Vistas de página en total

jueves, 29 de diciembre de 2011

Morreu Sor Carmen

Acabo de decatarme de que Sor Carmen forma parte dos meus inmortais, dese tipo de persoas que pensei e penso que nunca van morrer.
Son esa xente que forma parte da túa vida, da túa historia, aínda que ás veces non as comprendas. Hai xente que pola súa apariencia, pola súa forza, pola súa personalidade parece que non vai morrer nunca. Pero ás veces ocorre. E pasou; Sor Carmen morreu, malia a súa enerxía alucinante, malia ser quen de opoñerse á dirección de Educación ou non darnos aquel mítico ERPA nos anos oitenta.
Coa súa voz clara, castelá e rotunda, Sor Carme adouraba a xeración do noventa e oito, caía sempre nos exames...
Daba sempre aqueles apuntes...
"Artículo es la parte variable de la oración que acompaña al número para informarnos de su género y número".
Non sei que pensaría Sor Carmen dos cambios gramaticais e dos mamoneos de hoxendía de chamar determinantes ou e mil paridas máis os demostrativos e demais.
Porque ela era unha muller de raza que non debía morrer.Nunca penséi que a queriamos tanto. Foi parte da nosa vida, da nosa infancia que morreu este martes cando ninguén o agardaba.
Canda ela morre esa parte de nós que moitas veces non queremos perder, aquela inocencia de cando xogabamos á goma, á corda ou á "mariquitilla" ,que tivemos cando eramos nenos e desapareceu tamén.
Alí no noso colexio se cadra deixou pendurada aquela chaqueta de punto que sempre levaba cos petos sempre cheos de mil trangalladas que nunca soubemos moi ben que eran...
Hai xente que non debería morrer...

No hay comentarios:

Publicar un comentario