloxar  á unha da mañá.  Cando chegaron os bombeiros e os polis houbo quen pensou que eran un festeiros máis que viñan facer un Full Monty,🤪🤪🤪.
Do desaloxo non se librou ninguén, nin sequera o mexillón do velorio, que o domingo se enterrou e que acabou como todos coa festa noutro bar.


domingo, 1 de marzo de 2020

Noelia Otero, una de las nuestras

Noelia Otero es una de las nuestras sabe lo que es pisar la calle y trabajar en circunstancias adversas; sabe mucho de la historia reciente de nuestro país. Es trabajadora, profesional y buena persona. No necesitamos más. Ojalá tenga mucha suerte que será la nuestra. También le deseo suerte a otra periodista que salta del plató a la arena política: la viguesa Beatriz Pino, líder de Ciudadanos Galicia; por pocos años de más míos casi casi comparto pupitre con ella en el colegio Niño Jesús de Praga en Vigo. Bea comunica bien, es lista y rápida y es mucho más avanzada socialmente que la mayoría de los que integran su partido.
Las dos tienen una gran precursora en Vigo; la genial María Xosé Porteiro que saltó de los micrófonos de COPE y de las páginas del País a la lista del PSOE vigués.  Ahora e un segundo plano elegante como siempre lo fue; demasiado joven y brillante para no estar en primera línea. (El partido sabrá...)
Ellas conocen la calle, ellas saben escuchar a todos y respetar y entender a los demás desde sus ideologías o sus ganas de gestión. Mucha suerte a todas. Ojalá todos en política fuesen como ellas. Todo funcionaría mejor!

Señora azul; canciones dedicadas.CP, Cayetana Álvarez de Toledo, Cuca Gamarra.

jueves, 27 de febrero de 2020

Que inventen otros...

... que piensen ellos! Que luego todo lo copian. No estamos hartos de tributos? De versiones? De copiones!! Unos inventan y otros copian. Ya lo decía Unamuno: que inventen otros!!

miércoles, 26 de febrero de 2020

Me gusta este gobierno

Es lo lógico y lo normal que se haya alcanzado un pacto de izquierdas que integre a los partidos “ regionales” o del nacionalismo interior. Entre todos suman lo que votó y lo que quiso la mayoría del electorado.
Quizás sólo sean cuatro años o menos; por favor déjenles gobernar... y ustedes a lo suyo: a organizar Venezuela!!

martes, 25 de febrero de 2020

O segredo das Madamas de Cobres...


Poderíamos dicir que se trata dunha tradición tricentenaria, que se pasou de bisavoas a bisnetas. Que hai anos pedían emprestadas as alfaias e os lazos. Que bailan vellas xotas ou muiñeiras e mesmo algún “ agarrao”.Todo isto pódese buscar e documentar na internet.
Pero como axustan eses sombreiros florais durante horas para que non esvaren ou non caian da cabeza?
Pensen, que non se note, que non se mova, que non traspase? Aí o tedes as Madamas terman dos seus sombreiros primaverais con compresas de ás. Cómo farían as súas bisavoas?

viernes, 21 de febrero de 2020

martes, 18 de febrero de 2020

Semana de naufraxios



Algo da nosa alma afúndese en cada naufraxio. Pasounos co Sen querer II e pásanos co Rosa. En menos de oito días asistimos a tres naufraxios. Dous na ría de Pontevedra moi preto de Ons e outro en Costa de Marfil : o Albacora VI sen vítimas.
En Ons no pozo próximo ó illote do Centulo o irmán maior de Harri sacouno do fondo do mar, alí estaba unha ducia de metros mar abaixo entre o Centulo e Faro Camouco na cara norte de Ons. Os efectivos de Salvamento non saíron o venres porque facía mala mar.
Harri non foi quen de nadar esa hora e media que nadaron os demais. Quedou alí , nun paraíso que ás veces trasmuta en inferno.
Conta unha vella lenda que un túnel vai desde o Illote Centulo á Punta Faxilda en Sanxenxo , oxalá fose verdá* e o noso naufraxio ficción.

Medios y enteros

Se llaman Medios porque dicen medias verdades?
Están algunos destinados a hacer noticias que produzcan el mayor daño político al adversario, mientras elaboran “ noticias babosonas” sobre el favorito político o el empresario amigo?
Es buen momento para preguntárnoslo; ahora que estamos rodeados de Publicidad y Propaganda.
Por qué interesa tanto Venezuela cuando en Argentina hay otra gran crisis?
Cómo pueden sobrevivir medios dedicados masivamente a la intoxicación y a la ficción política?
Menos mal que quedan sólo dos meses para las elecciones!

martes, 11 de febrero de 2020

Otra jugada maestra de Núñez Feijóo

Por la mañana en septiembre y por la tarde en abril. Así se las juega Núñez Feijóo. Cuando eres tú el que convocas elecciones lo haces cuando mejor le viene a tu partido y a ti mismo. Antes de que te caiga encima el desplome de la sanidad, antes de que quiebre Barreras y Vulcano. Antes de que los otros se rearmen y nombren sus candidatos.
Todo el que puede usa el ventajismo político: poder decidir cuándo y cómo y pillar por sorpresa a los demás.
 Pero en el fondo quizás les esté haciendo un favor: en DOS MESES a la izquierda no le da tiempo ni a pelear. Tendrán que ponerse de acuerdo hacer confluencias y nombrar candidatos pronto, intentar que no se pierda ni un voto ni por la izquierda, ni por la derecha. Baltar ya hizo ojitos a Jácome y a Feijóo.
 Y ya saben que gane el mejor!
Y que a nosotros los que tenemos alta dependencia de los gobiernos autonómicos que nos dejen en paz; que nosotros no nos presentamos. Sólo queremos ejercer nuestra profesión con independencia y libertad y créanme, a veces es muy difícil!

A bici do meu avó





Eu non coñecín ó meu avó materno. Morreu en 1945. Por iso me impresiona fondamente atopar a alguén que sí o fixo. E hoxe foi o caso. Saíndo a pasear co Compay atopamos a un vello amigo da miña nai que eu non coñecín de primeiras. Pero de oídas sí. Era o tal Curro moi amigo da miña nai. E foi el quen nos lembrou cando nos corenta alguén lle roubou esa bici ó meu avó. Con tan mala sorte que a irmá de Curro que vivía no mesmo edificio víu perfectamente e recoñeceu ó señor que colleu do portal de Alfonso  XIII, 18 a bici de meu avó.
Mari aínda era unha nena pero coñeceu perfectamente ó operario de seu pai que colleu a bici do portal. E aínda que era moi cativa foi a comisaría e case, case como agora fixéronlle unha rolda de recoñecemento e ela dixo sen dubidar quen subtraera ese vehículo que meu avó loce á altura de Trasatlánticos e tamén no Alto do Confurco preto da fonte, nos anos trinta corenta, poucos anos antes de morrer.