Te jodes

Te jodes, díxome.Foi a súa comprensiva resposta. Aludía con esa socorrida frase a un hipotético dereito que outra persoa exercera e que lle prexudicaba. Non se quixo poñer en ningún momento na súa pel. Non era a primeira vez que ocorría algo así. Xa lle pedira a súa axuda noutras ocasións e a resposta sempre fora parecida. Un sorriso cínico, un silencio, unha actitude ambigua e mesmo hostil. Sempre había algo mellor que facer que escoitar ou intentar comprender.
Te jodes, repetía sen descanso. O mellor de todo foi que aquela frase pouco lle sorprendeu.Había ben de tempo que non agardaba nada del. Nin sequera aquela crueldade e aquela mala hostia.