Vistas de página en total

viernes, 27 de diciembre de 2019

Brindar por el tiempo perdido

Hoy voy a brindar por el tiempo perdido, por el tiempo invertido en cosas estúpidas y con personas que no valen la pena. Por las conversaciones repetidas y vacías. Brindemos, brindemos, que hay mucho por lo que brindar!😉🥂

miércoles, 4 de diciembre de 2019

El drama de la moda de ser feminista

Las modas provocan oleadas de falsa adhesión y arrasan con todo a su paso. Los oportunistas se pegan a ellas como alimañas para sacar provecho. La semana pasada me quedé en estado de alucinación al ver en un congreso periodístico sobre violencia machista un viejo y casado profesor que le “entraba” muy malamente a sus alumnas de la facultad con la mayoría de edad recién estrenada. En ese foro estaba otro profesional muy conocido por sus compañeras de trabajo que dejaron de tomar el plátano como un tentempié para no oír sus comentarios al respecto. Quizá también estuviese allí el cerebro gris que manda a sus redactores a una comisaría en busca de una maltratada con graves problemas sociales y en estado de marginalidad. Ojalá todos ellos, esos próceres del periodismo hayan aprendido algo en esas jornadas, ojalá; aunque quizás ya les queden pocos años para ejercer la profesión.

martes, 3 de diciembre de 2019

Elena Ochoa y el instituto de Ourense

Me parecía Lady Foster una mujer fría y distante que no hacía alarde de sus orígenes, pero parece que no es así. Me la acabo de encontrar en la portada del Vogue Bussines y en el interior claro y es allí donde me espera la sorpresa.
Lady Foster está satisfecha de haber cursado el bachillerato en el instituto de Ourense donde tanto aprendió de su familia y de sus veranos en Rías Baixas. No se ha olvidado de donde viene la aristócrata que nació a orillas del Miño

Una generación estúpida

Los “ premilennials” son una generación estúpida, lo dicen ellos mismos: engreídos,arrogantes; pagados de sí mismos. Consideran que poseen la verdad absoluta. Y es que lo han tenido todo quizás. Nadie les puso límites y creyeron que eran los mejores, aunque no lo son. Su enterno refunfuñar nos tiene muy hartos a los demás. Y es entonces cuando llega el tiempo del fracaso.

lunes, 2 de diciembre de 2019

No se va a saber nunca

Me lo dijo todo serio y convencido y la verdad sabía de eso; por eso me estremecí. Son simples fuegos de artificio para simular que hacen algo.La verdad no se va a saber nunca.

domingo, 1 de diciembre de 2019

No me juzgues...

No me juzgues, no me rayes, no me cuentes tu vida. No me agotes con tu intensidad. No me dés ni lecciones ni órdenes porque no debes, porque no puedes de momento. Cállate por favor!

sábado, 30 de noviembre de 2019

La moda de los columnistas “ galegos”

Os galegos somos traficantes , tamén de palabras desde Martín Códax a Jabois pasando por Rosalía. Hai moitos que teñen celos, pensan que é unha moda ou unha corrente pero eu penso que non, que aquí hai moitas historias e moito xeito para as contar. Seguirá habendo moitos articulistas galegos porque son moi bos,hai quen os engloba no xornalismo cipotudo, pero eu penso que son máis caralludos que cipotudos. Aquí tivemos escola de Camba a Valle Inclán. Colmenero, Rolland, Jaureguizar,Manuel Lourenzo, Ana Cermeño e se cadra Tallón.E seguro que esquezo a moitos máis. Que nunca cese o tráfico das nosas verbas!!

