“Morritos selfie”

Quién te ha visto y quién te ve?
Te encontré por instagram y no te reconocí. Pero de verdad que tienes esa piel, esos ojos y ese pelo? Mejor que hace veinte años?
También te vi en otra red social de esas que gestionan currícula. Parecías un líder del G8 con permiso de Obama.
Gran gestor🤭🙄😳. Pongo en marcha empresas, lidero proyectos? Y pensé no puede ser este no es la misma persona que yo conocí, el que cerraba empresas, el que generaba unos “pifostios” laborales que aún hoy colean. El que sólo generó conflictos. No se dejen engañar por la gran red social.
Luego lo volví a ver con su pose perfecta, sus morritos selfie, como un gran influencer de instagram, y pensé:este igual se cree Jon Kortajarena y tal; ya saben todo por un #Picoftheday, el último idiotismo de internet.

Querido Carlos!

Querido Carlos! No siempre tienes la razón; de hecho yo creo que no la tienes nunca. Pero me da pereza discutir contigo, porque siempre hablas desde un plano de superioridad que tú te otorgas, y me aburres mucho. Y no te contesto porque no me apetece confrontar. Vete a darle la brasa a quién sí te considere superior. Algún día alguien te dará la lección de humildad que te mereces.

Entre pijos y macarras

Has tenido suerte de llegarme a conocer pensaban los dos.Los dos:uno por vago y otro por soberbio estaban dispuestos a dejar sus trabajos a la mínima inconveniencia.Papá o el destino lo arreglarán. En el fondo eran muy parecidos.

Sogras

Chamarémoslles sogras a todas esas persoas noxentas que hai en todas as familias, a esas que estes días campan nos xantares de nadal ou nas ceas de Noiteboa e Reis. Eses que preguntan por qué non hai vieiras este ano, eses que din que aquilo ten pouca cebola ou moita, eses que din que non teñen fame e se poñen morados. Eses que veñen á túa casa cunha botella de sidra O Gaiteiro e dous panos de cociña. Eses que aínda estando todo malo se levan os restos nun tapergüer. Eses que critican que a esquela da túa nai fose demasiado grande ou demasiado pequena. Eses que fan destas festas un desastre noxento.Eses que nos fan sentir arcadas cada vez que sentimos as primeiras panxoliñas. Eses están aí nadal tras nadal agardando a que alguén os convide, e logo falan dos "cuñaos".

Gente que lastra

Todos hemos tenido la sensación de estar con personas con las que todo va a ir mal.Que siempre te dan problemas, que te agotan, que encuentran un problema en cada esquina, que son como esponjas que nos absorben la energía. Que nada bueno puede suceder a su lado. Que nada de lo que dicen nos importa, que nos llevan con ellos al abismo.Menos mal que son pocos...pero son😦

Ciclotímico o bipolar

Lo bueno de estar contigo es que nunca te aburres; cada día pareces una persona nueva, nunca sabes a qué atenerte.Un día pareces un dandy, otro un trapalleiro.Los lunes un honesto padre de familia, los jueves un pichabrava picaflor; contigo siempre queda esa ilusión: con quién habré quedado hoy?

El síndrome Sabina

Ya tienen cincuenta años, pero siguen fumando porros. Los sábados van a conciertos y de los hijos se encarga mamá.Siguen siendo eternos hippies, de que todo funcione se ocupan los demás. Son como los viejos Peter Pan? No. Por lo menos aquellos tenían ilusión!

Tipos humanos:" los destroyers"

Hay personas que destrozan todo a su paso. Son "destroyers". Se cruzan en su vida con oportunidades alucinantes, personas maravillosas , trabajos únicos y pisotean y " estragan" todo. Son capaces de romper un plato duralex, y sentir calor bajo la lluvia.  Pero nada se les puede dar, todo lo destrozan. Son destructivos, paranoides y arrastran a los demás...

