País en venda

Enchamos todo de minas. Sigamos plantando eucaliptos e facendo encoros. Privaticemos as fervenzas, as escolas e a sanidá.
Vendamos os bancos a Venezuela, as conserveiras ós chineses e as autoestradas a Nova York. Sí este país ten moito futuro, sobre todo para algúns.

O axuste de contas de María Xosé Queizán

Hai preto de vinte anos fixen unhas entrevistas biográficas para a desconexión local. Daquela entrevistei a xente moi coñecida de Vigo tipo: Fernández Alvariño, Delfina Cendón, Manuel Bragado ou Alberto Durán ou María do Carmo Kruckemberg. A outros entrevistámolos cando vigueses distinguidos como a Macamen Blanco. Sempre nos daban boas historias. Un deles pasou toda entrevista gabando á súa exmuller que aquilo  me pareceu: “ Lo que necesitas es amor” .Estiven a piques de lle dicir: chámaa, non mo contes a min...
Preguntáballes a todos pola súa infancia, a qué lles gostaba colgar, qué afeccións tiñan e sobre fitos importantes das súas vidas. Déronme moitos titulares marabillosos e deliciosas anécdotas cos seus fillos, mulleres ou maridos ou das súas empresas. Ás veces tanta información non me cabía nos vídeos.
Poucos se me resistiron, se cadra Gayoso e tamén Queizán.
A Queizán escoiteina horrorizada do outro lado do teléfono, como quen rexeitaba profundamente que alguén andase fozando na súa vida, como se houbese algo que quixera protexer.
Grazas a Deus os tempos mudaron e agora o feminismo é moda e tendenza.
Agora Queizán acaba de publicar unha biografía que semella brutalmente sincera e que non deixa títere con cabeza.
Os anos fannos máis ousados e Queizán non sei se se decatou que con esta biografía seguirá sendo unha outsider do sistema.
Ademais da súa peripecia persoal digna dunha ou dúas novelas, afronta o seu compromiso político na clandestinidade, o seu galeguismo, a fundación da UPG, o seu compromiso co feminismo e as súas relacións e a súa evolución sentimental, sexual e afectiva.
Na obra deixa moi tocados a Xosé Luís Méndez Ferrín é a Carlos Casares ou Arcadio López Casanova.
Méndez Ferrín foi seu home e pai dos seus dous fillos. Con el compartíu momentos importantes da súa vida e nas páxinas parece quedar “ tocada” pola separación  e a teima del ou da súa sogra en obter a nulidade eclesiástica.
Fala daqueles costumes sociais galegos sobre todo de Vigo, Lugo ou Compostela.Dá un repaso polo miúdo do noso último século.
Os vigueses que coma min campan de ter tres xeracións de devanceiros afincados na cidade gozarán coas personaxes dos que todos escoitamos falar nas casas: do profesorado do Santa Irene: de Rufo o matemático, da profesora Ambroj, de Ceruelo que segundo escoitei na miña casa tiña unha frase habitual: “ siascaso les pongo un cero”.Os máis recentes como Leónides de Carlos.
Do ambiente opresivo de Cluny naqueles anos.
Recomendo vivamente a biografía aínda que  non sei se pensarán o mesmo todos os que saen nela.
A mère Imelda de Cluny e mil personaxes máis deste o noso Vigo que moitos coñecerán. Tamén de Galicia: Paco del Riego, os Beiras: Xosé Manuel e Antía Cal, os Cáccamo, os Álvarez Gándara.
A obra podería ser o noso: “ Cuentamé” xa que Queizán coñeceu a todo “ quén e quén” desta nosa Galicia, e penso que non deixa nada no tinteiro, mesmo fala de máis.

Un país insoportable

Vivimos nun  país insoportable que se queima cada verán. Cando goberna o PP os de esquerdas sorrín, cando goberna a esquerda e Galicia se queima sorrí o PP.
Pero quén queima? Están entre nós, moi preto máis do que pensamos. É algo que non está tan mal visto.
Penso que somos terceiromundistas e que ninguén o quere atallar cando os médios máis próximos ó poder non están interesados en “ beninformar”.
Será a nosa xeración quen de frear esta lacra é esta vergonza que nos pon como salvajes diante de todo o mundo e de todo o país? Oxalá que sí!!

