Retrinque; ficción

O corpo apareceu deitado nas escaleiras do bufete onde traballaba. Estaba cuberto de sangue. Ninguén vira nada. Alguén lle chantara un cortaunllas en varias partes do corpo. Parecía un diaño vermello, así boludo, recuberto dunha película vermella.
Ninguén vira nada. A cercana consulta de Lema e Bandín fíxolle un ADN, pero non atopou marcadores de ADN distintos ó da vella toupa naquel cortaunllas que ademais era seu.
Retrinque, alcumábana. Era unha toupa menopáusica e zoupona, malencarada e desordenada, envexosa, mentirosa e lianta. Calquera podería ter ganas de rematar coa vida da rata aquela.
Aquel traballador de Vulcano, subcontratado por Chorro Naval que perdeu o xuízo porque Retrinque perdeu os papeis; aquel funcionario do INEM que estaba farto daquela carroucha que o presionaba día sí e día non.Aqueloutro cliente que tivo que pagar tres veces máis porque Retrinque fixo mal a conta. O operario da calefacción que estaba farto de arranxar aquel vello sistema de climatización que segundo dicía Retrinque sempre estragaba Ana. E a propia Ana que aturaba impasible tódolos sufocos de Retrinque e os seus ataques de mala hostia.
Axiña chegou un equipo de televisión, que vos dicir, estaban alí ó lado no seis da Gran Vía. Andaban coma carrouchas detrás de calquera suceso de mediopelo, pero cando cheiraba a sangue, empalmábanse de vez...
Entrevistaron a tódolos veciños e of course, ninguén sabía nada, dicían dela que era unha boa persoa que tiña bo trato con todos e que levaba anos traballando naquel portal.
A científica tíñao ben difícil, eles si tiñas abondo sospeitosos. Ninguén quería a Retrinque.Os seus xefes estaban fartos dela, nin sabía prende-lo ordenador, os seus clientes non a podían ver, esquecíase de tódolos trámites e de tódalas facturas. A pobre Ana aturaba a duras penas as arcadas cada vez que escoitaba aquel clic-clic rítmico, aburdo e noxento ,cando Retrinque aproveitando os cuartos minguantes da lúa sacaba o cortaunllas e facíase a manicura alí naquel despacho da rúa Lepanto entre cliente e cliente...
E o seu home e a súa filla? Fartos esaban de Retrinque, sempre unha mala palabra, sempre unha crítica sempre un rictus de amargor e unha mala palabra...
Non, non; nin Grissom sería quen de descubrir quen matou a Retrinque....