A dignidade de Aminetu Haidar

Aínda estou pampa e "ojiplática" coa fin da crise política provocada por Aminetu Haidar. Estaba plenamente convencida de que ía morrer de inanicción ou que ía ser levada pola forza a un hospital canario xa desvanecida.
Nun tempo como o noso, no que todos miden o que din: o que poden dicir, ou o que deben calar para ir progresando e avanzando, sorprendeunos esta muller de principios nun mundo onde a xente se vende a cada hora, por un feixe de cartos, por un posto de traballo, por un cargo ou sinxelamente por non ter problemas.
Penséi que o caso ía terminar en táboas, que Aminetu sería unha especie de Tom Hanks no aeroporto canario; pero non foi.
Ás veces a coherencia, a ética e o berro silencioso reciben estas gratificacións. Puxo nun brete, nunha situación enquistada de difícil retorno a alomenos dous estados que acabaron recuando, algo moi estrano en política internacional e nestes órdagos de pacifistas....
O resultado é bo, Aminetu poñendo a súa saúde en xogo conseguiu o que quería; levou ás portadas e ós titulares a situación dun país en tendas de campaña.