As facturas da corrupción

Critican a ese eurodeputado? que criticou ós países do sur. Pero se cadra ten razón. Sen saír de Vigo as tramas de corrupción(supostamente claro) pagaron liposupcións(Operación Patos),na deputación de Lugo supostamente pagáronse ata DIUS. Os viños de alta gama campan polas casas de todos os que en Galicia son alguén. As black serviron para pagar lencería, xantares, copas e burdeis. Volquetes de putas,cocaína e millóns de euros esquecidos nos faiados...Aniversarios infantís e clases de golf,vodas de fillas do Palau... Amantes do Rei sufragadas con fondos públicos. Qué queren que pensen de nós? Que investimos ben? Que os cartos van en programas de desenvolvemento en educación e infraestruturas necesarias e útiles. Pois vai ser que non! A min non me arrepía que ese señor diga iso; arrepíame que iso pasase algunha vez. E semella que pasou, demasiadas veces, en demasiados sitios. Mesmo ás veces, demasiado preto de nós! Eu non os vou defender!

Reflexións sobre turismo

O ano pasado visitaron Galicia 5.000.000 de persoas.O trinta por cento delas foron estranxeiros. O goberno galego tomou o turismo como industria clave, polo menos no mediático. Eu penso que non somos un país turístico: apenas nos tocan 2 turistas por cada habitante.Somos ademais moi dependentes do sol. Os xaponeses estánse volcando con Galicia desde o Irmandamento con Xapón e polos camiños de peregrinaxe que compartimos.Son turistas moi interesantes.Enchen Compostela en tempada baixa de novembro a marzo, e teñen gran poder adquisitivo.Veñen tamén moitos americanos logo da exhibición de The way.Pero queda moito por facer, moito máis que publicidade interna e autobombo. Que se preparen na Ribeira Sacra para os turistas que veñan coa novela do Planeta baixo o brazo:"Todo isto che darei" de Dolores Redondo. Grazas a internet calquera empresa, calquera concello con algo de creatividade e páxinas en varios idiomas pode sen depender dos turoperadores atraer persoal.

Ás veces as catástrofes tamén nos poñen no mapa, tristemente como o Prestige, que permitíu que espectadores do mundo enteiro visen a beleza das nosas costas. A volta ciclista penso que nos custa máis que o que dá. E o fútbol, o deporte rei tamén nos amosa por aí.Pero seguimos moi colgados do sol que aquí nos é bastante infiel, e do marisco e de mil tópicos máis.Queda moito por facer: máis que invitar a paparotas e a mariscadas en Fitur

Julieta, por fin, Almodóvar 2015

Julieta es una película de madres e hijas sobre todo, pero también de amistad y de pérdidas. Una cinta excelente que tuve que esperar un año para ver, hace unos meses estaba en blue ray, y sólo hoy la he visto en dvd a la venta en Media Markt,y la verdad ha valido la pena. Una gozada de fotografía como siempre, una excelente ambientación musical, una historia que corta el aliento en cada escena... Unos paisajes en Redes,Ares ( A Coruña) maravillosos. Parece que el mar se cuela por las ventanas de la casa como un cuadro. Esas escenas de tren de los 80 90 que muchos aún recordamos. Y esa querencia creciente de Almodóvar por Galicia a la que siempre vuelve nos deja escenas alucinantes como la de Rossy de Palma llamándole al perro " cadelo" O ver en una peli española personajes que se llamen Xoán o Antía Feijóo parece que nos pone un poco en el mapa.Es una película triste y maravillosa, muy Almodóvar, con su hermano de revisor de tren y con un vestuario muy logrado y neutro de Sonia Grande. El guión sobre el que se urdió esta trama también está tejido bien, sobre varios relatos de la nobel canadiense Alice Munro, demasiado drama quizás... pero resulta creíble; la vida a veces es así. Llevaba casi un año detrás de esta película; y la verdad, la espera ha valido la pena

Parabéns!

Hoxe cómpre felicitar a Núñez Feijóo.Cómpre felicitar ó PPdG e a todos os que fixeron posible este trunfo.Primeiro ós que lle votaron.Despois á xuíza de Lugo que imputou a Gómez Besteiro o mesmo día en que recibía o prace de Pedro Sánchez.A Abel Caballero e ó seu sobriño a pelexaren diante das televisións e a poñer pancadelas ó candidato Leiceaga.A todos os que quixeron estragar as Mareas e Podemos desde dentro e desde fóra especialmente a Carlos González Armada que hoxe poderá descorchar o champán. A todos aqueles que publicaron calquera desencontro na esquerda e minimizaron as liortas do PP; especialmente á Voz de Galici por explicarnos o guapo, listo e o bo mozo que é Feijóo aínda en idade de procrear. Tamén por difundir o bo que é para as mulleres pariren ós 51. A OMS, a Asociación Galega de Obstetras e de Xinecólogos están moi contentos con ese labor didáctico e pedagóxico que fan.Tamén están moi contentos nas clínicas de reprodución asistida do país. E xa ven aquí hai moita xente que colaborou. Noraboa tamén a tódolos que no foron a votar, e ó fillo de Feijóo que humanizou a papá. E xa saben a gozar do votado que teñen para catro anos máis!!

