Vistas de página en total

domingo, 10 de octubre de 2010

Belén Esteban, a vida en directo.

Aí a tedes: sabemos cada paso que dá. Se come polo ou hamburguesa, seguimos en directo a súa mudanza, a súa voda e as súas pelexas conxugais. É un boneco, un debuxo animado televisado en directo.
Estamos diante dun Gran Irmán ou máis ben dun Show de Truman no que o protagonista inocente non se decata ata o final que a súa vida está "on the air".
Nos últimos días, case case estivemos a piques de votar vía SMS se debía volver co seu home ou non.
Vímola discutir na parada do bus,lavarse os pés nas praias de Benidorm e escoitar cómo compra no chino ás lambetadas prá súa filla.
Sabemos que ten sillóns de masaxe deses que se ven nas feiras e mostras para estomballarse mentres se ve na tele. Sabemos se o zucre lle sube ou lle baixa, se se recurta o nariz ou as pálpebras.
Leváronnos ó tanatorio cando morreu seu pai, case,case ós pés da súa cama cando seu home lle puxo os cornos. Sabemos que votou ó PSOE e votará ó PP.
Sabémolo case todo dela. A súa vida é un show. Pero non deixa de ser unha vida baleira. Non hai nada mellor do que falar na televisión?
Non hai un tope, un límite na utilización das personaxes do papel couché? (Aínda que teñan contratos coas cadeas).
Pero aquí non, aquí non hai límite. O personaxe é usado e enaltenido ata o paroxismo. Antes cando un destes fichaba por unha cadea, a outra nin o mencionaba condenábao a un ostracismno feroz.
Pero non así con B.E , a galiña dos ovos de ouro, que os pon en directo, off course é criticada por A3 e contesta en T5. Realmente estomagante.

No hay comentarios:

Publicar un comentario