Vistas de página en total

martes, 11 de febrero de 2020

Otra jugada maestra de Núñez Feijóo

Por la mañana en septiembre y por la tarde en abril. Así se las juega Núñez Feijóo. Cuando eres tú el que convocas elecciones lo haces cuando mejor le viene a tu partido y a ti mismo. Antes de que te caiga encima el desplome de la sanidad, antes de que quiebre Barreras y Vulcano. Antes de que los otros se rearmen y nombren sus candidatos.
Todo el que puede usa el ventajismo político: poder decidir cuándo y cómo y pillar por sorpresa a los demás.
 Pero en el fondo quizás les esté haciendo un favor: en DOS MESES a la izquierda no le da tiempo ni a pelear. Tendrán que ponerse de acuerdo hacer confluencias y nombrar candidatos pronto, intentar que no se pierda ni un voto ni por la izquierda, ni por la derecha. Baltar ya hizo ojitos a Jácome y a Feijóo.
 Y ya saben que gane el mejor!
Y que a nosotros los que tenemos alta dependencia de los gobiernos autonómicos que nos dejen en paz; que nosotros no nos presentamos. Sólo queremos ejercer nuestra profesión con independencia y libertad y créanme, a veces es muy difícil!

A bici do meu avó





Eu non coñecín ó meu avó materno. Morreu en 1945. Por iso me impresiona fondamente atopar a alguén que sí o fixo. E hoxe foi o caso. Saíndo a pasear co Compay atopamos a un vello amigo da miña nai que eu non coñecín de primeiras. Pero de oídas sí. Era o tal Curro moi amigo da miña nai. E foi el quen nos lembrou cando nos corenta alguén lle roubou esa bici ó meu avó. Con tan mala sorte que a irmá de Curro que vivía no mesmo edificio víu perfectamente e recoñeceu ó señor que colleu do portal de Alfonso  XIII, 18 a bici de meu avó.
Mari aínda era unha nena pero coñeceu perfectamente ó operario de seu pai que colleu a bici do portal. E aínda que era moi cativa foi a comisaría e case, case como agora fixéronlle unha rolda de recoñecemento e ela dixo sen dubidar quen subtraera ese vehículo que meu avó loce á altura de Trasatlánticos e tamén no Alto do Confurco preto da fonte, nos anos trinta corenta, poucos anos antes de morrer.

lunes, 10 de febrero de 2020

Capítulo Uno

Por aquel tiempo Vigo estaba lleno de espías, cabarets y masones. Los mismos que fueron a buscar a tu abuelo a casa para que se uniese a ellos. Los mismos que se reunían en el casino antes de salir a matar.

sábado, 8 de febrero de 2020

El runner, el basurero, el borracho y yo

Este es el paisaje de la mañana. El mendigo del barrio ha cambiado de portal. La calle está baldeada y  la vaporetta que limpia las calles me acaba de adelantar. El after aún está abierto y también el kebab. Los policías de tres coches patrullas desayunan en la ECO’S la mañana acaba de comenzar.