Yo no me presento

Tengo un amigo que trabaja en un entorno altamente politizado. Aquí en Galicia en su empresa llevan locos desde mayo. Se pelean como si les fuese la vida en ello: los del PSOE con los del PP o con los de Marea/BNG que a veces parece " que tanto ten". Les sube la bilirrubina y a veces la tensión. Defienden a muerte el nuevo hospital para defender al PP aunque luego fueron los primeros que, abierto el Cunqueiro, se hicieron un seguro privado. Y allí están " refocilándose" unos a otros los ERES de Andalucía y las imputaciones del PP. A veces llevan las cosas a la esfera personal, porque unos son afines a los que gobiernan y otros son próximos a los que gobernaron. Y que no te pillen enmedio con tus posibles simpatías, porque te devoran o arrasan. Eso dice mi amigo, y yo que voy y le digo: recuerda que tú no te presentas, tú no vas a gobernar, no te va a llamar nadie al día siguiente de ganar las elecciones ( a ellos sí). Que se maten, que se devoren entre ellos y dejen poca sangre en el pasillo. Pero la tensión preelectoral es tanta que a veces, hasta cuesta ser neutral.

O debate

O candidato revelación Luís Villares,optimista,empático,positivo con ganas, con propostas claras en sanidade e educación.Cun ton ilusionante baseado na súa propia experiencia: son xuíz ás veces teño que sentenciar con arranxo a leis que non me gustan, por iso quero pasar ó outro lado,quero cambiar esas leis. A anticandidata Cristina Losada, ríxida, en castelán,sen propostas claras, cun ton dubitativo e bochornoso.Comentarista habitual da prensa ultra. Leiceaga, o triste, sabedor de que non vai gañar, canso, anodino e moi deprimido, pero se cadra o mellor candidato, experto en economía, as súas propostas son interesantes pero mal transmitidas, parece un cura de vello. Ana Pontón polo BNG, propostas claras,boa rebatedora, e crítica.Discurso claro, interesante e brillante,aínda que algo repetido.Erro nefasto e barriobaixeiro ó iniciar o debate refocilándolle a Feijóo a vella foto do narco, no minuto un;como facían as vellas lerchas de antes: non che quero dicir nada da túa neta, pero xa cho dixen.Non quixen traerlle aquí a foto con Dorado, pero aí queda...na radio xa valeu, esta política cutre das insinuacións.Denuncia, critica e censura, pero non insinúes é moi baixo Pontón. E Feijóo, qué dicir de Feijóo? Abraiado porque lle corten a palabra na súa tele, nervioso, dubidoso para o que é el; aínda que se soubo defender,xa sabe que vai gañar.Pero hai tempo que perdeu tono e non parece estar no seu mellor momento político,aínda non nos soubo explicar se quere ou non quere irse a Madrid.Moi nervioso e vacilante falando da política demográfica,pensaba se cadra no Feixoliño que vén, que non vai ter praza na Galiña Azul porque as nóminas son avultadas, pensará qué carallo vai facer coa caixa absurda que a Xunta regala ós bebés? Ou estará pensando xa cómo vai ser o cuarto do bebé de Zara Home ou de Zara Kids?

No disparen al candidato, Caín o Abel?

Entre Berlanga y Almódovar se mueve el PSdG."Los abrazos rotos".Quizá Abel Caballero sea un gran alcalde pero carece de nobleza y lealtad; es más Caín que Abel. A menos de un mes y medio de elecciones Abel pone a Leiceaga a los pies de los caballos.Da munición a sus enemigos por una pataleta personal. Parece que hay mucha gente en la izquierda que quiere que gane la derecha.Están de enhorabuena!

Territorio narco

Os narcos de Vilagarcía subiron un chanzo xa. Agora xa financian e xestionan a loxística dos envíos aínda que sexa de haxix.Cinco detidos 8.000 quilos de resina de háxix a bordo dun iate detido en Cartagena. E pasta moita pasta.No piso do Piñeiriño onde vive Paola García desde hai anos coa súa nova parella tamén colombiana coma ela atoparon 18.000 euros, que non parecen moitos; pero sí o son tendo en conta que a jicha levaba meses sen pagar a comunidá. Os EDOA de Lugo e os GRECO de Pontevedra colaboran nesta operación dirixida por un xulgado de Sabadell. Na opración caeu tamén David o propietario do pub Don Piano fronte ás vías do tren. Parecen ser os capos dun " novonarcofacer" . Semellaba que o háxix non vale tanto, pero parece que sí. A organización cústalle 300 euros o quilo, eles cóbrano a mil, e na rúa está a 1.800. Boten contas que eu son de letras!!

