Gilipoyas polo mundo I, "Os pijos"

Hoxe en Gilipoyas polo mundo, "os pijos", unha caste social inútil e con conciencia de si mesmos.
Os pijos non valen para nada; o chollo consígueno coas influencias de papá, e todo lles cansa. Ós pijos non lles gusta ir a Zara ou a Stradivarius, eles non baixan de Massimo Dutti e de aí para o Norte.
Gústalles o golf e a navegación ou a hípica, os zapatos Tods e os reloxios Rolex.Todo o día pendurados do i Phone, do i Pad ou do twitter contando as súas andanzas de peirao en peirao de Baiona a Sanxenxo.Nunca os veredes cun libro, de non ser o de Josemi ou o Millenium...
En verán non saben artellar duas frases seguidas sen dicir Praia América ou San Vicente. Os pijos non se mesturan e chaman ós demais gañáns.
Os dramas dos pijos son demenciais: teño que traballar o sábado, escurecéuseme o pelo, ou non me gusta o bacallau.Teñen a alma baleira como o seu cerebro.
Na súa teima por separárense ou diferenciárense acuden á sanidade privada aínda que sexa peor. Alá paren, sacan os seus primeiros dentes, ou van dar a vara e a que lles rendan pleitesía que é o que lles mola.Programan o día do parto o día de Noiteboa e non entenden por que os médicos e as enfermeiras lles poñen mala cara...
Os pijos teñen moitos cartos ou iso din, pero nunca os levan enriba.
O público é unha peste para os pijos, todo debe ser privado: os colexios,os médicos...
Ós pijos non lles gusta chollar, pero encántalles ver como o fan os demais. Ir de compras os domingos, ou saíren a xantar. Gústalles ter servizo para ter a quen dar ordes e sentirses superiores que disto vai...Os pijos considéranse mellores ós demais e son máis falsos ca unha moneda da república.
Ai, que ben viviríamos de non haber pijos...