La soledad del perdedor

La vida es cruel, y la política más.Cuando ganas todo va bien, todos se acercan a ti,casi se pegan, te agasajan, te alaban, y ensalzan.Pero el drama es perder, ya nadie te conoce, rehuyen tu compañía como si tuvieses la peste o el ébola. Eso lo sabe muy bien Feijóo.Cuando perdió muchos le rehuían como un apestado, ni una mirada,ni una palabra; que distinto a cuando ganó. Seguro que vio aquellas caras que antes torcían el gesto, como doblaban la cabeza y quizá también las rodillas a su paso.Y lo mismo hace ahora él. Apuntarse al ganador.Irse a A Coruña con un candidato ganador y dejar a Chema y a Elena solos ante el pelibro.Las derrotas siempre son huérfanas.

Ás voltas coa rotonda

Unha rotonda, redonda,glorieta centra o alto debate político e toda a contestación civil da cidade de Vigo. Voltas e reviravoltas a unha mísera rotonda na que o BNG dá voltas como un hámster, como un burro atado a unha noria, como a roda do muíño de Xil Ríos. E así tódolos días. E tamén un barco, un barco como o Prestige no que afundir a un alcalde, pero non sempre é tan doado. Non son xente abonda, non teñen tanta razón. E aínda que o barco é unha marulada, aínda que non sexa unha prioridá. Aínda que nunha sociedade avanzanda as persoas sexan antes que as cousas,aquí o único que hai é unha campaña do BNG para proxectar a un candidato que estivo a prol da fusión das caixas. Hai xente de ben que apoia esta protesta,pero un fedor político tumba que marea,e a atención mediática só demostra que aquí o obxectivo non é mellorar a vida de aqueles que menos teñen.

Abierto en canal

Allí estaba, con el alma en la mano, abierto en canal. Sin obviar nada, desnudo, sin dejar nada a la imaginación, náufrago, vulnerable.Duro por fuera, tierno por dentro, como un bebé, como un niño que quiere que le hagan caso,haciendo las cuentas necesarias.Diciéndolo todo, casi sin hablar.Transparente, con las heridas abiertas, cargado de pasado y de futuro, y comparando Teis con Nueva York.

Náufragos

A veces encuentro náufragos, personas en punto muerto, que no saben qué van a hacer, ni hacia dónde van. Han perdido su rumbo o quizás se dejaron llevar.

Violencia intelectual

Detrás de los que gritan en la calle, detrás de los que insultan, hay siempre quien las piensa.Quizá sentado tranquilamente en su despacho de la Universidad, del partido, del sindicato o del equipo, ellos no se mojan.Ellos a veces ni siquiera van a las movilizaciones o manifas que promueven, ellos no tienen antecedentes, aunque hayan sido receptores de comunicados pseudoterroristas. Ellos ven los toros desde la barrera, las manifas desde fuera, aunque son los grandes beneficiados de esa violencia, ese miedo o ese terror. Explotan a aquellos idealistas, inocentes que sí se manchan las manos, que sí vociferan en manifestaciones y que acaban en los juzgados o en la cårcel quizås.

Treboada en Monteferro

Qué caro é ser galego!!!

En catro anos en Galicia desapareceron duas mil empresas de transporte, asfixiadas pola crise e polos impostos, e sobre todo por ter que aturar uns prezos de combustible abusivos polos impostos de Madrid e o décimo sanitario de Feijóo. Galicia é unha das comunidades co combustible máis caro, malia ser unha das comunidades coa poboación máis dispersa e máis afastada do resto do país e da fronteira con Francia. Os produtos que producimos e fabricamos os galegos encarécense porque pagamos a gasolina máis cara.Os salarios dos galegos son menos elevados que no resto do país, hai quen di que un galego gana o ano dous mil euros menos que a media dos españois. Os recortes aos funcionarios galegos son maiores que aos do resto de España. Parece que Feijóo quere ser ese alumno lambidiño que estuda dúas leccións máis das necesarias sen lle importar se amola con iso ao resto da clase. Tamén podían recortar nos seus gastos, neses que pagamos entre todos: Consello Económico e Social de Corina Porro, Galicia Calidade, Consello de Administración de CRTVG, e unha manchea máis de cemiterios de elefantes que pagamos entre todos nós sen tirar proveito ningún.