Guerra de cervexas en Galicia

Seica o que non consiguen o Celta e o Depor e o PP e o BNG vaino conseguir a guerra de cervexas en Galicia.Case, case como a Pepsi e a Coca-Cola. Mahou intenta entrar en Galicia, incrementar mercado? Parece que non, hai quen di, que escoitou,que outro lle dixo que o que quere Mahou e foder a Estrella Galicia que avanza imparable pola meseta e polo Sur; territorios Mahou e Cruz Campo por excelencia. Mahou na voz de Nerea Barros convida a maridar unha empanada de xoubas coa cervexa de Madrí. E qué pasa coa Voll Damm? Que se apunta á guerra tamén con dous primeiros espadas:Luís Tosar e Luís Zahera, Petróleo que non sei se serán quen de volver a Galicia sen recibir unhas hostias daqueles para os que Estrella Galicia é unha relixión.Pois xa saben: isto é como a Reconquista Española, Reino de Taifas? Ou de cañas?

Suso, el celador

Hace más de treinta años tenía una amiga en el cole que presumía de que su padre era médico. Sí,sí, me decía. Trabaja en el centro de salud de Teis. Si vas allí pregunta por Suso,el celador. Todo el mundo lo conoce.Es una anécdota simpática y al tiempo real. Ahora dicen que Suso, es decir un celador, o todos, (me da igual) son los artífices de todas las críticas al nuevo hospital. Olé por Suso! Fue capaz de convocar a doscientas mil personas en una manifestación.Olé por Suso! Está "petándolo" en todas las redes sociales! El otro día sobre los problemas del Cunqueiro habló un paciente. Y hubo un gran cerebro gris que dijo: " este igual es primo de un celador" . Olé por Suso! Quizás lo llamen de Inditex o de Apple como al Community Manager de la Policía Nacional. O quizás de la ONCE que realmente en este tema hay mucho ciego de los que no quieren ver!!!

Xente de boa fe

Opina o presidente Feijóo que entre as duascentas mil persoas que se manifestaron en Vigo contra a xestión do Hospital Álvaro Cunqueiro, seguro que había moitísimas personas de boa vontade e de boa fe.Xúlganos desde a superioridade e desde a soberbia. Considera que están errados e manipulados.Non considera que este país seu teña cidadáns adultos e maduros.Pensará o mesmo de eles, cando o votan masivamente a el.Quizás tamén polo baixo cando ganaas eleccións pensa que foi grazas ós votos desa xente inmadura, e de boa fe que non sabe o que é bo paea eles...

Operación princesa, Antonio Salas

¿ Cómo se siente una mujer a la que obligan a prostituirse? ¿Cómo la tratan sus clientes y sus jefes? Las respuestas pueden leerse en la novela de Antonio Salas:  "Operación princesa".Donde podemos ver cómo funcionaba el famoso club de alterne Queens del Polígono lucense de O Ceao.Cómo empresarios y políticos organizan orgías para hablar de sobornos y concesiones políticas en Galicia. Todo lo que se cuenta parece basado en hechos reales porque las imputaciones, la operación Campeón, las conexiones con la droga, con la policía y la política las hemos leído en muchos periódicos.
Es una novela adictiva y trepidante, que narra una realidad oscura más próxima de lo que parece. Debía de ser de obligada lectura para conocer cómo funcionan las tripas de nuestra corrupta sociedad y de dos sectores económicos que mueven ingentes cantidades de dinero muy cerca de nosotros: el narcotráfico y la prostitución

Qué caro é ser galego!!!

