Vistas de página en total

martes, 16 de septiembre de 2025

Tito Montoya; os nosos monstruos

Este é Tito Montoya. Un monstro en estado puro. En 2013 María saía as tres da mañá do vello hospital xeral cando esta besta inmunda lle pedíu un pitillo. Botouse enriba dela, violouna supostamente e non contento con iso obrigoulle a outras prácticas sexuais, quitoulle os cartos e as alfaias. Fuxíu do lugar e estivo desaparecido do radar da xustiza dez anos. Ata que un día roubou nun domicilio e deixou alí o seu ADN coincidente co da violación de anos antes. Ladrón habitual, tamén parece que protagonizou outra agresión sexual brutal cunha muller secuestrada durante un mes coido que en Ponteareas. E aí o tedes!! Patalexando no xuízo porque non quere que lle saquen fotos. Canto medo pasei. Mentres a súa vítima unha muller alegre e riquiña que tiña 51 anos cando ocorreron os feitos desenvolveu unha demencia temperá e tivo que ser internada nunha residencia. Xulguen vostedes mesmos , eu non o deixaba saír do cárcere.

domingo, 14 de septiembre de 2025

Ni la más guapa, ni la que lo hacía mejor

Me dijeron que está rabiosa y que está acosando a su sucesora hasta casi desestabilizarla. Eres lo puto peor chica, además de mala profesional,mala persona. A ti bien que te gustaba decir como Chimo Bayo: "esta sí, esta no" pues ahora chica alguien por encima de ti ha decidido que tú no. Y ahora te toca achantar.

Verán na Ulloa

É unha tenra peli de sobremesa das alemanas que puñan en TVE os domingos á tarde en que unha xornalista da Sexta e un empregado de banco loitan para que un fondo voitre portugués non poña unha celulosa altamente contaminante en Palas de Rei. Manteñen unha loita sen cuartel para salvar o seu río e a súa forma de vida. Mentres os gobernantes non se sabe por qué estrana razón apostan por esta industria á que lle pretenden dar unha importante subvención. Os nosos protagonistas consiguen implicar á Unión Europea e á UNESCO na salvación deste patrimonio único que estivo en grave perigo. Como isto é unha peli de sobremesa o goberno e a pasteira recúan e onde ían poñer a empresa os nosos dous protagonistas montan unha granxa e un hoteliño rural. Gustaríame que fose así unha peli de sobremesa e non unha peli de terror ou que fosen Os Pazos de Ulloa e non os de Altri!!

sábado, 13 de septiembre de 2025

Aprender a pasar página

Dejar de pensar en los viejos errores y olvidar algo que pasó hace veinte años. Porque hasta España ya es otra.

miércoles, 10 de septiembre de 2025

Os últimos do wolframio…

Este é Antonio Penas naceu en Vila de Cruces e reside en Mos ten preto de oitenta anos . Con quince anos andou ó wolframio nas xa míticas minas de Fontao, o seu xefe aínda vive alí don Amable que se fixo cargo da electricidade das minas. Convídanos a ir canda el a velas minas e o vello poboado. O seu pai morreu de silicose. O Wolfram provocou en Galicia algo así como a febre do ouro.Os cartos abondaban e había xente que liaba os cigarros con billetes. O contrabando era habitual neste mundo. Antonio traballou tamén nas obras do Rebullón cando se converteu nun psiquiátrico.E tamén na construción do polígono de Coia.

lunes, 8 de septiembre de 2025

Después de ver “Romería”

