To be o no to be blue that is the question. But the answer is to be blue.
Deu igual o 15 m, deu igual o 20 n...
Spain is blue, true blue.
E agora unha fonda melancolía invádenos.E agora que?
A primeira vez que gañou ZP os móbiles fervían coas mensaxes falando do futuro de Urdaci e doutros máis.
E agora, que?
Convertirase "La roja" na azul? Iráse Ana Pastor dos almorzos de TVE? Volverá Pepa Bueno ós sucesos?
Revirará de novo Antonio Alcántará nun facha recalcitrante? Volverá Carlos Dávila a facer entrevistas? Volverá Urdaci a Ceceoar? Volveremos fumar nos bares?
Volverá a publi a TVE? Desaparecerá a TVG?
A "ola azul" o tsunami asulagaráo todo?
Polo de pronto a SER xa adoptou o ton catastrofista propio das trincheiras da oposición, aínda que a prima de risco empezou a baixar. Os medios de dereitas parecen ve-la luz ó final do túnel, pero din que o funil é moi estreito... e se cadra non cabemos todos...
Mostrando entradas con la etiqueta TVE. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta TVE. Mostrar todas las entradas
martes, 6 de diciembre de 2011
jueves, 7 de abril de 2011
Un asasino? entre nós
Era un rumor reiterado e persistente. Mira o cámara ese que vén de Santiago, ese é o sospeitoso da desaparición de María José Arcos. Parecía tan raro e surrealista que non era. Entre os cámaras da Española en Galicia habíaos míticos O Yáñez(xubilado), o Xcenic adicto ós sucesos, o irmán de Corina Porro entoutros.
Din que en San Marcos na TVE había redactoras que non querían traballar con el, que acosou maquilladoras e é sospeitoso tamén dunha desaparición en Pontevedra.
Era tan abraiante que parecía non ser verdá* , como podemos estar aquí na Xunta de Vigo, nunha xuntanza do metal co tío este que disque seica matou a esta muller... era tan macabro e ocorría nun país como o noso que é aparentemente avanzado que non podía ser.
Coido que se nós convivísemos cun rumor así non seríamos quen de sorrir coma se nada. Cando vemos que os demais andan a cobadazos, dicindo: mira parece que este foi o que matou a María José.
A vida vai sei guión, pero ás veces vai deixando pistas e estas parecen moitas e macabras...
Ogallá non fora certo que ó mellor non é. Pero o mal momento, o mal trago dos veciños da súa vivenda, dos colegas de San Marcos que o viron canda a policía nunha hipotética reconstrución do crime non o esquecerán nunca. Moitas veces nós convivimos cos asasinos supostos ou non, nos corredores dos xulgados nas salas de vistas ou na traseira da rúa Lalín. Pero convivir con eles nun corro deses que facemos para coller declaracións éche moi forte. Termar do micro de quen supostamente matou a esta muller é bastante forte.Normalmente asasinos e contadores de historias non compartimos plano. A realidade esixe un cambio de eixe.E a vida xoga ás veces estas tremendas pasadas.
O último día que coincidimos con el quería quedar a tomar algo canda nós. O ruxe -ruxe era tan forte e a historia tan atroz que non quixemos saber nada del.
No caso de que sexa que a matou que apodreza no cárcere e que diga onde está o cadáver.
E se non é el que nos perdone a todos porque levamos quince anos falando disto.
Din que en San Marcos na TVE había redactoras que non querían traballar con el, que acosou maquilladoras e é sospeitoso tamén dunha desaparición en Pontevedra.
Era tan abraiante que parecía non ser verdá* , como podemos estar aquí na Xunta de Vigo, nunha xuntanza do metal co tío este que disque seica matou a esta muller... era tan macabro e ocorría nun país como o noso que é aparentemente avanzado que non podía ser.
Coido que se nós convivísemos cun rumor así non seríamos quen de sorrir coma se nada. Cando vemos que os demais andan a cobadazos, dicindo: mira parece que este foi o que matou a María José.
A vida vai sei guión, pero ás veces vai deixando pistas e estas parecen moitas e macabras...
Ogallá non fora certo que ó mellor non é. Pero o mal momento, o mal trago dos veciños da súa vivenda, dos colegas de San Marcos que o viron canda a policía nunha hipotética reconstrución do crime non o esquecerán nunca. Moitas veces nós convivimos cos asasinos supostos ou non, nos corredores dos xulgados nas salas de vistas ou na traseira da rúa Lalín. Pero convivir con eles nun corro deses que facemos para coller declaracións éche moi forte. Termar do micro de quen supostamente matou a esta muller é bastante forte.Normalmente asasinos e contadores de historias non compartimos plano. A realidade esixe un cambio de eixe.E a vida xoga ás veces estas tremendas pasadas.
O último día que coincidimos con el quería quedar a tomar algo canda nós. O ruxe -ruxe era tan forte e a historia tan atroz que non quixemos saber nada del.
No caso de que sexa que a matou que apodreza no cárcere e que diga onde está o cadáver.
E se non é el que nos perdone a todos porque levamos quince anos falando disto.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