viernes, 29 de noviembre de 2019

Encarna Álvarez, a nosa xente

Encarna Álvarez é a presidenta dos comerciantes do Calvario. Naceu en Asturias e vivíu moitísimos anos na emigración suiza, en Zúrich. Logo afincouse en Vigo onde montou unha óptica a escasos metros do Calvario. Empática e entrañable Encarna loitou sempre polo barrio polo primeiro parquing , se esquecemos o mítico avenida da peonal, foi o de Fernando, o Católico, logo víu o de Maruxa Mallo e conseguir a peonalización do Calvario, con algunha crítica ruín que outra. Agora vive un déjà vu*. O peche dos comercios físicos polo arrase da venda na internet un fenómeno que afecta a tendas de Candeán, pero tamén ás da Quinta Avenida. Ela vivíuno en Suíza nos setenta, a moda da venda por catálogo fechou tendas de vez no centro de Zúrich, as tendas foron reconvertidas en vivendas de baixo custe para non deixar os locais baleiros. Agora Encarna vive aquel pesadelo outra vez, coa moda das vendas por internet, que pechan locais, xeran paro, crean emprego precario, de reparto sobre todo e fan un fundido a negro nas nosas cidades. Desaparecen os escaparates cos que tanto gozaron os nosos avós, desaparece o gusto pola compra demorada e o asesoramento profesional,desaparece o tacto, a proba física, o saír á rúa para ver as cores a luz. Perdemos moito con internet. A última vez que estiven con Encarna estaba moi triste polo Black Friday, un fenómeno que case lles obriga a perder cartos para non desaparecer. Este Vigo noso é produto de persoas como Encarna que fixeron grande? este o noso país!

jueves, 28 de noviembre de 2019

Compañeiro Manoel Soto, “ Por un Vigo mellor”

Onte finou Manuel Soto Ferreiro un dos alcaldes que deixou máis pegada en Vigo xunto con Portanet, e o noso inefable Abel. Compañeiro Soto que así se deu en chamar apuntábase ben a unha foto segundo dicían os que o coñeceron daquela época. Embeleceu Vigo con obras que hoxe ninguén discute e se converteron en iconas: o Sereo, os Mariñeiros da Gran Vía ou a Porta do Atlántico. Din os que viviron aquela etapa que tiña a alcaldía bunquerizada sobre todo na súa última etapa, algo que non ocorría cando eu empecei a traballar era a Casa da Collona pois pasábamos horas alí agardando a saída daquelas interminables xuntanzas de mediados dos noventa. Despois do seu periplo americano vivíu a súa época máis gris, converténdose nun concelleiro independente de pequenos partidos. A min daquela facíaseme moi plasta,non tiña apenas representación era irrelevante pero botábase ó micro como un máis. Eu facía algunhas manobras para non o entrevistar porque non cabía nas miñas noticias dun minuto, pero el sempre aproveitaba que os outros da xerencia de urbanismo se facía os remolóns para forzar unhas declaracións que ninguén ( ou polo menos eu) lle quería coller. E compañeiro Manuel Soto que puxo a Vigo na vangarda da moda, da música e da arte, xa está alá, máis alá das estrelas e das luces de Abel!!

martes, 26 de noviembre de 2019

viernes, 22 de noviembre de 2019

miércoles, 20 de noviembre de 2019

Listos para la vida

No saben casi ni hablar, mucho menos escribir. Pero son listos para la vida.Se pegan como el musgo hasta que seca los árboles. Ellos saben a quien preguntar.Consultan gratis lo que los demás pagamos. Ellos conocen toda subvención, controlan todo lo que es gratis aunque les cueste a los demás. Son analfabetos funcionales pero catedráticos del arte vital.

lunes, 18 de noviembre de 2019

El síndrome Alexa

A qué hora empieza? Cuándo pasan el recibo? Cuánto debo? Explícamelo otra vez. Hazme este recado. Oye reina, yo no soy Siri, yo no soy Alexa, yo no soy tu asistente personal.

domingo, 17 de noviembre de 2019

Celos del satisfayer

Adoro lá “ marimba “ el jaleo, la polémica que se está montando por el “satisfayer” para los menos “ enteraos” estimulador sexual femenino. Me encanta lo mosqueados que están algunos. Yo creo que la Junta de Andalucía lo podría prohibir y deseando estoy que se pronuncie la Álvarez de Toledo.😝 Llegó la crisis de la masculinidad, o es que no tienen otra cosa que ofrecer?