Extraña, dura,inquietante. Mitad real, mitad onírica. Casi efecto cámara amateur. Decía Carla que no era un ajuste de cuentas pero en parte lo parece. Quizás no juzgue, pero pone tan en evidencia la falta de cariño y empatía de la familia paterna. Y la pregunta reiterada de por qué escondisteis a Fon? El grito desgarrador de una niña que no pudo conocer a su padre y no sabe exactamente por qué. La necesidad de reconstruír su historia y la de sus padres. La ensoñación del mundo de la droga y la dureza de una familia que cree que todo se arregla con silencio y con dinero. Y cómo los hijos viven o son capaces de recrear la vida de sus padres, hasta el punto de casi convertirse en ellos. Me parece muy cruel el comportamiento de muchos miembros de la familia paterna; la abuela es demencial y el abuelo también es muy frío. La verdad la película corta el aliento aunque a veces se hace lenta. Me decían hace poco que para los de Vigo era una maravilla verla. Salen en ella casi todos nuestros paraísos. Sí que es verdad que la mirada sobre los protagonistas es amable, pero el shock con la familia no se me acaba de pasar. Decían estos días que el problema de la droga de los 80 no se habló suficiente, que yo creía que sí. Gracias en parte a la generación de Carmen Avendaño. Se hizo historia y se reconoció el problema. Quizás muchos años después. Hace años Carmen Avendaño me dijo cuando empezamos la lucha otros chicos hijos de clase alta cayeron. Nosotras nos echamos a la calle: las de Lavadores, Coia o Teis. Sin embargo las de las zonas altas de la ciudad ocultaron el problema de sus hijos por vergüenza; ellas que con una llamada podían hablar con un ministro o un gobernador civil. No lo decía con rencor. A las de Lavadores les costó mucho más llegar a los despachos. También alertaba Miriam Gallego el día del estreno que la droga sigue ahí tan presente y fuerte como antes, que en España tenemos un problema, que se vende coca en cada esquina y hay unos datos demoledores de consumo que nadie quiere atajar. Daba a entender que de la crisis de los ochenta muy pocas cosas aprendimos.

domingo, 7 de septiembre de 2025

Tiempo de recolocarlo todo…

... es septiembre y me pregunto si por fin Iker podrá ir a un colegio donde lo entiendan y lo traten bien. Me pregunto también cómo será nuestro curso con la nueva seño y con las nuevas asignaturas y las que llevamos del año pasado; porque hay asignaturas que necesitan más de un año para aprobar. Como lo tuyo, cada vez me acuerdo más. Y sabes? Se me está muriendo el cactus...

sábado, 6 de septiembre de 2025

El sicariato

México tenía mala fama en lo referente al trato a las mujeres. Pero no era real. En la compañía mandaban las mujeres. Estaban en los mejores puestos. Era un sicariato femenino.Venían a desmontar la empresa pieza por pieza. Y la verdad lo estaban haciendo muy bien!

miércoles, 3 de septiembre de 2025

martes, 2 de septiembre de 2025

Camino de África

Le relajaba aquel entorno colonial. Rodeada de aquel vergel, aquella espléndida vegetación que tanto se parecía al medio animal.

domingo, 31 de agosto de 2025

El club de los martes; V de D

Iban todos los martes a rezar a Santiago de Vigo por las mañanas. Lo de menos es lo que hiciesen después. Algún despistado se sorprendía. Qué coño hacen estas señoronas aquí? Qué pintan? No tienen centro propio? No lo debían de tener!

sábado, 30 de agosto de 2025

La novela que nunca escribí, V d D

Una hermana buscando justicia, un abogado implacable y un policía* dispuesto a levantar las alfombras de los despachos. Unas escuchas no autorizadas pero que existieron: - " Por qué no llamas a un portugués como hacen todos? Y les das un susto? O habla con Patán igual él te puede arreglar como otras veces. -Te necesito a ti Taladro, en Comisaría ya tengo a bastante gente, no me estás dando soluciones, te escondes detrás de las palabras como siempre Taladro. - Y luego hay otra cosa: no nos interesa este Luís dijo Suso, tiene demasiadas ganas de trabajar, hay que sacarlo del caso como sea. Este nos desmonta todo el tinglado. .... Mientras tanto en Madrid... -Necesito saber dónde salen las fugas de información decía Garrido a voz en grito enajenado. Me acaba de llamar Chus diciendo que como sigamos así no nos hace el próximo pago. * Todo lo que se narra aquí es una ficción basada en un caso real!

viernes, 29 de agosto de 2025

Dicen en Arbo

Dicen en Arbo que eres primo de la cantante Chanel, sí esa que fracasó en Eurovisión y que tiene ascendencia cubana como tú. Dicen que haces limpieza de aura y de cuartos también. Que haces amarres de amor y otros trabajos de santería. Que les dices a las pacientes que sólo se curan si se acuestan contigo, aunque sean menores. Dicen que has llegado a pedir veinte o treinta mil euros por tus trabajos. Eso dicen sotto voce porque a micro no nos quieren hablar!!

miércoles, 27 de agosto de 2025

A Angela Channing de Ribadumia.

