Telmo, o fillo bravo

Telmo é fillo de solteirO. Sí leron ben. O solteiro era o seu pai que nunca casou. A súa nai sí o fixo, pero bastante despois de nacer el e con outro home e noutro país.
A historia de Telmo é unha de tantas abraiantes que te contan por aí en cualquera aldea, en calquera peirao.
Toda a Vila sabía quen era o pai de Telmo que tiña moitos cartos e que se portou moi ben con el, malia non recoñecelo legalmente, nin casar coa nai; algo que naqueles tempos era un castigo social sobre todo para a súa nai, pola moral católica que impregnaba os usos sociais daqueles tempos en España hai case sesenta anos.

O electricista da Movida de Vigo

Rescata hoxe do esquecemento Fernando Franco na súa columna do Faro a Alfonso Comesaña, un dos propietarios do mítico Kremlim de Coruxo. A min nin me sonaba, tampouco ó terceiro dono:Ricardo Lobato. A quen sí coñecimos todos foi a Bibiano Morón.
As reviravoltas da vida devolveron a Alfonso Comesaña ó seu traballo inicial: a electricidade.Logo de ser un recoñecido empresario da noite viguesa que puxo a Vigo no mapa sonoro nacional agora volve a ser "chispas".
A Fermando regaloulle unha camiseta do " Para Vigo me voy". Cántas persoas anónimas andan por aí e fixeron de Vigo unha gran referencia musical, iso sí, naqueles tempos.

Açeitar o namoro!

Hai hoxe un ano que açeitei o namoro con Portugal. As súas ruelas estreitas e empedradas, os seus vellos cafés, os seus baldosíns. As marabillosas librerías dun lugar onde se rende culto ó libro e a palabra. O seu falar meloso e de vagariño. O exquisito respeto pola arquitectura vetusta duplocentenaria. Tanto temos que aprender... polo menos como eles a respetar as nosas esenzas!

Hasta el coño me tenéis

No se dieron cuenta de que los oía. Y rajaban a gusto. Sobre todo ella. Hasta el coño me tenéis les decía, aunque no acabó de escuchar por qué.

No hay nadie al otro lado

Demasiadas veces no hay nadie al otro lado. Nadie más que tú.

As ostras e A Pedra, o Vigo dos nosos pais

Estamos estragando o legado dos nosos pais.
Toda España sabía que Vigo tiña un mercado de produtos que viñan do mar, fóra da norma legal, do estraperlo quizais
A Pedra, as ostras. Onde alí nos cincuenta as nosas avoas ían por café ou penicilina. Onde logo os nosos pais foron a por tabaco ou transistores. Nos últimos tempos todo iso se perdeu. A Pedra case pechou. Todo o que se vendía alí véndese agora nos mercados de Bouzas, de San Cosme ou Cerveira; un pouco máis lonxe, pero todo segue igual...

Constitución endomorfa e endeble

Unha monarquía corrupta, con dous reis e tres raíñas: a emérita, a demérita, e noiva ocasional do Juancarlos. Unha monarquía legada e deseñada pola “ momia” que así lle chaman os seus netos tamén. Un estado coas costuras rotas en Cataluña e políticos nos cárceres e fuxidos. Un estado autista ó que non lle gusta que votemos: monarquía/república; español/catalán.
Uns partidos políticos que unha vez votados esquecen a quen os votou. España é así!