sábado, 16 de noviembre de 2019

Inventarse una noticia

Quizás todos los que trabajamos en esto hemos tenido esa tentación. Yo, alguna vez.No exactamente de inventarme una noticia pero sí de novelizar o “ creativizar” una historia. Hay sucesos sórdidos, vulgares y anodinos que mejorarían con una dosis de creatividad. Pero yo me corto; intento cortarme. Aunque a veces me presionen con los enfoques de otros medios y lo que cuentan los demás. O la versión que interesa al que manda; a veces como a todos no me queda otra que tragar. Otras veces son las fuentes quienes nos engañan sobre todo las oficiales. Lo confirmo muchas veces en la calle.Gran operativo policial ( y el tipo se entregó). Está en la UVI y baja de un avión por su pie. Y otras veces ya es de escándalo. Yo nunca he trabajado en prensa escrita pero muchas veces me han azuzado para que siguiese la estela de un falso titular. Y después de volverme loca para encontrar fuentes de un suceso que quizás no ocurrió, hay gente que te dice; bueno ya sabes: es un titular( a los que se les supone cierta licencia para distorsionar la realidad y llamar la atención). Los medios que yo más conozco a veces hacen grandes esfuerzos de “ torsión de la realidad” para llevar el ascua a su sardina, a veces hasta niveles nauseabundos. Ocultar lo que les perjudica y resaltar de forma desmesurada lo que les beneficia rozando la indignidad. Y luego están los otros los que inventan la realidad. Algo que me cuesta mucho creer pero que según un juzgado ha hecho Javier Negre: inventarse un testimonio de una víctima que nunca existió. Y luego está todo lo que contó el ex-director de El Mundo, David Jiménez y que abochorna o avergüenza a cualquier profesional: cómo se inventaron la teoría de ETA en los atentados del 11 M, cómo Villarejo, Inda y el Cardenal “ fabricaban” las noticias y la verdad es que para eso, nosotros no estamos aquí.

miércoles, 13 de noviembre de 2019

Yoísmos

Hace un tiempo que me da la sensación de que sólo coincido con gente que se preocupa de sí misma. Yo, mi interés, mi plaza, mis libranzas, mis horas extra, mis festivos, mi bar favorito, mis problemas.Mis teorías políticas, periodísticas, y empiezo a estar harta la verdad.

domingo, 10 de noviembre de 2019

Llevarse un nabo

Imaginemos que llevas años escuchando las miserias de una persona que muchas veces ni te interesan, ni compartes. Imaginemos que lo haces por educación. Imaginemos también que un día tú decides contarle una de las tuyas. Y esa persona te dice: ay no sé, eso es cosa tuya.

viernes, 1 de noviembre de 2019

jueves, 31 de octubre de 2019

Saber que estás vivo

Me gusta saber que estás vivo. Sobre todo en días como hoy en que todo se mezcla. Chequear tus redes y tu mensajería, tus nuevos escritos. Porque aunque estés muy lejos, sigues vivo en mí.

martes, 29 de octubre de 2019

De soldador a presidente

Un hombre hecho a sí mismo que empieza de soldador en una vieja calderería. Emparentado con todos los poderes fácticos de la ciudad y de Galicia. Mimado por las entidades financieras sobre todo por una. Miembro del Club Bilderberg vigués. Escapista de las quiebras y de los concursos de acreedores. Receptor y suministrador. Sabedor de secretos y componendas. Podrán dejarlo caer? O caerán todos antes que él?

lunes, 28 de octubre de 2019

Dejar salir a Cataluña

Creo que hay que dejar salir a Cataluña. Primero confirmar vía referéndum que la mayoría de la población quiere irse de España y luego darles carta de libertad. Por qué no se hace? Quizás porque tienen la certeza de que triunfaría la apuesta por la independencia. Por eso tampoco Suárez nos dejó optar por monarquía o república, porque podía salir república y no les gustaba a las élites. Sotto voce muchos políticos dicen que no quieren abrir el melón de España porque a lo mejor nos vamos todos primero los cat luego los vascos y luego nosotros los gallegos. Yo no creo que sea así. A veces pienso que con los políticos de estos dos últimos siglos en España no habría habido Revolución Francesa, Reconquista de España o separación entre las repúblicas checa y eslovaca,independencia de Croacia, Eslovenia,etc Porque cuánto tiempo vamos a aguantar en nuestras retinas esa guerrilla urbana que siembra el caos en la almendra central de Barcelona? Una situación que ha estado a punto de llevarse por delante la vida de Iván, un policía nacional vigués.

domingo, 27 de octubre de 2019

Franco también quiso volar como Carrero Blanco

Como Pedro Sánchez en helicóptero. En este entierro eché de menos a Pocholo Martínez Bordiú con su mochila y al marqués de Villaverde que habría ofrecido en “streaming” la ceremonia privada. También eché de menos uno de los idiotismos típicos de las últimas fechas:” estáis blanqueando a Franco”. Sobre todo porque nosotros los de los 70 pasamos nuestra infancia cantando: Franco, Franco que tiene el culo blanco... aquello sí que era blanquear...