Uca, a vendimadora da Lomba en Meis
A nosa xente!!!

Antes de ver “Romería”

Sorprende cómo Carla Simón quiere reconstruír su pasado, la historia de sus padres, sin revancha, sin rencor. Como los quiere entender. Ver su lado luminoso. Es impresionante cómo tira la sangre y los genes. Cómo todos queremos saber de dónde venimos, aunque el pasado sea feo. Y eso es lo que trabajó Carla quiso hacer una peli con todo lo que no pudo vivir. Cuando muere alguien cercano todos recolocamos cosas en nuestra historia y en este caso más. Ella tuvo la suerte de haber sido adoptada por su tío materno y llevar una vida feliz al margen de la muerte de sus padres biológicos. Pero los genes tiran y ella quiso entenderlos y admirarlos también. Son cosas que pienso antes de ver esa peli que dicen que tan bien está.

martes, 26 de agosto de 2025

Dispuestos a ir al fin del mundo…

...para perseguir el último rayo de sol!

La V de D; el viaje, 3 de junio de 2002

El viaje lo puso muy nervioso. Era el tres de junio de 2002; y eso que había hecho aquel viaje muchas veces. Pero aquella vez era diferente. Era casi una huída. Llegó a pensar que no podría volver en años, si lo ponían en busca y captura. No pudo relajarse hasta que llegó a Ezeiza. Ni siquiera sintió el frío helador del potente aire acondicionado de la aeronave. Bueno, no estaba muy seguro de si no había sentido frío o que no quiso usar la manta de rayas azules que le ofrecieron varias veces las azafatas de la aerolínea cuando lo vieron temblar del frío. Una manta como aquella que tan malos recuerdos le traía.

sábado, 23 de agosto de 2025

Un juego peligroso

Desde el primer momento se dio cuenta de que estaba iniciando un juego peligroso, un triángulo. Pero no pudo evitar iniciar la partida.

jueves, 21 de agosto de 2025

Buscamos un colexio para Iker

Iker é un rapaz de 12 anos con dislexia e TDHA que estuda nun centro de ensino da bisbarra de Vigo. É animoso, gústalle o fútbol, mesmo é bo, coido que tamén toca un instrumento musical. Pero ten a mala sorte de que nos centros en que estivo non conta un educador específico ou un orientador para canalizar a súa problemática e que poda seguir as clases como os demais. É algo que recolle a lei. Parece que non é unha excepción este centro, a mediados de xullo dimitía en pleno todo o equipo directivo do IES de Valadares esgotado pola falta de persoal para atender alumnos con necesidades específicas.Non se vían capacitados sen axuda para levar a cabo a inclusión que hoxe en día recolle a lei e que calquera persoa sensible debería entender. Todos deberiamos ter en conta que hai nenos distintos e hai que tratalos con tacto e certa comprensión e agarimo, cousa que non está a ocorrer no caso de Iker que é un neno con potencial se se trata axeitadamente e que xa esta a sufrir a falta de sensibilidade dalgún director e profesor. Non se pode reñir e facer de menos a un rapaz con diversidade porque se lle fai moito dano. Coido que son rapaces cunha sensibilidade especial que poden chegar moi lonxe se se lles trata ben; pero como todos xeran problemas emocionais ou traumas se se lles trata mal, se lles rifa diante dos demais ou se lles colle malamente do brazo(parece que non esteamos no século XXI). Agora a Iker déronlle praza nun complexo educativo onde xa estivo e tivo problemas e ten pesadelos con volver alí. Tan difícil é para a educación galega, a administración e as persoas que educan ós nosos fillos cumprir a lei e ter certa sensibilidade para tentar canalizar as aptitudes dun rapaz con potencial, malia o seu TDAH e dislexia; tal e como se ve con toda a estimulación e traballo pedagóxico e psicolóxico que fan os seus pais. Isto é o máis importante da volta ó cole, que os nenos sexan felices e vexan atendidas as súas necesidades no centros.Penso que non pedimos de máis.

