Vistas de página en total

domingo, 27 de noviembre de 2016

Segredos de familia

Uns anos antes de morrer miña nai confirmoume que tiñamos un curmán cubano. Miña nai contábame moitas cousas, pero nunca me comentou ata que lle preguntei o do noso curmán cubano. Entereime de casualidade por outra persoa moi querida da nosa familia que se estranou de que eu non soubera nada. Resulta que o meu bisavó estivo embarcado algúns anos nos grandes trasatlánticos que unían Vigo con América alá polo final do século XIX. E nunha desas paradas debeu coñecer unha cubana que tivo un fillo con él. Aquel fillo e aquela muller quedaron en Cuba aínda que o meu bisavó seica quixo traer o rapaz.Pero a cubana non lle deixou.Qué sería deles? Qué pensarán os seus fillos agora da morte de Fidel. Iso xa non é un segredo, será sempre unha incógnita para todos nós.

viernes, 25 de noviembre de 2016

Tu recuerdo los días de lluvia

Me acuerdo de ti los días que llueve, y ya ves, eso es siempre o casi siempre. Por eso aún llevo tu paraguas, para acordarme de ti!

miércoles, 23 de noviembre de 2016

Bioloxía mariña

Os cefalópodos ven moito pero sempre en branco e negro.O polbo ten tres corazóns aínda que non sei moi ben para qué os usa.Algúns deles teñen cuspe paralizante para someter ás súas vítimas. Non, non me estou enganchando ós documentais da Dúas; son algunhas das cousas que aprendín hoxe na Semana de Cinema Submariño. Tanto queda saber do mar! Que eu non distingo aínda a sardiña pilchardus, o percebe mexón e o croque birollo.

martes, 22 de noviembre de 2016

Una reina choni

Cuando Letizia Ortiz vino a Vigo, aún era soltera y periodista y parecía la verdad una pija de Oviedo o de Madrid. Con unos pantalones de buen corte y el pelo recogido en un moño deshecho. Luego supimos que no era de rancio abolengo y que se movía mejor por Vallecas y Benidorm que por Somosaguas o Sotogrande. Ahora que es reina se ha echado más al monte aún. Su ropa "prensa", sus pantalones tipo chándal en recepciones, esa obsesión por enseñar los brazos con evidente aspecto de desnutrición. Sus estilismos repetidos de Varela que a veces parecen de modista de barrio de capital de provincia. Yo creo que sólo va bien cuando va de calle. Con lo cual la culpa de su hortera look quizás no sea de ella.Aunque a lo mejor sí es resultado de esa estilista del Cosmpopolitan que fichó hace un año. Sí de Cosmopolitan, pásmense.Quizás debería volver a su imagen de presentadora que a todos cautivó, al primero a su marido, si la historia oficial no es una milonga más.

domingo, 20 de noviembre de 2016

A pegada viguesa de Paesa e Roldán

Hai unha lenda urbana non confirmada, pero publicada sí no dixital Vigoempresa que conta que Roldán se agochou, antes da súa espectacular fuga internacional nun chalet de Monteferro dun coñecido empresario vigués.Naquel tempo algunha radio de Madrid chegou a dicir que viran a Roldán paseando sic "pola praia viguesa de Sámil". Máis confirmada está a presenza do seu cuñado daquela o avogado Rodríguez Porto que levou algúns casos aquí. Tamén traballou en Vigo a súa entón muller: Blanca Rodríguez Porto que tamén pasou por prisión.A personaxe de Blanca é representada da ficción cinematográfica por Marta Etura en " El hombre de las mil caras" por Paesa de Alberto Rodríguez. Rodríguez Porto exerceu a medicina no Hospital Xeral e síguea exercéndoa nunha clínica da Praza de Compostela. Adícase á medicina estética e "antiaging" como agora se di e segundo os comentarios na súa web e nos seus perfís semella ser boa e estimada polos seus pacientes.En Vigo atende na Clínica de Pedro Arquero e ten consulta en Ourense tamén.Atopala é tan doado como buscala en:"drablancaporto.com". Eu non sei se Blanca foi a ver a súa película, sei que tódalas mulleres que compartiron aquel tempo con Roldán non quixeron figurar no film. Blanco podería ver a peli aquí, onde semella que leva unha vida anónima. Tamén podería ir mañá á sesión do Club Faro en que o xornalista Manuel Cerdán falará de Paesa e do tempo aquel, pero seguro que non o fai!

sábado, 19 de noviembre de 2016

Conversaciones robadas

-Yo a mi madre no le dejo ir en "sisas" hay cosas que ya no son para su edad, piel que cuelga por allí, molla que sale por allá.Tampoco lleva ya bikini, está muy bien pero ya no tiene edad.Y si a la señora le gusta tomar el sol en la barriga? Y si tiene calor con mangas? Fascismo parricida me parece.Igual lo pasa tan mal como la Preysler que no quiere hablar de los kilos de Tamara. -Conversación 2: Yo para viajar prefiero las dictaduras, ya he estado en muchas, allí nunca tienes problemas, hay mucha más seguridad...

viernes, 18 de noviembre de 2016

Mi blog y el porno

Mantener un blog reporta muchas satisfacciones,se lo recomiendo a todo el mundo que conozco que tiene buenas historias y a los que le gusta escribir.Es también muy terapéutico par liberar adrenalina y tensión.A mí me relaja mucho y me permite escribir lo que yo quiero, cuando yo quiero y de la manera que me da la gana. En mi otro trabajo tengo que medir las palabras,los tonos y los tiempos;y los temas claro, aquí no. Cuando una historia me impacta, me parece chusca, importante o digna de contar la traigo aquí.A veces también destilo mi mala hostia y me viene muy bien. Me encanta ver cómo algunas entradas se leen mucho, otras poco, unas se comparten, otras no. Ahora quiero llegar a 50.000 lecturas antes de año nuevo. Veo cada día cuántas personas me leen desde qué dispositivos y desde qué países. Me he llevado alguna sorpresa de países en donde no conozco a nadie. También veo los datos de tráfico para ver las URL de referencia y los sitios de referencia y es aquí donde empieza mi estado de alucinación.Porque veo que desde hace un tiempo uno de esos sitios de referencia es una o varias páginas porno.A veces lo he abierto en el chollo y casi me caigo para atrás. Tengo alguna vaga hipótesis de quién puede entrar en mi blog desde una página porno, pero quizás me equivoque, a lo mejor es alguien que no conozco ou un software malicioso. Qué será? La duda me corroe.