Las mariquitas malas de televisión

Son una leyenda? Un mito urbano? Una impostura? No, son verdad; quien las conoce lo sabe y muchos las sufren.Combinan lo peor de nosotras las mujeres con lo peor de ellos, los hombres. Van de divas, de locas, histėricas,histriónicas. Cada arruga,cada cana es una crisis.Crean cortes de vasallos a su alrededor: su novio, su ex, el que les gusta y el que no.Los hay casados y en pareja, los del amario abierto,y que a pesar de conducir programas de máxima audiencia se suben a las carrozas del Orgullo Gay para pellizar allí todo lo que se mueve.Son obsesivos, perfeccionistas trepas atentos a cada gramo en su báscula y a los que campan en la cintura de los demás. Suyos son los triunfos y los errores de los demás.Celosos, envidiosos y chivatos. Da igual a quė nivel estén.A veces es peor una diva de barrio o de una cadena local. Y luego están l@s resentid@s los que no se atreven a salir... y esos son lo peor de todos, crėanme.

Divorciada de luxe

Divorciada de luxe "enjarreta" los hijos a una vecina para irse a Baiona. Divorciada de luxe pasa el grueso de su jornada laboral consultando el guasá el feisbuk y el twitter. Y no atiende a más. Qué lindo debe ser divorciada de luxe.

Os comenencias

Os comenencias aquelan as normas cando lles convén.Aparecen e desaparecen segundo o seu interés.Están moi próximo cando precisan algo e afástanse cando hai problemas.Defenden unha cousa e a súa contraria segundo lles beneficie ou non.Poñen cariña de pena cando queren conseguir algo e foxen das penas dos demais.Véselles vir a leguas, o que máis me sorprende é que tan pouca vergonza teñan...

Caraconismo

É una tendenza á alza. Poner todo o tempo cara de "mau", de mala hostia, enfurruñarse, rosmar. Queixarse sempre, criticar tamén, torce-lo morro, vira-lo fouciño. E parece que é tendenza. Como a procesión dos calacús; chega o "caraconismo".

Os chimpóns

Meu pai chama chimpóns a todos aqueles que andan de choio en choio, de cargo en cargo, que só campan e viven da apariencia. Os chimpóns sempre amarran, sempre "pillan cacho". Hai quen di que pillado un cargo xa estás aí na pole position e nunca deixas de subir ou alomenos de movereste en horizontal e a verdade que si que iso pasa; vémolo tódolos días. Do ministerio, ó consello de administración de Leman Brothers ó Ministerio e tiro porque me toca. E logo ves, miras ( no meu caso) que méritos ten a xente esta? E decátaste que ningún, nin sequera lle teñen querencia, arrimo ou apego a eses choios que consiguen by the face. Estou no móbil, non estou, estou reunido non vou coller son frases típicas do guión vital dos chimpóns. O seu é outra cousa: andar de "chimponeo", de relacións sociais, mandaricar, gobernichar e cobrar moito. Non habería crise sen chimpóns...

Malfollat

Tódolos díás esa puta mala cara, tódolos días ese rosmar, ese monótono fungar. Por que esa mala hostia? Que carallo te pasa? O día menos pensao* eu tamén che vou berrar, tamén che vou dicir que tes que facer; tamén che vou poñer esa cara de cuna*, a ver que che parece eh?

Gilipoyas polo mundo III, "Os gafaspasta"

Os "gafaspasta" son o máis cool e trendy do planeta terra. Eles escoitan música do Spoitify, eles están o día das novas tendenzas. Escoitan jazz ou música new age, eles captan as modas emerxentes. Eles visitan Londres ou Budapest como quen visita a rúa do Príncipe. O gafapasta le libros raros: filosofía ou metanovela, o gafapasta fuma porros ou actúa como se os fumase. Acode a concertos indie na Sala Mondo ou na Pecera, e mesmo pode ter un grupo musical.
O gf le O País ou O público e busca a verdade baixo as pedras. Ás veces os gf teñen o cerebro plano como os televisores de Bang & Oflusen. No caso de ser premium o gf le tamén "Le monde diplomatique" ou "Terra e tempo"
O gafapasta ten un uniforme básico camiseta de raias tipo mariñeiro, pantalón vaqueiro ou negro e chaquetón azul. O gafapasta estará pendente en datas como hoxe da alfombra vermella do Kodak Theatre

Gilipoyas polo mundo I, "Os pijos"