sábado, 26 de octubre de 2019

Pilar A

Levo dous días tropezando co “ pilar A”. Escoitando o concepto con cara de gheisa. E hoxe preguntamos. Cómpre dicir que levou dous días facendo temas de coches e falando con bombeiros. E por hoxe a solución. E aí teñen o “ pilar A” é un xeito de dividir as partes do coche. O pilar A está na confluencia do parabrisas e do teito.

miércoles, 23 de octubre de 2019

martes, 22 de octubre de 2019

Me duele Vigo

Creo que Vigo está viviendo una gran crisis o precrisis. Nuestro aeropuerto ya es el tercero de Galicia, la terminal de cruceros también, sobrepasada ampliamente por A Coruña y ahora hasta van cruceros a Vilagarcía y Ferrol y obviamente a Oporto. No parecen decisiones de mercado, hay que ir más allá.
 Los dos astilleros más importantes de Vigo agonizan. Vulcano está muerto ya y Barreras está con respiración asistida mientras los que lo hundieron no lo quieren dejar escapar, aunque arrasen como otras veces a toda la industria auxiliar.
Me deprime enormemente la venta de Povisa al mismo grupo que hundió la Sanidad Valenciana que luego hubo que rescatar. No creo que una empresa americana, ésa en concreto trate mejor a los empleados y a los pacientes. Ojalá esté en un error.
Y todo esto no se arregla ni con luces de Navidad ni con grandes carteles de la Xunta por toda la ciudad.
Ojalá este mal año acabe en diciembre.

Quedamos a merendar...

... y al final echamos la siesta!

lunes, 21 de octubre de 2019

Qué queremos del gobierno?

Del gobierno que salga el 10 de noviembre queremos que arregle el problema de Cataluña, sin 155 y sin más heridos, parece que el actual no es capaz de hacerlo.
Queremos un gobierno de izquierdas de verdad , que proteja a los débiles y retire prebendas a políticos y millonarios. Que salgan todos los políticos de los consejos de administración que no tengan dietas ni ayudas a la vivienda.
Y queremos soluciones para el naval vigués. Un gobierno que sea duro con los bancos y suave con la gente común. Un gobierno que no privatice la sanidad y que no suba los impuestos. Un gobierno que no nos haga repetir las elecciones para rebañar unos escaños más, y un gobierno que si es de izquierdas no pacte con la derecha.
Un presidente que se pague sus vacaciones y que vuele en Iberia o en tren, no en helicóptero y que no veranee a costa de nosotros en Doñana y La Mareta.
Es tanto pedir?

Terror en Cambados










Onte quedamos coas responsables dunha protectora de animais de Cambados ás portas dese bar de Vilariño que aínda non estaba aberto. Teñen en custodia este cabalo branco esfameado que atoparon nunha granxa case pirata de Meis. Xa non chegaron a tempo de salvar ó outro cabalo e a outra égoa que aí xa ven mortos por inanición.
A incautación do animal foi posible grazas á denuncia veciñal e a áxil actuación da policía autonómica. Leváronnos a gravar o lugar onde está custodiado o animal enfermo, ás agachadas. Aparcade lonxe que non vos vexan con nós. Menos mal que aínda non me controlan a matrícula porque o coche é novo...😱
Ademais hoxe é día de caza e aínda temos máis perigo... Xa unha vez me queimaron o coche... na miña casa, que por certo non é o meu domicilio oficial, onde estou censada... sei perfectamente quen foi , perseguíume durante días... case o vexo guindar un artefacto na miña leira para queimar o coche, pero non se puido demostrar.
Eu como responsable do Refuxio de Animais de Cambados denunciara a aquel tipo que nos tirou por riba do muro un can coxo que quedou máis eivado tralo impacto. Gravárano as cámaras de seguridade e eu decidín denuncialo. Ben certo que lle puxeron unha multa de seiscentos euros, tanto como me custou un coche novo a min.
Destoutro de Meis estamos moi fartas, ten unha granxa equina para vender animais, tenos sen comer e algúns morren, ás veces alguén da administración o avisa antes de que poidamos actuar. Incrépannos e toman represalias contra nós. Parece mentira porque este home que rolda os cincuenta anos e é veciño de Meis ten cartos abondos , tivo un taller de reparación, o que parece non ter é sensibilidade ningunha cos animais.

