Vistas de página en total

566,391

miércoles, 7 de febrero de 2018

jueves, 1 de febrero de 2018

CSI Alboios



Polo meu traballo estoume covertindo nunha especialista en incendios en alboios. Un tipo de suceso moi habitual na nosa bisbarra.
 Salceda de Caselas é o concello onde hai máis, debe haber un veciño con certa discapacidade que pasa o seu tempo libre con esta cruel diversión.
Ás veces coas lapas vaise tamén ademais da madeira, e a palla, un can unha galiña ou un coello.Paréceme desmesurado cubrir tantos incendios, pero éche o que hai. Case podería facer unha app ou un mapeo con todos os alpendres da provincia e as insospeitadas cousas que a xente garda neles. Tamén as súas tipoloxías: exentos ou non, e os materiais construtivos de refugallo, da liña do "somierismo" do "uralitismo", do bloque, do cotegrán ou de azulexo-mix, cemento ou de formigón...
Eses baixos cuberta que ás veces agochan un tractor, un chimpín, unha máquina de sulfatar e case un concesionario todo. Eses depósitos de gasóil, esas patacas, ese millo ou esas ouvellas.
Agora todos eses están baixo a mirada de Facenda e do google maps.Queren cobrarlles o IBI. E iso podería ser a fin dos nosos alboios, alpendres, cobertos, pendellos, galpóns, cobertizos e mesmo dos hórreos e canastros. Galicia chega á súa fin.

martes, 30 de enero de 2018

El secreto del Corte Inglés



De vez en cuando coincido con una antigua compañera del colegio que trabaja en El Corte Inglés. La veo de dos en dos años o quizás cada tres.Las primeras veces que la vi me sorprendió su bolso. Uno fashion de aquella , transparente.Mírala qué moderna pensé; pero dos años después pensé : qué obsesión, y a los seis: qué “lura”. Hace poco acabo de darme cuenta de que todas las empleadas del Corte Inglés de Vigo lo llevan. Están obligadas a entrar ya salir con él por la puerta de trabajadores.
Será para evitar extraños asuntos internos?

lunes, 29 de enero de 2018

La Movida Viguesa de los 80. Madrid se escribe con V de Vigo. Documental.






El amante de Evita Perón en Los pacientes del doctor García, Almudena Grandes

Cada vez estoy más convencida de que la mejor manera de aprender historia es a través de la ficción. Lo pienso siempre que acabo una novela de Almudena Grandes. Y con esta no ha sido distinto.”Los pacientes del doctor García nos retrotrae al Madrid de los nazis y la falange. A unos tiempos duros para unos, mientras otros vivían a cuerpo de rey. Nos descubre un personaje de la alta burguesía madrileña como Clara Stauffer Loewe, emparentada también con los Mahou, y con fuertes convicciones nazis por su origen alemán.
La novela relata como siempre suculentas anécdotas históricas como la aventura de Eva Perón con Otto Skorkeny. Y ahonda en triángulo de orotección nazi entre Alemania, Argentina y España.
Una novela en que nadie es quien parece, en la que los protagonistas llegan a tener terceras y cuartas identidades. Una historia que habla de amor hacia el final, pero hasta entonces los protagonistas se dejan mecer suavemente por la vida sin pedirle mucho más.
La novela me gustó mucho aunque hay partes que se hacen pesadas: como todo lo relativo al boxeo o a los campos de concentración.
Por el camino nos encontramos con viejos conocidos, habituales de las novelas que abordan esta época como Hans Lazar, agregado de prensa de la embajada de Alemania en España o Walter Kutschmann, capitán de las SS que cuando vio que el régimen nazi peligraba optó por refugiarse en Vigo con el falso nombre de Pedro Ricardo Olmo Andrés,  hasta que pudo huír a Argentina, también desde Vigo en el trasatlántico: Monte Amboto.
Llevó una vida plácida entre Buenos Aires y Miramar hasta que es detectado en 1975 y detenido po la Interpol diez años después; sin embargo la muerte, su eterna compañera lo libró de responder de sus crímenes el 30 de agosto de 1986.

miércoles, 24 de enero de 2018

A nosa xente



Este é Xosé Magariños.80 anos.Coida que lle acaban de queimar o alboio.Nel garda a unha ducia de ovellas unha manchea de apeiros e outros “apetrellos”.Tamén tiña unha cama para botar a soneca e un conxelador onde tiña comida abonda para un mes. Logo vai durmir á casa.
Estamos en Fornelos de Salvaterra, no barrio de Sáa.
Magariños hux*non parece un dandy, co seu xerxei de furados e as unllas cheas de terra,pero se cadra o foi. Estivo anos na Gran Bretaña en Essex e tamén en Londres porque traballou ó servizo da Raíña Isabel á que algo tratou, organizando convites e en cuestións de hostalería en xeral,non tratou a Carlos nin a Lady Di.E tamén traballou no “parlament” inglés.
Tivo seis fillos: tres son ingleses e tres españois. Un deles traballa de veterinario en EEUU.
Un par de anos colaborou con Scotland Yard. Daquela aprendeu algúns trucos para collelos nas patacas. Di que o vai facer co que lle queimou o alpendre.Sei técnicas que aquí non se fan, para collelo “in fragancia” ou como se diga.
España é un país “idiótico” aquí non se investiga ben. Por iso non quixo denunciar.