Abel Confidencial

Abel Caballero fala polas noites con Susana Díaz, é o seu "momento". Considera o líder do municipalismo que Susana é unha muller intelixente, carismática e preparada; eu penso que está tan errado como cando apostou por Méndez Romeu. Abel Caballero deixou de fumar aos trinta anos, ese momento vital pilouno en Cambridge segundo di. E o tabaco alí era tan malo e tan caro que deixou de fumar,daquela afeccionouse aos Galloises. Nado en Ponteareas, Caballero veu a Vigo desque se fixo mozo da súa muller Cistina con dezasete anos. Estudou xa o COU no Instituto Santa Irene. O noso Gran Líder considera que grazas ao seu éxito en Vigo se converteu nun referente político en España, e no PSOE e segundo as súas contas se as eleccións municipais se celebrasen agora colleitaría un 65% dos votos e non o 52% por cento que acadou nas últimas, cando moitos pensaron que se estaban roubando papeletas do PSOE na xornada electoral e se tiveron que repoñer porque se ían esgotando. Abel considera que Vigo é unha illa en Galicia e o resto das grandes cidades galegas están todas paradas e sen presuposto.Tamén apunta que as oposicións fragmentadas deberían favorecer a gobernabilidade e non obstruír porque de seguir sendo así sería precisa unha reforma electoral que moitos xa lle piden desde a FEMP para favorecer os gobernos con maiorías relativas e iso acabaría prexudicando aos partidos minoritarios e favorecendo o bipartidismo. Caballero é máis de cervexa que de viño. E a súa muller Cristina é de Vigo segundo di. O noso alcalde di que aínda non tocou teito electoral que non teme que suba a Marea e que o PP vai baixar. Caballero di que a venda de Balaídos non a permite e a lei que é un dominio público "inalienable" e que menos aínda se pode vender por moito menos do que vale, podería valer "grosso modo" ou ao chou uns douscentos millóns e non a reforma. Abel non desbota que haxa un acordo co Celta no que atinxe a unha cidade deportiva.O Celta debería suxerir onde a quere para que o concello recualifique se así o considera convinte os terreos. O Celta ten unha oferta de Mos para facer o campo. O alcalde desbota que como ocorre en América o Celta se vaia de Vigo ou de Galicia. Abel fala moito da súa muller, pero polas noites chama a Susana Díaz, e á hora da sesta a Carmela Silva... xulguen vostedes!

Así se inspirou o Abel para poñer o barco

DEC BBDO PONCHE CABALLERO "Así me gustas"

Abducido polo partido

Hoxe atopei por casualidá* un extraballador dun partido nacionalista vigués, eu non sabía que el xa non traballaba alí, despois de 20 anos de servizo e desde hai un ano. Foise vítima dun ERE,deses qu tanto se levan e que tantos lle gustan tamén a sindicatos e a partidos. Faloume de que foi un ciclo que se acabou, que na maioría dos sitios nada hai eterno, e que é lóxico e natural. Está no paro e estuda un FP creo.Por máis que o aguilloei non conseguín sacar nada máis del, nin rabia, nin resentimento, penso que hoxe aínda foi á asemblea dese partido.A doutrina sábea, os tempos tamén do calendario preelectoral.Pensei o "jicho" este está abducido.Sobre todo porque lle dixen: o teu partido vai sacar só un concelleiro nas seguintes e vai a menos... igual fixeches ben índote.E díxome, iso nunca se sabe, pode volver a subir... Primeiro pensei na nobleza dunha persoa que cre nun partido en que traballou vinte anos, logo pensei nunha abducción;tamén pensei nun férreo control político ás filtraciós ó xeito talibán; e agora con máis tempo penso tamén : o tipo este igual acordou co partido que vai cobra-lo paro un par de anos e que en canto remonten o contratarán.Oxalá que teña sorte porque a política está chea de "promesas incumpridas"

Estar de nueve meses

Faltan nueve meses para las municipales y los partos de los nuevos gobiernos locales Sin embargo nada se sabe de cómo serán esos alumbramientos, si son con fórceps,con cesárea o si serán abortos.En ciudades como la nuestra aún no sabemos quién se presenta, bajo qué marca electoral, cuántas habrá para elegir en mayo. En toda España además tampoco sabemos qué porcentaje de votos será necesario para gobernar.Lo de menos es la gente;lo que opine y el tiempo que tenga para decidir y analizar personas y propuestas.Juegan con nosotros, nos sorprenden, nos imponen su visión y nos meten al despiste un alcalde o un rey, sin darnos tiempo a reaccionar.

