Echar un polvo

Grazas a esta casa de tolos na que traballo, este venres puiden experimentar de novo* aquela vella ancestral e cotiá sensación de "echar un polvo".
O destabicado da empresa na que traballo conseguíu encher de po, persoas, ordenadores, obreiros e cartafoles.
Claro que si, sempre que hai po, ou case sempre, hai plástico protector, pero desta vez non valeu de nada.
Parece que quedan xeiras salvaxes de aquí o 17 de nadal. Tabiques, falsos teitos, aí onde sempre crimos que psicotrhriller gardaba unha cámara no baño.
Ai, meu Deus! Quen era a tola aquela? A Chunga? que cando estaba estresada optaba por tira-las paredes da casa...