Vistas de página en total

Mostrando entradas con la etiqueta Lecturas. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Lecturas. Mostrar todas las entradas

lunes, 13 de agosto de 2018

Era por setembro, Xabier Quiroga

Xabier Quiroga é sempre unha boa opción.”Era por setembro” é unha marabillosa novela que se fai moi curta. A actual ministra dun goberno de esquerdas intúe un escuro segredo, que se cadra non o é. Uns indicios esclarecedores, uns silencios elocuentes poñen a Aldara sobre a pista da súa orixe. Nun flashback Aldara volve á súa adolescencia, ó seu primeiro amor.Ábrese á vida, rodeada de interrogantes, ó descoñecido, á vida con maiúsculas. Quiroga escribe moi ben, con dominio absoluto da linguaxe culta e real,e tamén cotiá, como ás que falaban as nosas nais ou ás nosas avoas. Con frases máxicas como: “A vida trazada sen traza” ou “ Non fala por si mesmo senón polo que lle din que fale”.

domingo, 22 de julio de 2018

" Las hijas del capitán", lecturas.

"Las hijas del capitán" es una agradable lectura de verano; pero nada más, un bestseller de María Dueñas pero nada más.Ambicioso pero se queda muy corto. Al principio recuerda a "Mujercitas" y a esa callada lucha heroica de las mujeres en la emigración, pero avanza con toques de folletín radiofónico donde casi siempre ganan los malos, los de siempre, y todo se tuerce, demasiado. Todo lo que puede salir mal, sale mal. Es una lectura entretenida de cómo las tres hermanas: Luz, Mona y Victoria ven rota su inocencia y manipulada su buena voluntad. Todo el libro tiene factura de dramón clásico por capítulos. Una historia que se "embrolla" por momentos y que tiene un extraño desenlace que deja muchos flancos abiertos. Flecos que se cierran sorpresivamente a toda prisa en el epílogo. Allí encontramos la resolución vital de nuestras protagonistas. El libro cuenta con una gran documentación histórica, muy mal aprovechada por la autora para novelar, quizás habría valido la pena que hiciese un libro de historia o un ensayo.

domingo, 12 de febrero de 2017

"Todo esto te daré", Dolores Redondo

Acabo de pasar dos meses en la Ribeira Sacra, entre un pazo señorial con jardín y capilla y una sencilla pensión. Y todo sin salir de Vigo, gracias a la maravillosa novela de Dolores Redondo:"Todo esto te daré". Una narración donde nadie es lo que parece. Unha novela y una familia llena de secretos con un final sorprendente. Dicen los que conocen mucho la zona que tiene algún que otro error geográfico, yo no los he encontrado. Sí que me chirría la licencia poética de la autora de cambiar las camelias por gardenias, que no cuadran tanto en el paisaje paciego que recrea. También como gallega, en la edición castellana me choca ver cómo la autora describe a la perfección los toxos y les acaba llamando árgomas ou aulagas en un perfecto castellano que aquí nadie usaría. Es la primera novela que leo de Dolores Redondo y me encantó. Cómo describe el ambiente opresivo del pazo y cómo todos tienen antiguos secretos y llevan doble vida. La búsqueda de la verdad en una sociedad marcada por la falsa moral y los secretos de familia son el hilo conductor de esta historia que atrapa hasta el final. Hay dos personajes tremendos, monstruosos, uno es la vieja marquesa, cruel y manipuladora; el otro lo descubrirán cuando acaben la obra. Otro personaje me llamó la atención:Toñino, me parece un trasunto de Manolo el Electricista de la Catedral de Santiago, famoso por robar el Códice Calixtino. La novela está bien escrita y engancha, merece la pena leer.

lunes, 12 de septiembre de 2016

"La sonata del silencio" Paloma Sánchez Garnica

La novela que llega este martes a las pantallas de TVE narra la vida de una familia marcada por la injusticia.Describe una sociedad horrible dominada por los secretos, la cultura machista, la hipocresía y la envidia. Sólo la música salvará a la protagonista, por lo menos a una de ellas. Es como todas las novelas de Garnica adictiva moviéndose peligrosamente entre el betseller y el culebrón. Para los que apenas vivimos el franquismo nos acerca un tapiz de una época que gracias a Dios no hemos tenido que vivir: la doble moral, las falsas apariencias y las grandes diferencias económicas entre los modestos, una asfixiada clase media y la alta burguesía, que quizás viviese mucho mejor que hoy.