miércoles, 20 de agosto de 2025

lunes, 18 de agosto de 2025

También en Vigo lloran a los voluntarios muertos

Un vecino de Vigo, Julio López está recogiendo firmas para que se les rinda homenaje a los dos voluntarios muertos: Abel Ramos y Jaime Aparicio de Quintana Congosto en León. Además Jaime está muy vinculado a Galicia porque su hermana y su cuñado residen en Lugo.

domingo, 17 de agosto de 2025

Tess de chill en la Granja.V

El domingo amaeció de niebla y estaba harta de estar en Lafox. Por eso me fui de háppening a la granja. Los niños que ya no son tan niños no quisieron venir conmigo o fueron con su padre, no sé. No me lo quisieron decir. No sé cómo lo encontrarían, domingo por la mañana con tantos días de puente... pues qué sé yo? Pero ahora ya no es mi problema...

sábado, 16 de agosto de 2025

Recibimos unha terra milenaria

Que non sabemos xestionar. Un universo salvaxe e marabilloso con bosque terra e mar. Unha terra que sobrevive malia a teima de moitos de queimar todo ó seu paso. Estragar todo o que ven. E non coidar o noso legado. Dun dos países máis ricos do mundo en beleza e riqueza natural. Non nos merecemos o que a natureza nos deu, nin tampouco nos merecemos óa que non o saben xestionar.

jueves, 14 de agosto de 2025

UB40 CAN'T HELP FALLING IN LOVE. Volver a Castrelos.

La eucaliptocracia

Hace años que el eucalipto es el jefe y el rey de Galicia y ahora su poder se extiende a toda España de forma simbólica. Si todo sale como ellos prevén en cinco años tendremos tres celulosas: Pontevedra, As Pontes y Palas. Qué creen que pasará entonces si este verano ya estamos viviendo un apocalipsis zombi. Cortados los trenes, las autovías y las carreteras, niños confinados en campamentos, ancianos desalojados y reubicados en otros centros de mayores. Tres o cuatro muertos. Nucleos de población desaparecidos en Monterrey con casas habitadas. Cada año vamos a más. Llevamos medio siglo así,desde que se instaló el monstruo en la ría de Pontevedra.Pasando nuestros veranos antes con los hidros de ICONA y ahora con los aviones y helicópteros. El negocio se extiende más allá de nuestras fronteras cada día más. De verdad que no podemos/pueden hacer nada?

miércoles, 13 de agosto de 2025

Hai centenarios ós que apenas facemos caso.

* Con información do arqueólogo e investigador local: ALBERTE REBOREDA.
O quince deste mes de agosto cumpre cen anos a escultura que Francisco Asorey realizou para o concello de Mondariz en homenaxe ao facultativo e alcalde da vila: Maximino Rodríguez Fornos. Un tocólogo e xinecólogo natural moi aprezado polas súas pacientes. Tanto que por atender unha de balde, que estaba enferma acabou morrendo por unha infección aos 69 anos. No concello nunca o esqueceron. Converténdose nun mártir popular. Non só era un home de ciencia, tamén como tantos pulou porque o concello tivese tranvía de conexión con Vigo canda os irmáns Peinador. Por iso encargaron esta escultura pagada por suscrición popular. O monumento que cumpre estes días un século foi realizado polo xenial cambadés Francisco Asorey un dos mellores escultores do seu tempo. Para celebrar esta efemérede a vila de Mondariz acolle estes días a exposición intinerante que recolle varias obras do escultor e que pasou xa por varias localidades galegas. A inauguración hai cen anos suscitou gran expectación mediática sendo portada mesmo do ABC.
A ver se agora cen anos despois os logros daqueles homes volven ás portadas, informativos e programas.

Amigo Félix 🎼🎼🎼

Volve Koldo!

martes, 12 de agosto de 2025

Caras ozempic

Acabo de ver a la hija de Mercedes, escuálida con cara Ozempic. Otra que tal. Lo pagan a precio de oro para adelgazar sin cambiar sus rutinas. Sin pensar que dejan a diabéticos que lo necesitan por salud y sin saber tampoco que se están generando una pancreatitis. Lo importante es estar delgad@.

