Pasei mil veces por aquí e nunca reparara en ti. Hoxe foi o día. Souben a historia hai anos, case de casualidade. Pero hoxe sentín algo estrano ó pasar por aquí. Esa chamada do sangue. Foi a casa do meu bisavó. Nacería aquí o meu avó? pouco antes de 1900?
Foi o último dos sete ou oito irmáns que enxendraron Euloxio e Virxinia. Seguro que aquí preparaba os seus casos xurídicos e ofrecía as súas veladas musicais co seu violín ás mozas da vila.
Nunca me cadrou esa afección do meu avó. Non era nobre, nin de alta alcurnia; o que era claro de é que lle gustaba a música.
No hay comentarios:
Publicar un comentario