En catro anos en Galicia desapareceron duas mil empresas de transporte, asfixiadas pola crise e polos impostos, e sobre todo por ter que aturar uns prezos de combustible abusivos polos impostos de Madrid e o décimo sanitario de Feijóo. Galicia é unha das comunidades co combustible máis caro, malia ser unha das comunidades coa poboación máis dispersa e máis afastada do resto do país e da fronteira con Francia. Os produtos que producimos e fabricamos os galegos encarécense porque pagamos a gasolina máis cara.Os salarios dos galegos son menos elevados que no resto do país, hai quen di que un galego gana o ano dous mil euros menos que a media dos españois. Os recortes aos funcionarios galegos son maiores que aos do resto de España. Parece que Feijóo quere ser ese alumno lambidiño que estuda dúas leccións máis das necesarias sen lle importar se amola con iso ao resto da clase. Tamén podían recortar nos seus gastos, neses que pagamos entre todos: Consello Económico e Social de Corina Porro, Galicia Calidade, Consello de Administración de CRTVG, e unha manchea máis de cemiterios de elefantes que pagamos entre todos nós sen tirar proveito ningún.

Cantar Las Cinco Jotas

Son moi fan do responsable das Cinco Jotas, se cadra porque vivín cincos anos en Navarra. José Manuel Costas é un "cantaclaro" dos que xa non se ven. Un discípulo de Bárcenas que está disposto a arrasar con todo antes de caer el.E penso que ten razón, máis que Bárcenas; porque Bárcenas era militante e senador daquel partido e beneficiouse abondo del ,tal e como o acreditan as súas contas en paraísos fiscais.Os J &C agochan tras ese nome de whisky unha aparente miseria.Con eses xerséis cheos de albóndigas e aquela maleta de cartón das que levaban os nosos bisavós á emigración.Os Js qué curioso: os nomes do pai e dos catro fillos empezan por J pola mesma letra como esixe algunha cultura ou relixión!Os jotas que nin sequera parecen ir a esquiar a Manzaneda...Foron no seu día a empresa de referencia das casas de madeira na bisbarra de Vigo, simpatizantes do BNG e cunha empresa nun terreo de Candeán na que houbo irregularidades urbanísticas.Daquela ninguén criticaba ós Jotas, eran riquiños, agora o conto cambiou. Os Jota non sei cando nin por qué entraron ó grande no negocio da construción.E disque seica que contan por aí, que este negocio vai así:cartos en negro, cartos en B, cartos en J? e xa non houbo volta atrás.Eu non poría a man no lume nin por un político nin por un construtor porque penso que todos o fan.Necesito 50.000 para o concellal, que sexa en billetes de 100 que os de 500 non os queren, e veña que chamar ó banco e veña que chamar ó partido, a tódolos partidosa ver canto queren e cómo e veña que ir ó banco coa bolsa do Gadis ou do Froiz para colle-las quiladas que estes señores esixían por da-las obras.E agora non quere caer só, e se cadra fai ben porque parece que con todo o quepasou polas súas mans, nin sequera lle deu para mercar unha Sansonite...

Paramundo noticioso

Da igual la realidad. Nosotros seguimos con nuestras vainas.Los perros sueltos, los baches, los jabalíes que se jalan las cosechas y así...

Malpaís

Queiman o monte sagrado, perden o Libro que deu comezo á civilización europea, descoñecen a súa cultura, non empregan a súa lingua. Que podemos facer con eles? Poñen a natureza ó servizo da industria. Primeiro pechan fervenzas, logo póñenlles horario weekend ou de oficina e finalmente, quéimano todo. Así é ,todo a prol da industria do fume, bo dunha das súas grandes industrias do fume deste pequeño país.

Feijóo, rubio de batea?

Seica non se pode chegar á Moncloa en planadoira, nen sequera seguindo os ronseis dos barcos e as ondas do mar de Vigo, se vistes meu amigo? E parece que hai que non perde a Esperanza de monclovita ser. E así se atopa Feijóo entre "la chini y la rayi". Hai tempo que non me parecen nin medio normais as cousas que ocorren no norte da miña provincia,nin que o capo do partido fose man dereita dun coñecido contrabandista e alcalde que no cárcere está. Non é normal andar de francachela e de viaxe con xente que vive facendo funimbulismo enriba da raia. Aquí nada é normal. Había neve, equivoqueime non volverá ocorrer,xa parece unha absurda cantilena. E que antigos son; que nós temos agora esas fotos e chimpámolas begining now no feisbuck ou no twitter ou no myspace; pero non está xente da vella escola garda as fotos no caixón. En xornalismo dicimos facer neveira cando falamos de deixar noticias enlatadas para eses días de ponte nos que pode non ocorrer nada, pero isto non é neveira, isto é conxelación, que as fotos teñen dezaoito anos, son maiores de idade e case case poderían votar. E esas viaxes ós Chutes de Europa ou a Andorra e esa cazadora de leñador do amigo Feijóo? "Marcial eres el más grande". E pensamos todos, nós non temos fotos con narcos ou si? Se cadra quedaron na barra do Pingus...