sábado, 19 de octubre de 2019

A estilista de Carolina Bescansa


Hoxe estivemos en Povisa con Carolina Bescansa, e houbo que facerlle a broma: a que se montou neste país co teu “ loiro platino”. Estou farta a verdá. “ Que se gastei cinco mil euros” que se bla... as risas que teño botado coa Nati , a do Salón de Peiteado de Vilanova de Arousa que me fixo o reestiling.
Hoxe tamén escoitei sotto voce que xa hai anos Centene Corporation  xa quixo mercar Povisa pero os Silveira non quixeron vender.
Agora parece que sí, parece que o fan moi animados pola administración galega que era moi partidaria desta empresa que levou ó desastre ó Hospital de Alcira.
O seu principal xestor será o mesmo que levou ó desastre á sanidade valenciá. E por cánto se merca Povisa? Por vinte e dous millóns de euros. Dise tamén que Centene Corporation quere estar entre as empresas que xestionan a parte privada do novo Cunqueiro e aí parece que están moitos dos que nos gobernan de acordo.
O SERGAS pagará a Povisa máis de 80 millóns ó ano: xestionan a saúde de máis de 130.000 veciños da bisbarra, con cartos públicos claro está.
Os empregados de POVISA 1.400 botaban contas e dicían que por vinte millóns de euros tamén o mercaban eles: saía cada traballador a 14.500 euros.

Tu puta intensidad

Adhesiones inquebrantables, verdades absolutas, opiniones únicas. Tú y tu intensidad me aburren mucho.

martes, 15 de octubre de 2019

Comunicas mal...

Nos interpelas sin venir a cuento, sobreactúas; reclamas nuestra atención, enfatizas: fíjense, miren, estén atentos; pero nos cuentas noticias de anteayer, sesgadas y censuradas. Cosas que leímos en el feis hace  cuatro días en twitter hace cinco y en otras webs hace seis. Vete para casa reina.

lunes, 14 de octubre de 2019

Está entrenando con la radial...

- Cómo con la radial?
- Dirás en la elíptica!!

..........

- Se le va mucho la olla a esta señora, está un poco chocha.
- Sí, está gogó!!

(gagá).

martes, 8 de octubre de 2019

Sin Barreras

Es normal, es lógico, es ético, es legal ser el presidente de un astillero y tener una empresa auxiliar que contrata con él ?y que por cierto es casi la única que siempre cobra.
Es normal, ético y legal ser el jefe de personal de una empresa pública y que tu mujer tenga una ETT que contrata a sus empleados?
Es ético, lógico, y legal que los directivos de una caja de ahorros contraten a sus empleados a través de una empresa de trabajo temporal que está a nombre de sus mujeres?
Yo creo que no es normal, ni ético, ni legal, pero es real...

lunes, 7 de octubre de 2019

Qué vais a hacer con mi voto?

Quisiera saber qué vais a hacer con mi voto? Si voto Ciudadanos igual apoya al PP o al PSOE, si voto PSOE igual pacta con PP o con Ciudadanos. Se creen que nos da igual? Están muy confundidos.
Lo único que me parece que está claro es lo que va a pasar con nuestro voto si votamos: Vox, Podemos, BNG o Más País... hablo solo de Galicia. Por eso a lo mejor vamos a lo seguro. Queremos saber a quién se va a apoyar con nuestro voto.
Es nuestro, no de Felipe González, ni del IBEX. Es posible votar PP y que nuestro voto acabe apoyando un gobierno del PSOE. La verdad no sé para qué vamos a ir a votar...

domingo, 6 de octubre de 2019

Limpieza de octubre

Lo hacían nuestras madres, nuestras tías o nuestras abuelas. Llegaba octubre y hacían limpieza general. Subían al trastero o al “ faiado” los trastos de la playa y la ropa de verano y le metían mano a una casa dejada de la mano de Dios en tiempo de verano.
Llegaba un tiempo nuevo, había que eliminar la arena, poner las alfombras, sacar las mantas y empezar a ver cómo caían las hojas.
Probar el uniforme, comprar los libros, madrugar cada día,  seguir la rutina, comenzaba un tiempo nuevo...

miércoles, 2 de octubre de 2019

Receta de caza macabra

Se coge el animal y se trocea en partes proporcionales y rumbosas. Se reserva el cuerpo y se cuece la cabeza que es lo que tiene más sustancia.
Se deja enfriar. Se le quitan los ojos y la masa cerebral? Se envuelve en papel Albal, se mete en una caja y le dices a una amiga que te la guarde.

lunes, 30 de septiembre de 2019

Los prohombres de Vigo


Quiénes son los prohombres de Vigo? Julio Fernández Gayoso, Fernández  de Sousa, García Costas? Pucho Viñas? Manolo Rodman? Fernández Alvariño? Silveira? En qué manos estamos? Y quién está dispuesto a contárnoslo?
Hay a las puertas de la cafetería del Club Financiero de Vigo una orla con todos ellos, es estremecedora, casi todos ellos caídos en desgracia. A veces me pregunto: estamos contando bien las cosas?

