Vistas de página en total

561,027

jueves, 27 de junio de 2019

Regueiro de cadáveres

Outra vez tralo ronsel do cadáver. Eu non sei xa se son xornalista, da Científica ou da UCO. O morto de hoxe leva 25 anos cadáver. Chámase Ignacio García Llorente e tiña vinte e cinco anos cando desapareceu. Criouse no barrio vigués de Coia onde foi monitor de actividades na parroquia do Cristo da Victoria.
Desaparecido en marzo de 1994, este profesor de Educación Física que tras formarse en INEF da Coruña traballou na Universidade de Vigo no Servizo de Deportes. Non volveu sorpresivamente á súa casa e a súa familia e a súa moza  buscárono. Non acudiron moito á prensa local. Sí foron a Quien sabe dónde. Non valeu de nada. Un mes despois apareceu un cadáver nunha praia da localidade cántabra de Suanzes. As análises daquel tempo non valeron para certificar que se trataba deste home.
Este maio un cuarto de século despois, a teimosía da Garda Civil cántabra e os avances nas técnicas de análises do ADN mitocondrial valeron para acreditar que era o home que a súa familia buscaba desde 1994. Agora poderáno enterrar.
Semella que seu cadáver non hai sinais de que a súa morte se producira pola intervención doutra persoa.
Descanse en paz.
O caso serve para alertar que as novas técnicas de ADN mitocondrial, o que só transmiten ás nais ós fillos, ponnos agora no século XXI máis preto da resolución de casos: identificación de cadáveres ou de supostos asasinos.
A Policía e a Garda Civil seguen traballando aí fóra. Nos próximos anos poderíamos ter moitas sorpresas. Oxalá sexa así!!

miércoles, 26 de junio de 2019

Semana criminal

Esta semana los asesinatos y los asesinos me persiguen. El domingo pude estar con un supuesto. Y luego de casualidad me hablaron de otro. Trabajó con un amigo mío en su empresa. Era un buen tío me dijo. Y lo que hizo entraba dentro de una cierta lógica.
Ante mi asombro me explicó que nuestro asesino de hoy tenía trece años cuando harto de que su padre pegase y amenazase todos los días de muerte a su madre; un día cuando cayó borracho en el suelo, lo degolló con un cuchillo.
Supongo que se entregó porque pasó unos años en un reformatorio. Aquellos recuerdos, sus pesadillas y sus demonios lo acompañaron muchas noches de su vida. Sin embargo él y sobre todo su madre siempre supieron que ella pudo cumplir ochenta años gracias a aquel arrebato adolescente y a que él no fue capaz de verla sufrir más.

martes, 25 de junio de 2019

Otro asesino suelto?

Ha vuelto a ocurrir otro supuesto está en la calle. Hay quien acredita que aquella noche estuvo durmiendo en casa antes de ir trabajar en la construcción la mañana siguiente. Hay quien dice que otro chico con su mismo aspecto físico desapareció del pueblo después del crimen.
Hay quien a día de hoy busca problemas en el entorno familiar y afectivo de la víctima que podrían llevar la investigación hacia otros derroteros.
Mientras un caso que parecía resuelto ( quizás en falso) permanece abierto otra vez.

No tan bucólico

Se querían entregar. Y arbitraron un sistema que benefició a todos. Gran operativo policial. Superagente fisonomista simulando tener una lesión. Pero hay mucho bagaje detrás. Pactamos una entrega. Simulamos un gran operativo y un gran seguimiento policial. Y así, yo me puedo tratar de mi cáncer, tú puedes dejar tu adicción a la heroína. Y las fuerzas del estado español “ fardan” de una gran operación.

domingo, 23 de junio de 2019

Ay, la cona!

Sedíame eu no peirao do Carril, cando logo de varios inconvintes e pequenas desgrazas e logo de correr o tempo decátome de que algo vai mal e que a noticia pode non saír e digo toda chea coa elegancia e finura que me caracterizan:
-Ay , la cona!!
E medio peirao reviríchase e mira abraiado contra min!!
Un pouco avergoñada dígolles: bueno é que  eu son un pouco macarra e salvaxe, non debería dicir palabras como esa.
E contéstame un dos tipos todo cheo: non, o que me estrana non é que digas cona, " biribiricha" conecha ou o que queiras, o que me alucina é que digas "AY LA cona" mesturando o castelán e non por exemplo a cona que te botou...
Vése que na vida, no idioma como no alcohol, o mellor é non mesturar...

Curta Xentes da Raia - As relacións entre Salvaterra e Monção antes da P...


sábado, 22 de junio de 2019

O derradeiro bebé da illa de Cortegada

Esta é Milucha. Rexenta a panadería Eugenio no Carril. Foi a última nena que naceu na illa onde o seu pai foi guardés. Os seus pais viviron alí sen luz nin auga corrente e cultivando un horto.
A illa foille "regalada" polos veciños, daquela maneira como o agasallo de Meirás a Franco, a Alfonso XIII, seica mediaron  os irmáns Deza e Poyán. Hai quen di que os propietarios que cobraron polos seus terreos gardaron os cartos na banca dos irmáns Deza que logo crebou e quedaron sen nada.
A intención dos carrilexos era que Alfonso XIII veranease na illa, cousa que nunca ocorreu.
Chegou D Juan de Borbón e vendeu a illa, a excusa que lle deu ó pai de Milucha foi que tiña que pagar un tratamento para a súa muller.
O pai de Milucha enfureceu e iso que se levaba moi ben co pai de Juan Carlos ó que visitaba en Estoril.
A illa tamén a quixo mercar Julio Iglesias, pero Eugenio, o pai de Milucha nunca o comentou con Don Juan porque pensou que a illa non se ía vender nunca. Tamén Eugenio tivo moito que ver en parar a superurbanización prevista para Cortegada que a querían converter nunha Toralla ou nunha Toxa.
E esta é a linda historia que me contou Milucha tomando un café na súa panadería do Carril, mentres despachaba empanadillas e " pistolas" de pan que en Vilagarcía son moi heavies e chámanlle "pistolas" ás baguettes.