sábado, 16 de julio de 2016

"Mi recuerdo es más fuerte que tu olvido" Paloma Sánchez Garnica

La última novela de Paloma S. Garnica engancha en su inicio de una forma febril.Ya en sus primeras páginas anuncia un gran secreto de familia que no se llega a saber hasta el final. Es una novela llena de perdedores vitales, personas con vidas teóricamente perfectas que son absolutamente infelices interiormente.Sus pantallas vitales están trufadas de grandes y pequeñas mentiras, parece que sus vidas han sido manipuladas por una instancia superior.No han elegido con quién casarse, en qué trabajar o qué hacer con su vida en general. Todo es una gran mentira, demasiado. La prostitución de altos vuelos masculina y femenina, los matromonios de conveniencia, las esposas y las amantes, las mantenidas, los malos tratos ocultos y las historias de dominación familiar. Un mosaico de historias dentro de una misma familia.Muy entretenida e intrigante, pero delirante en su final.Demasiadas mentiras, demasiadas historias rocambolescas y un epílogo quizá lento, largo y pesado.Pero aún así compensa leerla.Se lee fácil, rápido y bien, por su argumento que engancha desde la primera página. La historia con constantes flash back nos traslada del franquismo hasta nuestros días en in viaje trepidante en que Paloma a veces parece que se pasó de frenada.

domingo, 3 de julio de 2016

Izan o da saca

"Izan o da saca" é unha gran novela que xa agocha un gran segredo no seu nome. O libro aborda unha parte esquecida ata agora do papel galego na Segunda Guerra Mundial. Da nosa convivencia cos nazis ou cos anglófilos, de cómo os alemáns se agocharon, fixeron negocios ou se mesturaron de diversos xeitos con nós. Todo aliñado cun idioma perfecto, coidado e auténtico, desde o enxebre ata o académico; un galego "real" e tamén culto cunha gran riqueza de vocabulario e xiros moi difícil de atopar. "Mallado" está tamén, perdón pola vulgaridá, o tratamento das personaxes, coidada, auténticas, como se fosen os nosos pais ou nosos avós. E a historia, claro que sí, a historia apaixonante que nos permite coñecer que moitas das nosas aldeas e vilas foron un escenario, un pequeno teatro de operacións da gran guerra que daquela se desenvolvía no gran taboleiro do mundo. Os de Monforte recoñecerán lugares ademais. Eu non coñecía ó autor, Xabier Quiroga que chegou a min como de casualidá. Recomendoumo un biólogo experto en kiwis e melómano ó que hai uns meses entrevistei. Pero a recomendación non puido ser mellor:wolfram, misterio, historia,nazis, Ribeira Sacra e Vigo como non!Unha gozada publicada por Xerais con copyrighth de 2015 e que aínda se pode atopar estes días na feira do libro na viguesa Porta do Sol

lunes, 6 de julio de 2015

Cabalos e lobos, Fran P.Lorenzo

Segredos inconfesables, amores prohibidos, nazis, espías ingleses, consignatarias e ese Vigo inmenso como pano de fondo.O Vigo dos nosos pais e dos nosos avós. Cos seus cabarets: o Fontoira e o Brasil; os seus bailes: o Riomar Club Os vellos cinemas como o Cinema Radio ou o Rosalía de Castro. A Estación de RENFE e o Corte Inglés. A incipiente Gran Vía. E ese Vigo febril en que todo pode pasar, ese pequeno Nova York, marabilloso e cosmopolita.As relacións entre dous homes que se queren na época de Franco e na de Rajoy.Orixinal e moi ben escrita, a novela de Fran fai tamén un gran estudo psicolóxico das personaxes. A burguesa que vive unha vida-ficción, sempre ocultando as súas feblezas,e os seus problemas; a influencia do medo no franquismo.As mentiras de familia, os negocios turbios. E ese Vigo dos vellos apelidos, dos edificios de autor.Os Albo, os Santodomingo, os Barreras e os seus arquitectos sobre todo Castro Represas. A relación de Vigo co Cap Arcona, o vello Derby e mil cousas máis das que nos falaron os nosos pais e os nosos avós. Unha novela que paga a pena ler.

lunes, 1 de septiembre de 2014

Auge de la novela colonial

Acabo de pasar tres semanas en África, en Guinea, gracias a la novela de Luz Gabás."Palmeras en la nieve"es un relato conmovedor que nos lleva al Africa colonial, al aroma a cacao, al calor y la humedad tropical y al amor entre dos continentes, dos culturas tan diferentes.Viejos secretos de familia, absurdas convenciones sociales, dictaduras que separan personas y que les obligan a llevar vidas paralelas. La potencia de África, el recuerdo del Pirineo, la nobleza de Kilian; la vida prostibularia de los colonos, el trabajo sin fin.La belleza del paisaje, las notas de folletín; todo es vibrante en esta novela que podremos ver en el cine a partir de diciembre de 2015.