Lugares mágicos, Cueva Herminia, Fuerteventura


Hay lugares mágicos a los que sólo se puede ir en contadas ocasiones. Marcadas por el mito y el misterio.
Uno de ellos es Cueva Herminia, en la localidad de Puerto del Rosario en Fuerteventura.Sólo se puede ir en septiembre con las mareas grandes del Pino. Es un litoral peligroso pero mágico al que sólo se puede acceder con la marea baja y unos pocos días del mes de septiembre.

jueves, 26 de septiembre de 2019

Qué necesita Galicia?

-Baixada ou eliminación de peaxes que se triplicaron nos últimos anos.
- Baixar os combustibles entre os máis caros do estado.
-Subir soldos e pensións: os máis baixos de España.
-Baixar o custo da electricidade galega: a máis cara de España nunha comunidade produtora de enerxía e que hipotecou ríos encoros, monte e natureza en xeral para xerala.
-Desprivatizar e mellorar a sanidade.
- Crear unha rede ferroviaria de cercanías da administración galega como hai en Euskadi, Madrid e Cataluña.
- Construír máis centros da terceira idade de prezos asequibles.
- Non intentar distorsionar con axudas o libre mercado: o mercado aeroportuario, de cruceiros ou os festivais musicais.
- Libros, taxas ou matrículas de balde para o terceiro fillo? Quén é o superheroe que ten en Galicia un terceiro fillo?
-Que o goberno galego abandone a tutela: política e ideolóxica dos medios públicos galegos e dos privados tamén.
-Que a Xunta pule porque quede en Galicia toda esa xeración ou xeracións de mozos galegos universitarios e con gran formación e que non atopan en Galicia traballos decentes sen soldos ridículos.
- Un goberno responsable que afronte os problemas, non eluda responsabilidades e afronte consecuencias que non estea botando sempre a culpa ós demais.
- Unha política seria contra os lumes: de xaneiro a novembro e non só contratando avións e brigadas en agosto.
-Protexer o noso sector agrario e mariñeiro. Blindar o prezo do leite, da pataca ou os cítricos do país . Mimar o sector.
- Favorecer un turismo intelixente que deixe cartos no país e non potenciar unha ocupación desmesurada que apenas deixa cartos e que estraga o medio.
-Baixar os impostos e as matrículas da universidade.
- Máis garderías con horarios máis amplos e prezos máis baratos.
-Clara aposta pola cultura, a creación, o cinema e o téxtil do país.
-Eliminación dos impostos ás herdanzas e transmisións.
-Apoiar ó rural galego cuxos habitantes resisten teimudos en moitos lugares sen apenas servizos.
- Mellorar os contratos no SERGAS, non con contratos dun ano, senón polo menos de cinco ou indefinidos.

miércoles, 25 de septiembre de 2019

Operación Feijóo

Qué pasará si después de las elecciones de noviembre , el PP se mete una hostia descomunal y sigue bajando en votos y escaños, cediendo poder a Ciudadanos, Vox e incluso el PSOE?
Qué puede pasar? Que el ruido soterrado de sables, la orquesta de los barones del PP se convierta en sonido de guerra.
Que pidan las cabezas de Casado, Cayetana, Cuca Gamarra, el Pepitillas o Montesinos?
Y quién podría ser el nuevo líder? El que dice siempre que no con la boca pequeña. El que dice Galicia, Galicia, Galicia con la voz quebrada y la lágrima contenida pero que sólo nos garantiza un año de estabilidad. Que a un año de las Gallegas aún no confirma que será candidato. El que desmexa por irse a Madrid, al que le gusta verse en la portada del Mundo y de El País. El que siempre habla en clave nacional. Ése que si no fuese por el sonido de dossieres ya estaría en Madrid?