V d D; Las mantas de Aerolíneas Argentinas

Se ve que nadie quiso tirar de la manta. Pero casi nadie tiene una manta así. De una aerolínea extranjera. Y que te la habrá regalado la aerolínea porque vas en bussines o porque eres viajero habitual. Dijeron luego que eran unas mantas de Zara Home las que habían envuelto el cadáver pero también se habló de una manta de avión, muy concreta, con sus franjas de otro tono. Era una pista buena como tantas... que nadie quiso investigar.

lunes, 11 de agosto de 2025

Conocerte fue como un viaje

A un lugar maravilloso, a un sitio nuevo y distinto. Un buen viaje que ojalá no acabase nunca!

sábado, 9 de agosto de 2025

Collarte ni siquiera apareció

Su rastro se perdió tras superar la "raia".

Lo que no se nos ocurrió hablar

Parece mentira que hubiésemos dejado cosas sin hablar. Tantos días, tantos años. Y nos quedaron cosas por hablar. Por qué nunca hablamos de la satrería de tu abuelo. Vinieron las de Madrid y no les supimos decir donde estaba. Le tuve que preguntar a Vero Cuíñas y la madrina. Lo que más rabia me da es que la podíamos haber conocido porque los que la compraron aún la mantuvieron en el tiempo. Me dijo Vero que ella le compraba a su padre y a su tío las corbatas allí cuando les quería hacer un buen regalo. Creo que tuvo dos ubicaciones en el once y en el trece y se anunciaba en Balaídos; qué nivel eh? Me dijeron que ahora está allí una tienda de Levi's y al lado un hotel boutique muy reciente.
Quizás fue la casa de tu madre de niña y de tu abuelo también. Me acordé también de que era vecina de Olimpia Valencia pero su placa está en otro edificio. Me gusta pasar por allí, por la casa de mi bisabuelo. Si algún día me pilla con ganas igual voy al archivo del Faro o del Concello e investigo más. Ves? Siempre quedan cosas por decir...

martes, 5 de agosto de 2025

Ivents; spin off de V de D

Poco hemos hablado aquí de todas las cosas que se inventaron y ficcionaron para ocultar la realidad. La última o la penúltima , ya no soy capaz de llevar la cuenta bien fue el capítulo de la camiseta con x inscripción. El intento se hizo tarde mal y arrastro creo que por uno de los intoxicadores habituales. Ya estábamos casi, casi en tiempo de descuento. Pero saben qué pasó? Qué el tema coló. Por lo menos llegó a la prensa. Yo ya no me acuerdo de si la denuncia llegó a los verdes o a los azules. Pero en la prensa de papel se publicó. Y quizás se investigó. Porque me da la sensación que las estúpidas minucias se investigaron denodadamente mientras que las claras evidencias se dejaron pasar...

jueves, 31 de julio de 2025

martes, 29 de julio de 2025

Asesinato O Porriño

Digo siempre de broma que estoy en homicidios, y a veces lo parece. Hoy ya me gastaban la broma empiezas a trabajar y ya tienes tu cadáver. Me siguen conmoviendo. Me dan pena. Hoy a pleno calor, se derretía el asfalto en Atios.

domingo, 27 de julio de 2025

Paisajes

Me acerco a la ventanilla y se me clavan los eólicos en los ojos. Pero no es una sensación única y exclusiva mía. Escucho como los demás murmuran: qué pena este paisaje!! La verdad dolía la vista.

viernes, 25 de julio de 2025

Querer Galicia

Non é enchela toda de minas, celulosas, eucaliptos,eólicos e turistas low cost. Querer Galicia é defender os seus costumes e o seu idioma. Tratala ben. Conservar o que recibimos da natureza e da historia. Nesas deberiamos andar : en conservar o legado.

miércoles, 23 de julio de 2025

Penúltimo pendiente

El mar de Cala Escondida tardó mucho este año en engullir su primer pendiente. No tuvo hambre hasta el final. Quizás porque este año apenas hubo banderas rojas.

martes, 22 de julio de 2025

Sucedeu na raia

Todo o que ocorría naquel espazo de lindes difusos (raro en Galicia inzada de marcos) estaba rodeado dunha estrana nebulosa. Se cadra eran as néboas, brétemas, borraxeiras dicían agora que emanaban do Miño. Alí todos os límites estaban desdibuxados e calquera cousa podía pasar sen apenas consecuencias.O que non se podía facer dun lado facíase do outro. O que non se podía mercar aquí mercábase alá. Xerando a sensación dun lugar libérrimo en que calquera cousa podía ocorrer. E así comezaron os contos da raia. De todas as raias.

lunes, 21 de julio de 2025

Lo que dicen de ti tus metáforas….

