A coartada dos fillos

Nunha sociedade aberta,respectuosa coa vida de cadaquén e coas novas familias, co fenómeno dos singles; parece que estar só, non ter fillos ou parella parece estar penalizado.
Paréceme moi ben que o goberno e as empresas favorezan a aqueles que teñen fillos, pero non a costa dos demais.
Ter ou non fillos é unha decisión persoal e responsable que debería asumir quen a tomou, non o resto das persoas.
Coa excusa dos fillos hai xente que arrasa cos mellores horarios e as mellores vacacións. Parece que só se é pai nunhas horas determinadas do día e nas outras ese cometido pódese delegar en garderías, avós ou traballadoras do fogar.
Coñezo a moita xente que grazas ós seus fillos vive coma deus; mira o pobre con tantos fillos non o imos deixar sen chollo...
Coñezo xente que ten un fillo e que ten unha gardería, unha señora que o coida e aínda así precisa parte da xornada laboral.
No mundo das empresas vinculadas á política coñezo xente que cando gobernaban os seus, tanto daba o seu horario e o lugar de Galicia onde tiñan que traballar; unha vez afastados do poder, esixen traballar sete horas e en determinadas quendas. Agora os nenos catro anos maiores, catro anos máis tarde, son importantes.Antes, cal era a prioridade? Como facían?
O gran xesto das empresas de favorecer a súa conciliación familiar, a costa de quén se fai?
Algunhas veces teño escoitado,é que eu teño vida persoal! Unha persoa sen fillos ou sen parella, non ten vida persoal? Tomou esa posición vital para dedicar o seu tempo libre a traballar nas quendas que non queren os que teñen fillos?
Paréceme realmente alucinante e perverso, pero real.
Semella que os que non temos fillos estamos no mundo para iso. Polas tardes teño que estar co neno,as fins de semana non quero traballar porque así cadro co meu home...
E os demais? Cando se supón que os que non teñen fillos desenvolven a súa vida social, están cos seus amigos, coas súas parellas ou seus pais. Ou é que a nosa vida cotiza menos?Non precisamos horarios? Disponibilidade para coincidir, para facer a nosa vida?
Parece que non, seica nós os que decidimos non asumir responsabilidades, nin vínculos, nin fillos somos os que temos que pagar o custo social dos fillos dos demais. Porque eles non organizan a súa vida renunciando a nada, alá están os demais, os que non asumiron cargas para seren castigados para que nós gocemos da vida.
Sei dunha muller que non deu de mamar ó seu fillo porque se lle estragaban os peitos, convencida estou de que se o estrago non revertise no seu corpo, o seu neno sería aleitado con leite de muller...