El asesino perfecto

El asesino perfecto sigue con su vida normal. Asiste a sus ferias y congresos del sector; se codea con conselleiros y gente de nivel como si nada.
Es el psicópata perfecto. Después de matarla lloró por ella. Presentó sus condolencias a su familia, fingió compartir con ellos su dolor. Convivió con sus cuñados. Por algún tiempo coló. Desapareció del mapa cuando apareció el cadáver, aunque tuvo la sangre fría de volver por su entierro.
Nuestro asesino perfecto lleva en su conciencia un cadáver o quizás dos.
No es el peor de todos. Hay otros que tienen tres.

martes, 24 de septiembre de 2019

Eres mi medio?

Me representas? Me cuentas lo importante, curioso, interesante, lo que me importa saber para ser una ciudadana activa que vive en una democracia?
O eres el medio de Telefónica, ENCE, AUDASA, ABANCA o el gobierno.
Estás conmigo o estás contra mí? Me dices que todo va bien cuando todo va mal. Me dices que es culpa mía, del tiempo, de una empresa, de un capitán, del maquinista cuando no es así.
Me hablas siempre de lo mismo de la misma manera y acabo de decidir que no me vales para mucho,no.
Desinformar, deformar y aburrir.

lunes, 23 de septiembre de 2019

O lobo de mar que naceu nun faro

Foto Faro de Vigo Domingo 22 setembro.
Cóntanos Fernando Franco no Faro de onte, a historia dun home dos que xa non quedan. Juan José Louro naceu nun faro no de Lariño entre Fisterra e Corrubedo.Non é caso único, a súa nai paríu alí ós seus outros once irmáns. O seu pai era fareiro, un oficio que xa non existe.
Logo fíxose mariño e navegou por Terranova, navegou por mares máis tranquilos para recalar en Vigo de profesor na Escola Náutico Pesqueira de Vigo.
Son varios trazos dunha peripecia vital que podedes ler no suplemento Estela do Faro de Vigo de onte en que eu me documentei.

domingo, 22 de septiembre de 2019

Segredos inconfesables

Hai herdanzas abraiantes. Estou empezando a aborrecer o polbo. Eu con alomenos dous apelidos galegos, que traballo nunha empresa guardiá das esenzas do noso país que tamén se apelida así: galega.
E despois de mil tapas, mil táperwears levados a casa e mercados na rúa, estou empezando a odiar o polbo: o noso animal totémico canda a vaca.
O que máis me inqueda é que á miña nai lle pasou igual. Se cadra tiña a miña idá*. Nunca a vin tomar polbo. Odiábao, eu nunca a entendín ata agora claro. Boteillo á cara mil veces, non o podía entender, e ela dicíame con suma paciencia cada vez : aborrecín  o polbo de tanto tomalo coa miña colega Marité. Logo de percorrer mil festas este verán e quedar cos pés pegados en paseos, torreiros e alamedas do prebe do polbo e aturar o persistente olor do día despois... en setembro de 2019 estou en disposición de dicir que estou empezando a odiar o polbo  como fixo a miña nai.
Ese animal de oito patas que tan famosos nos fixo e que podemos atopar en case calquera bar do mundo: Galician Octpus, Octopus to the party e demais ;igual que os nosos green chili 🌶 padrón peppers.
Ai qué maliña é a idá*!

Tú baranda...

... y yo escalera. ( Refrán popular) Qué casualidad! Llamarte tú baranda

viernes, 20 de septiembre de 2019

Gente que no...

Llegas al trabajo diez minutos antes. Con el espray antiatracadores en ristre. Higienizas la mesa antes de sentarte.
Por alguna extraña razón en tu mesa está el mejor ordenador y el mejor teléfono, nadie sabe muy bien por qué.

jueves, 19 de septiembre de 2019

Microcuento

La desnudó como quien desenvuelve un regalo, intentando no deshacer aquellos lazos negros que tenía su ropa interior.
Quitó con suavidad su camisa y su falda cono si fuesen papel de seda o celofán

viernes, 13 de septiembre de 2019

Págate un festival!

Estamos en campaña, y no hablo de Madrid; hablo de Vigo.
Vigo? Ahora sí, no? Porque no les dan las cuentas y nos necesitan. Tira de luces largas aunque sean para el puente, que se ve que a estos les mola! Págate un festival, que esta no es ciudad para viejos. Y si él, el ser lumínico, el mago de la luz organiza sus háppenings en el Auditorio del Mar, nosotros también tenemos allí un Museo, se llama Museo del Mar. Todo gratis eh? Y barra libre para los vips. A ver si se olvidan de lo mal que nos portamos estos: cuatro, seis, ocho, doce años...
Caixanova, AVE, naval, Peinador...
Deja todo bonito, que quede bien en el instagram!