Un pacto contra natura, eles saberán...

Aquí en Vigo nunca tal se mirou. Cando o BNG se desmarca da política de Abel a dous anos vista das eleccións; vai o PP e pacta impostos e presupostos co PSOE. Logo de máis de tres lustros oubeando contra eles Gran Líder pacta co PP. Trágalle con face-las conexións e fornecementos de auga e de electricidade ó antes chamado Hospital Privado vigués; trágalle coa cesión dos terreos da Cidade da Xustiza que antes tanto criticou...E o PP? Din que o fan polo ben da cidade, por desatascar vellos proxectos.Pero eu non son quen de o creer. O PP de Vigo suicídase políticamente a metade de mandato.Aquí en Vigo onde as puxas electorais son a cara de can e peléxase cada voto de cada barrio en cada rincón. Aquí ninguén se permite face-lo mínimo xesto que poida beneficia-lo contrincante. Sempre foi así e sempre eles o xustificaban porque a política é un xogo de intereses ( noxento), no que mesmo se admiten pancadelas como parte da dinámica habitual.Agora de súpeto todo é bo "rolo"e case case amor. Estas relacións tan raras son difíciles de crer. A menos que haxa claves que non nos dan. Como esa investigación "Patos"que afecta a tódalas intitucións de Vigo desde a Xunta ata a Zona Franca, o Porto e a Casa de Abel. O "sainete aínda dá para máis a "rabecha"do BNG , socio "desenamorao"e a do Grupo Voz. Mentres nós aquí no público queríamos saber quen ten a razón e quen oculta as súas razóns.

Botaremos de menos a Santi Domínguez

O primeiro recordo que teño de Santiago Domínguez é o dun home en chándal cos seus alumnos do Colexio da Guía, visitando a aula etnográfica do pan ou do mar que había en Coruxo; xa era concelleiro da oposición aínda que non estaba liberado, sería polo 95 ou 96. Sempre foi un tipo próximo, cercano e simpático, que sorría con naturalidade e que tiña ilusión por moitas cousas. Fartos da soberbia e da incompetencia que na política local houbo, Santi Domínguez tiña un discurso próximo e facía unha política creativa: "seareiros",locais de música, deportes... erros tamén tivo e clamorosos como a Universiada ou a aposta polo bus eléctrico do barrio vello que nunca funcionou. Pero penso que tivo máis acertos: oficina dos voluntarios cando o Prestige, Programa Camiña e coñece que o PSOE copiou e seguro que esquezo mil cousas máis. Vigués de verdade, porque naceu en Vigo Santiago Domínguez segue botando a partida cos amigos onde sempre. Tamén ten como todos unha lenda negra, que se cadra o humaniza máis. A proximidade e o espírito dialogante de Domínguez fixeron del o mellor candidato que o BNG tivo, pero xa estaba no peor partido, nun partido en declive que xa perdera o timón. Un partido que tivo a sorte de gobernar Vigo e que o fixo ben, pero que quixo sumarse ó carro "desarrollista" do PP, escourar á dereita, gañar cartos co urbanismo; e un partido que non puido soportar que Ventura Pérez Mariño gañase a alcaldía. Tanto lles fodeu que o venderon pactando por detrás para soster a Corina Porro e gobernar desde fóra. Ese foi o gran erro do BNG de Vigo. Supoño que Santi se puido opoñer a aquela política errática, pero case ninguén nos partidos o fai. Outros menos brillantes como Castrillo ou Porro gobernaron Vigo; outros menos simpáticos gobernan agora. Botaremos de menos a Santi, o problema do BNG non é Santi, que é se cadra o seu mellor valor. Agora é preciso que os nacionalistas de Vigo elixan moi ben o seu próximo candidato porque probablemente será o único concelleiro que conserven en Vigo

Vigo no !

