Poderíamos dicir que se trata dunha tradición tricentenaria, que se pasou de bisavoas a bisnetas. Que hai anos pedían emprestadas as alfaias e os lazos. Que bailan vellas xotas ou muiñeiras e mesmo algún “ agarrao”.Todo isto pódese buscar e documentar na internet.
Pero como axustan eses sombreiros florais durante horas para que non esvaren ou non caian da cabeza?
Pensen, que non se note, que non se mova, que non traspase? Aí o tedes as Madamas terman dos seus sombreiros primaverais con compresas de ás. Cómo farían as súas bisavoas?
Que o facían distinto é seguro, jajajajaja.
ResponderEliminarHai que ver a cantidade de usos que teñen as compresas con ás (e qué incómodas me pareceron sempre).
Bicos