Vistas de página en total

domingo, 26 de febrero de 2017

"Luras"

Hay gente que cuando paga un café te dan ganas de hacerle una foto y subirla a internet, porque no lo hacen nunca.Hacer un Breaking News o un adelanto informativo. Y es que son como los dentistas, uno de cada 100 dentistas paga una vez al año algún café. Y yo la verdad aunque no me cuesta aflojar la cartera, no puedo con los "luras".

miércoles, 15 de febrero de 2017

Vigo, estampas urbanas

Ten solución o Casco Vello de Vigo? De vinte anos acó, mentres uns edificios se restauran outros van caendo!
Menos mal que tamén no centro gozamos de imaxes como estas , foto Changas.

lunes, 13 de febrero de 2017

Colexios con protocolo de naufraxio

Hai colexios en que non se enteran de nada, agochan os problemas e non saben cómo reaccionar. Outros como o vetusto colexio dos Praceres de Marín noutrora berce do "señoritismo" e da fidalguía galega e española teñen un protocolo de naufraxios. Porque moitos dos seus alumnos perden os pais na mar. Sábeno e están preparados. Por iso se cadra están aplacando a dor que estes días sente a familia de Vicente Pazos que se perdeu no mar de Senegal.

domingo, 12 de febrero de 2017

Resumo Gobernichas 2016

Gobernicha de Candeán,Vigo,sobre estas liñas.
Gobernicha de Bueu.
Gobernicha eclesial en Pereiró, cedida.
Gobernicha urbana de Vigo, na rúa Oporto.
Gobernicha de Viascón, Cotobade, coa foto dos danos do xabarín.
Gobernicha da Lama, nas inmediacións do concello, en branco e negro.

"Todo esto te daré", Dolores Redondo

Acabo de pasar dos meses en la Ribeira Sacra, entre un pazo señorial con jardín y capilla y una sencilla pensión. Y todo sin salir de Vigo, gracias a la maravillosa novela de Dolores Redondo:"Todo esto te daré". Una narración donde nadie es lo que parece. Unha novela y una familia llena de secretos con un final sorprendente. Dicen los que conocen mucho la zona que tiene algún que otro error geográfico, yo no los he encontrado. Sí que me chirría la licencia poética de la autora de cambiar las camelias por gardenias, que no cuadran tanto en el paisaje paciego que recrea. También como gallega, en la edición castellana me choca ver cómo la autora describe a la perfección los toxos y les acaba llamando árgomas ou aulagas en un perfecto castellano que aquí nadie usaría. Es la primera novela que leo de Dolores Redondo y me encantó. Cómo describe el ambiente opresivo del pazo y cómo todos tienen antiguos secretos y llevan doble vida. La búsqueda de la verdad en una sociedad marcada por la falsa moral y los secretos de familia son el hilo conductor de esta historia que atrapa hasta el final. Hay dos personajes tremendos, monstruosos, uno es la vieja marquesa, cruel y manipuladora; el otro lo descubrirán cuando acaben la obra. Otro personaje me llamó la atención:Toñino, me parece un trasunto de Manolo el Electricista de la Catedral de Santiago, famoso por robar el Códice Calixtino. La novela está bien escrita y engancha, merece la pena leer.

viernes, 10 de febrero de 2017

sábado, 4 de febrero de 2017

Por qué nos matan?

Semella que nunca nos ía pasar a nós, nin a ninguén que coñezamos. Non temos vinte anos, non estamos casadas, non tratamos con homes así, non nos movemos entre esa xente.Pero sí que pasa, cada vez máis preto de nós. Unha compañeira de clase, a filla dun amigo,a veciña da aldea,a enxeñeira da avenida de Madrid, a irmá dunha amiga da túa pandilla. Aínda falo grazas a Deus en segunda persoa porque lle pasou a amigas das miñas amigas, pero o terror é cada vez màis próximo.Antes non pasaba en Vigo, antes eran só os exmaridos, antes eran só os homes de 50 ou 60 anos, pero semella que ninguén está exento. Non saias soa, non leves esa roupa, fai como que falas polo móbil, que te acompañen a casa, xa non vale ata o portal, tera q ser ata o relanzo.Controla que non te boten nada na copa, nin que te fagan unha copia da tarxeta sim... Controla porque semella que ninguén máis ca ti te pode protexer.