... es tu subconsciente, las cosas en las que piensas a veces afloran ahí. Es una curiosa forma de conocer a las personas: sabiendo qué piensan en su yo más profundo!!

domingo, 20 de julio de 2025

Antes de ir a Bouzas

Pasamos por el club. Lo hacíamos siempre en esta fecha. A ver si no llovía hoy, que ayer ya nos quedamos a medias en el concierto de Juan Luís Guerra. Vaya mierda de tiempo!

jueves, 17 de julio de 2025

Aquellas rancias costumbres españolas

El otro día hablaba con Fonti3, productor y director audiovisual. Y nos reíamos de aquellas viejas costumbres españolas y casposas que por fin se fueron perdiendo. Los palillos en la boca, los escupitajos por la calle, las rascaditas de huevos al despiste, por fuera o desde los bolsillos del pantalón. Son cositas que se pierden y con ellas la náusea que nos provocaban. Y yo que sé que los de Vox se podrían poner con ello porque eran cosas típicas del país: con el toro, la flamenca y el perro "birollo" sobre el capó!

El ventilador

Es verano y falta de aire viene bien un ventilador. Pero los que hay ahora en España sólo activan el movimiento de basura política. De uno y de otro lado. Y aquello que se llamó Lawfare parece que va a tope otra vez: tú me imputas, yo te imputo. Tu hermano, su novio. Tus putas, tus saunas.Tus pufos, sus pufos; da igual que sean de hace años. Guarda el dossier leí hace poco para cuando sea necesario detonar. Y la mierda fermenta sobre todo ahora en verano con el calor. Y todo vale para que además de imputados parezca que están empatados!

miércoles, 16 de julio de 2025

martes, 15 de julio de 2025

Oud

Huele a incienso pachulí y oud. Sí oud, esencia de oud: uno de los mejores perfumes del mundo. Acabo de descubrirlo. Ya hablaban nuestras abuelas de los perfumes de Maderas de Oriente!

Fiesta en el pazo. Tess

Cómo sería este agosto? Volveríamos todos a las fiestas del pazo? Yo podría hacerlo con la excusa de controlar a los niños, pero la verdad no me apetece. Me da igual que vaya Jordi XL o LP nunca me acuerdo de su nombre o Mohamed que a ese ya lo conozco más. Otro verano sin barco!

lunes, 14 de julio de 2025

El puterismo es transversal

Se ve que sí! De los volquetes hasta Ariatna. Y ya sabemos todos como Koldo asesoraba a Ábalos: la Carlota que se enrolla que te cagas!

Mirar el mundo con otros ojos

En aquellas vacaciones aprendió a cambiar la mirada!

domingo, 13 de julio de 2025

sábado, 12 de julio de 2025

jueves, 10 de julio de 2025

No dar puntada sin hilo le decían

Y con el tiempo pensó :pues igual tienen razón. Porque los retales eran una abuela modista y un bisabuelo que antes de 1900 pasaba por ser uno de los mejores sastres de la ciudad.

martes, 8 de julio de 2025

Las bragas de Makoke y el bikini de Jennifer López

Para esto hemos quedado!Somos la mercería del mundo!! La de Madrid se olvida las bragas que ya hay que ser... y la del Bronx no trae bikini, que seguro que tiene la maleta "petada" de paraguas que aquí nos conocemos todos...!!!

lunes, 7 de julio de 2025

Despedidas

V de D; Musculitos on fire

Nunca olvidaremos aquellos interrogatorios; no los íbamos a olvidar igual pero aquello a veces parecía una cámara oculta o una peli de terror cutre. Estábamos nerviosas, había desaparecido nuestra amiga; nunca habíamos estado en una comisaría o hablando con un poli. Estábamos nerviosas, se nos notaba y lo dijimos además era evidente y no teníamos nada que ocultar. -Estamos nerviosas(dije yo) - Musc: Te daba yo un meneo y quedabas nueva! - Cóoooomoooo? Podría ser mi padre!! -Musc: Pero no lo soy!!! Por eso lo digo. Ya no sabíamos si reír o llorar; pero desde luego salir de allí corriendo era lo primero que tuvimos que hacer y luego no ir nunca a los interrogatorios "de a una" si no de dos en dos!

