Pasándolas putas

Querida Lola! Yo sé que estás pasándolas putas. Me remuerde la conciencia. Sufro por ti. Querría acompañarte. Aunque a veces no sé cómo y otros la pereza me puede, porque todos tenemos problemas. Lo que te pasó a ti fue lo peor, y necesitas tiempo y amigos. Yo espero llegar algún día a tiempo. Porque tu pérdida Lola, para ti lo máximo seguro. Fue una gran pérdida para muchos de nosotros, para Vigo, para el Celta y para la prensa en general. Q sepas Lola que seco cada lágrima tuya o mía que ya no sé cuando cuelgas cada foto en tu instagram! Porque es bien cierto que cada vez que se va cada persona quedan huecos pero con Carlos parece que el mundo se ha convertido en un queso de Guyére!😣😣

Ojalá fuera mentira

Ojalá fuera mentira que 44 mujeres hayan muerto en España a manos de sus compañeros o excompañeros; ojalá fuera mentira que algunos hayan matado incluso a sus hijos para hacerles daño a ellas.
Ojalá no hubiera otras tantas que viven atemorizadas y escoltadas, que son habituales de los servicios de Urgencias. Es aberrante pero ocurre.
También ocurre muchas veces que alguien toma por la fuerza lo que no es suyo, las violan, las acosan y ellos siguen en la calle mientras las cuestionadas son ellas.
No; las mujeres no están en exceso protegidas, por eso cobran menos por eso son más vulnerables, por eso hay una ley que las intentaba proteger un poquito más. Pero a muchos no les gusta. Por qué es?

Sex in the city in the taxi

Baixaba onte do Cunqueiro en taxi cun tipo moi riquiño, era un número 70 e pico . Díxome que era de Matamá e que antes traballara na construción. Acababa de botar o euromillón díxome. E quería botar xa para os dous ou tres sorteos seguintes pero non lle deixaron. Coido que me dixo que lle podían tocar dezasete millóns.

Con iso arranxaba, aínda que non deixaría de traballar.

- Fas ben; díxenlle, penso que non traballar, ter tantos cartos non é demasiado bo.

Tes razón ás veces levo señoras que me teñen “dislocado” o outro día dúas tipas de corenta moi pijas, moi guapas, e con moi bo corpo deixáronme abraiado.

- Unha lle recomendaba á outra ( as dúas casadas) que se “enrollara” cun tipo de vinte co que ela estivera tamén.🙄🙄🙄🙄. Deixóume sen alento, xa verás.🤭😥🙄.

O tipo ficaba abraiado que eu non sei se atendía ós semáforos, e ós pasos de cebra.

-O outro día levei a outras dúas lerchas que saían de Praza E. Unha contáballe á outra que andaba enleada co mellor amigo do seu home. O meu taxista apretaba o volante e recachaba a dentamia.

Tres días despois volveu ter un servizo por Praza E; era a”jicha” aquela co seu home legal. A muller recoñeceuno e agochábase co rostro verde baixo o repousacabezas do condutor. 

E aquí acabou a miña carreira, non sen lle dicir; oxalá sigas escoitando historias como estas mentres vas ó volante. Non te aburrirás non!

El banquete de las hienas

Empieza el año y las hienas sonríen, se "refocilan" en su charca cochambrosa, chapotean y se miran en el agua turbia. Y se ven bellas, esbeltas e inteligentes; qué equivocadas están!

Dramas de pijos

Me cortaron el pelo de más, me lo aclararon demasiado. Este año no conseguí el alquiler de la casa en    Playa América. No hay mesa en mi bar favorito; no encontré talla de la camiseta. Me toca trabajar fin  de año y así todo el rato!

A carreira polo cultivo do primeiro polbo en catividade

Esta é Carmiña Vacaloura. Unha larva de polbo que pasou a súa adolescencia e mocidade no Instituto de Investigacións Mariñas de Vigo. A que é riquiña? Semella unha estrela de ma ou unha "medusa" ou augamar. Fotografouna e gravouna o biólogo Álvaro Roura que traballa nesa institución nun proxecto para Armadora Pereira.
 Polo primeiro polbo de cría compiten dúas empresas viguesas: Nova Pescanova e Pereira onda dúas institucións senlleiras da cidade: o Instituto Oceanográfico e o de Investigacións Mariñas.
O ciclo do polbo é moi interesante. É un animal sumamente intelixente.Pasa os seus sesenta primeiros días de larva nadando ceibe en mar aberto, logo da súa viaxe iniciática aséntase e adquire a propiedade de cambiar de cor: os cromatóforos, con eles pode adaptar a cor ao lugar que estea.
As femias pasan meses criando os ovos, sen comer, fan construccións moi complexas con pedras e restos de rochas, cando remata a incubación e alimentación dos ovos, morren exhaustas, enxoitas e fracas.
Na gran carreira do polbo vigués de cría xa só resta saber quén gañará.

A fin da xeración Vitrasa

Abel Caballero anunciaba hoxe que non se prorrogará o contrato de Vitrasa, que como moito a finais de 2019 ou principios de 2020 haberá un novo concurso que podería non gañar Vitrasa.
Nós os dos 70 somos a xeración Vitrasa. Non vimos outra cousa. Iso sí. Vímolos vermellos, azuis e verdes, pero só Vitrasas. Nin os troles de Marín nin os tranvías que marcaron á xeración dos nosos pais.
En qué viaxarán os nosos fillos? Haberá outra xeración marcada por outro medio de transporte?Moitos pensamos que non, aínda que o goberno de Vigo quere renovar o novo bus, acorde con novos tempos.
Moitos de nós pensamos que o novo concurso vaino gañar Vitrasa. Claro que moitos de nós tamén quedamos ancorados nos oitenta.