En días coma hoxe entendo máis que nunca esa frase que como un mantra uns pronuncian sotto voce e outros a voz en grito: VIGO,NO!
Houbo mesmo un político vigués que o escoitou en San Caetano hai case unha década.Era un segredo a Voces, a Vigo nin auga!Nin tren, nin nada...
E agora a historia repítese. Uns din que a culpa é nosa, que imos de "Patito feo"e que o debatemos, analizamos e alegamos todo ata a extenuación, que non somos nin bos, nin xenerosos, que somos localistas...
Pero imaxinades que o tren de alta velocidade chegara antes a Cáceres que a Madrid? A Huesca que a Barcelona?
Debe ser para que nós os de Vigo sigamos coñecendo o país, apeadeiro a apeadeiro, golpe a golpe...
Porque no eixe sur de Galicia somos máis: os de Vigo e os de Ourense; e seguimos aillados por tren, sen apenas low cost e sofrindo ata agora tarifas de Iberia que penalizan a Peinador. Sofrindo que a única conexión internacional internacional que ten Vigo con París sofra a competencia desleal con liñas de baixo custe noutras cidades.
Ás veces penso que se fose por algúns, levaríannos as Cíes e o noso peculiar anticiclón; pero de momento non poden.

O bluf do BNG

O BNG foi durante moitos anos en Galicia o símbolo de que outro país era posible. O respecto polo idioma, pola paisaxe, a ética e a nobleza.
Logo do seu paso polo goberno galego viuse que non era así. Moitos dos que votaban outras opcións políticas respectábano e aprezábano. O BNG esmagou esa ilusión colectiva co seu paso polo goberno. Políticas desarrollistas en Vigo da man do PXOM. Políticas caciquís de Quintana e grisura intelectual.
Enchufismo e nepotismo salvaxe nas áreas que gobernaron: consorcio do Benestar, Xacobeo, e concurso eólico.
Aberrante política de comunicación co lanzamento de xornal a través dun construtor-amigo.Das chamadas ás redaccións de Antón Losada prohibindo cubrir actos ós medios que non daban a información como eles querían.
O paso do BNG polo goberno galego ten un recordo lamentable. Con el na área de industria vendeuse FENOSA e FADESA e nunca se chegou a facer o centro de reparación naval na ría de Vigo que tanto se anunciou. A súa política agraria a prol da pataca ou do leite dos que tanto falaban na oposición non se mirou. A política forestal ídem.
O cátering para os vellos, e as festas amenizadas por Piñeiro ó ritmo de pasodobre completaron a astracanada. Houbo ademais vellos secuestrados en plena campaña, obrigados e enganados a asistir a un mitin de Quintana nun coñecido hostal de Oia.
A gran clave da non reedición do bipartito foi a nefasta política do BNG que obtivo a súa recompensa nas urnas.
E así vai en caída libre. Co apoio do seu brazo sindical que só defende ós posuídores do carnet da estrela.
Mataron ó gran mentor, a Beiras. E o partido esfarélase: Movemento pola base, Irmandiños, Máis BNG, BNG auténtico e mil grupúsculos máis. Longa vida ó BNG, alí na oposición!

