Vistas de página en total

Mostrando entradas con la etiqueta ficción. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta ficción. Mostrar todas las entradas

martes, 19 de febrero de 2019

El peor momento de tu vida

" El peor momento de tu vida" era una novela necesaria. Algo ocurre y toda la falsa calma salta por los aires. Puede ser la muerte de un familiar, la pérdida de un hijo que se está esperando, el fin de una relación o un divorcio.
Es entonces cuando todo se pone a prueba y es entonces cuando Marga constata que todo es más frágil aún de lo que parecía, por eso cae todo como un castillo de naipes, porque en la vida de Marga todo es más falso que una sopa de sobre. No hubo caldo, no hubo huesos, no hubo ni siquiera pollo y mucho menos jamón.
Marga llevaba años intuyendo aquel falso equilibrio, aquel escenario hueco, pintado, aquel croma que  podía mostrar cualquier escenario y en el fondo sólo era un panel verde en el que se podía proyectar cualquier cosa.
Pero a veces es bueno que todo estalle para que pueda ocurrir algo nuevo, para que todo renazca.

miércoles, 8 de noviembre de 2017

A gatiloba

A gatiloba é unha nova especie animal. Froito dun cruce entre gato e loba, ou gata e lobo que tanto ten. Imaxinen as características da especie: unllas, agresividade, pulsión pola vida e por impoñerse. O máis característico da loita pola supervivencia das dúas especies:a gatuna e a lobezna. E fíxense ben. Están moi preto de nós.

sábado, 1 de julio de 2017

O noso xogo de tronos

Na final do noso xogo de tronos hoxe veu vernos o noso novo xefe millenial. O " litlle boss" parece bo, humilde e riquiño, de xeito que non debería ter gran futuro na empresa.
Neste último, non derradeiro capítulo de xogo de tronos estiveron todos moi nerviosos.A algúns pillounos en plató e a outros facendo exteriores. Continuará?

domingo, 16 de agosto de 2015

Colgado de Laura

Mi amigo Luís no quiere reconocerlo pero vive colgado de Laura. Habla de ella durante horas y sin venir a cuento. La relaciona con cualquier cosa. Es muy pesado, y yo no sé si no se da cuenta o no se quiere dar. Pero querido Luís tú sabes que sigues colgado de Laura, a ver si así al verlo escrito lo entiendes mejor...

miércoles, 18 de marzo de 2015

La última conversación con su madre

Muchas veces había pensado hacer una lista con las geniales frases y expresiones de su madre; explosiva mezcla de su abuela castellana, de su otra abuela del Berbés y de su trabajo en una conservera. Sus " escardallas" su ropa hasta " las medras", las " túxaras" con seseo,  este "se safa" decía cuando alguien pasaba de todo. La zarangallada de las empanadas que no hacía.Y esas verdades y esa inteligencia intuitiva que tienen las madres con los hijos que como la leche materna hace que le den al hijo aquellos nutrientes o aquella ayuda que en aquel momento necesitan.Pero ahora ya no habla, ya sólo queda su recuerdo. Ahora sólo balbucea, y no se le entiende. Se había reído mil veces de aquellas ancianas como ella que se encontraba por trabajo y que sólo farfullaban y no se les entendía nada.Alguien de su entorno explicaba qué decían, mientras les pedía: "mamá, abre os ollos" y explicaban : " é que hoxe non ten un día bo...".

martes, 10 de marzo de 2015

Fundido a negro

A primera hora llaman los de Kantar Media, dicen que está desconectado el jak del rack del track y que si a ver si somos capaces de conectarlo. Hay que ver si el piloto que está encima del disco duro oscila y si la luz centellea, en ese caso, hay que conectar en yak en el rack del track.
 Media hora más tarde llama el Yerbas. Pide una información que ya tiene, pero nunca se entera de nada. Aún llamará tres veces más hasta que se da cuenta de que la información la tiene allí. "Traballador nato·"pasa la mitad de la jornada jugando al Candy crush, otro cuarto fumando, otro cuarto tomando café, otro cuarto quejándose y trabaja sólo el cuarto restante, pero nadie le dice nada, sólo por no aguantarlo. Y así un día tras otro hasta llegar a hoy.

