Na nosa familia non somos de morrer cedo, mórrese pouco, tarde e mal, non temos présa para encetar esa viaxe de non retorno;pero ás veces ocorre. Para nós morrer é algo de bastante mal gusto.
Hai case dous anos pasou e onte volveu pasar.
Son vidas longas como a do primo cura da miña nai, que casou a toda a nosa familia, menos os que estamos solteiros.
Miña nai adoraba a aquel curmán que tivo unha vocación clara e temperá.Unha gran paixón polos libros e pola alta cultura en xeral, que non esquecía ningún dos nosos aniversarios. E que tamén tivo paixón polo militar( cadaquén ten as súas afeccións).
O caso é qu desde onte, aínda que non nos toque moi de preto, somos un de nós menos!
miércoles, 5 de julio de 2017
lunes, 3 de julio de 2017
Amores imposibles, declaracións en diferido
Hoxe tiven que facer xestións bancarias da miña comunidade de veciños. E malia a lideira da lei de proteción de datos cada vez que vou a un banco me preguntan estado civil, nómina, empresa, case case data da primeira regla, que de verdá non sei por qué tanto carallo queren saber!
O caso é que nese banco tíñanme como sector telecomunicacións ou algo así. E o tipo preguntoume pero en qué traballas? Cal é a túa empresa? E eu por non montarlle un pifostio lle contestei, quedou pampo!
Ah!!! Non coñecerás a Rosa Castro, a lingüísta? É o meu amor imposible!
Entón xa era eu quen estaba en shock!
O tipo insistía, pero coñécela en persoa? Pois mira eu coido que en persoa non, pero teño falado abondo con ela e sei que ademais de guapa é lista e riquiña.
- Boh nunca lle dixen nada, eu coñezo as miñas posibilidades!
Entón aí xa entro eu de conselleira sentimental😝😝.Hai que intentalo sempre, ó melhor tiñas unha oportunidade. Ela é lista e riquiña e non penso que elixa mozo por guapo.
O tipo seguía: qué ben fala, con ese galego de Foz.... 😍 Eu seguía abraiada como en un consultorio sentimental.Pensaba para os meus adentros cóntasmo a min e non tes collóns de dicirllo a ela!
Estes casos realmente me enternecen, e non sei se mandarlle un nps ( mensaxe da nosa intranet) a Rosa Castro para darlle conta do seu admirador, o seu nome é o banco vigués en que traballa...qué farei? Por min que non quede non?🤔🤔
O caso é que nese banco tíñanme como sector telecomunicacións ou algo así. E o tipo preguntoume pero en qué traballas? Cal é a túa empresa? E eu por non montarlle un pifostio lle contestei, quedou pampo!
Ah!!! Non coñecerás a Rosa Castro, a lingüísta? É o meu amor imposible!
Entón xa era eu quen estaba en shock!
O tipo insistía, pero coñécela en persoa? Pois mira eu coido que en persoa non, pero teño falado abondo con ela e sei que ademais de guapa é lista e riquiña.
- Boh nunca lle dixen nada, eu coñezo as miñas posibilidades!
Entón aí xa entro eu de conselleira sentimental😝😝.Hai que intentalo sempre, ó melhor tiñas unha oportunidade. Ela é lista e riquiña e non penso que elixa mozo por guapo.
O tipo seguía: qué ben fala, con ese galego de Foz.... 😍 Eu seguía abraiada como en un consultorio sentimental.Pensaba para os meus adentros cóntasmo a min e non tes collóns de dicirllo a ela!
Estes casos realmente me enternecen, e non sei se mandarlle un nps ( mensaxe da nosa intranet) a Rosa Castro para darlle conta do seu admirador, o seu nome é o banco vigués en que traballa...qué farei? Por min que non quede non?🤔🤔
domingo, 2 de julio de 2017
Zorras, gatas e lobas
O outro día nunha cobertura alguén dixo: aí vén a ghata. Para min aquela era máis unha zorra, raposa ou loba, pero se cadra todo significa o mesmo!
sábado, 1 de julio de 2017
O noso xogo de tronos
Na final do noso xogo de tronos hoxe veu vernos o noso novo xefe millenial. O " litlle boss" parece bo, humilde e riquiño, de xeito que non debería ter gran futuro na empresa.
Neste último, non derradeiro capítulo de xogo de tronos estiveron todos moi nerviosos.A algúns pillounos en plató e a outros facendo exteriores. Continuará?
Neste último, non derradeiro capítulo de xogo de tronos estiveron todos moi nerviosos.A algúns pillounos en plató e a outros facendo exteriores. Continuará?
jueves, 29 de junio de 2017
Conversas roubadas!
-Pero iso é un sitio? ( Buscando para aparcar).
- " No me toques que me enciendes" dicía ela.
- " No me toques que me enciendes" dicía ela.
miércoles, 28 de junio de 2017
Port Plasta!
Todos os anos o mesmo festival, o mesmo músico, o mesmo cociñeiro, os mesmos plastas de festival. Só falta que vaia o mesmo atleta e o cámara oficial. Patrocinados iso sí pola Deputación de PontevEdra!
Suscribirse a:
Entradas (Atom)