Vistas de página en total

lunes, 30 de septiembre de 2019

Lugares mágicos, Cueva Herminia, Fuerteventura


Hay lugares mágicos a los que sólo se puede ir en contadas ocasiones. Marcadas por el mito y el misterio.
Uno de ellos es Cueva Herminia, en la localidad de Puerto del Rosario en Fuerteventura.Sólo se puede ir en septiembre con las mareas grandes del Pino. Es un litoral peligroso pero mágico al que sólo se puede acceder con la marea baja y unos pocos días del mes de septiembre.

jueves, 26 de septiembre de 2019

Qué necesita Galicia?

-Baixada ou eliminación de peaxes que se triplicaron nos últimos anos.
- Baixar os combustibles entre os máis caros do estado.
-Subir soldos e pensións: os máis baixos de España.
-Baixar o custo da electricidade galega: a máis cara de España nunha comunidade produtora de enerxía e que hipotecou ríos encoros, monte e natureza en xeral para xerala.
-Desprivatizar e mellorar a sanidade.
- Crear unha rede ferroviaria de cercanías da administración galega como hai en Euskadi, Madrid e Cataluña.
- Construír máis centros da terceira idade de prezos asequibles.
- Non intentar distorsionar con axudas o libre mercado: o mercado aeroportuario, de cruceiros ou os festivais musicais.
- Libros, taxas ou matrículas de balde para o terceiro fillo? Quén é o superheroe que ten en Galicia un terceiro fillo?
-Que o goberno galego abandone a tutela: política e ideolóxica dos medios públicos galegos e dos privados tamén.
-Que a Xunta pule porque quede en Galicia toda esa xeración ou xeracións de mozos galegos universitarios e con gran formación e que non atopan en Galicia traballos decentes sen soldos ridículos.
- Un goberno responsable que afronte os problemas, non eluda responsabilidades e afronte consecuencias que non estea botando sempre a culpa ós demais.
- Unha política seria contra os lumes: de xaneiro a novembro e non só contratando avións e brigadas en agosto.
-Protexer o noso sector agrario e mariñeiro. Blindar o prezo do leite, da pataca ou os cítricos do país . Mimar o sector.
- Favorecer un turismo intelixente que deixe cartos no país e non potenciar unha ocupación desmesurada que apenas deixa cartos e que estraga o medio.
-Baixar os impostos e as matrículas da universidade.
- Máis garderías con horarios máis amplos e prezos máis baratos.
-Clara aposta pola cultura, a creación, o cinema e o téxtil do país.
-Eliminación dos impostos ás herdanzas e transmisións.
-Apoiar ó rural galego cuxos habitantes resisten teimudos en moitos lugares sen apenas servizos.
- Mellorar os contratos no SERGAS, non con contratos dun ano, senón polo menos de cinco ou indefinidos.

miércoles, 25 de septiembre de 2019

Operación Feijóo

Qué pasará si después de las elecciones de noviembre , el PP se mete una hostia descomunal y sigue bajando en votos y escaños, cediendo poder a Ciudadanos, Vox e incluso el PSOE?
Qué puede pasar? Que el ruido soterrado de sables, la orquesta de los barones del PP se convierta en sonido de guerra.
Que pidan las cabezas de Casado, Cayetana, Cuca Gamarra, el Pepitillas o Montesinos?
Y quién podría ser el nuevo líder? El que dice siempre que no con la boca pequeña. El que dice Galicia, Galicia, Galicia con la voz quebrada y la lágrima contenida pero que sólo nos garantiza un año de estabilidad. Que a un año de las Gallegas aún no confirma que será candidato. El que desmexa por irse a Madrid, al que le gusta verse en la portada del Mundo y de El País. El que siempre habla en clave nacional. Ése que si no fuese por el sonido de dossieres ya estaría en Madrid?

El asesino perfecto

El asesino perfecto sigue con su vida normal. Asiste a sus ferias y congresos del sector; se codea con conselleiros y gente de nivel como si nada.
Es el psicópata perfecto. Después de matarla lloró por ella. Presentó sus condolencias a su familia, fingió compartir con ellos su dolor. Convivió con sus cuñados. Por algún tiempo coló. Desapareció del mapa cuando apareció el cadáver, aunque tuvo la sangre fría de volver por su entierro.
Nuestro asesino perfecto lleva en su conciencia un cadáver o quizás dos.
No es el peor de todos. Hay otros que tienen tres.

martes, 24 de septiembre de 2019

Eres mi medio?

Me representas? Me cuentas lo importante, curioso, interesante, lo que me importa saber para ser una ciudadana activa que vive en una democracia?
O eres el medio de Telefónica, ENCE, AUDASA, ABANCA o el gobierno.
Estás conmigo o estás contra mí? Me dices que todo va bien cuando todo va mal. Me dices que es culpa mía, del tiempo, de una empresa, de un capitán, del maquinista cuando no es así.
Me hablas siempre de lo mismo de la misma manera y acabo de decidir que no me vales para mucho,no.
Desinformar, deformar y aburrir.

lunes, 23 de septiembre de 2019

O lobo de mar que naceu nun faro

Foto Faro de Vigo Domingo 22 setembro.
Cóntanos Fernando Franco no Faro de onte, a historia dun home dos que xa non quedan. Juan José Louro naceu nun faro no de Lariño entre Fisterra e Corrubedo.Non é caso único, a súa nai paríu alí ós seus outros once irmáns. O seu pai era fareiro, un oficio que xa non existe.
Logo fíxose mariño e navegou por Terranova, navegou por mares máis tranquilos para recalar en Vigo de profesor na Escola Náutico Pesqueira de Vigo.
Son varios trazos dunha peripecia vital que podedes ler no suplemento Estela do Faro de Vigo de onte en que eu me documentei.

domingo, 22 de septiembre de 2019

Segredos inconfesables

Hai herdanzas abraiantes. Estou empezando a aborrecer o polbo. Eu con alomenos dous apelidos galegos, que traballo nunha empresa guardiá das esenzas do noso país que tamén se apelida así: galega.
E despois de mil tapas, mil táperwears levados a casa e mercados na rúa, estou empezando a odiar o polbo: o noso animal totémico canda a vaca.
O que máis me inqueda é que á miña nai lle pasou igual. Se cadra tiña a miña idá*. Nunca a vin tomar polbo. Odiábao, eu nunca a entendín ata agora claro. Boteillo á cara mil veces, non o podía entender, e ela dicíame con suma paciencia cada vez : aborrecín  o polbo de tanto tomalo coa miña colega Marité. Logo de percorrer mil festas este verán e quedar cos pés pegados en paseos, torreiros e alamedas do prebe do polbo e aturar o persistente olor do día despois... en setembro de 2019 estou en disposición de dicir que estou empezando a odiar o polbo  como fixo a miña nai.
Ese animal de oito patas que tan famosos nos fixo e que podemos atopar en case calquera bar do mundo: Galician Octpus, Octopus to the party e demais ;igual que os nosos green chili 🌶 padrón peppers.
Ai qué maliña é a idá*!