Qué tan tú eres!

Me dijo, y tenía taaanta razón!

domingo, 6 de julio de 2025

La otra…

... la idea repentina de convertirse en "la otra" se le fue muy pronto de la cabeza felizmente!!

miércoles, 2 de julio de 2025

V d D; Por qué nadie fue al piso del ex?

Cuando rumias un caso una y otra vez hay cosas que piensas pero no apuntas. Pero hay una idea, un elefante, un ectoplasma que siempre ha estado ahí? Por qué la policía no fue al apartamento de soltero del ex? Fueron a casa de un profesoretto, a casa de la víctima aunque tardaron años en llevar pruebas cruciales, al club fueron y cuándo? El coche ya tal... Lo que no entiendo es como no encontraron al culpable porque lo dieron todo estos chicos eh?

Otros. Falsas expectativas

Acudí a aquella reunión con grandes expectativas. Una sobre todo: hablar con mis compañeros guionistas. Mover la idea, conseguir algún contacto más y unos cuantos correos. Pero vaya hostia me metí. Bueno realmente sólo hablé con Dani; vaya decepción. A media tarde, cosas de las nuevas reuniones: comidas, tardeo y petardeo ya saben. Yo también estuve mal, pero yo no soy una gran guionista como él. - Yo: Hola qué tal? No nos habíamos saludado no? ( dos besos o tres; no me acuerdo) -Dani: Hola qué tal? Cómo te va? Todo bien?Y otra pregunta anodina más. Me quedé estupefacta, la verdad. Igual es que no tenía nada que decirme o que yo no le entré bien. O igual que es lo que realmente pensé las grandes frases o ideas las deja para sus guiones. Vaya decepción! Me quedé sin más palabras.

lunes, 30 de junio de 2025

La sonrisa de Nacho

No nos queremos quedar sin la sonrisa de Nacho. Este tipo de buen talante, siempre sonriente, siempre de buen humor. Detrás de una gran sonrisa siempre suele haber un gran corazón, y aunque las cosas se tuerzan como cuando Arturo arrasó con tu familia en una terraza o cuando te llamanos a deshora siempre hay más sonrisa que rabia. Por eso no te merecías este golpe porque con tu sonrisa y bonhomía hacías el mundo mejor. Me decías que no; que sonrisa era la de Julia, que eso sí era una sonrisa que quizás luego se reflejaba en ti. Recuerdo todos los was de los fines de semana a cuenta de aquel caso; qué pesados somos! A veces me decían necesitamos que entre uno en el Bos Días, otro en A Revista y otro en el Telexornal. Los fines de semana. Y en mis chats habituales con R1 y R2 siempre más liados los findes les decía con la jeta que me caracteriza: " a ver si lío a Nacho" . Y aunque creo que lo teníais todo pactado y controlado a veces conseguía liar a Nacho a primera hora. Ahora ya no trabajo los findes, pero de buenas me libró. Ahora el caso languidece, no en nuestras cabezas, y Nacho tuvo otros éxitos: con los seguros, con las agresiones a empleados del SERGAS y con el himno del Celta, que eso también nos lo tendrá que contar algún día. Lo importante es que Nacho no pierda esa sonrisa que tanta paz nos da aunque de momento le resulte difícil.

Sólo en cines…

...es igual que sólo en farmacias?

El peso de nuestra historia

Queda ya sólo sobre nuestros hombros!!

sábado, 28 de junio de 2025

El descuadre. Otros

No sé exactamente por qué pero aquella noticia me descuadró. Igual me pilló floja o sensible. Pero me sentó como un tiro. No sé si fue por la noticia en sí o por la manera de enterarme

jueves, 26 de junio de 2025

Qué haces cuando se muere tu persona favorita?

