As facturas da corrupción

Critican a ese eurodeputado? que criticou ós países do sur. Pero se cadra ten razón. Sen saír de Vigo as tramas de corrupción(supostamente claro) pagaron liposupcións(Operación Patos),na deputación de Lugo supostamente pagáronse ata DIUS. Os viños de alta gama campan polas casas de todos os que en Galicia son alguén. As black serviron para pagar lencería, xantares, copas e burdeis. Volquetes de putas,cocaína e millóns de euros esquecidos nos faiados...Aniversarios infantís e clases de golf,vodas de fillas do Palau... Amantes do Rei sufragadas con fondos públicos. Qué queren que pensen de nós? Que investimos ben? Que os cartos van en programas de desenvolvemento en educación e infraestruturas necesarias e útiles. Pois vai ser que non! A min non me arrepía que ese señor diga iso; arrepíame que iso pasase algunha vez. E semella que pasou, demasiadas veces, en demasiados sitios. Mesmo ás veces, demasiado preto de nós! Eu non os vou defender!

Guerra de putas en Vigo e outras noticias que non saen en prensa

Ás veces as noticias caen nas nosas mans sen buscalas. Iso pasoume hoxe. Resulta que sen eu o saber, paso boa parte das miñas xornadas a escasos metros dun dos puticlubs máis famosos de Vigo. Ese que lle chaman o Piso S. Seica esta fin de semana un dos ionquis que pululan por esas rúas acoitelaron ao compañeiro sentimental de S. a plena luz do día. Os policías que rexistraron a denuncia saudaron amablemente a S e ao seu compañeiro que tivo que ser atendido nun hospital. Parece que Piso S vai como un tiro, segundo din con clientela abonda e que as mulleres que alí traballan sacan uns 6000 ao mes. (Eu non o creo a verdade), e iso que S obrígalle a comprar alí o tabaco ao dobre do prezo que custa na rúa. Tamén souben hoxe que outra famosa madame de Vigo que tiña unha Casiña chamada E, foi xefa de S. E que tiñan unha loita sen cuartel pola clientela, que ben puidemos ver todos no Faro: A Casiña de E contra o Piso S. A loita fraticida acabou co peche de E.Continuará? O caso é que a noticia de S non saíu en xornal ningún o eu non a mirei. Tanto poder ten S?

Te acuerdas?

Tal día como hoy de hace dos años fuímos al neurólogo. Uno privado que nos recomendó Cris Hipocrática; qué habríamos hecho sin ella? Eh? Ya te costaba tragar y hablabas raro. Pensamos que tenías alzheimer. Pero aquel neurólogo nos dijo que tenías una enfermedad de la "motoneurona" y que se podía ver claramente en tus brazos y en tu lengua que estaba agusanada o algo así nos dijo. No entendimos nada, no tuvo cojones de decirnos que tenías ELA. Y ahí estuvo otra vez Cris Hipocrática que puso las siglas donde sólo había unas motoneuronas enfermas.Intenté que no lo supieras, aunque era casi imposible. Yo no quería que lo supieras, era tu sentencia de muerte. Y si no hubiera existido internet a lo mejor tampoco lo habría sabido papá. Quien lo pudo saber, en aquel momento no le interesó mucho; venía pronto la semana santa y había que ir de vacaciones. El que pueda claro. Eso sí todo el mundo tenía muy claro lo que había que hacer contigo; lo que papá Mariana y yo teníamos que hacer contigo, nosotros sólo estábamos ahí para que los demás nos dijeran lo que teníamos que hacer, eso sí nosotros.

Vk o primeiro trans de Vigo na prostitución?

Vk debe roldar os 60 ou 70 anos e móvese xa retirado pola praza de Compostela. Foi segundo algúns un dos primeiros trans de Vigo en se operar,coido que só parcialmente; fíxoo en Marrocos con gran segredo.Tanto como leva o seu currículum profesional en que figura segundo di moito suposto hetero do máis granado que foi deste o noso querido Vigo.

O fillo do crego

Trouso hoxe unha historia que me proe no cerebro desde hai meses. Vivía nunha cidade mediana do norte de España un vello crego co seu suposto fillo. Desenvolvía o seu labor nunha céntrica parroquia onde todo o mundo o coñecía. Hai quen di que o rapaz sempre o dicía : meu pai é don Fulano o párroco de Tal e Tal. Como sempre nestes casos houbo quen dixo que era un sobriño, ou un fillo adoptivo.Son rexoubas típicas destes casos. Hai uns anos houbo un incendio na casa do crego que naquel momento estaba só, ata que chegou o seu fillo, así o dicían as crónicas dos diarios do lugar, aínda que obviaban que aquel pai, era o Pai que rexía a parroquia máis próxima. A súa morte tamén o delatou, o seu suposto fillo decidíu e puido facelo, non abrir a capela ardente do seu pai; ante o abraio dos catro do barrio que aínda non o sabían. Por qué o bispado non deixou velar aquel cadáver e por qué aquel rapaz puido tomar aquela decisión? Igual foi a súa venganza con todos aqueles que fixeron da súa, unha infancia difícil.

Calcetines negros

Aún quedan calcetines negros en el cajón, de esos que a veces le prestabas. También quedaron unos leotardos que a veces usaba, pero están deformes, ya no los puede usar; pero no es capaz de tiralos, le da pena hasta abrir el cajón. Y ahora les llama leotardos, pero en el fondo eran "peterpanes" como él.

SE ME OLVIDO OTRA VEZ MANA, la 12 de Maná