Sempre respectei e defendín a Rosa Díez. Só porque admiro, respecto e podo comprender as derivas ideolóxicas das persoas que logo de almorzar baixan á rúa e antes de prende-lo coche agáchanse discretamente para ver se hai unha bomba nos baixos.
O medo produce evolucións políticas insospeitadas: heroísmos inútiles, ou abandonos comprensibles. Moitas veces pensei cántos galegos serían do PP se a súa vida estivese en perigo como ocorre no País Vasco. Sempre penséi que Rosa Díez estaba errada, segundo o meu criterio, pero que merecía respecto. Sempre, ata que nolo perdeu a nós.
Dixéranme hai tempo que a súa saída do PSOE fóra indecente que seguía sendo eurodeputada no partido de Pablo Iglesias ( un galego, no único sentido da palabra)mentres comezaba a liderar UPyD.Que sentaba nun queixo mentres trababa outro e que non abandonou o PSOE ata que conseguiu vivir do seu outro proxecto político; unha ética política(se isto existe na realidade, claro) máis que reprobable.
Agora utiliza o noso país, a nosa identidade para insultar, usando un vello tópico que xa ninguén manexa.
Non sei se no pobo onde naceu: Sodupe con catro mil habitantes, había tamén un barrio obreiro con casas de pobres que habitaran os galegos; non sei qué absurdos criterios de caste manexa, e se hai gradación de galegos: nefastos, pésimos, pobres e regulares. E se pode permitirse o luxo de cando quere dicir nefasto pode empregar galego como sinónimo.
Só sei que nos insultou e que ten que pedirnos perdón. Aquí está morta. A Galicia non terá a ousadía de volver.
Hai preto de dous anos tivo o morro de vir aquí a darnos leccións de cómo relacionarnos co noso idioma, un dos máis cultos de España e nos que máis produción literaria e máis elevada se fixo. Veu aquí sen coñecer a realidade lingüística nosa, moi distinta á de Euskadi, ou a de Catalunya, a azuzar un problema que para moitos de nós non existía. Naquela manifa foi do braceiro de destacados políticos do PP locais. Eu daquela tamén a defendín. Vivimos nun país libre e cadaquén que
exprese o que queira aínda que daba por feito que ela non coñecía a fondo a nosa realidade lingüística, de non ser pola peneira deformante do Mundo e da Cope.
Agora xa sabemos que pensa de nós, que somos o peor, o máis deningrante de España, que merecemos a desaparición como país que con políticos coma nós todo se vai ó carallo. O mellor para exterminarnos como país é deixarnos sen idioma.Eu non sei se os que foron de manifa con ela teñen as súas mesmas intencións porque para eles son máis galegos os cartos que as palabras.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario