Echar un polvo

Grazas a esta casa de tolos na que traballo, este venres puiden experimentar de novo* aquela vella ancestral e cotiá sensación de "echar un polvo".
O destabicado da empresa na que traballo conseguíu encher de po, persoas, ordenadores, obreiros e cartafoles.
Claro que si, sempre que hai po, ou case sempre, hai plástico protector, pero desta vez non valeu de nada.
Parece que quedan xeiras salvaxes de aquí o 17 de nadal. Tabiques, falsos teitos, aí onde sempre crimos que psicotrhriller gardaba unha cámara no baño.
Ai, meu Deus! Quen era a tola aquela? A Chunga? que cando estaba estresada optaba por tira-las paredes da casa...

Adianto capítulo VII, Perdidas nas Cíes, pero sobre todo na vida

Con máis liortas que en Estudio Estadio, malia terse apuntado a un curso de golf impartido por un monitor que se achegaba ás illas en helicóptero cada dous días: luns, mércores e venres. Seguen as treboadas existenciais na illa de Perdidas.
A situación que vive o país, a piques diun cambio político e antes dunhas eleccións xerais fai que as nosas protagonistas queiran achegarse a Vigo para votar.
Pija chama a Papuchi para que as vaia buscar no seu barco aínda que iso supoña un expediente do programa. Xa de "Perdidas" á ría pensa Choni. Imos organizar unha "terapia de grupo" para ve-los resultados electorais.
Vale, vale di Maruja; encargamos uns canapés ó Molino e unha torta á Gloria Bendita que son amigas miñas. A ocasión ben o merece.
- Jo tía, vai mandar un de Pontevedra, que guai! ( Di Maruja)
-Eu quero ir de xefa de prensa de Ana Pastor ( Di pija), e fíxate que aquí en Vigo estamos rodeadas de roxos por tódolos lados. Pija sempre chmaba roxos ós de esquerdas como Franco facía.
- Eu quero irme a Zona Franca dixo Choni é o máis faksion que hai!Choni volvera ó rego, volvera a dicir que era do PP desde sempre e non cando o bipartito xuraba imparcialidade, profesionalidade e formación; malia ter pasado longas temporadas na deputación de Pontevedra; pero é que non se pode xurar en van...
Que ben! Por culpa do programa que estaba moi ben pagado sí, perderan a oportunidade de ve-lo debate electoral, a voda de Cayetana de Alba e a prevoda de Paquirrín e Superviventes ademais dun concerto de Hombres G. Jo que duro é o traballo no audiovisual.
Pija poría a mantilla, e Maruja un pichi azul como ó réxime, a Choni sacaría do fondo do "placard'" os pantacas de vinilo e aquelas botas brancas que tanta sorte lle daban!
E logo das onde a seguir de festa by the face; a ir á sede do partido que gañara a tomar copas e petiscos de clo-clo. Menos mal que ganan os que deben pensaba Maruja, os de sempre, os do Casino de Pontevedra e os que xogan ó Brigde...
Botará a dirección do programa a Pija, a Maruja e a Choni por incumpri-las normas? Acabarán nas máis altas elites do aparato do estado en Galicia? Suprimirán o programa pola fuga de anunciantes? Puf cantos dilemas! O primeiro que ían facer é gozar relaxadamente do trunfo de Mariano...

Perdidas nas Cíes, capítulo VI

Hai hoxe nove anos as gaivotas das Cíes tiñan medo de quedar refociladas con combustible do Prestige. Hai hoxe nove anos, aínda había alá un monolito que conmemoraba a vitoria de Franco aquel outro 20 N. Que ben quedaba o monolito, que pena que o botaran abaixo pensaba Maruja.Pero axiña volveu á realidade!
A chegada dun cámara novo á illa de Perdidas desestabilizou ás nosas tres protagonistas, sobre todo á máis vella que non llo quería presentar a ninguén co pretexto de que estaba casado.
Maruja controlaba cada paso do rapaz, se botaba un pitillo coas rapazas de realización ou se tardabaun pouco máis en enfocar ou en subir ó faro. O xoves pola tarde caeu a luz eléctrica no bar do Porto por un problema de fontanería; axiña a media tarde veu ó fontaneiro no Carramexo o barco que recolle o lixo do arquipélago.
Pija botouno a caixas destempladas porque estaba botando a sesta.
-Tes que vir de tres a catro, non podes molestar deste xeito, non nos podes estraga-a sesta.
Maruja enfadouse con Pija porque por culpa dela estiveron sen luz e sen auga doce catro días.
-Tía,pero muller en que planeta vives? Nas casas normais cando por fin chega o fontaneiro despois de chamalo catro ou cinco veces, réndeselle preitesía, ríeslle as bromas, invítaslle a un coñag e e págaslle o que che pide sen rechistar. Iso é o que pasa no mundo real, non sei de onde vés ti?
Maruja estaba pasando unha idade difícil e molestáballe moito a calor e algúns olores, por iso inzou toda a illa de ambientadores que se activaban sós cando detectaban algún movemento.Dicía que non lle gustaba o cheiro a marusía. A Pija dábanlle arcadas e á Choni porducíanlle alerxia....

Unhas eleccións sen morbo

Non sei se irei votar, téñenme farta todos, os tres. Os da G porque parecen os da P, os da O porque saben que os da P van gañar e andan de xeonllos facéndolles favores para que cando gañen non os traten mal.
Xa todo o mundo sabe que o rexistrador de Pontevedra vai gaña-las eleccións; xa ten preparada a tesoira de podar na casa de Sanxenxo. Os seus amigos xa fregan as mans e preparan caixas de puros pra lle regalar.
Os figurantes, eses seres patéticos que cambian de beirarrúa política con cada cambio de goberno xa están escorando a dereita e xurando que sempre estiveron aí.
O único que non sabemos é o que este señor nos ten preparado, aínda que o intuímos.
O 20 N como hoxe veremos pasear polos colexios electorais eses vellos en formol que só saen para votar ou para ir de camposantos. Hai quen di tamén non exento de mala hostia que tamén eses habitantes dos cemiterios, sobre todo os de alén mar tamén van ir votar.

Os puntos sobre as Cíes

Este é o último capítulo de "Perdidas nas Cíes". De momento. Íase chamar "Rotación e traslación", pero ó final non foi.
Choni axústase na súa casa de Beade uns pantalóns novos de vinilo comprados nas rebaixas de Berska, pero nos andeis de nova temporada. Maruja está desexando que chegue ó nadal para face-la cea de empresa e poder ir ó bingo. E Pija acaba de chegar de Londres e non dá feito. Choni pregúntalle se lle gustou e como é, pero Pija aturulla, di que Londres é Londres e que non se pode explicar con palabras. No fondo Pija sempre odiara a Choni, por hortera e por chachuna e por envexa, porque Pija aínda que sempre alardeaba de telo todo sempre andaba envexando o dos demais.
E iso que Pija non se decataba de que para Choni calquera persoa era un chanzo no que pisar e un peldaño para subir con aquelas botas brancas.
Pouco antes de abandona-la Illa o ambiente volvérase irrespirable entre aquelas tres. Foi cando Maruja decidiu que podían saír de copas para limar asperezas.Pero tampouco se puxeron dacordo, Maruja quería tomar un cup no bar do porto, Choni quería tomar champagne no bar do cámping e Pija quería tomar un Gin Tonic no outro peirao da illa,case acaban a hostias. Ó final como xa remataba a temporada e os barcos de Mar de Ons apenas ían ó arquipélago tiveron que brindar cunhas latas de Estrella Galicia.Que aquilo máis parecía un spot do Gadis que un fin de temporada!
A idea de volver á casa a Vigo tivéraa Choni, quería volver para saber que estaba pasando, sentíase responsable. Pero Maruja que estaba toda contenta nas Cíes, sen exercer de tal (de Maruja) dicíalle pasa de todo muller se xa nos enteraremos do que pasa pola radio... queda tranquila aquí tomando o cafeciño comigo....

Perdidas nas Cíes, capítulo 3; "Terra de lobas"

Logo do impasse da folga, e da proliferación de secuelas, esta serie tributo a "Mulleres desesperadas" chega ó seu terceiro capítulo. Sen spoilers, sen guión,sen director de arte e case e case sen escaleta.
No capítulo de hoxe Choni colle da fresqueira os poucos víveres que quedan para remata-la semana na illa e decide facer dúas tartas de queixo descremado ó director de programas que está a réxime.
As súas compañeiras mentres recollen croques da praia e deciden facer á grella unha faneca brava que atoparon na praia de Figueiras. A fame fixo adelgazar a Maruja que pensaba 90 quilos e agora non chega a 60.
A melancolía logo de tres semanas de aillamento apodérase das tres. Choni bota de menos os colos que lle daba o director de programas en Vigo,Maruja quere pedi-lo día libre para ve-la voda da Duquesa de Alba, pero como xa dixo que ía ó médico o día da folga para que non lle descontasen o salario, dálle pau coller tantos días pola cara, ou non?
E Pija, pobre Pija! pasa os días facéndose o Predictor ( gastou toda a asignación semanal neste produto farmacéutico) Soña con ese día no que o aparello se pon rosa, para colga-la foto no feisbú. Emulando a gran Arancha Benito que o fixera no plató de Crónicas Marcianas? Non lembra ben; a emoción dos últimos días tena bastante aturullada. Axiña pediría a baixa e logo a conciliación, sí, aquilo sí que era vida... daba igual vivir a 93 quilómetros do seu home e quince euros de peaxes....

Perdidas nas Cíes Seguinte Capítulo ( 1?, 2?)

En capítulos anteriores coñecimos a Pija, a Maruja e a Choni.Volvemos agora á illa logo dunha semana de adaptación. Na proba de hoxe a tríada debe subir ó faro das Cíes e pescar luras no Lago dos Nenos. A pija esvara porque levaba todas refociladas as chanclas de autobronceador de IsDin, e a Choni case queda chantada á altura do cámping porque se lle cravaron os tacóns das botas brancas na pista forestal.
É entón cando Maruja empeza a repeti-la súa frase favorita, o seu mantra: "Cóllete unha baixa, cóllete unha baixa... etc" Dillo sobre todo á Pija que lle cae mellor.
Aínda está a remata-lo verán nas Cíes e Pija bota de menos Baiona, lembra aqueles anos nos que tiña pelexas cos seus amigos porque non quería que ninguén a vise en Vigo no verán. Eu paso de quedar en Vigo a comer, eu no verán non saio de Baiona. E agora alí estaba nunha illa deserta, sen Nespresso e sen "chica" de servizo.Maruja tamén se lembra do moito que se aburría en Coruxo, o que mola é Baiona.
Choni estaba algo arrepentida de aceptar aquel reto de supervivencia. Antes de empeza-lo programa xa se pelearan pola compra; Choni quería investi-los 120 euros da compra en barriñas enerxéticas e froita, Pija quería mercar nécoras e percebes( que manda carallo, na illa podíanos extraer) e Maruja quería comprar verdura para facer Vichyssoise.
Logo á Pija déralle un ataque de ansiedade porque o segundo día quedaran sen cobertura á altura da cadeira da raíña e non puido chamar á "chica" para elixi-lo pixama que lle tiña que poñer ó neno. Pasou toda a noite en vela pensando se lle poría o de Pocoyó ou o de Bob Esponja. E ademais non puido chamar a papá. Ademais doíalle a cabeza porque pasara media hora pensando se puña os peep toes de cor "nude" ou tods vermellos.
Todo foi culpa da organización do programa, non lles deixaran levar máis que unha mochila. Que noxo, como os de Ryanair!!! Que paciencia hai que ter!
Pija segue agobiada porque quedou sen argumentos, non se lle ocorre nada e quere chamar ó seu redactor, pero malia o I Phone 8 non consigue atopa-la cobertura.
A Maruja di que está farta de tanto traballar aínda que nunca ninguén a viu facelo. Ademais entre o Farmatint e a salitre o pelo quedoulle totalmente queimado como se lle botara lixivia. Séntese como se fose Karmele Marchante ou Rosa Benito, o único pracer que lle queda é sacar de cando en vez o cortaúnllas do neceser e escoitar aquel clic, clic rítmico que para ela é como música new age.
A Choni resultou, unha gobernicha, unha goberneira ou un gobernillo de Cangas que hai mil xeitos de chamar esa paranoia nesta lingua nosa. E non lle chega con mangoletear na Illa Sur que quere mangonear tamén na Illa do Medio e na de San Martiño e non ten permiso de Parques Nacionais... E aquí nas illas no hai cuarto de baño, nin sala de xuntas para desatasca-los conflitos que xera...
Continuará? Ou na Canle e na produtora acabarán fartos da xentiña esta...