Un cura coma Deus manda

Xesús Gago é un cura como deberían ser todos. Un home de Barro, sí de Porráns. Un tipo sinxelo e tímido que foxe de todo boato e de todo pote. Un home que foi querido en Lavadores e no Sagrado Corazón. Un cura de barrio que nunca buscou unha parroquia céntrica e o azar quixo que rematase nela. Un home que asumiu a reitoría do Seminario cando ninguén a quería.
Un cura que pelexou polos veciños de Guixar en xaneiro do 68 cando o barrio era pobre e estaba cheo de ratas. ( Sí Vigo tamén tivo o seu 68). Un home que se enfrontou co Alcalde Portanet que o chamou á súa cara: "mira el curita este"; que chegou a estar detido pola policía franquista por defender uns realoxos dignos cando RENFE se asentou en Guixar. Un home que fala galego porque é o idioma que escoitou desde o berce.
Un tipo tocado pola sorte, porque malia fuxir da apariencia, da sotana e da alta política rematou sendo o Vicario Xeral da Diocese.Un home que caeu polo oco dun ascensor e salvouse. Un crego que cando se foi do seu último destino parroquial lle regalaron un coche.
Un cura que como outros representa a unha Igrexa que existe lonxe da púrpura, e se cadra tamén lonxe do 6 N.