miércoles, 11 de septiembre de 2019

Conversaciones improbables

-Y tú qué quieres por tu cumple?
-No quiero nada. Sólo quiero recuperar mi vida y gestionar mi libertad.

lunes, 9 de septiembre de 2019

miércoles, 4 de septiembre de 2019

Etimología comparada

“Jable” (canarismo), xabre( galego), argamasa( Mediterráneo)
Farrapo( galego-portugués) jarapa( español de Andalucía).

martes, 3 de septiembre de 2019

Tu autopsia

Hace poco pude acceder a algunos detalles de tu autopsia. En uno de los pulmones apareció una pequeña pluma casi imperceptible a simple vista, como una pequeña brizna que podría indicar que te asfixiaron con un almohadón. También se encontró un resto de cocaína en sangre , aunque en aquel momento nadie de tu familia lo quiso admitir. Decían que a tu compañero le gustaban ciertos juegos sexuales que incluían coca o popper y provocar la asfixia de sus partenaires.
Tu cuerpo estaba perfectamente lavado, casi, casi olía a gel, no había restos de sudor ni de cera depilatoria.
No había ADN de otras personas sobre tu piel. Sí en tu interior.Un ADN muy fresco que a posteriori hizo sospechar porque tu cuerpo llevaba quince días inerte. También encontraron restos de fibra o traza textil que podría pertenecer a una moqueta o a una alfombra. De la temperatura a la que te tuvieron ya mucho se habló.
Ahora sólo falta que todos esos detalles hablen y nos digan qué pasó. Hasta ahora sólo lo sabes tú.

lunes, 2 de septiembre de 2019

Vulcano, Ons e a disidencia do PP galego

Hai noticias que no saen , que non molan. Hoxe é un día clave no futuro de Vulcano cuxos traballadores no están de acordo co ERE extintivo que se lles propón. Cen anos de historia , acabados de cumprir estesno van polo vertedoiro sen que a ninguén lle importe.
Tampouco estamos escoitando en moitos medios ós veciños de Ons que se opoñen radicalmente a ser Patrimonio da UNESCO.
E por qué non se fala do divorcio do PP de Madrid e do PP de G.Nótase moito. E outro silencio clamoroso do xornalismo galego.

domingo, 1 de septiembre de 2019

Tu crush del chollo

Míralos! Da gusto verlos. Entre ellos fluye la energía y se nota. Sonríen como si no hubiese un mañana. Todo lo que dice uno a otro le parece bien. Se comunican casi sin hablar: con gestos, miradas y sonrisas. Yo la verdad les deseo que sean felices, aunque lo tengan complicado y si no que disfruten de este momento que tan felices nos está haciendo a todos.

Un crimen “agropop”

Perdónenme la broma. Llevo un finde terrorífico. A cadáver por día. Todos frescos a las ocho de la mañana ya estaban muertos. Y así no se puede empezar el día. Cómo matas a tu hermano con un “sacho”, qué coño tienes en la cabeza? Por una finca no? Hay que estar fatal, pero el club del “sacho”, la guadaña y la desbrozadora crece cada día más.
Un día me encontré con el hijo del de la guadaña en los juzgados, me dijo : “ soy el hijo del de “a fouce”. Ah pobre, pensé. “ Mataron ó teu pai”? Non non díxome: “ foi meu pai quen matou ó outro.
De los de la desbrozadora de A Cañiza circula alguna versión que dice que eran los dos de cuidado: víctima y agresor.
Y los del viernes igual. Con un sacho por Dios! Esta gente busca el titular.( Propiedade familiar do crime sachista)
Y el de Moaña de hoy? Qué coño haces pescando en el puerto de Domaio a las dos de la mañana con tu máquina de respirar y quizás con tu bastón , caer en un barco bateeiro y decirle adiós a la vida antes de que empiece el domingo...


(A vida é dura en Entenza, haberá que aqularlle un Larios con Martini ou un par de cervexiñas no teleclub).

sábado, 24 de agosto de 2019

O socorrista que salvou unha princesa


 


Aí o teñen, en primeiro plano, non sei cómo se chama. Pero sei que onte salvou unha princesa na
Praia da Compostela. Víu unha muller nova de pelo claro e longo abaneándose nas ondas e botouse ó mar, sen pensar máis.
Case sen folgos chegou onde a muller:😱🥴🤪. Non era tal era un globo de Frozen medio deshinchado xa. Bueno polo menos salvara unha princesa...