Una casa que habla

Has estado alguna vez en una casa que habla? Yo no, pero he oído hablar de ello: esas casas donde crepitan las persianas, la nevera se despierta por oleadas cada quince minutos y refunfuña, la lavadora baila y emite un extraño zumbido. Eran así las casas de las abuelas: ya en el portal cuando encendías la luz, saltaba el diferencial. Las tarteras por lo menos la olla exprés también silbaba y el viento; incluso los grifos al abrir, y las tarimas de madera del pasillo. De aquellas no necesitaban radio.

Zapatillas rotas, Xabier Quiroga

Zapatillas rotas é unha deliciosa “road movie” á galega que fala de vellos amores,case platónicos aínda que correspondidos. Tamén é unha crítica aceda á nosa máis próxima realidade social, política, policial e mediática. Unha crítica da descoordenación policial, do cinismo político, do cinismo social e do morbo dos médios. Un retrato da nosa sociedade,dos malvados e dos bos, dos estúpidos e escuros. Dos “neopijos” que medran á calor dos cartos e do poder, dos malcriados e dos enchufados que queren medrar a costa dos demais. Quiroga toca tanxencialmente o seu paraíso,o seu “ rosebud” fai unha chiscadela ó xa mítico Bouzuás. E fala da infancia, da vellez, do benestar social, da xunta, da xente.Da fartura e da fame, dos excesos e da precariedade, da contención amorosa e da promiscuidade. De esa xente que tanto traballou e morre sen un pataco; dos que nunca traballaron e morren entre loureiros e forrados. Unha marabillosa historia que só ten unha chata que non vou dicir eu para que a lean. Cun galego delicioso, auténtico e marabilloso con esas palabras que usaban as nosas nais e as nosas avoas cando falaban en galego e moitas outras que non coñecemos porque son propias da zona ou porque a nós, non sempre, se non case nunca nos falaban así.

Divorcio II

Se quedó con sus libros, con sus hijos. Con su playa, con su serie favorita, incluso con sus palabras y sus lugares preferidos

Volver

Hace un año prometi que volvería y aquí estoy.Después de un largo viaje, después de mil aventuras.

Os venres negros da Galega en Vigo

Edición foto: Pablo Fontenla. Realidade aumentada.😝

Vitoria Cruziana, a flor travesti

Érase unha vez unha flor ancestral que sae dun nenúfar xigante, do que hai só dous exemplares en España. Vitoria Cruziana ten nome de raíña ou de emperatriz; ou se cadra mellor de drag queen, porque abre polas noites: nace feminina e branca e morre rosa e masculina. Deprende un arrecendo a piña para cativar os insectos e poder ser polinizada. A planta de Vigo que se pode ver florecer durante estes días na Fundación Sales na avenida de Europa podería dar entre quince ou vinte e cinco flores ata que remate o verán. A finais de agosto xa vimos florecer cinco que apenas acadan dous días de vida. Ademais da de Vigo, en España só hai outra no Xardín Botánico de Málaga.

Os venres negros da Galega en Vigo