sábado, 30 de septiembre de 2017
Musas o Musos
Nunca le he dicho que la admiraba.No sé cómo pudo con todo. Sus padres se suicidaron. Su hermana se prostituyó. Tuvo un amigo en una secta y ahí la veis, como si nada, animando a los demás. Con una armonía, empatía y serenidad maravillosas. Quizás deberíamos aprender de personas como vosotros a quienes todo cuesta el doble y a los que la vida sólo les devuelve la mitad!
jueves, 28 de septiembre de 2017
CSI Cinema Vigo, a historia que ninguén quixo escoitar
O nove de marzo de 2012 ardía o cinema Vigo, abandonado e habitado ocasionalmente por ocupas.Os vecinos levaban máis de 15 años denunciando á propiedade pola insalubridade do predio.O vello cinema onde aínda se estreou "The last patrol" de Óscar Suárez en agosto do ano 2000.
Din os que saben que aquel vello cinema, primeiro propiedade de Eugenio de Haz e logo do Grupo Fraga tiña varios elementos a conservar: como o bar e iso debeu impedir que unha empresa de ximnasios e varios grupos relixiosos se interesasen en serio por el.
De doado acceso por ser grande e con varias saídas de emerxencia moita xente se colaba nel. Ese morbo polos espazos abandonados con alma como era o cinema aquel.
Ana Iglesias íase de viaxe aquel día, no portal ulía a leña queimada, pero non prestou atención.
Aquel día víu como dous homes novos vestidos con roupa de marca, un deles de cor entraron na parte traseira do cinema pola rúa Pracer, sorprendéulle un pouco, non parecía que fosen alí a trapichear e a se picar.
Cando chegou ó coche decatouse de que esquecera as gafas de sol.Entrou no portal e cando entrou no ascensor víu ó negro aquel que antes vira no solar, parado, sen marcar: agora ía subir dille nervioso,como se estivese agardando a ver qué tal prendía o solar. Ninguén quixo escoitar a súa versión.Pero o Cinema Vigo quedou sen elementos a conservar.Así vendelo ou facer unha promoción inmobiliaria, xa non contaba con atranco ningún!
Din os que saben que aquel vello cinema, primeiro propiedade de Eugenio de Haz e logo do Grupo Fraga tiña varios elementos a conservar: como o bar e iso debeu impedir que unha empresa de ximnasios e varios grupos relixiosos se interesasen en serio por el.
De doado acceso por ser grande e con varias saídas de emerxencia moita xente se colaba nel. Ese morbo polos espazos abandonados con alma como era o cinema aquel.
Ana Iglesias íase de viaxe aquel día, no portal ulía a leña queimada, pero non prestou atención.
Aquel día víu como dous homes novos vestidos con roupa de marca, un deles de cor entraron na parte traseira do cinema pola rúa Pracer, sorprendéulle un pouco, non parecía que fosen alí a trapichear e a se picar.
Cando chegou ó coche decatouse de que esquecera as gafas de sol.Entrou no portal e cando entrou no ascensor víu ó negro aquel que antes vira no solar, parado, sen marcar: agora ía subir dille nervioso,como se estivese agardando a ver qué tal prendía o solar. Ninguén quixo escoitar a súa versión.Pero o Cinema Vigo quedou sen elementos a conservar.Así vendelo ou facer unha promoción inmobiliaria, xa non contaba con atranco ningún!
lunes, 25 de septiembre de 2017
Narcos de Carlos G. Reigosa
Dicir Narcos, semella agora dicir Pablo Escobar e Netflix, pero houbo outro Narcos antes. A novela do xornalista Carlos G Reigosa novela a Operación Nécora contra o narcotráfico en Galicia.
Supoño que os que viviron aquela época en primeira liña poderán recoñecer aos Mingallos ou a Roque Caruncho que podería ser Sito Miñanco,ou don Orlando que podería ser Charlín ou Oubiña pero non é o meu caso.
Máis clara está a figura do xuíz Garzón. Tamén se describen localidades como Vilavedra, Vilarousa, Grobas, Salgueiros,Marmariz, Beiramar que eu non fun quen de identificar.
A novela de 2002 está en galego e en castelán.
Entretida, aínda que ás veces as digresións se fan pesadas.
Supoño que os que viviron aquela época en primeira liña poderán recoñecer aos Mingallos ou a Roque Caruncho que podería ser Sito Miñanco,ou don Orlando que podería ser Charlín ou Oubiña pero non é o meu caso.
Máis clara está a figura do xuíz Garzón. Tamén se describen localidades como Vilavedra, Vilarousa, Grobas, Salgueiros,Marmariz, Beiramar que eu non fun quen de identificar.
A novela de 2002 está en galego e en castelán.
Entretida, aínda que ás veces as digresións se fan pesadas.
sábado, 23 de septiembre de 2017
miércoles, 20 de septiembre de 2017
Tu nombre en una esquela
Hasta ahora habíamos visto tu nombre en un tablón, con las notas, lo habíamos oído en clase. Lo vimos en tus invitaciones de boda y también en el menú. Pero nunca en una esquela, no pega. Tú que eras pura vida! Nadie pudo nunca imaginar...
Adiós María!
jueves, 14 de septiembre de 2017
lunes, 11 de septiembre de 2017
Paraísos difusos
O límite entre un paraíso e un inferno é difuso. Sábeno ben os nosos mariñeiros. Os espadeiros que quedan tirados en Illa Reunión, sobre unha barreira de coral.Ou os atuneiros que atracan nas Seychelles, cando o único que queren é chegar a Vigo, a Baiona ou a Burela.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)