Vistas de página en total

viernes, 12 de enero de 2018

Carta abierta a un asesino

La asfixiaste, se te fue la mano. Hiciste como siempre que las cosas se complican; llamaste a papá. Él te mandó a sus abogados y a sus hombres de confianza. Dicen que incluso un abogado te asesoró. Sobre cómo fabricar pruebas y borrar las tuyas que pudiese haber.
Estabas en la lista de los sospechosos, si tú Pablo, su ex; recién llegado de Argentina, oh qué casualidad!
Pero siempre “ has zafado” , ocurrió con tu accidente de moto y con aquella otra chica que no te quiso denunciar. Y ahora qué haces? Llevas una vida normal? No sé si sabes que te estuvieron a punto de detener sí, el mismo día de tu boda también en mayo. Ese mes que te gusta tanto...
Pero la verdad es que te lo montaste bien. De aquellas el ADN no cantó y quizás tampoco llevabas el móvil o igual sí.
También sabrás que te echaron de menos en su entierro, porque debías estar. Tú y tu familia, tan amigos y tan ex, pero parece que aquel día todos tuvieron algo mejor que hacer.

Los asesinos sueltos

María José quedó con Ramiro. Sonia quedó con Julio y Débora quedó con Pablo. Con ellos su rastro se perdió. Una tuvo la suerte de aparecer en una cuneta. Las otras no. Una puede estar en el mar de Arousa, o en cualquier océano y otra bajo el puente de las Corrientes o incinerada quizá. Pero y ellos dónde están? Donde estuvieron siempre con la cara de cemento armado paseando por la calle.
Unos estuvieron detenidos e imputados. Otros ni eso.
Todos son clase media, o media alta. Algunos más que otros.
Todos desarrollan su vida como si nada hubiera ocurrido. Ellas están muertas.

domingo, 7 de enero de 2018

Piénsatelo!

Cuidado cuando te dicen piénsalo. No es para que lo pienses, o sí... es porque no les gusta tu respuesta.

jueves, 4 de enero de 2018

Os "cantaclaro"

Nós sempre dicimos a verdá. E se non calamos. Ninguén nos ensinou a mentir. Nin a facer o raposo, nin a manipular. Se o que vas dicir non é máis fermoso que o silencio non o digas pero non mintas nunca!

O mercado do Progreso

A miña nai que naceu en Vigo en 1933 chamaba ó Mercado do Progreso a Praza de arriba e ó Berbés a Praza de Abaixo. Eu nunca souben por qué e agora xa non llo podo preguntar. Supoño que porque nesta cidade en costa unha estaba arriba e outra abaixo.
Nunca se imaxinou que todo aquel Progreso deveníu nun mercado cool. Froita preparada para sacar no instagram, e baretos moi guais como o Ecoadega ou o Barrabasada. O Progreso non sei se quixo ser o San Miguel. Pero ata agora é moi Vigo. Os seus bares, o Pereira conxelados, o Froitas Nieves, o seu peixe, a súa cafeta cool. As da froita a Viki que ten queixos e a bonaerense tamén. E saiban que están de tarde, que xa nin excusa hai!
E sobre as noites do Urban Market das que tanto se di eu non vou falar , porque dun tempo a esta parte eu levo unha vida entre viejuna e vintage!!

Falperrys - Himno Dorneiro