Marujas histéricas; spin off de Perdidas nas Cíes

Dos creadores do programa de Samantha Villar, máis vale vivilo que contalo, das creadoras de Perdidas nas Cíes e dos guionistas de Whisteria Lane e a petición da audiencia. Hoxe capítulo piloto de Marujas histéricas.
Con cameos especiais de Retrinque do Fax e de Sonia Fontán.
Maruja, a nosa protagonista de Perdidas nas Cíes está empeñada en que tódolos do seu despacho profesional laboral vivan canda ela os efectos dunha menopausa raabiosa. Cando os sufocos, o aire acondicionado a 12 graos e tódalas fiestras abertas que case desaparece unha sentenza importantísima da mesa do despacho do xefe. Cando os calafríos todo pechado e a calefa a 28 graos. Para as mulleres é revelador do que algún día vivirán , pero para os homes do despacho aquel, algúns case octoxenarios, aquilo é un castigo.
Amoréanse os catarros a destempo e o despacho recibe unha notificación de Gas Natural penalizando os consumos eléctricos tan arbitrarios, ora calefacción ora aire acondicionado... a tarifa verán e inverno que o despacho tiña concertada coa compañía eléctrica xa non vale para nada.
A desaparición dun cargador de móbil ten aqueloutradas a Maruja e a Choni. Jo non sei xa onde mete-las cousas, aquí parece que hai ladróns. Debimos metelo na neveira ou no botiquín que son os únicos que teñen chave.
Retrinque, a administrativa do choio tamén pensaba que o cargador estaría a salvo na caixa de puros aquela onde gardaba as facturas e varios cortaúnllas mercados nos chineses. E senón como pensaba Retrinque, se falta algo, sempre lle podo bota-la culpa a Anajus, como o día que petou a calefacción...
Coa libido nos pés, a oxitocina a niveis desorbitados,e os estrógenos no tempo de desconto as tres Marujas histéricas non dan feito. Só lles queda apuntarse a escoitar cadea Dial nos descansos de "Hombres, mujeres y viceversa", e para iso alí está esa sempiterna comapeira de Sonia Fontán con ese marabilloso CD de Chino y Nacho e dos Tres Soles do Paraguai, con esa música de culto que garda en tres CDS, o orixinal, un duplicado e unha copia de seguridá* porsiaca... porque que fariamos sen a banda sonora desa nosa vida, nada: fritir croquetas na cociña do Nicolás Peña...
Continuará?

Papuchis

A filla de Ferrín e o seu mozo oh casualidade están de bolseiros na Real Academia Galega, a filla de Reixa: Antela Cid e o seu mozo son os protas do filme de papá no Casco Vello de Vigo...
O fillo de Esperanza Aguirre vai de asesor a un ministerio,o home de Soraya Saenz de Santamaría e o da Infanta Cristina a Telefónica e aínda hai quen defenda todo isto. O fillo de Baltar tamén está onde papá; e que nos queda ós demais? Os que non somos fillos de p...?

Dívar, enamorao

Católico practicante, misa diaria, sempre con Deus nos beizos,pero esqueceu varias cousas.
Non mentirás, non pensarás que estás por riba dos outros, serás humilde como os lirios do campo, o que se enaltece será humillado ou a verdade farache libre e mil ideas máis que calquera bo cristián coñece e calquera home con certa cultura relixiosa tamén.
Gustaríame ter un goberno que recortase alí onde todos sabemos: na deputación de Pontevedra que vai financiar con 200.000 euros á Fundación Celta, un goberno que recortase en viaxes a Latinoamérica só con fins electorais, un goberno low cost que practicase esa austeridade da que tanto fala.
Por iso o Dívar debería dimitir porque ou devolve os cartos que cargou na visa da xudicatura española ou vaise.
Debería ser coherente con esa fe que tanto predica. Ou é que predica unha cousa e fai outra ás agachadas?
Ai, esa austeridade da que tanto se fala debería obrigar a este señor a dimitir, porque se está esixindo un esforzo brutal a esas persoas que cobran 1.000 euros ou menos, mentres impresentables como este rañan na visa dos cartos públicos como se nada.
Dan leccións de ética e de moral e logo pasan cinco días dos sete da semana nos cuartos escuros e nos hoteis de cinco estrelas con quen sabe quen. E saberá este señor que as persoas que pagan cos seus impostos estas semanas caribeñas traballan polo menos cinco días á semana ou seis ou sete, Deus sabe cantas horas para que el non repare en gastos... e isto só ten unha explicación: Dívar está namorao, pero queremos saber de quen? No fondo estamos pagando os seus excesos e que se vaia para a casa a gozar do seu amor.