Hoxe en Gilipoyas polo mundo, "os pijos", unha caste social inútil e con conciencia de si mesmos.
Os pijos non valen para nada; o chollo consígueno coas influencias de papá, e todo lles cansa. Ós pijos non lles gusta ir a Zara ou a Stradivarius, eles non baixan de Massimo Dutti e de aí para o Norte.
Gústalles o golf e a navegación ou a hípica, os zapatos Tods e os reloxios Rolex.Todo o día pendurados do i Phone, do i Pad ou do twitter contando as súas andanzas de peirao en peirao de Baiona a Sanxenxo.Nunca os veredes cun libro, de non ser o de Josemi ou o Millenium...
En verán non saben artellar duas frases seguidas sen dicir Praia América ou San Vicente. Os pijos non se mesturan e chaman ós demais gañáns.
Os dramas dos pijos son demenciais: teño que traballar o sábado, escurecéuseme o pelo, ou non me gusta o bacallau.Teñen a alma baleira como o seu cerebro.
Na súa teima por separárense ou diferenciárense acuden á sanidade privada aínda que sexa peor. Alá paren, sacan os seus primeiros dentes, ou van dar a vara e a que lles rendan pleitesía que é o que lles mola.Programan o día do parto o día de Noiteboa e non entenden por que os médicos e as enfermeiras lles poñen mala cara...
Os pijos teñen moitos cartos ou iso din, pero nunca os levan enriba.
O público é unha peste para os pijos, todo debe ser privado: os colexios,os médicos...
Ós pijos non lles gusta chollar, pero encántalles ver como o fan os demais. Ir de compras os domingos, ou saíren a xantar. Gústalles ter servizo para ter a quen dar ordes e sentirses superiores que disto vai...Os pijos considéranse mellores ós demais e son máis falsos ca unha moneda da república.
Ai, que ben viviríamos de non haber pijos...

Puta pija, puta maruja e puta puta

Aí as tedes: puta pija, o sea, qué tal. Todo fenomenal,doado, nunca hai problemas para ela e se os hai resólvense arrasando por diante ós demais. Puta Maruja, qué dicir. Ir de médicos, ir de compras e pouco máis. Absurdas mulleres do século XXI.
E puta-puta coñecedes mil como ela, nin pija, nin maruja, pero moi puta e moi profesional.
Non son raras de atopar e ás veces son amigas.

Cómo falan os fachas?

Os fachas trátanse de Don entre eles aínda que sexan amigos da infancia. Ola Don Pepe, Ola Don Ramón. Así expresan o importantes que son e a caste que teñen. Os fachas chaman gañán a calquera que se teña que gañar a vida dun xeito, manual, a alguén que non teña estudos, ou cartos, ou simplemente pedigree.
Os fachas din que os outros son os progres, porque os fachas están moi, moi desfasados. Pensan que vivimos aínda en maio do 68, que horror, non? Os fachas levan pantalón granate ou verde rechamante e gomina.
Os fachas dun tempo a esta parte teiman en chamarse liberais, que non o son abofé, son carcas, rancios e dictadores. Liberal na fala cotiá desde os anos oitenta usábase para todo o contrario que a ideoloxía troglo que aniña no cerebro dos fachas.
os fachas están felices coa TDT: zapean da Popular a Intereconomía, e a Veo TV, e a COPE, atopan o corpus ideolóxico para raiar todo o día no bar, no taxi e na rúa...
Ai, que linda sería a vida sen fachas....

Sabichóns.

Sábeno todo. Eles teñen a resposta. Eles estiveron alí naquel momento preciso. Rexeitan e menosprezan a opinión dos demais, eles manexan a verdade absoluta, crense os gurús.
Hainos en tódolos campos: na universidade, no super ou no salón de peiteados. Dominan tendencias, fan predicións, e erran tantas veces como falan. Pontifican e nós abraiados non nos atrevemos a levarlle-la contraria por non aturalos. Deixámolos falar, difundir o seu saber, e facémonos os parvos, porque eles necesian o seu público, o seu auditorio, e pra iso estamos nós: os extras, a figuración dese soño delirante de grandeza no que viven eles.