Vistas de página en total

martes, 14 de mayo de 2019

Pablo Iglesias quiere gobernar

Sí Pablo Iglesias quiere gobernar, y lo dice y hace bien. Quiere negociar y estar en el gobierno y lo dice. No se hace el interesante. Aparentemente no miente. Yo lo prefiero así. Qué quieres? Qué pretendes? De qué vas?
Quiero gobernar y gobernar contigo Pedro. Y no como Albert Rivera que dice que no y a saber qué acaba haciendo y a cambio de qué.
Rivera no ha pactado ya con PSOE, PP y Vox; ahora de qué va? No sé lo que está pensando, quizás por una vez esté diciendo la verdad: no voy a pactar con el PSOE porque en cuatro años y con este PP enfrente yo mismo puedo ser el jefe de la oposición,  por eso no puede pactar.
Y alguien se cree que el PP no va a pactar con VOX, la candidata de Vigo ya lo afirmó, eso sí antes de la hecatombe de las "xerais".
Sería tan bonito que todos los dijesen la verdad.
Porque me da la sensación de que en cuanto pasen las " municipais", todo va a cambiar y va a ser muy diferente. Todo va a cambiar.

lunes, 13 de mayo de 2019

Casado, un candidato nefasto

Casado es un candidato matador. Yo creo que todos se han dado cuenta, menos él, de su inutilidad. Además se ha rodeado de un equipo de estúpidos integrales, tanto para las generales como para las municipales.
Yo no soy del PP pero es que este tipo da pena y vergüenza. Es totalmente inconsciente de que el partido se ha dado un tremendo batacazo por su culpa y si él sigue aún puede bajar más.
Gracias a él la gente de derechas ha optado por Rivera o Vox.
Yo debería de estar contenta, pero es que este señor y su equipo no valen ni para estar en la oposición que también es muy importante para ejercer una buena labor de control al gobierno.
Alguien debería parar este desastre porque el PP podría desaparecer como le ocurrió a UCD o al CDS.

domingo, 12 de mayo de 2019

A Pedra. Qué facemos coa Pedra II?

As nosas avoas mercaban alí o azucre, o café, e a penicilina de contrabando. Os nosos pais as radios, o tabaco, e os despertadores. A nosa xeración foi mercar Levi's ou Amarras "truchos" e agora qué? Está case pechado. E se facemos un museo? O museo do contrabando de Vigo. O noso mercado negro. As ostras que nos fixeron famosos aínda seguen, pero o mercado está en caída libre, algo deberiamos facer.

sábado, 11 de mayo de 2019

Moi lista no plato!

Moito me acordo de ti. Das túas frases, da túas sentenzas  de esa fina psicoloxía feminina que ti tiñas.
Esa é unha lercha, esa é unha dona perfecta, ese é un soberbio ou esa é unha boa persoa.
Poucas persoas che din as verdades. Estou farta de escoitar a xente poñer podre a outra e arrolarse á bicos vinte minutos depois como se fosen hipercolegas. Vexo con abraio como moitos agardan que alguén se esnafre e cando trunfa son os primeiros en irlle felicitar. Teño pasado días a rir dalgunha persoa e ver como quen ría comigo participa nun xantar de confraternidade con aquela persoa.
Teño escoitado hai tres lustros esta persoa é un monstro non llelo digas a ninguén e á volta de quince anos cando retomo aquela conversa para confirmar que sí, que aquela persoa era un monstro o meu interlocutor que igual esqueceu aquela charla me di: pero por qué dis tal? E que hai xente que non se lembra das cousas que dixo ou que di
E menos mal que nos imos esquecendo da maioría das aberrantes cousas que a xente nos di...

Te roba hasta las anécdotas

Hay personas capaces de quitarte un periódico abierto delante de ti en la barra de un bar o cogerlo cuando tú preguntas por él. Son capaces hasta de contar tus anécdotas como si les hubiesen ocurrido a ellas. Hay personas absolutamente fascinantes en este mundo nuestro.

Cuando vuelvas

... ya no estará allí.

viernes, 10 de mayo de 2019

El día que Rubalcaba nos sirvió los cafés

Hace años en 2012 o 13. Rubalcaba pasó por Vigo, ya era jefe de la oposición. Estuvo en un mitin de esos de pequeño formato que tanto se llevan ahora entre otras cosas porque la gente está harta de los
políticos y los mítines.
Creo que era un acto sectorial con empresarios o algo así. Era de esos actos en los que te sirven la señal por satélite y los periodistas seguimos el discurso en un monitor.
Pero luego se tomó un café con nosotros. Allí en mangas de camisa en una sala anexa del Auditorio del Mar de Vigo cogió el termo y nos sirvió uno a uno el café. Supongo que era una campaña o precampaña algo que hace que los políticos sean seres accesibles y encantadores es verdad.
Pero hartos como estamos de subir a un tercero sin ascensor para que el presidente de la asociación de vecinos o de empresarios salga con su plotter, con su vinilado o fotocall detrás, sorprende cómo a veces los primeros espadas, las top models y los importantes de verdad te facilitan el trabajo, son accesibles y sencillos y no se les caen los anillos por ponerte un café.