Vistas de página en total

miércoles, 7 de junio de 2017

Y si el Celta se va a Mos, qué?

Caballero y Mouriño comen algún domingo de mayo en los Escudos. Nadie sabe aún si han conseguido desatascar lo de Balaídos, pero parece que sí. La última especulación es que el campo de Vigo va a seguir siendo municipal y que el Concello podría facilitar el acceso a terrenos para la Ciudad Deportiva. Terrenos a bajo coste, que es lo que quiere este señor. Pagar poco y cobrar mucho.
Por eso quiso comprar un campo por el precio de una reforma. Por eso presiona para que se le venda Balaídos a precio de saldo. Pero inicialmente todos los partidos políticos del Concello le dijeron que no, que es patrimonio municipal.
Ni Caballero ni Mouriño, dos señores que rondan por arriba o por abajo los 70 años pueden hipotecar el próximo siglo de todos los vigueses.
Y qué pasaría si el campo va a Mos porque allí sí le regalan los terrenos y la Xunta les ayuda económicamente o gestionando rápidamente el planeamiento?
A mí personalmente me daría igual. Pero a muchos vigueses no les apetece ir a Mos, a otros les parece que la marca Celta pertenece a la ciudad de Vigo y debe su éxito y su afición a la ciudad que le vio nacer.
También es verdad que el nuevo gran Vigo ya es para todos ( menos para los políticos) metropolitano. Y no pasaría nada porque el campo estuviera en Mos. Lo extraño sería que la Xunta favoreciera la salida del Celta de Vigo para dañar a Abel, a costa de la ciudad; a lo mejor a algunos no les gusta...

martes, 6 de junio de 2017

Da "cheirona" á "maríamandiles" ou á" lerchiloba"

Hoxe vou lembrar algunhas tipoloxías femininas segundo a clasificación que facía a miña avoa. Igual esquezo algunha. Se cadra se podían atribuír perfectamente ós homes, pero ela falaba de mulleres.
-A "cheirona": muller moi cotilla, que pregunta todo o que pode, pero nunca fala do seu.
-A "lercha": muller espabilada e vivaz, se cadra un pouco loba de máis.A miña irmá inventou a variante :"lerchiloba", ou " lobilercha".
-A " mariamandiles": muller gobernadora, e organizadora, se cadra tamén " gobernicha" e aquí na Galicia Sur: " gobernadora de Cangas".
- A " maricamollarroupa": palabra sen ningunha conotación con orientación sexual. Significa muller que simula facer moito, pero non aquela case nada.Vai ó río, molla a roupa, pero non lava ren. Unha especialista en " facer que facemos".
- "Muller e media e patas de outra": muller que sí de verdade vale moito e vale para todo. Podería ser curmá da " gobernicha" ou da " gobernadora de Cangas.
 E ata aquí a lección de hoxe de gramática parda; admítense suxestións...

Miña vasoira, A Roda


lunes, 5 de junio de 2017

Ikea en Vigo? No Parque Tecnolóxico de Beade-Valadares?

Seica Zona Franca vai ampliar o polígono de Valadares, na zona preto do hospital. Vai ser unha zona eminentemente comercial segundo Teresa Pedrosa. Terá zona de restauración, tan necesaria preto do novo hospital de Vigo.Tendas de rompa deportiva como Decathlón ou roupa barata tipo Primark.Tamén di Pedrosa que podería levar un IKEA, pero non cabe, retrúcolle eu.
- Cabe, cabe! É eles están interesados que xa viñeron dúas ou tres veces a ver os terreos.Voulle crer porque llo escoitei.Pero sempre pensei que o de Ikea era un mito urbán ou unha serpe de verán, que para iso estamos no tempo...

domingo, 4 de junio de 2017

False friends

Todos tenemos amigos que nos hacen sentirnos muy solos. De los que siempre sabemos que no podemos pedirles nunca nada y que nunca contaremos con ellos en situaciones difíciles. Aquellos a los que no se te ocurre llamar cuando tienes un problema.
Son como esas palabras en inglés que sugieren una cosa y significan otra. Son los "false friends".

sábado, 3 de junio de 2017

Lembranzas de Casares

Acudíamos a casa de Casares cada vez que morría alguén, alguén da literatura ou da política galega da súa xeración.
Supoño que tamén no día das Letras Galegas e noutras situacións.
Xa case non me acordo. Recibíanos naquel o seu despacho da rúa Reconquista, un dos máis desordenados de Vigo, logo do de Antonio Reguera, claro!
Os libros ciscados no chan e encol da mesa.
Unha vez sorprendíno falando en ton serio cun tal Jesús, que resultou ser Pérez Varela. Debía estar o conselleiro mosqueado con algún xesto seu ou algunha decisión, e o pobre do Carlos alí "aturando mecha" estoicamente a chamada de Jesús.
Tamén nos recibía na súa casa de Vilariño onde de cando en vez nos abría a porta un guapísimo e novísimo Christian Casares.
Naquela casa non había un sillón azul como sempre pensei, nin un Deus para sentar nel. Tampouco vin ó gato que se cadra chegou despois ou ó fillo da asistenta ó que algunha columna lle adicou.
Sí que estaban os trens e se cadra os Principiños e tamén a súa muller.Tamén o vimos votar. Dicían as malas linguas que o gravábamos a el para non irlle a algúns políticos; daquela tamén íamos a gravar o bispo nas votacións.
Ninguén de nós pensou que Carlos ía morrer tan cedo. De ser así, teríamonos fixado máis!!

viernes, 2 de junio de 2017

Empresas: crecer o no crecer?

Hoy fui en Zona Franca a un congreso sobre marcas. Todos hablaban de que la marca es casi lo más importante de una empresa. No creo que siempre sea así. Con Nestlé, Levi's, Audi y otras puede ser así. Pero a veces lo importante es el precio y compramos marcas, blancas, en mercadillos o a granel. No buscamos la marca. También hablaban de la importancia de crecer. Redimensionar las empresas para no acabar devorados por multinacionales; para generar más PIB, más crecimiento. Pero todos sabemos que a veces crecer te hunde: le pasó a Pórtico y a muchas más. Más empleados, más producción, y en tiempo de crisis eso puede ser letal, como ya ocurrió.
Hace unos meses entrevisté a un directivo de una empresa emergente de alimentación, me dijo que tenía ofertas constantes de una gran superficie con base en Valencia, pero no les voy a vender mi producto ni mi empresa. Conozco a otros que empezaron suministrándole y acabaron devorados por él. Te obliga a renunciar a tu marca y a que sólo trabajes para él. Te pide cada vez más y más producción hasta que te asfixies invirtiendo y ya no puedas más.Será entonces cuando te preste dinero o te ayude a pagar el tractor o los tractores. Y así ya quedas a su merced, quizás te baje los precios y te quedes en quiebra tras la inversión. Es entonces cuando te hará el favor de quedarse/comprarte tu empresa por un módico precio eso sí; con permiso de los tiburones.