O rapante, a baba do caracol e o veleno de serpe

Logo do rapante-gate, Choni e Maruja deciden que cando acabe o programa van montar un Canal Cociña low cost, de cutrelux para toda esa xente que non sabe cociñar, parecido á cociña para dummies ou falsarius chef.É unha idea boísima dinse recíprocamente. A Maruja sempre lle parece ben todo o que di Choni e a Choni case todo o que di Maruja.
Podemos falar coa produtora esa catalá que fai "Tempos revoltos" ou o "Segredo de Pontevedra... di Maruja sempre á última no sector audiovisual.
Pija non di nada, desque leu no faro que Raphael vai actuar no Auditorio Mar de Vigo en outubro. Non pensa noutra cousa: escándalo, qué sabe nadie? Aínda que no fondo bota de menos que Abel Caballero non decida por fin ir ó grande e traer á gran diva das botas de skai e dos monos de hule, léase Rafaela Carrá.
Entre o sol e a maquillaxe Choni ve que ten toda a cara castigada e decide que precisa un tratamento de beleza para palia-los danos do titanlux bituminoso que se bota a diario.
-É que no noso caso é unha enfermidade laboral,porque traballamos nun programa.Debería estar recollido no protocolo de riscos laborais.
- Si, si di Maruja. Hai que falar con Seguriño, para ver se nos autoriza un presuposto para un tratamento de estética, aínda que non sexa con Chams,en Corporación Dermoestética ou no Celulem Block.
Pero non teñen sorte.A área de seguridade da cadea envíalles por valixa un pack de cremas de baba de caracol e de veleno de serpe...

Unha de rapantes? da serie Perdidas nas Cíes

A Maruja tócalle face-la merenda e pon uns bocatas de mortadela. Pija enfúrecese.
- Como pos mortadela? É de pobres.
Maruja está a piques de darlle unha labazada, xa non atura máis aquela malcriada impresentable.
Choni pescara uns rapantes e unhas cariocas na praia da Cantareira, e dicíalle a Maruja que as podían fritir, pero Maruja non sabía, precisaba ve-la receita no Picadillo ou no google.
Fartas xa de ver "Homes, mulleres e viceversa" desde o episodio do Rei en Bostwana as nosas tres protagonistas aficiónase ós documentais da dúas sobre elefantes e ó programa de "Frank en la jungla". A ver se aprendemos algo di Maruja toda didáctica.
Abráialles sobre todo o caso do porco-ovella, unha especie nova que están intentando potenciar a toda costa como produto galego de calidade aínda que se cría en Hungría.
Axiña chega Choni e Maruja pregúntalle toda solícita, como estás?
-Peor que Bankia di choni toda chea.
-Pois eu estou como Nocaga, estrinxida.
Peor é estar como Pija que logo da liorta polo bocata de mortadela está como Caixanova, desaparecida...