Aquella con la que comentabas todas tus mierdas ( o casi todas ) y tus movidas. Aquella que siempre pensabas que te iba a entender o no! Aquella con la que sigues hablando meses después de que haya muerto!!! 

miércoles, 25 de junio de 2025

Convertir España en un inmenso puticlub…

Sexo, mentira y cintas de audio. Bueno ahora ya no hay cintas, pero la historia es casi la misma de siempre. Qué furor el Ábalos! Se debe de arruinar a pagos y a Viagra.Bueno a pagos quizás no que se lo hemos pagado nosotros. Vaya gentuza! Y él está encantado de que trasciendan todos sus affaires. Le da igual que todos sepamos que sean señoras de pago que además no ha pagado él. Impresionante! Ahí lo tenemos "el macho ibérico" de antes como el Fari, Bertín Osborne, Paco Martínez Soria o Alfredo Landa... Pero la Valéri no; esa no quiere que es un hombre de nacimiento y su testoterona no se lo permite; a saber el vicio es tanto que igual necesita emociones nuevas... Ay si hablasen todas las prostitutas, menos mal que ellas sí, casi todas tienen cierta ética y dentro de lo suyo cierta moral. Es muy ilustrativo hablar con ellas. Muy pocas veces lo he podido hacer pero su experiencia está llena de sorpresas para los que tenemos muy lejos ese mundo. Sus clientes están muy cerca de nosotros y son los que menos nos podríamos imaginar. A mí me dan mucha pena, y ojalá no estuviesen obligadas porque a su manera hacen un servicio a esa parte tan degradada de la sociedad.

Queimar buses xa non é gratis

Díselo con una canción : "Estás atrapado en la sombra..." Xoel López - Lodo

domingo, 22 de junio de 2025

Tess, domingo, partido y preSanXoán!!!D

Yo quería celebrar el San Xoán hoy o ayer. Ayer no pudo ser y hoy el fútbol, el puto Pachuca. Pero alguien conocía a ese equipo? Yo por lo menos no. Claro está que yo odio el fútbol. Pero ahora que estoy empezando a volver a trabajar me parece muy loco meterse una juerga a golpe de lunes y eso es lo que va a pasar. Por los niños me da igual, están ya de vacaciones, pero yo estoy intentando normalizar una vida laboral. Ya tenemos todo el verano para despresurizar. El caso es que ya me estoy imaginando lo de mañana. Podría organizar algo aquí en la urba con los de Lafox pero me parece un rollo. Los chicos igual se van a Panxón. Y nosotros acabaremos en Club de Campo, que la verdad estoy muy harta ya; tan harta que igual prefería ir a A Coruña; imagínense el hartazgo que llevo...

O noso Marienbad. Mondariz Balneario

Hai lugares inxustamente esquecidos. Un deles é o Santuario da Peneda no monte do Viso en Redondela, unha xoia solitaria cunhas marabillosas vistas. E a outra e Mondariz Balneario que acolleu a principios do século pasado consellos de ministros e case,case unha corte de verán. Todo xorde grazas á auga, esa auga milagreira e curativa que segundo algúns xa descubriron os romanos. Dime o arqueólogo e experto local, Alberte Reboreda que as primeiras noticias do primeiro manancial: o de Troncoso, hoxe fonte en ruinas son de 1772 A primeira persoa de ciencia que se ocupa destas salutíferas augas foi o médico cacereño: Pedro Gómez de Bedoya(atención Bedoya non Bezoya) foi el quen fixo un cobizoso estudo sobre a hidroloxía galega. Foron os irmáns Peinador quen foron artífices da construción dunha vila termal cun gran hotel dúas fontes monumentais. Hoxe ocupámonos da de Troncoso que é a que precisa axuda urxente.
Cómpre lembrar ademais para min o enigmático incendio que asolou o gran hotel en 1973 cando o balneario xa estaba de capa caída... unha historia sobre a que escoitei unha ou dúas teorías conspirativas e nas que habería que afondar. E agora recupero aquí imaxes que saquei do libro: " A vida nos balnearios de Galicia" de María A. Leboreiro editado por Ir indo. Moi interesante e que fala dos outros grandes balnearios galegos,aínda que para nós os de Vigo este é o máis especial.