jueves, 31 de mayo de 2012

O rapante, a baba do caracol e o veleno de serpe

Logo do rapante-gate, Choni e Maruja deciden que cando acabe o programa van montar un Canal Cociña low cost, de cutrelux para toda esa xente que non sabe cociñar, parecido á cociña para dummies ou falsarius chef.É unha idea boísima dinse recíprocamente. A Maruja sempre lle parece ben todo o que di Choni e a Choni case todo o que di Maruja.
Podemos falar coa produtora esa catalá que fai "Tempos revoltos" ou o "Segredo de Pontevedra... di Maruja sempre á última no sector audiovisual.
Pija non di nada, desque leu no faro que Raphael vai actuar no Auditorio Mar de Vigo en outubro. Non pensa noutra cousa: escándalo, qué sabe nadie? Aínda que no fondo bota de menos que Abel Caballero non decida por fin ir ó grande e traer á gran diva das botas de skai e dos monos de hule, léase Rafaela Carrá.
Entre o sol e a maquillaxe Choni ve que ten toda a cara castigada e decide que precisa un tratamento de beleza para palia-los danos do titanlux bituminoso que se bota a diario.
-É que no noso caso é unha enfermidade laboral,porque traballamos nun programa.Debería estar recollido no protocolo de riscos laborais.
- Si, si di Maruja. Hai que falar con Seguriño, para ver se nos autoriza un presuposto para un tratamento de estética, aínda que non sexa con Chams,en Corporación Dermoestética ou no Celulem Block.
Pero non teñen sorte.A área de seguridade da cadea envíalles por valixa un pack de cremas de baba de caracol e de veleno de serpe...

domingo, 13 de marzo de 2011

Retrinque; ficción

O corpo apareceu deitado nas escaleiras do bufete onde traballaba. Estaba cuberto de sangue. Ninguén vira nada. Alguén lle chantara un cortaunllas en varias partes do corpo. Parecía un diaño vermello, así boludo, recuberto dunha película vermella.
Ninguén vira nada. A cercana consulta de Lema e Bandín fíxolle un ADN, pero non atopou marcadores de ADN distintos ó da vella toupa naquel cortaunllas que ademais era seu.
Retrinque, alcumábana. Era unha toupa menopáusica e zoupona, malencarada e desordenada, envexosa, mentirosa e lianta. Calquera podería ter ganas de rematar coa vida da rata aquela.
Aquel traballador de Vulcano, subcontratado por Chorro Naval que perdeu o xuízo porque Retrinque perdeu os papeis; aquel funcionario do INEM que estaba farto daquela carroucha que o presionaba día sí e día non.Aqueloutro cliente que tivo que pagar tres veces máis porque Retrinque fixo mal a conta. O operario da calefacción que estaba farto de arranxar aquel vello sistema de climatización que segundo dicía Retrinque sempre estragaba Ana. E a propia Ana que aturaba impasible tódolos sufocos de Retrinque e os seus ataques de mala hostia.
Axiña chegou un equipo de televisión, que vos dicir, estaban alí ó lado no seis da Gran Vía. Andaban coma carrouchas detrás de calquera suceso de mediopelo, pero cando cheiraba a sangue, empalmábanse de vez...
Entrevistaron a tódolos veciños e of course, ninguén sabía nada, dicían dela que era unha boa persoa que tiña bo trato con todos e que levaba anos traballando naquel portal.
A científica tíñao ben difícil, eles si tiñas abondo sospeitosos. Ninguén quería a Retrinque.Os seus xefes estaban fartos dela, nin sabía prende-lo ordenador, os seus clientes non a podían ver, esquecíase de tódolos trámites e de tódalas facturas. A pobre Ana aturaba a duras penas as arcadas cada vez que escoitaba aquel clic-clic rítmico, aburdo e noxento ,cando Retrinque aproveitando os cuartos minguantes da lúa sacaba o cortaunllas e facíase a manicura alí naquel despacho da rúa Lepanto entre cliente e cliente...
E o seu home e a súa filla? Fartos esaban de Retrinque, sempre unha mala palabra, sempre unha crítica sempre un rictus de amargor e unha mala palabra...
Non, non; nin Grissom sería quen de descubrir quen matou a Retrinque....