Tempo de recortes nas illas de Perdidas

Os recortes chegan tamén ás illas de Perdidas e a Club de Campo, de agora en diante, "Clude".Algo que indigna a Pija e Maruja.
-Ata aquí podíamos chegar, esta xente non ten vergoña,di Pija, seguro que non recortan no Casino de Pontevedra porque vai Mariano.Claro que a situación máis dramática que vivía Pija era que non podía subir ó segundo andar de Máximo Dutty cando ía co carriño do bebé.
Para esquecer estes sinsabores Maruja, Pija e Choni consiguen entradas para ir ó concerto de Bisbal e de Manu Carrasco en Vilagarcía. Por todo o camiño van escoitando o CD especial orquestras que regalaron co faro de Vigo.
Maruja leva un chisqueiro para animar nas cancións máis xeitosas e Pija bótalle unha bronca monumental; pero tía estás obsoleta,agora iso faise co móbil!O meu "aifon" oito ten unha función específica para alumear en concertos.Choni quería levar un láser pero Pija díxolle que estaba prohibidos. Bueno muller, se nos poñen unha multa chamamos a Boli para que nola quite.
De volta do concerto queren parar en Cludecampo porque Pija di que alí poñen un gin tónic ben bo.Hai moita xente porque se está a celebrar un torneo de tenis e se require invitación.
Choni e Maruja din que lles teñen que deixar pasar, que elas son do Programa Perdidas,e que se non saben con quen están falando.Xa teñen medio convencido ó chiño da porta cando chega o xefe de sala e di que podían pasar todas, menos a das botas brancas...
Estragado o día daquel xeito, porque Maruja non quere entrar sen Choni, deciden quedar ó día seguinte para recibir ó Celta en Peinador que vén de Guadalajara. A idea fora de Choni, e Pija flipaba, pero ti, ti, ti non eras do Depor?
O mundo está tolo!
- Vale quedamos antes no Náutico e tomámo-lo vermú di Maruja.Alleas ó partido e ós dez minutos que quedaban por xogar. Maruja e Choni van todas cheas a recibi-lo equipo na mañá do 16 de maio a Peinador. O tipo de información de Peinador trátaas como se foran marcianas,pero oian, vostedes en que planeta viven? Non len os xornais? Non viron o partido onte? Aínda lles quedan dez minutos por xogar.
Choni arrepónse toda e di que ten información de fontes moi importantes de que ían chegar ás 12.00 e que se cadra dez minutos non son tanto e dan xogado rápido e logo axiña collen o avión...

O último bolero de Gayoso

Nas nuites claras de Canido, disque ás veces se escoita un bolero: o último bolero, ou era o último cuplé?
Ninguén atina a dicir cal é?
"Ojos negros, piel canela", "Para decir adiós", "No puedo estar sin ti" "Falsa moneda" ou "Ansiedad".
Din que ás veces o vento das Cíes fai que o son chegue ata Nigrán onde vive Pego e lle retruca:"Contigo aprendí" e "Caballo viejo".Aínda que José Luís está farto de escoita-la súa canción xa de inverno primavera e verán: Ai se eu che Pego...
Pero aquí quen canta é Gayoso, canta a aqueles tempos que foron e que xa non han volver.
Malia que haxa voces como ese amigo plasta que nunca queira toma-la última, e sempre falan da penúltima; son os mesmos que non saben dicir adeus porque adeus se lles di só ós mortos. Malia eses a Nosa Caixa está xa nas últimas.
A pesar deses, o curricho de trevos que todos tivemos na casa está a piques de escachar, xa hai ben tempo que a Nosa Caixa xa non nos vale nin para ir ó Ronsel de clo-clo os sábados pola mañá...
E agora que? U-la quinta caixa de España? Aquela que non debía ser bancarizada? Aquela que se podía frustrar polo egoísmo dos vigueses?
U-la? Oh là là! Personne sait rien!
E canto vale a Gran Caixa Galega? Un euro!!! Se descontamos claro o gran furado tapado polo FROB digno de estudo pola Escola de Minas de Vigo,se descontamos tamén os cartos cautivos dos 100.000 galegos que teñen alí os seus cartos secuestrados a través de preferentes ou subordinadas.
Seica a van manter con respiración asistida ata setembro porque vai haber eleccións.
Pasado setembro, quen pagará ese euro que NCG vale?
O BBVA ou lla regalarán ó Santander porque a Botín todo se lle perdoa. Ou acabará nas mans dos chineses que son os únicos do planeta que aínda teñen cash!
Xa saben, agora ademais de ir ó chinés a por pilas e a por gomas do pelo ou sobres acabaremos indo a "pedil un clédito ou a ablil unha caltilla a Nova Kun Fu Bank"