Imaxe de marca

As marcas invádeno todo. Cos seus logotipos, cos seus xeitos e deseños especiais. As marcas gabean polos plotters instalados nas salas de prensa polos micros e polas camisetas dos xogadores, as viseiras das súas mozas ou dos seus pais.Anagramas que campan nos photocalls e nas moscas das pantallas de televisión. A vida é unha marca cada vez máis grande. Fíxadevos senón como medraron os logos dos polos de Lacoste, Burberrys ou Lamartina, La Adolfina....
Sáturannos de vez. Lembrades as camisetas de amarras que inzaron Vigo nos oitenta? Son sustituidas agora polos Quechua do Decathlon nas lonas de praia ou nos polos e xerséis.
A imaxe de marca tamén é unha liña de deseño como o estilo Ikea. A imaxe de marca confúndese; ás veces hai quen pensou algunha vez que un bar se chamaba Keller ou Sprite ou Estrella Galicia, ou un quiosco Faro de Vigo.
Tamén hai quen pensou en Vigo nunha nova liña de mobiliario urbano: "Alcaldía": papeleiras, cinseiros, pulseiras pra non perder o neno na praia, camisetas pra ir á procesión, lonas de adorno, carpas de inauguración, cromas prás rodas de prensa e valos de obra.
Aquí todo é de Alcaldía; agora entendo a creba de Baygar, a mítica empresa vilagarciá de valos de obra...

Le petit Napoléon

Le Petit Napoléon vive nunha pequena cidade-estado. No Sur do Norte. Petit Napoléon sempre lembra que foi ministro, aínda que o que lle acae é ser deus ou emperador. O Franquito de Ponteareas( terra esta de xíneas de caciques e déspotas inilustrados, gran berce do caudillismo comarcal)actúa como se estivese investido de autoridade divina, coma se só el estivese no mundo.
El inspirado por deus? actúa, decide, goberna; insta á Xunta, o Goberno Central,ó Europeo e ó mesmo Obama que quixo copiar a súa idea do AVE cando el o inventou...
Litlle Franco de Ponteareas non necesita interlocutores, nin compañeiros de goberno, só quere extras que o acompañen no seu NODO particular, na ficción na que vive.
Todos os demais somos figuración. O home-estado compara Teis co barrio de Salamanca. A praza do Rei con Xénova ou Milán e así ad eternum.
Ten sorte este home que ademais de Cidade-Estado ten océano e arquipélago ó seu dispor. Conta agora con exército propio: a policía local á que envía a loitar contra as "huestes" enemigas da Xunta. Alí ás portas da ETEA, símbolo da presenza en Vigo da Armada Española. Non ó deste home non ten parangón.
A mágoa é que el coa súa síndrome do emperador é se cadra o que mellor defende o tecido económico, social e industrial do noso Vigo.

Puerro y Caballero: "Piratas da ría"

Hai anos que esta cidade vive unha batalla parecida á de Afganistán ou a do Índico; todo vale para a pillaxe.Xogo suxo, pancadelas, mentiras e mesmo obstruir o progreso de todos para que uns poucos se beneficien. Cambiar de idea con cada cadeira; o que eu fixen hai tres anos é malo que ti o fagas agora.
A tensión, a escalada pode durar case dous anos máis e quedar case en táboas como a última vez; algunhas semella que fuman ata o apelido, e outros parecen Quixotes andantes defendéndose ante mil quebrantos e xerando cinco mil "duelos" máis.
Nós aquí no anfiteatro da ría, abraiados ante o espectáculo; sen saber entre qué optar entre a mecha e a liposucción ou entre as alzas e o implante capilar. A soberbia contra a demagoxia; o cum laude fronte á ATS; a bela fronte á besta. Eles mírannos con ese sorriso falso desde as súas páxinas de pago, no faro. Mentres continúan as inundacións, seguimos sen albergue, sen sede de federación veciñal, sen depuradora,sen bombeiros, sen chiringuitos, sen zoo. Hai quen pensa que hai que cambiar a biblia: mellor Caín, que Abel.
Quedan aínda máis de 12 meses para que unha volva a ir a misa a tódalas parroquias do centro, mentres o outro visita tódolos mercados e o Rin-Ran, incluso a bocatería Tus. Pedirá o seu chofer que o deixe dous semáforos antes para que o vexan mercando o pan en Hernán Cortés.
Estará moi próximo entón o momento no que teremos que decidir entre Ferrol e Ponteareas. De verdade nos merecemos, isto?