Vistas de página en total

domingo, 7 de marzo de 2010

Máis sobre Rosa Díez

Sempre respectei e defendín a Rosa Díez. Só porque admiro, respecto e podo comprender as derivas ideolóxicas das persoas que logo de almorzar baixan á rúa e antes de prende-lo coche agáchanse discretamente para ver se hai unha bomba nos baixos.
O medo produce evolucións políticas insospeitadas: heroísmos inútiles, ou abandonos comprensibles. Moitas veces pensei cántos galegos serían do PP se a súa vida estivese en perigo como ocorre no País Vasco. Sempre penséi que Rosa Díez estaba errada, segundo o meu criterio, pero que merecía respecto. Sempre, ata que nolo perdeu a nós.
Dixéranme hai tempo que a súa saída do PSOE fóra indecente que seguía sendo eurodeputada no partido de Pablo Iglesias ( un galego, no único sentido da palabra)mentres comezaba a liderar UPyD.Que sentaba nun queixo mentres trababa outro e que non abandonou o PSOE ata que conseguiu vivir do seu outro proxecto político; unha ética política(se isto existe na realidade, claro) máis que reprobable.
Agora utiliza o noso país, a nosa identidade para insultar, usando un vello tópico que xa ninguén manexa.
Non sei se no pobo onde naceu: Sodupe con catro mil habitantes, había tamén un barrio obreiro con casas de pobres que habitaran os galegos; non sei qué absurdos criterios de caste manexa, e se hai gradación de galegos: nefastos, pésimos, pobres e regulares. E se pode permitirse o luxo de cando quere dicir nefasto pode empregar galego como sinónimo.
Só sei que nos insultou e que ten que pedirnos perdón. Aquí está morta. A Galicia non terá a ousadía de volver.
Hai preto de dous anos tivo o morro de vir aquí a darnos leccións de cómo relacionarnos co noso idioma, un dos máis cultos de España e nos que máis produción literaria e máis elevada se fixo. Veu aquí sen coñecer a realidade lingüística nosa, moi distinta á de Euskadi, ou a de Catalunya, a azuzar un problema que para moitos de nós non existía. Naquela manifa foi do braceiro de destacados políticos do PP locais. Eu daquela tamén a defendín. Vivimos nun país libre e cadaquén que
exprese o que queira aínda que daba por feito que ela non coñecía a fondo a nosa realidade lingüística, de non ser pola peneira deformante do Mundo e da Cope.
Agora xa sabemos que pensa de nós, que somos o peor, o máis deningrante de España, que merecemos a desaparición como país que con políticos coma nós todo se vai ó carallo. O mellor para exterminarnos como país é deixarnos sen idioma.Eu non sei se os que foron de manifa con ela teñen as súas mesmas intencións porque para eles son máis galegos os cartos que as palabras.

No hay comentarios:

Publicar un comentario