TVG, a tele que ninguén ve?

É a TVG a tele que ninguén ve? Porén por qué todos nos coñecen mesmo en entornos urbanos e de fala castelá?
A tele que ninguén ve, pero en que todos queren saír.
Mesmo o gran prócer di que non a ve, aínda que é o que máis sae nela. Hai anos cando estaba ma oposición dicía: “ non me sacandes nada” iso é o que me di meu pai.
Claro, a xente coñécete porque alguén llo dixo porque o víu súa nai ou seu pai ou ese amigo que todos temos é que é o alter ego de nós.
- Dime, cándo empeza Serramoura? É para un amigo.
- Dime por qué non saíu nada das preferentes? Cadroume facendo zapping.
- Qué bonito é o anúncio do Gadis, vino na internet.
 E todos vemos a TVG, aínda que algún o faga ás agachadas ou porque lla pon a avoa ou a nai.
E outros, moitas vemos a TVG porque nós peta porque dá información de proximidade ou rural, porque dá moitos sucesos é porque en moitos sítios non se ve outra.
Vea moita xente que quere informarse en galego, ver series como Serramoura, Rías Baixas, Mareas Vivas ou Terras de Miranda.
Porque nos gusta Zig-Zag ou nos gustaba Miraxes e tamén Alalá.
Porque a nosa canle vertebra a industria do audiovisual, foi escola de técnicos e berce de actores : como Martiño Rivas, Carlos Blanco, Morris ou Tosar ou plataforma para Ernesto Chao con permiso do Correo Galego claro😥.
A galega tamén fixo posible que puidésemos gozar de Fariña en Antena 3. E aínda a veríamos máis se fosé como a BBC, se nela puidesemos ver os nosos incendios, a crise das nosas empresas ou escoitar a oposición.
E queremos seguir vendo a galega, porque é a nosa porque se financia cos nosos impostos porque pode seguir xerando riqueza para o país.
E porque malia que moitos van de guai, e só ven Netflix ou HBO, sempre te preguntan por qué quitaron Matalobos? É para un amigo...

“Morritos selfie”

Quién te ha visto y quién te ve?
Te encontré por instagram y no te reconocí. Pero de verdad que tienes esa piel, esos ojos y ese pelo? Mejor que hace veinte años?
También te vi en otra red social de esas que gestionan currícula. Parecías un líder del G8 con permiso de Obama.
Gran gestor🤭🙄😳. Pongo en marcha empresas, lidero proyectos? Y pensé no puede ser este no es la misma persona que yo conocí, el que cerraba empresas, el que generaba unos “pifostios” laborales que aún hoy colean. El que sólo generó conflictos. No se dejen engañar por la gran red social.
Luego lo volví a ver con su pose perfecta, sus morritos selfie, como un gran influencer de instagram, y pensé:este igual se cree Jon Kortajarena y tal; ya saben todo por un #Picoftheday, el último idiotismo de internet.

Una casa que habla

Has estado alguna vez en una casa que habla? Yo no, pero he oído hablar de ello: esas casas donde crepitan las persianas, la nevera se despierta por oleadas cada quince minutos y refunfuña, la lavadora baila y emite un extraño zumbido. Eran así las casas de las abuelas: ya en el portal cuando encendías la luz, saltaba el diferencial. Las tarteras por lo menos la olla exprés también silbaba y el viento; incluso los grifos al abrir, y las tarimas de madera del pasillo. De aquellas no necesitaban radio.

Zapatillas rotas, Xabier Quiroga

Zapatillas rotas é unha deliciosa “road movie” á galega que fala de vellos amores,case platónicos aínda que correspondidos. Tamén é unha crítica aceda á nosa máis próxima realidade social, política, policial e mediática. Unha crítica da descoordenación policial, do cinismo político, do cinismo social e do morbo dos médios. Un retrato da nosa sociedade,dos malvados e dos bos, dos estúpidos e escuros. Dos “neopijos” que medran á calor dos cartos e do poder, dos malcriados e dos enchufados que queren medrar a costa dos demais. Quiroga toca tanxencialmente o seu paraíso,o seu “ rosebud” fai unha chiscadela ó xa mítico Bouzuás. E fala da infancia, da vellez, do benestar social, da xunta, da xente.Da fartura e da fame, dos excesos e da precariedade, da contención amorosa e da promiscuidade. De esa xente que tanto traballou e morre sen un pataco; dos que nunca traballaron e morren entre loureiros e forrados. Unha marabillosa historia que só ten unha chata que non vou dicir eu para que a lean. Cun galego delicioso, auténtico e marabilloso con esas palabras que usaban as nosas nais e as nosas avoas cando falaban en galego e moitas outras que non coñecemos porque son propias da zona ou porque a nós, non sempre, se non case nunca nos falaban así.

Divorcio II

Se quedó con sus libros, con sus hijos. Con su playa, con su serie favorita, incluso con sus palabras y sus lugares preferidos

Volver

Hace un año prometi que volvería y aquí estoy.Después de un largo viaje, después de mil aventuras.

Os venres negros da Galega en Vigo

Edición foto: Pablo Fontenla. Realidade aumentada.😝